Mánudagsblaðið - 11.04.1950, Blaðsíða 4

MÁNUDAGSBUtíMÐ
Þriðjudagur 11. apríl 1950.
BÓKAÚTGÁFA MENNINGARSJÓÐS
„ OG ÞJÓÐYINAFÉLAGSINS
Saga fslendinga
Sjöunda bindi þessa ritverks, Upplýsingaröldin, er nú
komin út, samið af Þorkeli Jóhannessyni prófessor. Þetta
nýja bindi fjallar um árin 1770—1830. Tímabil þetta er
að ýmsu leyti mjög athyglisvert. Saga þess er saga dag-
renningarinnar í lífi þjóð-
arinnar. Húu skýrir frá
margvíslegum framförum
og miklu umróti. Sem
dæmi skal nefna, að æðsti
valdsmaður landsins, stift
amtmaðurinn, fær nú að-
setur innanlands. Alþingi
er lagt niður og landsyfir-
réttur stofnaður. Þjóðin
fær sín fyrstu póstlög,'
vegalög og jarðræktarlög.
Einokuninni lýkur. Hinir
fornu skólar biskupsstól-
anna eru lagðir niður og
nýir skólar taka til starfa
á Hólavelli og Bessastöð-
um. — 1 bók þessari -egir
frá mörgum ágætismönn-
um, eins og t.d. Jóni Ein-
ríkssyni, Eggerti Ólafs-
— Bindi þetta er 575 bls. I
því eru 62 myndir, m. a. margar, sem ekki hafa verið
prentaðar áður, af ýmsum þekktum mönnum íslendinga-
sögunnar.
Saga íslendinga er ritverk, sem enginn bókamaður vill
án vera. Ráðlegt er því, að fresta ekki að eignast þau
bindi, sem þegar eru komin út. — Þeir, sem eiga fyrri
bindi n(4., 5. og 6.), eru sérstaklega beðnir að vitja sem
fyrst þessa nýja bindis til afgreiðslu útgáfunnar eða
næsta umboðsmanns. Þeir, sem eru að gerast nú félags-
menn, fá 10 kr. afslátt af verði bókarinnar, sem fæst
bæði innbundin og heft.
Búvélar og ræktun
eftir Áma G. Eylands stjórnarráðsfulltrúa er komin út.
Þetta er myndarleg og falleg handbók, sem allir bænd-
ur og áhugamenn um ræktunarmál þurfa að eignast.
-Kaupstaðabúar! Gleymið ekki þessari bók, ef þér viljið
velja vinum yðar í sveitinni hagnýta og kærkonma gjöf.
* Vitjið félagsbékaima.
Félagsbækurnar 1949 (Þjóðvinafélagsalmanakið 1950
Andvari, Úrvalsljóð, Lönd og lýður I (Noregur) og
Brezkar úrvalssögur) komu út fyrir áramótin. Allar
bækurnar kosta aðeins kr.. 30, en 3 hinna síðamefndu
fást í bandi gegn aukagjaldi.
TVÖ MEBK BITVEBK.
Bréf og ritgerðir Stephans G., heiidarútgáfa á ritum
skáldsins í óbundriu máli, 4 bindi, alls tæpar 1500 bls.
Aðeins örfá eintök eftir í skinnbandi. — Kviður Hómers
I.—II., heimsins frægustu hetju- og söguljóð í snilldar-
þýðingu Sveinbjarnar Egilssonar.
t«
syni og Magnúsi Stephensen.
HIFIÐ ÞER NGTAÐ ÞESSI KÖSTAKJÖl?
Nýir félagsmenn geta enn fengið ailmikið af eldri fé-
lagsbókum útgáfunnar, alls um 40 bækur fyrir 160 kr.
Meðal þessara bóka eru úrvalsljóð íslenzkra skálda, al-
manök Þjóðvinafélagsins, Njáls saga, Egils caga, Heims
kringla, erlend úrvalsskáldrit og fleiri ágætar bajkur. Af
sumum þessara bóka eru aðeins örfá eintök>eftir.
Afgreiðsla í Reykjavík að Hverfisgötu 21.
Símar 80282 og 3652. — Pósthólf 1043.
Sendum bækur gegn póstkröfu.
UmboSsmenn um land alit.
Einhver sú aumkunarverðasta
manncegund, sem fyrir finnst í
einu þjóðfélagi, eru drykkju-
mennirnir, þessir líka vesalings
piiagrímar, sem flestir virðast
með því marki brenndir að temja
sér þá ófögru venju, að ganga
ljúgandi manna á milli með til-
finningaKf sitt utan á sér, sér til
framdráttar.
Menn af þessari tegund manna,
sem ábyrgðarstöðum gegna eða
eru cil þess settir að ráða yfír Öðr-
um, þurfa alltaf að bafa einhvern
til þess að kenna um sín axar-
JÍwft. Það gotur' yerið stórhættu-
légc, ef *tenn þeir, sem hafðir
eru þannig sem skálkaskjól,
skyldu taka upp á því að lenda
út fyrir þann hring, sem ugakano,
að liggja þessara vesaiinga.
lesenda
Venjulega fer þanríig fyrir
drykkjumönnunum, að mórall
þeirra fer smáþverrandi eftir því
sem meira er drukkið, án þess að
þeir séu sér þess meðvitandi. —
Drykkjumaður kannast aldrei við
það, að hann drekki svo nokkru
nemi. — Þetta eru menn, sem
alls ekki eiga að vera innan um
annað fólk. Fyrir svona menn á
að stofna nokkurs konar nýlendu
í hverju landi, og safna þar sam-
an þessum aumingjum og láta þá
vinna að jarðarbótum eða ein-
hverri annarri hollri útivinnu.
Hér í okkar fámenna þjóðfé-
lagi er stétt manna þessara alltof
fjölmenn, og því miður er ekki
hægt að neita því, að sumir þess-
ara manna hafa alltof ábyrgðar-
miklum störfum að gegna.
— Ég þarf að fá ost, sagði
nýgift kona við kaupmanninn.
— Já, frú, hér er mjög góð-
ur ostur, sagði kaupmaðurinn.
— Já, en ég vil hann ekki.
Ég keypti pund af honum fyrir
viku og hann var svo maurað-
ur, að hann skreið strax úr, þar
náði hundurinn okkar í hann
og varð svo dauðveikur, að
sækja varð lækni.
a
Bókhaldarinn segir við skrif-
stofudrenginn, þegar eigandinn
hafði kreist upp úr' sér ósköp
ófyndna fyndni: — Hví hlærðu
ekki líka?
Skrifstofudrengurinn: — Ég
þarf þess ekki, því að ég fer
héðan á morgun.
Búðarþjónninn: — Nei, við
getum ekki tekið grammófón
aftur, sem búið er að nota í
heilt ár. Er nokkuð að honum ?
Skotinn: — Já, nálin er brot-
in.
a
Gömul kona, mesta skraf-
skjóða, var að karpa við búð-
armanninn og sagðist ekki geta
borðað kanínu, sem skotin
hefði verið eða veidd í gildru.
Búðarmaðurinn skildi ekki hvað
kerla vildi, varð illur og sagði:
— Hérna frú, takið þessa; hún
dó af hræðslu.
ósönn, upplogin og þar að auki
vantar í hana. Það er ekkert í
henni, sem maður getur sagt
við konuna þegar maður kem-
ur heim til sín tveim stundum
eftir miðnætti.
Leynlögregluþjónn var stadd-
ur í búð nokkurri þegar kona
kom þar inn. — Veiztu, sagði
leynilögregluþjónninn, — að
þessi kona þjáist af stelsýki.
— Hamingjan góða! Því fær
hún ekki eitthvað við henni?
— Hún fær það innan stund-
ar, saggði leynilögregluþjfinn-
inn.
Viðskiptakona: — Hafið þér
nokkur ósýnleg hárnet?
Afgreiðslustúlkan: — Já.
Viðskiptakonan: —Viljið þér
gjöra svo vel að lofa mér að
sjá þau?
— Jón, sagði kaupmaðurinn
í höstum róm. — í gær tókstu
þér frí af því að þú varst veik-
ur. Þó sá ég þig á veðreiðum,
og þá leiztu alls ekki út eins
og þú værir veikur.
— Já, sagði Jón, — en þú
hefðir átt að. sjá mig eftir
klukkan hálf fjögúr, þá leit ég
vissulega út eins og ég væri
sárþjóður.
ÞaS er undravert, hve drykkju-
maðurinn er séður í því að ná sér
í áfengi, og því alveg tilgíngs-
laust að hafa nýlendu drykkju-
manna nærri fjölmenninu.
Hér á íslandi væri það athug-
andi, hvort ekki væri hægt að
stofna drykkjumannahæli t. d. t
Drangey og láta varðmenn standa
þar vörð alvopnaða bæði dag og
nótt, svo engin tök væru á því
fyrir þessa vesalinga að reyna til
að synda í land eftir áfengi.
Að taka drykkjumenn hér í
Reykjavík að kveldi og setja þá I
kjallarann gerir aðeins illt verra.
Að vísu þurfa þessir aumingjar
einhvers staðar að vera yfir nótt-
ina, en að taka þessa menn að
kveldi og sleppa þeim svo út úr
kjallaranum að morgni, kemur
skapstórum drykkjumönnum til
þess að lifa í nokkurs konar ósátt
við þjóðfélagið.
Það getur verið þannig, þótt
þá sé mikið sagt, að ef hreinsa
ætti burtu illgresið úr einu þjóð-
félagi, þá væri það alls ekki ó-
mögulegt, að rotnunin væri sve
mikil, að fyrst og fremst fyndist
enginn til þess að vinna verkið,
og í öðru lagi, ef einhver fyndist
til þess, þá yrði enginn eftir, þeg-
ar þessi eini væri búinn að lú akur
inn.
★
Sunnudagskvöldið þann 19.
þ. m. las kunnvn- íslendingur
upp úr einni af bókum Hitlers
(Mein Kampf) í útvarpið. —
Val bókar þessarar fyrir þjóð
ina, mun geta leikið vafi á
rnn, hvort hafi verið svo
heppilegt sem skyldi eins
og á stóð. Það er ekki nema
sjálfsagt, að fegra málið eins
og hægt er, enda mun þjóðin
hafa fyrirmyndimar, þar sem
hennar kjörnu fulltrúar eru
með sínar eldhúsumræður, þá
þær fara fram í útvarpinu. —
Það má ekki gleyma því, að
þeir menn, sem mótfallnir
voru stefnu Hitlers og sáu
fyrir hrun þýzka ríkisins,
voni annað hvort afmáðir eða
urðu að taka upp skóggang
og jafnvel að flýja land. —
Vonandi er það ekki eitthvað
þessu líkt, sem þeir menn geta
átt í vændum, er ekki geta
fellt sig við þær ráðstafanir,
sem gerðar kunnu að verða af
hálfu hins opinbera.
Hermann.
•
Fisksali (var að láta utanum
laxbita fyrir konuj : —Fallegur
á litinn frú, finnst yður ekki?
— Já, Codd. Ég hugsa bara
að hann roðni gvona út af verð-
inu, sem þú setur upp.
•
Ég vil skila bókinni, sem ég
•keypti hjá yður í gær „Sögur
við öll tækifæri", sagði kaup-
andinn. fokvondur.
— Hvað er að bókinn ? spurði
bóksalinn.
— Hvað er að henni, faún er