Mánudagsblaðið - 24.04.1950, Qupperneq 1

Hjá Álfhamri. (Ljósm. Vignir).
Þ i ó 3 l e i k h ú s í ð :
'r i
r)
NYARSNOTTIN
eftir Indriða Einarsson
Leikstjóri: IndriBi Waage
Nýársnóttln eftir Indriða
Btaarsson. Leikstjóri Indriði
Waage. Leiktjöld Lárus Ing-
ólfssoc, Ljós Mr. J. Wood og
Mr. W. Bnndy. Leiksviðs-
stjóri Yngvi Thorkelsson.
Leikendur: Guðmnndur,
Gestur Pálsson. Margrét,
Emilía Borg. Anna, Arndís
Björnsdóítir. Jón, BaJdvin
Halldórsson. Guðrún, Bryn-
dís Pétnrsíóttir. Sigga, Hild
tir Kalman. Grímur, Valur
Gíslason. Gvendur, Alfreö
Andrésson.
Álfar, Álfakóngur, Indriði
Waage. Aslaug, Þóra Borg.
Mjöil, Steinunn Bjarnadóttir.
Ljósbjört, Inga Laxness.
Heiðbíáin, EHn Ingvarsdótt-
ir. Húnbogi, Ævar Kvaran.
Reiðar, Jón Aðils. Svartur
Maraldur Á. Sigurðsson.
Álfasveinar, Ólafur Thors
og Kagnar B. Guðmundsson.
Það var spenningur beggja
; megln leiktjaldsins í Þjóð
leikbúsínu kvöldið, sem
sýnt var þar , fyrsta sinn.
Bæöi l'Sikendur og gestir
spurðu sjálfa sig kvíðnir.
„Skyldi þetta nú takast?:<
í lok sýningar á Nýársnótt-
inni gátu báðir aöilar verið
mjög ánægðir.
Þetta rcmantíska verk
Indriða Einarssonar hefur
nú, ef til vill i fyrsta sinn,
náð hámarki sýningargild-
is síns. Vera má jafnvel, aö
birta, litskrúð, fsgurð og
túlkun þessa leikrits hafi nú
farið íram úr hæstu draum -
um skáldsins á þessu ævin
týri. Þótt misfellur væru á
þessu stykki, þá má fullyrða
að heildarsvipurinn væri
mjög góöur og einstök at-
riði eins og bezt verður á
kosið. Beztar voru hópsen-
urnar og fór þar saman
smekklegt og fagurt bún-
ingaval, ljó'satækni svo á-
gæt, að vart er kostur á
annarri eins og svo hæfni og
þjálfun leikenda og leik-
stjóra.
Þótt langur tími hafi far-
ið í æíingar og sýningin i
h;ild bæri nokkuð svip þess,
þá verður því ekki neitað
að einstaka leikarar fylltu
ekki þær kröfur, sem leik-
hús gestir gera til atvinnu-
leikara, sem ekki sinna öðru
en leikstarfi. Val í hlutverk
hefur yfirleitt tekizt vel en
nokkur „dauö“ atriði sköp-
uðust beinlínis af því, að
leikandinn réð ekki við hlut
verk sitt.
Gestur Pálsson. fer með
hlutverk Guðmundar
bónda. Leikur hans er yfir-
leitt mjög þýður og í sam-
ræmi við gervið, en manni
verður á að spyrja, hvort
Guðmundur sé ekki of hrum
ur og gamlaður í meðfarð
hans. Það má gera ráð fyr-
ir að Guömundur sé kominn
á efri ár en ekki þó alveg
á grafarbakkann. Enda kem
ur ósamræmi fram milli
gerfisins og raunverulegra
kraíta þegar Guðmundur
heldur Grími óðum og er þó
Grímur á bezta skeiði og
röskur í hreyfingum. Ólík-
legt má íelja, að bóndi um
1800 hafi svo sítt hár nema
um sérvitring hafi verið aö
ræða.
Margréti konu Guðmund-
ar og systur hennar, Önnu,
leika þær Emilía Borg og
Arndis Björnsdóttir. Sam-
leikur þeirra er mjög
skemmtilegur. Þær virtust
örva hvor aðra og lögðu allt
fram til þess að gera hlut-
verkum sínum sem ágætust
Framhald á 2. síðu.
Mjög óíslenzk músík
splluð við opnun
Þóðieikhússins
Fyrii' nokkrum árum var af
Jóni Leifs stofnað hér ,,tón-
skáldafélag", þetta félag telur nú
um 30 meðlimi, sem allir vilja
telja si'g ,,tónskáld“. Lítið hefur
komið út af lögum, og ennþá
minna af stórum verkum, eftir
þessi 30 tónskáld. En þau sem
eitthvað hafa viljað láta til sín
taka í þeim efnum, virðast flest
vera mjog ófrumleg, og alger-
lega óíslenzk. Þeim mætti líkja
við íslenzkan listmálara, sem allt
í einu færi að útþynna og upp-
kopíera listaverk cftir liina gömlu
klassikara. Það var hræðileg mú-
sík, sem spiluð var við opnun
Þjóðleikhússins þ. 20. þ. m.
Sjaldan hefur maður heyrt ann-
*að eins kvirr og virr af öllum
mögulegum og ómögulegum
hljómum, eins og í báðum or-
kester verkum þcirra tónskáld-
anna Páls Isólfssonar og Arna
Björnssonar. Það var bókstaflega
ekki mögulegt að finna eitt ein-
asta Tbema, sem minnt gæti á,
að þarna hefðu tveir íslendingar
verið að verki. Heldur voru öll
þau Thernu, sem þessir tveir
menn kepptust um að breyta, ein
runa af útlendum músíkthem-
um. Þarna heyrði maður fyrst
os fremst Brahms, Bach, Beet-
lioven, Reger, Grieg, Mendel-
sohn, meira að segja sjálfan
Wagner — og ekki er hægt um
það meira að segja.
Óneitanlega var stórt spor
stigið með stofnun hljómsveit-
arinnar, sem þó kostar Islend-
inga um 2 milljónir króna, og
heyra svo þessa ,,ódýru“ sveit
spila „Potpourri" etfir hina gömlu
meistara, í fráhiúrskarandi út-
þynntri útsetningu eftir tvö ís-
lenzk tónskáld. Samspil, þessara
nú svokölluðu „útlendinga
hljómsveitar" var hijög ábóta-
vant, eða var „instrúmentatión-
in“ í verkunum svona herfilegA
Svo furðulega spilaði sveitin
með fölskum hljómum, að fyrir
það eitt hefði henni verið vel
borgandi margar milljónir, — og
þó spiluðu með í sveitinni aðal-
lega þessir útlendu þýzkarar,
sem með ærnum kostnaði hafa
verið sóttir til Þýzkalands, -— og
sem, eftir „Reklama" að dæma
ciga að vera „virtuósar" — —
„something is rotten“ o. s. frv.
Sig. Skagfield.
Hafnarfjarðar-
. . . >
veguriEin i
i
niðurníðslu
BifreiSastjórar eru réttw
lega reiðir yfir því, hversa;
hið opinbera þrjózkast við
að Iáía fara fram viðgerð á
Iíafnarf jarðarvegirium,
Er nú svo komið, að það
er stórhættulegt bifreiðura,
að aka þennan veg. Djúpar
Iiolur hafa myndazt í mal-
bikið, og eru barmar þeirra,
hvassir og eyðileggja hjól-
barða sem aðra hluta bíf'™
reiðanna.
Þessi Ieið er ein fjölfarn-
asta leið landsins, og má.'
heita furðulegt, að hið opin-
bera skuli ekki sjá um, aði
henni sé haldið í akfæru:
ástandi, 1
Almennur hörgull er nú 4
varahlutum í bifreiðar, og
hjólbarðar eru næstum ófá-
anlegir. Er hér um að ræðá
óliæfilcgt sleifarlag af hálfit
Vegamálastjórnarinnar, og
ættu Vegamálastjórinn eðá
viðkomandi aðilar að bætá
úr þessu hið bráðasta.
Verður bandalag
íslenzkra leik-
félaga siofnað?
Blaöinu var 1 gær til—
kynnt, aö í ráði væri a§
stofna Bandalag íslenzkra*
leikfélaga.
Eins og kunnugt er, þái
eru nú á. landinu fjöldi leik-
félaga, sem sýna mörg á-
gæt leikrit í ýmsum kaup-
stööum og í sveitum. Fé-
lög þessi hafa alltaf haft
við öröugleika að stríða^
bæði hvað leiktjöld, bún-
inga og andlitsfarða snert-
ir.
Ef félag þetta ve^'ður
stofnað, er líklegt, að á-
kveðið vexði að fulltrúi þess
verði í Reykjavík og hail1
umsjón með útvegun hinna
ýmsu hluta til sýninga hjá
þeim.
Hugmyndina um banda-
lag íslenzkra leikfélaga á
Ævar Kvaran, sem rætt
hefur þetta mál bæði í út-
varpi og í blööum.