Mánudagsblaðið - 24.04.1950, Síða 2

2
MÁNUDAGSBLAÐEÐ
Mánudagur 24. apríl 1950
NYÁRSNÖTTIN
Framhalil af 1. síðu.
skil, Gervin voru prýðileg
og tal þeirra og látbragð
skemmtilegt. .
Baldvin Halidórsson, Jón,
fer meö erfitt hlutverk, sem
jafnframt er verst byggt
upp af höfundar hálfu.
Sveitapiltur, stúdent, og ást
fanginn í þokkabót er ekki
gott hlutverk óvönum.
Hann ber engar méhjar
skólaverunnar, hvorki í tali
né fasi, þjáist af ofurást,
sem er óeiginlegt svo ung-
um manni. Jón veröur því
aldrei heilsteypt persóna í
meöferð Baldvins, heldur
einskonar álfkennd vera,
sem er allstaöar en þó
hvergi. Þetta ber ekki að
skoöa, sem gagnrýni á leik
Baldvins, sem er ekki áber-
andi góður, en fellur aldrei
niöur fyrii' meöallag. Þaö,
sem aðallega háir honum er
málrómurinn, sem er
„monoton“ og skortir inni-
leik.
Bryndis Pétursdóttir, Guð
rún, hefur þann yndis-
þokka, sem gerir sjálfsagt
aö hún hafi þetta hlutverk.
Það kann aö hafa verið ein-
hver taugaóstyrkur á frum-
sýningu, sem gsrði aö Bryn
dís náði ekki fullum tökum
á hlutverkinu. Hæfileikarn-
ir eru fyrir hendi, en þaö
var eins og þeir fengju ekki
útrás nema í einstaka atv-
iðum. Þegar mest reið á
missti leikur hennar nokk-
uö marks eins og t. d. í þing
húsatriöinu þar sem tal
hennar varð undarlega á-
hrifalaust og dautt þrátt
fyrir möguleika þessa atriö-
is.
Híldur Kalman, Sigga,
verður aö undarlegri per-
sónu í þessu hlutverki.
Þetta er ung stúlka, efa-
laust fávís og sveitaleg í
framkomu. En hjá ungfrú
Kalman veröur þetta ungt
andlit, gamals manns fas
og óviöeigandi rödd. Atriö-
iö milli hennar og Gyends
snemmbæra verður því væg
ast sagt mjög yfirleikiö og
leiöinlegt, þvert á móti til-
ganginum.
Alfreð Andrésson, Gvend-
ur snémmbæri, fer aö von-
um prýöilega meö hlutverk
sitt. GerviÖ, röddin og hreyf
ingar allar gera þennan
fjóröungspóst aö spaugi-
legri persónu einkanlega
fyrrihluta sýningarinnar. 1
seinustu atriðunum fær þó
leikur hans á sig dálítinn
blæ, sem stingur í stúf viö
hina ágætu frammistööu
í fyrrihluta. Hann „geltir-*
dálítið oft og leikurinn fær
á sig of revíukenndan blæ
Þetta er Alfreð létt verk að
lagfæra, enda má búast við
að hann geri það.
Valur Gíslason, Grímur
verzlunarmaður, er mjög á-
gætur í hlutverki sínu og
má fullyröa að hann sé
stjarna leiksins þrátt fyrir
lítið hlutverk. Svipur hans
og fas ber þess glöggan vott,
aö hann er ekki af sama
sauöahúsi og fólkiö á bæn-
um. Framkoma hans er ör-
ugg, kaupmannsleg, talið
frjálsmannlegt og klæöa-
buröurinn snyrtilegur.
Leikur hans er mjög hríf-
andi, sérstaklega í atriðinu
milli hans og Gvendar
snemmbæra, enda má segja
að hér komi í eina skiptið
verulega til leiks og kemur
Valur úr þessu hlutverki
með pálmann í höndunum.
Þóra Borg, Áslaug Álf-
kona, er sérstaklega viöfeld-
in í hlutverki sínu. Tign
hennar og fas, rósemi og
tal hlýtur að hrífa áhorf-
andann. Hreyfingar hennar
hafa „grace“, sem sjaldan
sést á íslenzku sviöi. Túlk-
un hennar öll ber svip hins
æfða leikara, sem skilur per-
sónuna út í æsar.
Elín Ingvarsdóttir, Heið-
bláin, ný leikkona, lærð hér
heima, fær ótrúlega mikið
úr hlutverki sínu. Hún er
þýö og angurvær í rómi og
hreyfingar hennar þýöar
Er hér um stóra framför að
ræöa á hæfileikum Elínar
sem nú nálgast óöurn
þroska hins reynda leikara.
Víst má telja að ágæt
leikstjórn ráöi miklu um
meðferö hennar hér og ekk-
ert ætti aö vera því til fyr-
irstööu, aö henni gangi
greitt upp frægöarstiga leik
listarinnar, ef hún nýtur
þeirrar tilsagnar og leik-
stjórnar, sem hæfileikar
hennar krefjast.
Steinunn Bjarnadóttir,
Mjöll, konungsdóttir, er hér
ný á leiksviöi. Auðséð er, aö
hún hefur lagt mikla á-
stundun á hlutverk sitt og
er leikur hennar, þ. e. a. s.
hreyfingar, mjög eölilegar
og tignarlegar. En röddin er
vægast sagt ekki góð. Stein-
unn er leikaraefni og sýnir
þaö glögglega, en henni er
mikil nauösyn aö bæta
rödd sína. Undravert er aö
leikstjóri skuli ekki hafa
lagfært þetta, því vissulega
sér hann að álfkona, þótt
köld sé í hjarta, getur ekki
sagt fram setningarnar
eins og hér varð raun á.
Inga Laxness, Ljósbjört,
Jón Aðils, Reiöar sendimaö-
ur, Ævar Kvaran, Stallar-
inn, fara mjög vel með hlut
verk sín.
Haraldur Á. Sigurðsson,
Svartur þræll, er ágætur,
gerfiö prýöilegt og næsta ó-
huggulegt. Atriðið milii
hans og Gvendar snemm-
bæra, er mjög svo ágætt.
Leiksviðið var hrífandi.
Fór þar saman frábær ljósa
útbúnaður, leiktjöld bæöi
fögur og smekkleg, búning-
ar litskrúöugir og einkar
smskklega geröir. Hefur
Lárus Ingólfsson sýnt frá-
bæra hæfileika í þessum
málum og ber ekki sízt aö
þakka honum hversu mjög
heildarsvipur þessarar sýn-
ingar var fagur og hrífandi.
Álfarnir og huldufólkiö
undir stjórn Ástu Norð-
mann sýndu hrífandi fagra
dansa og minntu sum atr-
iðin einna helzt á Hópsenur
úr söngva- og dansmyndum
kvikmyndanna. Sólódans
Sigríöar Ármann var hinn
ágætasti.
Leikstjórinn Indriði
Waage, á mikið lof skiliö
fyrir verk þetta, enda bar
leikritið vott viðurkenndra
hæfileika hans í leikstjórn.
En því leikur Indriði Álfa-
kónginn?
A. B.
I þinghásimi. Áslaug álfkona (Þóra Borg), Guðrún (Bryndís
Pétursdóttir) og Svartur (Haraldur Á. Sigurðsson).
(Ljósm.: Vignir).
Mánudagsblaðið
fæst á eftirlöldum stöðum
Bokmrikmm:
Bókabúð Austurbæjar
Sigfús Eymundsson •
fsafoldar
Lárusar Biöndal
Bókabúð Laugarness
Bókastöð Eimreiðarinnar
Bókabúð Laugav. 15
Braga Brynjólfssonar
Bækur og ritföng
Greiöasölustödum:
r, Fjólu -
5 Florida
WestEnd
Litla kaffistofan
Tóbaksbúðinni Iíolasundi
Gosa
Óðinsgötu 5
* Vöggur
Hressingarskálinn
Stjarnan (Laugaveg 86)
Skeifan
ísbúðin, Bankastræti
Bjargi
Verzlunum:
Skálholt
Axelsbúð Barmahlíð 8
Söluturni Austurbæjar
Sigf. Guðfinnss. Nönnug. 5
Árni Kristjánss. Langh.v.
Rangá Skipasundi
Drífandi (Samtúni 12)
Leikfangag. Laugaveg 45
Drífandi Iíaplaskjólsv.
Nesbúð
Þorsteinsbúð
Júliusar Evert Lækjargötu
Verzlunin Ás
Hverfisgötu 71
Árna Pálssonar Miklubr.
Verzl. Helgafell Berg.str.