Mánudagsblaðið - 22.05.1950, Blaðsíða 1

i
21. tölublað.
Blaéfyri
3. árgangur.
_ j# -
Mánudagiir 22. maí 1950. .-y..- l|)]J|)n[!i|l ■, jjj,
SPARNAÐUR RIKISSTJORNA
ÖMURLEGUR SKRÍPALEIKUR
Bifreiðar, heimilisvélar og aðrar ó-
fáanlegar vörur streyma til gæðinga
valdhafanna
„þegium yfir braski hvors annars“
segja stjórnarflokkarnir
Þegar gangster-styrjaldir hinar meiri geis-
uðu í Chicagoborg, þá mátti að nokkru leyti
, líkja þeim við styrjaldir milli tveggja stórvelda.
Líkingin er sú, að þar börðust tveir valdamestu
glæpamannaflokkar borgarinnar um völdin í
vissum hverfum. Völd í hverju hverfi þýddu
einokunarsölu á brennivíni og öli til allra
knæpa og næturklúbba hvers hverfis. Fylgdu
þessu svo ýmis önnur smærri hlunnindi, svo
sem prósentur af tekjum vændiskvennahúsa,
stjórnmála og lögreglustjórn hverfanna, aukin
áhrif á fylkfeþinginu o. s. frv. Þeir aðilar, sem
oftast börðust voru Southside gangsters og
Northside gangsters. Leiðtogi annars flokksins
var hinn nafnkunni A1 Capone, en um leiðtoga
hins má fá allan fróðleik úr bók einni, sem hér
er komin út og f jallar um æviferil þessa nafn-
fræga glæpamanns.
Á íslandi er þessu allt öðru vísi farið, og má
segja að hér bregði við hagsýni manna þeirra,
sem lifa á árinu 1950. Stærstu flokkarnir á ís-
landi hafa í stað pólitískrar styrjaldar gert með
sér vopnahlé. Þeir sjá, að ekki tjáir að berjast
um svo litla nytju, sem fæst úr sognum spen-
um Þjóðarinnar, sem þeir eru fulltrúar fyrir.
Ef þeir berjast til þrautar, þá kann svo að fara,
að báðir beri rústir úr býtum og jafnvel hætta
á, að forsprakkar þeirra verði einhverntíma
að lifa við kjör almennings, en slík kjör gætu
orðið þeim að andlegu og líkamlegu fjörtjóni
sérstaklega ef þau bæri að skyndilega. Þetta
sáu bardagamennirnir í Chicago ekki fyrir,
enda varð sú hörmulega raunin á að annar fór
beint til Valhallar eftir skothríð í alræmdri
knæpu, en hinn varð landflótta í sólríka fylk-
inu Florida og lézt þar vitskertur af völdum
syfilis.
Þegar hinir orðheppnu og glæsilegu for-
sprakkar sterkusu bardagaflokkanna á íslandi
sáu fram á að, ef hvorir rifu gerðir annarra
niður, þá myndi allt starf þeirra enda með
skelfingu, þá léku þeir það bragð, sem hinn
hrjáði og hálf stríðandi heimur umhverfis okk-
ur gæti vel tekið sér til fyrirmyndar. Þeir
sættust og settust að. samstarfi. Fyrir báðum
vakti sama hugsunin: Við höfum barizt um
rjómann — nú skulum við semja um undanrenn
una. Og sjá, lesandi góður, það varð. Samning-
ar gengu ekki vel í fyrstu, því sá hængur var
á, að annar samningsaðilinn hafði tvö höfuð,
sem stundum voru ósammála, en höfðu þó
valdasýki sameiginlega, en annar þeirra var
jafnframt svo sjúkur í veraldleg auðæfi að
furðu þótti gegna. Hinn hugði aðeins á völdin,
því ekki skorti hánn auðæfi né frændastyrk,
ef svo færi að fjármuni þryti. En þó fór sem
fyrr, að ekki var nóg að þessir aðilar sæju um
sjálfa sig, heldur urðu þeir að taka tillit til
ýmissa persónulegra hagsmfuna frlænda, ná-
kominna ættingja og svo styrktarmanna, sem
haldið höfðu þeim við völd. Voru þá ýmis smá-
atriði, sem tillit varð að taka til, áður en handa
væri hafizt um að stjórna landinu. Fyrir tví-
höfðaða flokknum vakti það aðallega að sjá
svo um að tekjur flokksins yrðu ekki skertar og
varð því að ábyrgjast að flokksfyrirtækið sæti
fyrir um öll leyfi innflutnings á vörum og
að forsprakki fyrirtækisins hefði jafnan skín-
andi farartæki, svo að almenningur sæi, að þar
væri ekki kotungur á ferð. Var það orðið al-
gengt í seinni tíð, að vegfarendur veifuðu til
hans á ferðum um bæinn, rétt eins og um leigu-
bílstjóra væri að ræða, þar eð farartæki hans
var nær tveggja ára gamallt. Varð það að sam-
komulagi, að bót á þessu fengist hið bráðasta,
og kom gripurinn á göturnar skömmu áður en
þingi sleit. Svo var þetta um ýmsa bitlinga
handa stuðningsmönnum flokksins, sem nauð-
syn þótti að fengjust. I£n þar gengu samning-
ar greiðlega saman með því skilyrði, að ekki
yrði fárast yfir því, þótt ýmsar nefndir og sendi-
menn stjómarinnar fengju óáreittir að halda
áfram störfum sínum og þiggja stjómarfé í
laun. Brostu báðir í kampinn, þegar þetta at-
riði var rætt og litu hvorn annan skilningsauga.
En tvíhöfðaði flokkurinn hafði í mörg horn að
Framhald á 7. síðu
Galifoss krmssura.
hná næst
komandi fímmtu-
clag
Næstkomandi fimmtudag!
fer hið glæsilega nýja far-
þegaskip Eimskipafélagsins f
sýningarferð kringum landið
og kenTur við á tíu höfnum.
Ferð þessi, sem er með við-
komu á Patreksfirði, ísafirði,
Sauðárkrók, Siglufirði, Akur-
eyri, Húsavík, Seyðisfirði,
Norðfirði, Reyðarfirði, og
Vestmannaeyjum tekur sjö’
daga, en með henni fara að-
eins nokkrir boðsgestir fé-
lagsins.
Orðrómur hefur gengið umi
bæinn, að skipið fari fullt
af boðsgestum, en almenn-
ingi sé ekki gefinn kostur ái
að taka sér ferð með því.
Þessi orðrómur er á eintóm-
um misskilningi byggður.
Forráðamönnum Eimskipafé-
lagsins er ljóst, að þetta er
sýningarferð til þess fyrst ogj
fremst að sýna sem flestum
landsmönnum þennan glæsi-
lega farkost. Af þessum á-
stæðum hefur sú leið verið
farin, að aðeins nokkrir
stjórnarmeðlimir félagsins
fara mgð skipinu. í hverrí1
höfn verður svo veizla fyrir
ýmsa gesti á viðkomustöð-
unum og staðarmönnum gef-
inn kostur á að skoða skipið
hátt og lágt.. Það hlýtur þvi!
að liggja í augum uppi, að eE
skipið er fullt af Reykvíking
um í skemmtíisiglingu, þáí
yrði ómögulegt fyrir starfs-
fólkið að sinna bæði gestuml
og farþegum, né nokkrip
möguleikar á, að almenning-
ur í hinum ýmsu höfnum
gæti skoðað skiþið.
Það er virðingarvert, aS
forráðamenn EimskipafélagS
ins vilja leggja í þann kostn-
að að sýna sem flestum lands-
mönnum glæsilegasta skip,
sem hingað hefur siglt undir
íslenzku flaggi, og Reykvík-
ingar munu ekki dæma ráð-
stafanir Eimskipafélagsins
eftir illu orðtaki þeirral
manna, sem af einhverjum
ástæðum kunna ekki að metaj
híð mikla starf félagsins.