Mánudagsblaðið - 22.05.1950, Blaðsíða 2

2
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánudagur 22. maí 1950.
AÐ TJALDABAKI 1 ÞJÖÐLEIKHUSINU
Við, sem sitjum í áhorfenda-
salnum, sjáum og vitum lítt
um það, sem skeður að tjalda
baki í Þjóðleikhúsinu. Blaðið
hefur undanfarið reynt að
kynna ykkur dálítið starf
einstakra manna, sem ekki
sjást á sviðinu, en vinna þó
1 þessu herbergi klæða og mála ungu stúlkurnar sig, sem
sýna hinn forkunnarfagra dans í Nýársnóttinni. Mikið
skelfing er erfitt að vera blaðamaður, finnst ykkur það ekki?
Á milli þátta mættu margir hinna yngri leikenda upp á
æfingasal og sátu þar yfir gosdrykkjum og ræddu áhuga-
mál sín af miklum móð. — Þegar þær sáu ljósmyndarann
þustu þær upp til handa og fóta og buðu „kók“.
Heiðbláin (Elín Ingvarsdóttir)
kom úr bónlngsherbergi sinu
rétt á eftir álfkonunni, svo að
ljósmyndarinn notaði tækifærið
og náði þessari mynd.
ómetanlegt starf við sviðið.
Greinarnar hafa fjallað um
um Yngva Thorkelsson, leik-
sviðsstjóra og Lárus Ingólfs-
son, leiktjaldamálara.
Á þessari síðu eru nú birt-
ar nokkrar myndir af leik-
endum í Nýársnóttinni, sem
sýnd er um þessar mundir,
og eru þær allar tek'nar að
tjaldabaki. Undirritaður brá
sér ásamt Pétri Thomsen,
ljósmyndara, bak við tjöldin,
meðan á sýningu Nýjársnæt-
urinnar stóð, og þar voru
þessar myndir teknar.
Frá okkar sjónarmiði, sem
að jafnaði sjáum leikritin á
Hér sést cin af álfameyjunum Þetta er álfkonan (Þóra Borg
vera að Ijúka við að mála sig. Einarsson) um það bil að fara
Tíu minútum eftir að myndin var á svið kveðja Svart niður í
tekin, var hún komin niður
sviðið og inn í æfintýraheiminn.
sviði, er ferðalag bak við
sviðið eiginlega ný sýning og
engu síður heillandi en sú,
sem sýnd er á sviðinu. Þarna
mætir maður allskyns kyn-
legu fólki, ýmislega búnu og
í ýmsu skapi. Auðvitað má
segja, að á frumsýningu séu
allir taugaóstyrkir jafnt eldri
leikarar sem yngri, en þegar
fram í sækir og sýningar
hafa staðið nokkurn tíma
hverfur flestum taugaóstyrk-
urinn og leikendur ræða sarr
an áhugamál sín eða annað
drekka gosdrykki og „fá sér
jörðina.
Gvendur snemmbæri og Svartur
eru engir vinir, enda setur Svart-
ur hundshaus á Gvend í Nýárs-
nóttinni. En á ganginum bak víð
sviðið hitturn við þá í miklum
samræðum. Þeir töluðu um efni,
sem Gvendi og Svarti hefur lík-
lega aldre komið í hug — næsta
prógram Biáu stjörnunnar.
í biðsal leikaranna bíður Jón
Eyjólfsson eftir „dauðanum". —
Hann leikur líkið í Nýársnótt-
inni. Jón hefur nú starfað bak
við tjöldin í 31 ár, fyrst hjá
L.R. og nú hjá Þjóðleikhúsinu
og oft komíð á svið, enda sýnir
svipurinn, að hann er alls ekki
„nervöös“.
Hér sjáið þið álfameyjar og álfasveina vera að undirbúa
iig undir leikinn. Myndin er frá einu búningsherbergjanna.
Álfakóngurinn (Indriði Waage) náði sér í amerískt blað í
langa hléinu, en Grímur (Valur Gíslason) fékk sér sígar-
ettu og ræddi við yngri leikenduma. Rétt eftir að myndin
?var tekin ærðu álfarnir Grím í einu af beztu bópatriðum
í Nýársnóttinni.
Yngvi Thorkelsson, leiksviðs-
stjóri, sést hér við stjómborðið
hægra megin sviðsins. Frá þessu
borði stendur hann í stöðugu
sambandi við alla leikara, hljóm-
svéitina, Ijósameistara, sviðið
sjálft og fólkið, sem vinnur á
sviðinu.
Dóttir álfakóngsins
Bjarnadóttir) og Inga Laxness
voro dansandi inni á sviði
minútum eftir að þessi mynd vai
tekin í herbergi þeirra.
smók“, meðan þeir bíða efti
því að færast í einhverr
haminn á sviðinu.
Þessar myndir eru því að-
eins litil tilraun til að kynna
starf þessara manna, því að
þeirra hefur jafnan verið að
litlu getið undanfarin ár. En
nú með opnun Þjóðleikhúss-
ins, þessarar miklu eignar
Framhald á 7. síðu.