Mánudagsblaðið - 12.06.1950, Blaðsíða 3

Mánudagur 12. júní 1950
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Jóns Reykvikíngs
Endurminning úr biðkrók
Fyrir stuttu var ég
staddur í biðkrók hjá
einum af hinum lærðu
mönnum Frú Justitiu.
Lá þar frammi tals-
vert af blöðum til lest-
urs, varð mér það á,
meðan á biðinni stóð,
að lesa ýmislegt, sem
ég annars les sjaldan
eða aldrei, svo sem
pistla Víkverja. Þar
rak ég mig á ýmislegt,
sem ég get naumlega
trúað, að sé orðið helg-
að í máli blaðanna, og
Ifinnst mér líklegra, að
um sé að ræða penna-
villur af fljétfærni.
Meðal þess, sem
þarna var á boðstólum
var „auga'
stað:
auka. Þó mikið beri á
því í töluðu máli, að
við Reykvíkingar
nennum ekki að bera
ifram k og breytum því
í hið lina g, þá fer ekki
hjá því, að maður
hrökkvi við, þegar
slíkt sést á prenti. Það
er annáð að heyra slíkt
af roðasælum vörum
hinnar reykvísku
tízkugyðju en sjá það
svart á hvítu í pistlum
Víkverja, sem ber
höfuð og herðar yfir
lýðinn og hefur gengið
fyrir Páfann. Hin sér-
stæða blessun, sem sá
heilagi fáðir veitti hon
um í Róm á dögunum,
sýnist ekki hafa náð
tilgangi sínum. En á
máli Víkverja mætti
segja, að nauðsynlegt
væri að FÁ AUGA
MANN TIL AÐ LÍDA
Á ÞAÐ, SEM HANN
BAUGAR VIÐ AÐ
SETJA SAMAN, enda
er það altítt. að við
• blöð starfi slíkir menn,
sem Englendingar
i kalla subeditor, og
: 'hafa það starf að reka
; smiðshöggið á verk
' blaðamannanna. Eg
! hef þekkt einn slíkan
subeditor, brezkan,.
j Hann var raunar
Egyptolog að sérmennt
un, en hafði að öðru
! leyti hlotið uppfræð-
i ingu á heims vísu og
átti sér fáa tóma kofa.
Ekki er gott að vita,
hver væri bezt til þess
fallinn, hérlendra
I manna, að vera sub-
editor hjá ívari, en
ekki veit ég hvemig á
því stendur, að mér
dettur Bjöm Karel
, endilega í hiig, rétt í
þennan svipinn.
Intellektuel
ékurteisi
Eftir að ég hafði lagt
Morgunblaðið frá mér
og sagt skilið við Vík
verja, dró ég úr hrúg-
unni á borðinu blað,
sem gefið er út í laga-
deild Háskólans og
kallast „Úlfljótur“.
Hafði ég ekki séð það
fyrr og lék forvitni á
að sjá, hvað vorir
studiosi juris létu frá
sér fara, en þegar til
kom, var hér ekki um
venjulegt stúdenta-
blað að ræða, heldur
var það nær allt skrif-
að af prófessorum og
kandidötum og, að því
er virtist „invita Min-
erva“. Eg hefði því
lagt ritið óðara frá
mér, ef mér hefði ekki
orðið starsýnt á fyrir-
sögn á einni ritgerð-
inni, fen hún hljóðar
svo: Nýir hættir um
kennslu og próf í laga
deild. RÁS NÁMS-
INS AÐ YNGRI
HÁTTUM OG RÖK
TIL ÞEIRRA HÁTTA“
(Leturbr. mín). Eg
man lítið úr því, sem
ég las, nema fyrirsögn
ina, en greinin var
með fádæmum full af
sundurgerð.
Stakk það að vonum
í stóf við Víkverja, og
mættust þama heldur
en ekki andstæður,
annars vegar flatasta
reykvíska, sem völ er
á, en hins vegar ped-
anteri og uppskrúfun
ásamt mismunandi
velheppuðum tilraun-
um til myndunar
nýrra orða. Höfundur
greinarinnar er Ár
m^nn Snævarr próf
essor, og er hann víst
nýr maður af nálinni.
Mér varð hugsað til
stúdentanna, sem læra
undir handleiðslu þess
manns, því ef mér
bregzt ekki stórum, þá
hlýtur höfundurinn að
vera pedantiskur í
fleiru en máSfarinu,
en jus og pedanteri
hlýtur að vera ægilegt,
þegar það kemur sam-
an. „Málið er innsigli
Guðs á tungu mann-
anna“, sagði Konráð
Gíslason. Það Guðs
innsigli, sem prófess-
orinn hefur hlotið, hef-
ur án nokkurs vafa
verið á hann stimplað
undir handleiðslu hins
ágæta manns Sigurðar
heitins Guðmundsson-
ar skólameistara, en
þess sjást sums staðar
greinileg merki hjá
ýmsum nemendum
hans, að þeir reyndu
að líkja eftir honum.
Eins og gerist um
slíkar eftirlíkingar,
lofa þær sjaldnast
meistarann og eru
stælandanum til lítill-
ar upphefðar. Það ber
vott um, að þröngt sé
um sjálfstæða Jfieila-
starfsemi, þegar menn
taka upp á slíku, en
Sigurðar Guðmunds-
son var fyrst og fremst
HANN SJÁLFUR en
ekki „alter ego“
nokkurs manns, né
heldur mun hann hafa
ætlazt til, að aðrir
tækju sig traustataki
Málfar S. G. var per-
sónulegur eiginleiki
hans sjálfs. Það var
jafn sjálfsagður hluti
af persónu hans og
rómur hans eða hand-
tak. Smásmuguleg eft-
irlíking af slíkri einka-
eign annars manns
ætti raunar að „varða
við lög“, og víst er, að
hún varðar við lög-
mál góðs smekks og
þess sem kalla má in-
tellektuel kurteisi.
WNAAWVWUVVWVWVViAVVUWVVUWUVUVSAAlWWWVMV
SAMBAND ÍSLENZKRA KARLAKÓRA
Fyi’ir fullu húsi áheyrenda í Austurbæjarbíói, þreyttu
karlakróar sjö að tölu söngva-at, frá tenórum til dýpstu
bassa. Það yrði allt of langt mál að skrifa um hvern ein-
stakan kór, en geta má þess, að allir kóramir voru frá
hendi söngstjóránna vel æfðiir. En mikið vantaði á að kór-
arnir syngju með fögrum samstilltum hljómum, því fyrstu
og aðrir tenórar og fyrstu bassar sungu í flestum tilfellum
of opið — of flátt, sem þó einna minnst bar á hjá Karla-
kór Akureyrar og Fóstbræðrum. Þá sungu allir kórarnir
253 meim saman'5 lögð undir stjórn hinna eldri söngstjóra,
Jóns Halldórssonaar, Ingimundar Ámasonar, Sigurðar
Þórðarsonar og Þormóðs Eyjólfssonar, og var samsöngur
kóranna í heild afbragðsgóður. En hvers áttu hinir þrír
ágætu söngstjórar að gjalda, Áskell Jónsson (Karlak. Ak.),
Geirlaugur Ámason (Svanir) og Ragnar Bjömsson (Þrest-
ir), að þeir ekki einnig stjórnuðu hinum sameinaða kór?
Að öðm Jeyti fór þetta söngmót vel og virðulega fram.
Sig. SkagfieliL
Hánudagsblaðið
fæst á eftirlöldum stöðum
Bókaverzlunum:
Bókabúð Austurbæjar
Sigfús Eymundsson
ísafoldar
Lárusar Blöndal
Bókabúð Laugarness
Bókastöð Emreiðarinnar
Bókabúð Laugav. 15
Baga Brynjólfssonar
Verzl. Helgafell, Bergstaðastr. ■;
Bækur og ritf öng
Greiðasölustöðum:
Fjólu
Florida
West End
Tóbaksbúðinni Kolasundi
Gosa
Öðinsgötu 5
Vöggur
Hressingarskálinn
Stjarnan (Laugaveg 86)
Skeifan
ísbúðin, Bankastræti
Bjargi
Verzlunum:
Skálholt
Axelsbúð, Barmahlíð 8
Söluturni Austurbæjar
Sigfús Guðfinnsson, Nönnug. 5
Árni Kristjánsson, Langh.v.
Rangá, Skipasundi
Drífandi, (Samtúni 12)
Leifangag., Laugaveg 45
Drífandi, Kaplaskjólsv.
Nesbúð
Þorsteinsbúð
Verzlunin Ás
Júlíusar Evert, Lækjargötu
Hverfisgötu 71
Árna Pálssonar, Miklubr.
Krónan, Mávahlíð
F ossvogsbúðin
Kópavogsbúðin
wv^wuwwvwvwwwwwvuwwwwwwwwvwwvwVwr
yv>vyvvvvV'^Wrtvvvwv,^J'w-ri