Mánudagsblaðið


Mánudagsblaðið - 19.06.1950, Síða 5

Mánudagsblaðið - 19.06.1950, Síða 5
Mánudagurinn 19. júní 1950. MÁNUDAGSBLAÐIÐ 5 Ósiðir og óvanar Maður nokkur, harla úrill- ur, skrifar á þessa leið: „Kæra Clio! Eg ferðast all- langa leið með strætisvagni tv-isvar og oft fjórum sinn- um á dag. Oftast hefi ég ekki annað að gera á leiðinni en að virða fyrir mér samferða- fólkið, — og þá ekki sízt ungu stúlkurnar. Og mér blöskrar framferði þeirra sumra. Að maður sjái kvenfólk púðra sig, greiða sér og mála sig í tíma og ótíma og á ó- líklegustu stöðum er nú orðið svo algengt, að vart tekur því að minnast á slíkt. En hvern- ig ætli blessuðum dömunum yrði við, ef ég einhvern onorguninn drægi upp rak- áhöldin mín í strætó og byrj- aði að skafa á mér kjamm- ana? Þær mundu eflaust hlæja að svo heimsklegu uppátæki. En ég get fullvissað ykkur um það, dömur, að ykkur mundi ekki geía fundizt það nærri því eins hjákátlegt og mér finnst ýmislegt, sem þið aðhafizt í strætó — og víðar. í morgun kom stúlka upp í strætisvagninn, — stúlka, sem á í miklu stríði við sokka foandabeltið sitt. Eg hefi oft séð hana áður. Hún situr á hamast við að kippa og toga í téða flík. Og þegar hún stendur upp, kippir hún á- kveðin aftan í flíkina, sem virðist hafa mikla tilhneig- ingu til þess að renna upp. Hún og aðrir magabeltis-tog- arar geta gert mig æfan, — því að ég er það rómantísk- ur maður, að ég ætlast sann- arlega til þess, að konur séu annað og meira en illa snið- in sokkabandabelti, sem ekki vildja halda sér á sínum stað. Hvað ætli þær segðu, ef ég lagfærði á mér sokkaböndin framan í þeim? Og þá eru það þessar þreyttu, sem sparka af sér skónum, hvenær sem færi gefst, jafnvel í strætó. Fótur mannskeppnunnar er aldrei fallegur, jafnvel ekki þegar hann er íklæddur sokki. En þó kastar tólfunum, þegar maður stundum sér glitta í líkþornin í gegnum næfur- þunna sokka skó-sparkaranna og gamlar naglalakks-kless- ur á tánöglunum. Auðvitað er það mannlegt að þreytast í fótum, en eiga ekki aðrir yiðstaddir líka rétt á að til- íit sé til þeirra tekið ...“ Öðru máli gegnir um hend- pr kvenna. Skáldin hafa veg- samað konuhöndina, og ég er íalveg til í það að taka undir með þeim, — en hver hefur nokkurntíma lesið lofsöng um tær konunnar? Eg get jafnvel dáðst að konuhendi, þótt neglur hennar séu mál- aðar eldrauðar. En þegar ég þarf að horfa upp á það, — eins og t. d. í fyrradag, — að stúlka sé önnum kafin við að rífa lakkið í löngum ræm- um af nöglum sér, — þá sé cg rautt. Og að lokum þykir það kurteist, að ungar konur lag- færi sokkasauma sína á al- mannafæri? Og er ekkert at- hugavert við það, að þær laumist með hendinni inn á sig í tíma og ótíma til þess að lagfæra hlíra, sem runnið hefur út af öxlinni? Kannski heldur blessað kvenfólkið, að því sé allt leyflegt, og að hvaða ósiðir sem eru, fari þeim vel. En þar skjátlast þeim hrapa- lega. kurteisu kvensum því, að þess mun ábyggilega langt að bíða, að ég klæði mig úr jakkanum á almannafæri til þess að lagfæra axlaböndin mín. Svo miklu kurteisan er ég en þær! G.P.“ Skrítin rökfræði Undanfarið hefur óperan Brúðkaup Figarós verið sýnd hér í bænum, .eflaust við mjög góða aðsókn. Þó hafa héyrzt raddir um það, að ó- heyrilega hátt hafi verðið verið á aðgöngumiðum, enda ekki nema skiljanlegt að mönnum blöskri, þar eð að- göngumiðar hafa kostað frá 45—100 kr. þr. stk. En Vísir kom með alveg ljómandi skýringu á hinu háa verði mánudaginn 12. júní. Þar segir svo: „Kostnaðurinn við söngför þessa verður MINNI (leturbr. mín) en ætla mætti. því að óperu- söngvararnir munu syngja ó- keypis, en annan kostnað verður Þjóðleikhúsið að greiða. Til þess að standast þessi útgjöld verða miðar afl óperukvöldunum seldir nokkru hærra verði en ao venjulegum leiksýningum1. Þetta er í rauninni nokkuð undarleg pólitík. Kannske miðarnir hefðu orðið ódýrari, ef óperusöngvararnir hefðu fengizt til þess að taka við aurum fyrir söng sinn? A.m. k. þóttj það ekki nauðsyn- legt að hafa aðgöngumiða svona dýra, þegar norski leik flokkurinn kom hingað fyr- ir nokkru, — en þeir hafa lík- lega þegið kaup fyrir? Sjö gullvæg . . .. ;Til í nafnlausu bréfi hafa mér borizt eftirfarandi ráðlegg- ingar, sem bréfritari nefnir: Sjö gullvæg heilræði fyrir giftar • konur, eða Hvernig Hægt Er Að Vera Ham- Og ég get lofað þessum ó- Þar sem nóg er til í kjólaefni er ekkert til sparað, eins og sjá má á þessum sumarkjól. Þetta er nýjasta baðfatutizUan í Frakklandi. ingjusamur Þrátt Fyrir Hjónaband. Mér segir svo hugur um, a< sendandinn sé einhver kvæn ur maður, sem er „undir tuflunni“ hjá kellu sinni Hann mun því hafa sent mér þessi heilræði sín ti þess að ég kæmi þeim í framfæri — ef vera skyldi að hans elskulega ektaví slysaðist til að lesa þau, lærs eitthvað af þeim og bæta ráð sitt! Því að eflaust hefur hann ekki þorað að gefa henni þau sjálfur! Eg birti því hérmeð hin Sjö Gullvægu í þeirri von. að bréfritara verði að ósk sinni og hans einginkona (— og jafnvel annarra eiginkon- ur) geti eitthvað af þeim lært: 1) Temdu þér að nota kímnikáfu þína. Þú munt oft þurfa á henni að haida ef þú hefir hugsað þér að búa í stormlitlu hjónabandi fram að gullbrúðkaupi. 2) Gættu þess vel. að eig inmaðurinn missi ekki áhug- ann á þér. Vertu honum eigir kona, móðir. unnusta og ást- mey. Ef þú ekki gerir það. muntu kornast að raun um. að ýmsar aðrar konur eru reiðubúnar að taka af þér ómakið. ■ 3) Taktu á móH manr.i þín- um með sólskinsbrcs á vör- um, þegar rnn kemv.r. heim. Forðastu sem heitan eldinn að hrella hann strax og hann er kominn inn úr dyrunum með langdregnum frásögnum af hinum ýmsu smáatvikum sem orðið hafa til þess að ergja þig yfir daginn. 4) Talaðu aldrei lítilsvirð- andi urn útlít eða klæðaburð ánnarrar konu. Eiginmaðiu' þinn er þá vís til m&* "*■ taka upp hanzkann fyrir hana, — og þá verður þú bara ergileg og afbrýðisöm. Og byrjar eitt rifrildið enn.. . 5) Gættu þess, að verða ekki of feit. Eiginmenn, ems og aðrir menn, vilja hafa sín- ar elskanlegu með straum- línusniði. 6) Reyndu ekki að breyt" manninum þínum, — gera hann að „nýjum og betri manni“. Hann er fæddur með þessum ósköpum, göllunurn, og getur ekki losnað við þá frekar en zebrahesturinn get- ur þvegið af sér rendur sín- ar. Umfram allt, ekki nöldra. 7) Láttu þér ekki detta x hug, að baráttan sé unnin, þótt þú sért búin að krækja þér í mann. Onei, góða mín. Mundu það, að það ma líkja eiginmanninum við nýjan bíl: Aðalatriðið er ekki það að borga hann út í hönd. — heldur er viðhaldið, — það að halda honum vel við, — aðalatriðið!“ Þetta voru hin Sjö Gull- vægu Heilræði. Þau eru að sjálfsögðu nokkuð einhliða, þar eð ekki er minnzt á það einu orði. að eiginmennirn- ir eim að leggja nokkuð á sig til þess að gera hjóna- bandið hamingjusamt. Gam- an væri nú, ef giftu konurn- ar vildu líka láta ljós sitt ‘skíná og senda mér uppá- stungur ura Sjö Gullvæg Heilræði Iianda Kvæntum Mönnum eða Hvei'nig Eigin- menri Eiga Að Fara Að Því Að Gera Konur Sínar Ham- ingjusamar? ver»°Siið ódauðlega Eieinmaðurinn sat við gluggahn og horfði út. Hann kallaði kæruleysislega til konu. sinnar: „Þarna gengur þessi kven- maðxxr, sem hann Maggi Jóns er svo voðalega skotinn í.“ Konan hans, sem var framrri í eldhúsi missti niður bolla, kom þjctandi inn í r,'f na, felldi niður borð- lampa, blómsturvasa og gull- fiskakerið í asanum og f'o'gði sér til hálfs út um til ag sj^ sem bezt. ..Hvar? Hvar?“ stundi húo. ,Þarna,“ sagði hann og hf'rtt’. ..konan, sem stendur á götuhorninu.“ ..Fíflið þitt,“ hvæsti hún öskuvond. „Þetta er konan hans!“ „Já, en ekki hvað?“ svar- aði eiginmaðurinn hinn ró«* legasti. cLia

x

Mánudagsblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Mánudagsblaðið
https://timarit.is/publication/313

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.