Mánudagsblaðið - 19.06.1950, Page 6

6
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
Mánudagurinn 19. júní 1950.
Qri enda hennar voru dyr
sem oppnuðust inn í annað
het'bergi þar sem ljós brann
á daufum lampa.
„Við skulum fara inn í
setustofuna“, sagði hann.
Hann opnaði dyrnar og gekk
inn en Cara fylgdi á hæla
hoxium. En allt í einu, þai
sem hann hafði fingurinn é
kvsikjaranum, stanzaði hann,
og umlaði eitthvað við sjálf-
an sig. Þetta eitthvað lýsti
bæði gremju og undrun.
Havilant stein sofandi.
6. KAFLI
FRAMHALDSSAGA:
Ríkur maður - fátæk stúlka
Eftir MAYSIE GREIG
Letty opnaði augun, þegar
hún heyrði undrunaróp
Favershams. Hún opnaði aug-
un svo hægt og rólega að
‘það var ótrúlegt, að hún
hefði verið sofandi. Hún rétti
fram handleggina og sagði:
„Hailó, elskan“. Hún hafði
•ekki séð Cöru ennþá.
Faversham eldroðnaði. Lit-
arhátturinn þessa stundina
fór honum langt frá vel.
„Hvern fjandann ertu að
gera hér“ spurði hann reiði-
lcga.
ún brosti. Lituðu augnalok-
in hennar skulfu aðeins um
leið og hún lokaði þeim og
lðngu augnahárin sendu
langa skugga á fölar kinn-
arnar.
„Mig langaði að hitta þig,
Tótó elskan“ sagði hún íágt.
,,-Það eru heilir þrír dagar síð-
an ég sá þig. Eg kom hingað
fyrir um klukkutíma og opn-
aði með lyklunum, sem þú
skyldir einu sinni eftir í íbúð
wmi minni. Þegar þú varst
hug?“, spurði Faversham
vandræðalega.
Hún stökk á fætur og sagði
biægjandi:
„Vilt þú ekki kynna mig
fyrir vinkonu þinni? Er nokk
ur ástæða til þess að við borð
um ekki öll saman?“
Faversham fannst, sem aUí
mælti á móti því. Það var
aldrei að vita, hvað Letty
kynni að segja. Hann haföi
það á tilfinningunni, að það
væri fátt, sem hún léti ósagt,
ef hún væri í því skapinu.
Hann sagði klaufalega:
„Þetta er ungfrú Reni, ung-
frú Havilant“.
Letty hneigði sig og sagði:
„Það var fallega gert af
yður að líta eftir Tótó fvrir
mig í kvöld, ungfrú Reni. Eg
býst við, að hann hafi sagt
yður að ég væri upptekin
í kvöld og mætti ekki vera
að að fara út?
Cara var hugrökk. Það var
henni ekki á móti skapi að
berjast fyrir því, sem hana
langaði í og henni' fannSt
Faversham vera þess virði
að berjast um hann.
„Hann sagði mér ekkert
hingað í kvöldverð og hann
ætla ég að borða“. Hún
rykkti til höfðinu ögrandi.
Það var kækur, sem hún
hafði. Það virtist róta ein-
hverju til í minni Lettyar,
því hún mundi allt í einu
hvar hún hafði séð Cöru.
„Eg skil ekki, hvernig það
„Svo það eruð þér sem ætlið
að bera Apachehattategund-
ina ungfrú Reni. Það eruð
þér, sem eruð ræninginn. Eg
býst ekki við að Madame
Thersea verði yfir sig hrifin
þegar hún kemst að þessu“
„Hvað“ spurði Cara æst,
„kemur þetta Madame Ther-
sea við?“
«kki heima þá ákvað ég að clíkt, ungfrú Havilant“.
legja mxg hér, þangað til þú
kæmir.“
Hann svitnaði auðsýnilega.
Honum stóð langt frá því á
sama um ástandið. Fyrir ut-
an þau áhrif, sem þetta gat
haft á Cöru, þá fann hann
fyllilega á sér að Letty ætl-
aði sér að koma af stað vand-
ræðum.
,,-Jæja Tótó“ sagði Letty
ferosandi. „Heilsarðu ekki
gömlu vinkonu þinni einu
sinni? Eg hefði einu sinni
haldið —“ Hún þagnaði allt
i einu. Hún hafði komið
auga á Cöru, sem stóð í dyra-
gættinni. Hún hvessti augun
á Cöru. Hún vissi að hún
hafði séð þessa stúlku áður,
«n gat ekki í augnablikinu
munað, hvar hún hafði séð
hana. „Hvað á þetta að
þýða Tótó“, spurði hún ró-
lega.
„Eg bauð ungfrú Reni í
leikhúsið og síðan komum
við hingað til þess að borða
kvöldverð“, sagði Favers-
hiam.
„Nú, er það allt og sumt ‘.
sipurði Letty ókindarlega.
,,Þið komuð aðeins til þess
að fá ykkur kvöldverð“. Hún
kinkaði kollinum hægt og á
vorum hennar myndað’st
•hörkulegt vantrúarbros. •
. „Hvað. annað datt . þér • i
Letty varð eldrauð af reiði.
Hún hafði ætlað Cöru unga
og óreynda stúlku, laglega en
fremur heimska, stúlku sem
hún gæti umsvifalaust sýnt
yfirburði sína. Hún sneri sér
að Faversham og sagði með
væmnu vandræðabrosi:
„Eg vona að þú hafir skýrt
ungfrú ‘Reni frá okkur,
Tótó, elskan“.
„Eg held að ungfrú Reni
viti um það allt“ sagði Fav-
ersham. Rödd hans var byrst.
„æja þá“ sagði Letty um
leið og hún brosti einkenni-
lega. „ún hlýtur þá að skilja,
að ég hefi allan rétt til þess
að vera hér.“
„Þú hefur engan rétt til
þess að vera hér“, svaraði
hann hörkulega. „Þú hefur
aldrei haft nokkurn rétt til
þess að vera hér nema þegar
ég hef boðið þér og ég mari
ekki til þess að hafa boðið
þér í kvöld“.
Brosð á andliti Lettyar
stirðnáði. Hún skildi þegar,
að nú var hún að mséta ein-
hverju alvarlegu.
,jEf til vill“ sagði hún
„ættirðu að segja ungfrú
Renii að vara heim. í>á; gæt-
um við rætt málið, Tótó.“
Cara greip allt í ein', fram í.
,JEn ég er ekki að fara
heim. . Faversham-*
Letty fékk sér sígarettu úr
silfurkassa á ofnhillunni og
kveikti í henni, áður en hún
svaraði:
,JHún verður ekkj ánægð
af að frétta að hún hafi misst
einn af beztu viðskiptavinum
sem þú steigst fæti inn í
hattabúðina um daginn.
Sjáðu hvernig hún neyddi
þig til þess að taka eftir sér.
Eg man það allt vel núna. En
það er jafn gótt, að það er
ekki komið lengra en þetta
og það er eins gott að ég
því í tíma.“
Faversham strauk hendinni
um höfuðið: onum leið óskap
lega eins og mönnum líður
oftast, þegar kvenfólk er að
skammast út af þeim. Hann
vissi ekki hvað hann átti að
gera og hann var hræddur
um, að ef hann smánaði
Letty meira, þá kynni hún að
segja eitthvað, sem vekja
mundi andúð Cöru á honum
fyrir fullt og allt.
yður
Letty sneri sér að Cöru allt
í einu og hvæsti. „Út með
yður. Heyrið þér það? Út
með yður strax ella skal ég
koma yður í alvarleg vand-
sínum vegna þess að ein af ræði. Haldið þér að þér getið
sölustúlkunum hennar * var
svo bíræfin að reyn að stela
„fýlgdarmanni“ hennar“.
Cara roðnaði. Samt sem
áður ætlaði hún ekki að láta
hlút' sinn við Letti Havilant.
„g kil ekki, hvemig það
sriertir hana á nokkurn hátt“
sagði hún.
,jEg held, að þér komizt
að raun um að svo er“ svar-
aði Letty. „Eg skal sjá um að
hún komist að því, hvað sem
öðru líður.“
„Þetta er ósköp lla gert af
þér“ sagði Faversham reiði-
lega/
Letty sneri sér að honum.
Heimsborgara framkomuna
missti hún alveg. ún líktist
fremur litlum ketti, hárið
út í loftið, klærnar fram og
tiltoúin að stökkva.
„Illa gert“ hrópaði hún.
„Þorir þú að segja, að þetta
illa gert eftir að þessi
stolið honum frá mér, kjökr
andi búðarstelpa.
Cara fölnaði. Hún var orð-
in mjög föl en fas hennar var
eins ögrandi og áður.
,;Eg skal taka hann frá
yður ef þér viljið“ sagði hún,
„mér skilst, ungfrú Havilant,
að þér séuð hvorki trúlofuð
né giftar herra Trent“
se
stúlka hefur reynt að stela
þér frá mér?“
,jÞú veizt ekki hvað þú
segir Letty“ sagði Favers-
-ham stuttlega. „Eg dáist. að
urigfrú Reni og bauð henni í
Jeikhúsið í kvöld. Það er mér
einum að kenna. Hún átti.
pngan þátt í því.
. „Auðvitað ekki“ sagði
;Letty hæðnislega. „Stúlkan
hefur aldrei átt neinn þátt í
því. Við vitum öll, að stúlk-
Ur eru saklaus fórnarlömb
í svona málum. Asninn þirrn
Faversham. Hún vann mark-
viást að því að.stela þér. Það
var auðáéð-hvernig hún hagr
,Á-fsakið“ var sagt í stríðn-
isrómi í dyrunum. . Hefi ég
villzt inn í Billingsgate-
hverfið? eða er þetta virki-
lega iþað, sem ég hél það
væri, setustofa í heldri-
mannahverfinu Mayfair“?
(Þau sneru sér öll í einu
fram að dyrunum. Paul
brosti og gekk inn.
,JÞú skildir dyrnar eftir
opnar Faversham“ sagði hann
„svö að ég gekk beint upp.
„Þú hefðir ekki átt að vera
svona óskaplega laglegur,
vinur“. Hann stundi. „Eg
vildi að ég hefði þína hríf-
andi fegurð, því þá væru
þessar ágætu stúlkur rífast
um mig“.
„Augnablik“ sagði FaVers-
ham reiðilega. „Það er ó-
þarfi fyrir þig að vera svona
andskoti hæðnislegur.“
„Afsakaðu“, sagði Paul og
brosið hvarf. „Þú ert í dálitl-
um vandræðum, er það ekki?
Við skulum sjá hvað ég get
gert til þess að hjálpa þér.
Ef til vill væri það bezt, að
ég fylgdi ungfrú Reni heim?“
Faversham hefði heldur
kosið að hann hefði fylgt
Letty heim, en hann hafði
það á tilfinningunni að Letty
vildi ekki láta fylgja sér
neitt. Hann taldi réttast að
hann gerði upp við hana í
eitt skipti fyrir öll og því
fyrr því betur.
,;Eg er viss um, að
þætti gaman að fara í smá-
túr í bílnum mínum eftir
hitann hér inni?“
Cara leit spurnaraugum á
Faversham.
Ef til vill væri það bezt, að
Paul fylgdi þér heim Cara.
Eg skal fylgja þér niður að
bílnum hans“.
Letty sagði ekki neitt. Hún
kveikti sér í sígarettu og
settist í leguíbekkinn aftur.
Hún hvíldi höfuðið við svarta
áklæðið og ljósa hárið og
áklæðjð gerðu áhrifamikla
mótsetningu. Um fremur
þunnar varir hennar lék dá-
lítið sigurbros. Hún ímynd-
aði sér bersýnilega að hún
hefði unnið.
Paul flýtti sér niður stig-
ann á undan, þar sem Nagla-
skjóðan stóð við gangstétt-
ina. Faversiham og Cara fóru
hægar. í skugga gangsins
greip hann í handlegg henn-
ar og sagði hást:
Eg kom. sem sagt, til þess að
sækja dálítið, sem þú hefðir
átt að hafa sent mér, en það
getur beðið í bili. Það lítur
út sem þessar konur séu í
smá rifrildi. Það er þó varla
um jafn lítilsvert efni og þig
sjálfan?“ Hann dró annað
augað í pung og leit • á
frænda sinn.
Nær í fyrsta sinn í lífinu
varð Faversham fegin að sjá
Paul.

Reykjavík — Osló — Kaupmannahöfn.
Frá og með 17. júní hefjast vikulegar flug-
ferðir til Osló í sambandi við áætlunarflug félags-
ins til Kaupmannahafnar. Farið verðirr frá Reykja-
vík á laugardögum og til baka frá Osló á sunnu-
dögum.
Nánari upplýsingar verða veittar, í skrifstofu
yorri, Lækjæcgötu 4, sfmi 6600 og 6608;