Morgunblaðið - 03.01.2005, Blaðsíða 34

34 MÁNUDAGUR 3. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Skólameistari
www.fas.is • fas@fas.is • Sími 470 8070
Fjarnám
• 30 rúmlesta skipstjórnarréttindi, bæði
vefnám og í gegnum myndfundabúnað.
Skráning á vef skólans.
• Þriðja og fjórða árið á stúdentsbrautum.
• Allir áfangar í WebCT.
• Námið kostar einungis 4.250 krónur
á önn fyrir utan námsgögn.
• Umsóknarfrestur um nám á stúdenstsbrautum er
til 10. janúar.
TILLAGA um ráðningu sameig-
inlegra ferðamála- og atvinnu-
málafulltrúa fyrir Vesturbyggð og
Tálknafjarðarhrepp var lögð fyrir
bæjarráð Vesturbyggðar fyrir
stuttu. Lesa má nánar um tillög-
una á Tíðís –
Fréttavef, www.pat-
reksfjordur.is.
Undirritaður
fagnar þessari til-
lögu og telur að
ráðning ferðamála-
fulltrúa fyrir Vest-
urbyggð og Tálkna-
fjarðarhrepp sé
löngu orðin tíma-
bær. Sveitarstjórn-
armenn sem og aðr-
ir verða að taka
greinina alvarlega
því samkvæmt öllum
tölum er hún vax-
andi atvinnugrein sem kemur til
með að skila þjóðarbúinu miklum
gjaldeyri.
Allt of mikið af fólki í greininni
getur aðeins unnið við hana í
hlutastarfi. Þessu þarf nauðsyn-
lega að snúa við og það geta sveit-
arstjórnir gert með ráðningu
ferðamálafulltrúa. Við það væru
ferðaþjónustuaðilar komnir með
ákveðna lyftistöng fyrir sinn
rekstur. Til að mynda aðstoð við
umsóknir af ýmsu tagi, faglega
rekstrarráðgjöf, markaðssetningu
og fleira.
En ekki nægir aðeins ráðning
eins manns í ferðamálafulltrúa-
stöðu til þess að bæta ástandið ef
menn vænta arðs og framþróunar.
Eitt af því sem þekkist í öðrum
sveitarfélögum er að stefnumótun
sé framkvæmd og eftir henni unn-
ið. Atvinnu- og ferðamálanefndir
eru einn liðurinn í því og gott er
fyrir ferðamálafulltrúa að hafa
þær sem bakland.
Með slíku samstarfi kynnast að-
ilar mun betur og eiga því auð-
veldara með að vinna saman í
framtíðinni. Mikill kostur liggur
einnig í því að fá sem flestar hug-
myndir frá sem flestu starfsfólki í
ferðaþjónustunni. Betur sjá augu
en auga, því er skipun slíkra
nefnda nauðsyn og einnig geta
þær nefndir létt á starfi sveit-
arstjórna.
Sameiginleg markaðssetning
fyrir ferðaþjónustu í Vesturbyggð
og Tálknafjarðarhreppi yrði að
vera stór þáttur í starfi ferðamála-
fulltrúa. Skipulegri kynningu
svæðisins í heild hefur verið væg-
ast sagt ábótavant, gífurlega mikl-
ir möguleikar eru vannýttir og þá
yfirleitt vegna skorts á fjármagni
eða samstarfsvilja. Sóknarfærin
leynast víða, allt frá fjölbreyttu
fuglalífi Látrabjargs til sögulegra
bygginga í Selárdal.
Aðeins ein upplýs-
ingamiðstöð er rekin á
svæði Vesturbyggðar
og Tálknafjarðar, hún
er staðsett í Íþrótta-
miðstöð Tálknafjarðar
og hefur fallið undir
starfsemina þar. Þar
fyrir utan er upplýs-
ingagjöf veitt á mörg-
um öðrum stöðum á
svæðinu s.s. verslunum,
söfnum og fleiri stöð-
um. Upplýsinga-
miðstöðvar þarf að
skipuleggja frá grunni í
samráði við ferðamálaráð og
ferðamálafulltrúa svæðisins. Upp-
lýsingastöðvar gætu hæglega ver-
ið reknar með góðu móti undir
sama þaki og annar atvinnurekst-
ur.
Sem dæmi kæmi sér vel að
koma upp sterkri upplýsinga-
miðstöð á Brjánslæk þar sem mik-
ill fjöldi ferðamanna kemur að
landi með Breiðafjarðarferjunni
Baldri. Á Minjasafninu á Hnjóti
gæti verið öflug upplýsinga-
miðstöð fyrir ferðaþjónustuaðila
þar í sveit, til að mynda fyrir
Látrabjarg, Breiðuvík, Hænuvík,
Örlygshöfn og Rauðasand.
Á Bíldudal þyrfti einnig að vera
upplýsingamiðstöð sem tæki á
móti þeim ferðamönnum sem
koma að norðan og koma frá
Tálknafirði.
Undirritaður telur að með sam-
starfi allra þessara upplýsinga-
miðstöðva hafi sveitarstjórnir
betri yfirsýn sem gæti verið þeim
stoð í allri ákvörðunartöku og til
hagsældar íbúa og gesta þeirra til
framtíðar.
Undirritaður hefur talsvert
kynnt sér starf ferðamálafulltrúa
á landinu. Þeir bera marga titla
s.s. menningar- og ferðamála-
fulltrúi, atvinnu- og ferðamála-
fulltrúi og kynningar- og markaðs-
fulltrúi. Sveitarstjórnir hafa nýtt
ferðamálafulltrúa til margra verka
og sem dæmi er atvinnu- og ferða-
málafulltrúi í Rangárþingi og
Mýrdal, Eymundur Gunnarsson
sem undirritaður hefur verið í
sambandi við.
Eftir því sem hann segir þá
hafa sveitarstjórnir, ferðaþjón-
ustuaðilar sem og aðrir fyrir-
tækjarekendur nýtt sér starfs-
krafta hans. Hann segir það hafa
verið löngu tímabært að slíkur
starfsmaður kæmi fram til að
marka sameiginlega stefnu í þess-
um málaflokkum. Hann segir
sveitarstjórnarmenn framsýna í
þessu sameiginlega verkefni Ása-
hrepps, Rangárþings ytra, Rang-
árþings eystra og Mýrdalshrepps
og á því svæði nýtist þessi sam-
vinna mjög vel.
Eitt af því sem hann setti á
oddinn var að stefnumóta þyrfti
fyrir svæðið og nú fljótlega eftir
áramót verði sú stefna kynnt en
þátt í þeirri vinnu tóku sveitar-
stjórnarmenn, fyrirtækjaeigendur,
íþrótta- og æskulýðsfulltrúi, ferða-
þjónustuaðilar, listamenn o.fl.
Framtíðarstefnan í þessum mál-
um verður ávallt að byggjast á
samstarfi. Samstarfi einstaklinga,
fyrirtækja og sveitarfélaga. Um
leið og farið er að líta á svæðið
sem eina heild en ekki sem lítil
ríki, þá erum við á réttri leið.
Mikilvægi ferðamálafulltrúa
og upplýsingamiðstöðva
Ólafur Sveinn Jóhannesson
fjallar um ferðamál í Vest-
urbyggð ’En ekki nægir aðeinsráðning eins manns í
ferðamálafulltrúastöðu
til þess að bæta ástandið
ef menn vænta arðs og
framþróunar.‘
Ólafur Sveinn
Jóhannesson
Höfundur er forstöðumaður Íþrótta-
miðstöðvar Tálknafjarðar.
ÞAÐ eru miklir hamingjudagar hjá
Pétri Blöndal núna. Allir eru að
græða vegna skattalækkana. Hinir
ríku mest. Ekki nóg með að allir verði
ríkir. Skúringakerlingin, hún Gunna,
sér sína sæng uppreidda. Hún á sér
stóra drauma, ætlar að hætta að
skúra, verða verkstjóri
og vinna ennþá meira,
því að skattalækkunin
er einmitt hvati til
þess. Gunna ætlar líka
að læra á tölvu. Það er
svo örvandi fyrir fólk
með litla menntun.
Að sjálfsögðu græðir
Gunna óskaplega á
skattalækkununum,
eða hvað? Hún á engar
eignir, svo að eigna-
skattur er enginn. Hún
er búin að koma öllum
sínum krakkaskara
upp með sínum heitt-
elskaða Jóni svo að
barnabætur eru engar.
Saman hafa þau í laun
rétt yfir 200 þús. á
mánuði.
Þau eru að spá í að
fara til Kanarí fyrir
gróðann.
Og þau byrja að
reikna. Skattleysismörkin eru um 72
þúsund krónur. Þau borga þá í dag
38,5% í skatt af 28 þúsund krónum,
þ.e.a.s. 10.780 krónur á mánuði. Með
1% lækkun greiða þau 10.500. Sem
sagt skattalækkun á 100 þúsund
krónur gerir heilar 280 krónur. Segi
og skrifa. Þar fauk draumurinn um
Kanarí. Framundan vaxandi verð-
bólga og hækkun á öllum hlutum.
Minna en ekkert eftir.
Rétt eins og hjá eldri borgurum,
sem eru 8% af þjóðinni. Það eru
24.000 sálir. Fleiri eru þar fátækir en
ríkir. En Pétur Blöndal segir lýðinn
reykja og drekka of mikið. Sennilega
er það þess vegna sem svona fólk má
alls ekki fá meira fé á milli handanna.
Lifa í draumaveröld
En Jón og Gunna lifa sig inn í
draumaveröld og halda áfram að
spekúlera. Lýstu bara frati í skatta-
lækkun.
Ef skattleysismörkin
hefðu fylgt verðlags-
hækkun frá árinu 1988
væru þau 100 þús. krón-
ur og ef þau hefðu fylgt
launhækkunum væru
þau 115 þús. Um að gera
að vinna aðeins meira og
fá þessi 115 þús.
Engir skattar á 100
þúsund kallinn. Þá koma
tæpar 11 þúsund í budd-
una á mánuði svo ekki sé
talað um 115 þús. þá
koma rúmar 16 þús.
krónur.
Ja hérna. Þau komast
til Kanarí eftir allt sam-
an.
700 kall á dag
En svo kom babb í bát-
inn. Hún amma var
nefnilega farin að heilsu
og þurfti að fara á elli-
heimili. Nú og hvað með það? Jú þá
fær amma rúmar 22 þús. krónur í
vasapeninga eða um 700 krónur á
dag. Jón og Gunna eru því alveg hætt
við að spandera og ætla að leggja fyr-
ir til elliáranna.
Gaman að eiga heima í mesta vel-
ferðarríki í heimi og vera hamingju-
samasta þjóðin.
11–16 þúsund í
budduna, nei 270
Erna V. Ingólfsdóttir fjallar
um skattalækkanir
Erna V. Ingólfsdóttir
’Gaman að eigaheima í mesta
velferðarríki í
heimi og vera
hamingjusam-
asta þjóðin.‘
Höfundur er hjúkrunarfræðingur
og á sæti í miðstjórn Frjálslynda
flokksins.
FORSÆTISRÁÐHERRA, Hall-
dór Ásgrímsson, hefur greint frá
stefnu íslenskra stjórnvalda í samn-
ingaviðræðum fyrir
næsta skuldbinding-
artímabil Kyotobók-
unarinnar. Stefnt er
að því að halda í og
bæta við þær rúmu
heimildir sem Ísland
hefur til losunar gróð-
urhúsalofttegunda á
fyrsta skuldbinding-
artímabili 2008 til
2012. Ef ekki fást
áfram rúmar heimildir
til að auka losun er
hætta á að Ísland rek-
ist upp í þak og fari
yfir heimildir. Allar slíkar takmark-
anir telja íslensk stjórnvöld óvið-
unandi.
Markmið Kyotobókunarinnar er
að takmarka losun gróðurhúsa-
lofttegunda. Því liggur í hlutarins
eðli að ef einstök ríki gera ekkert í
því að takmarka losun munu þau
væntanlega reka sig upp í það þak
sem bókunin setur varðandi los-
unarheimildir. Ef íslensk stjórnvöld
gætu sýnt fram á metnaðarfulla
stefnumörkun í loftslagsmálum,
sem fylgt væri eftir af krafti, væri
hugsanlega hægt að taka trúanlega
þá fullyrðingu að ósk þeirra um
undanþágu væri ekki til þess eins
að skjóta sér undan ábyrgð af þátt-
töku í því vandasama verkefni að
draga úr losun gróðurhúsaloftteg-
unda á heimsvísu. Ef slík stefna
væri fyrir hendi gætu stjórnvöld
vísað á fjölda aðgerða
sem miðuðust að því að
draga úr losun. Slíkt er
því miður ekki raunin.
Ríkisstjórn Íslands
samþykkti stefnumörk-
un í loftslagsmálum í
mars 2002. Þar eru tal-
in upp sjö atriði. Eitt
þessara atriða er að
leggja á olíugjald í stað
þungaskatts og er
þetta eina beina að-
gerðin í loftslagsmálum
sem íslensk stjórnvöld
geta bent á að gripið
hafi verið til sérstaklega í framhaldi
af samþykkt þessarar stefnumörk-
unar. Annað atriði í stefnumörk-
uninni er fræðsluátak til almenn-
ings. Fræðsla er ekki síst
nauðsynleg í ljósi þess að sú losun
sem hefur aukist hvað mest síðustu
ár er frá samgöngum á landi, sem
er einmitt sá þáttur sem almenn-
ingur hefur mest áhrif á. Lítið hefur
hins vegar farið fyrir fræðsluátaki
stjórnvalda. Hægt er að finna ein-
hverjar upplýsingar um loftslags-
breytingar, tölur um losun og fleira
á heimasíðu Umhverfisstofnunar og
umhverfisráðuneytis en slíkt getur
tæplega flokkast sem fræðsluátak á
jafn flóknu og umfangsmiklu mál-
efni og hér um ræðir.
Á sama tíma og íslensk stjórnvöld
leita leiða til að komast hjá því að
taka á málum eru aðrar þjóðir Evr-
ópu önnum kafnar við að leita
lausna. Í Svíþjóð hefur t.d. miklum
fjárhæðum verið varið til fræðslu-
mála og þar hefur einnig verið kom-
ið á fót sjóðum sem hægt er að
sækja í fyrir verkefni sem miðast að
því að draga úr losun gróðurhúsa-
lofttegunda. Þá vinna öll ríki Evr-
ópusambandsins, sem og Noregur,
að því að búa til innanlandsmarkað
fyrir kolefniskvóta svo fyrirtæki
geti séð sér hag í að draga úr losun.
Ekkert fer fyrir slíkum þreifingum
hér á landi.
Tækifæri til að draga úr losun
gróðurhúsalofttegunda eru fjölmörg
á Íslandi. Þegar eru komin í gang
áhugaverð verkefni sem tengjast
hugsanlegri vetnisvæðingu sam-
gönguflotans. Möguleikar á bind-
ingu kolefnis eru meiri hér en víða
erlendis og talsverðir möguleikar
ættu að vera til að draga úr losun
frá samgöngum með aðlögun skatt-
kerfisins og fræðslu til almennings.
Þá eru ótalin þau tækifæri sem
kunna að liggja í því að notfæra sér
svokölluð sveigjanleikaákvæði
Kyotobókunarinnar. Þessi ákvæði
eru þrjú: þátttaka í sameiginlegum
framkvæmdum með öðrum iðn-
þjóðum, þátttaka í verkefnum í þró-
unarlöndum þar sem notast er við
hreina framleiðslutækni og verslun
með losunarkvóta milli landa. Til að
nýta sér þessi ákvæði þarf íslenska
ríkið að skapa hér umhverfi sem
gerir fyrirtækjum og lögaðilum
kleift að taka þátt í verkefnum,
vinna sér inn heimildir og versla
með kvóta.
Er undanþága eina leiðin?
Auður H. Ingólfsdóttir
fjallar um umhverfismál ’Tækifæri til að dragaúr losun gróðurhúsa-
lofttegunda eru
fjölmörg á Íslandi.‘
Auður H. Ingólfsdóttir
Höfundur er verkefnisstjóri
loftslagsverkefnis Landverndar.
Fréttir á SMS