Mánudagsblaðið - 03.07.1950, Blaðsíða 4

3
MÁNUÐAGSBLAÐIÐ
Mánudagurinn 3. júlí 1950,
MÁNUDAGSBLAÐIÐI
BLAD FYRIR ALLA I
Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Agnar Bogason
Blaðið kemur út á mánudögum. — Verð kr. 1,50 í lausa- '•!
sölu, en árgangurinn, 52 blöð, 48 krónur
Afgreiðsla: Kirkjuhvoli, 2. hæð, opin á mánudögum.
Sími ritstjóra: 3975.
Prentsr ðja Þjóðviljans h.f.
Krabbbameins-
hugarfarið
Nýlega lét einn af for-
sprökkum kommúnista hér í
Reykjavík svo ummælt í
blaðaviðtali, að hann óskaði
þess heitt, að andstæðingar
sínir í pólitík fengju krabba-
mein. í fljótu bragði kynnu
menn að ætla, að hér væri
aðeins um að ræða sadistiska
óra sálsjúks manns, sem ekki
væru takandi alvarlega. En
því miður fer því mjög fjarri
að svo sé. Þessi hugsunar-
háttur er ekkert nýtt fyrir-
brigði í íslenzkri pólitík, og
hann finnst ekki hjá komm-
únistum einum, heldur í öll-
um flokkum. Sjálfsagt ber þó
mest á þessu hjá kommúnist-
um, að sama skapi sem þeir ]
eru að jafnaði æstari í stjórn-
málum en aðrir. En annars
er langt síðan, að þetta fór
að tíðkast hjá íslendingum,
að hata þá, sem aðra skoðun
hafa í stjórnmálum persónu-
léga og óska þeim alls ófarn-
aðar í einkalífi þeirra. Það
er ekki Aðalbjörn Pétursson
einn, heldur hundruð íslend-
inga í ýmsum flokkum, sem
mundu gleðjast stórlega, ef
stjórnmálaandstæðingur
þeirra fengi í sig krabbamein
eða annan kvalafullan og ban
vænan sjúkdóm eða færist í
*
slysi.
Slíkur hugsunarháttur held
ég varla, að þekkist neins
staðar í heiminum nema hér.
Ekki veit ég, hvort þetta or-
sakast af því, að íslendingar
séu verr innrættir en aðrar
þjóðir eða af einhverjum öðr-
um orsökum. Margt bendir til
þess, að mikil heiftrækni og
grimmd leynist í eðli íslend-
inga. Hin viðbjóðslegu hryðju
verk hér á landi á Sturlunga-
öld munu varla hafa átt sinn
líka úti í Evrópu, þó að víða
væri pottur brotinn.
Sjálfsagt á fámennið hér
sinn þátt í þessu. Þar sem
hver þekkir annan, verður öll
pólitík meira og minna per-
sónulega lituð. —
En sannarlega eru það ekki
skemmtilegir karakterar, sem
óska löndum sínum kvala-
fulls og hræðilegs dauðdaga
fyrir þær sakir einar, að þeir
hafa aðfar skoðanir í lands-
málum. Aðalbjöm Pétursson
og sálufélagar hans hefðu á-
reiðanlega orðið fyrirmynd-
ar fangaverðir í Belsen og
Buchenwald. Þeim hefði verið
það sönn unun, að kvelja
varnarlausa pólitíska fanga.
Það var sannarlega óheppi-
legt, að Hitler skyldi missa
af svo hæfum starfsmönnum.
Andstæðingar kommúnista
látast vera mjög hneykslaðir
af ummælum Aðalbjarnar. En
þeim ferst svo sem ekki að
lláta mikið. Þeir sömu menn,
sem nú eru að rifna af hneyksl
un, hafa sumir hverjir lagt
stjórnmálaandstæðinga sína
í einelti persónulegá, og ekki
getað séð einkalíf þeirra í
friði.
Hvernig var t. d. ekki fram-
koma Sjálfstæðismanna í garð
Jónasar Jónssonar á ámnum
1927—1931? Þá héldu blöð
þeirra því fram, að hann væri
forfallinn kókainisti, af því
að hann væri svo ,,ótútlegur
í framan“, eins og þau kom-
ust að orði. Eitt sinn sögðu
þau, að Jónas drykki í pulcri
og væri alltaf undir áhrifum
áfengis. Þó kastaði alveg tólf-
unum, þegar þau komu með
geðveikisbombuna frægu, og
höfðu það sem aðalmál sitt í
kosningabaráttunni við lands
kjörið 1930, að Jónas væri
kolbrjálaður.
Framsóknarmenn hafa ekki
gefið Sjálfstæðismönnum eft-
ir í þessu efni. Fáir hafa
gert meira að því en þeir að
breiða út alls konar slúður-
sögur um einkalíf andstæð-
inganna. Það eru ekki mörg
ár síðan, að Tíminn gerði það
að stórbombu, að maður einn
hér í Reykjavík hefði haldið
veizlu heima hjá sér og
skreytt stofur sínar með
þangi og skeljum. Líklega
hefur Halldór á Kirkjubóli
komið á gluggann og séð
þetta. Uppnef ndi Tíminn
mann þennan og nefndi hann
Þangbrand. Það er annars
hálf-hastarlegt, ef menn geta
ekki haldið kunningjum sín-
um veizlu í heimahúsum, án
þess að fá á sig svívirðingar
og uppnefni í blöðunum.
Þessu líkar aðferðir hafa
tíðkazt í íslenzkum stjórn-
málum frá upphafi.
Árið 1908 ritaði t. d. Matt-
hías Jochumsson hógværa
grein um stjórnmál. Andstæð
ingarnir ruku þegar upp til
handa og fóta með óbóta,-
skömmum um hann. — Var
hann kallaður leirskáld og
andlegur aumingi. Svipuðu
aðkasti varð Stephan G.
Stephansson fyrir í Vestur-
íslenzkum blöðum, því að
þessi andi virðist fylgja ís-
lendingum, þótt þeir flytjist
úr landi. Og nákvæmlega hið
sama er uppi á teningnum enn
í dag. Allir muna hið óhugn-
anlega haturshugarfar, sem
ríkti hér í bænum eftir upp-
þotið við Alþingishúsið í
fyrra. Margir hættu að heilsa
góðkunningjum sínum, ef þeir
héldu, að þeir væru á önd-
verðum meiði í þessu máli.
Eg talaði um þetta leyti við
tvær reykvískar frúr, sína úr
hvorum flokki. Önnur kvaðst
óska þess heitt og innilega,
að Bjarni Benediktsson fær-
ist í flugslysi á leiðinni til
Ameríku. Hin hélt því fram
í fullri alvöru, að rétt væri að
*
dæma séra Sigurbjöm Einars
son til margra ára fangelsis-
vistar.
Kvenfólkið er ekki síður
grimmt en karlmennirnir, ef
því er að skipta. Eg held bara,
að ég vildi heldur lenda í ldón-
um á Aðalbirni Péturssyni en
kvenmanni með sams konar
hugarfari.
Hugarfar það, sem lýsir sér
í krabbameinsummælum Að-
albjarnar, hefur náð hættu-
•lega mikilli útbreiðslu hér á
landi. Ef til vill brýzt hér
fram einhver innri þörf á að
hata. En hatrið mannskemm-
ir hvern mann, og gerir meira
illt þeim, sem hatar,1 en hin-
um, sem fyrir hatrínu verð-
ur. Hvernig væri, að við Is-
lendingar reyndum að hætta
þessu heimskulega hatri hver
í annars garð, þó að við höf-
um ólíkar stjórnmálaskoðan-
ir.
Ajax.
WAAWVWWWWWWVVW
r.x.; • • AuglýsÍð ,1.^0
í Mánudagsblaðinu
mmmmmmsmmm*'
Jafnfefli
K. F. U. M. - Yalur
Jafntefli. varð á milli þess-
ara kristnu félaga síðastliðið
miðvikudagskvöld. Logn og
blíða var og því upplagt veð-
ur til þess að leika góða knatt
spyrnu, enda sást mikið um
góðan leik. Valur lék sinn
bezta leik, sem af er þessu
sumri. Þetta danska lið er
mjög heilsteypt, þó að það sé
ekki tiltakanlega sterkt. —
Engar ,,eyður“ eru í liðinu,
en enginn einstaklingur skar-
ar fram úr. Þeir leika yfir-
leitt rólega og leggja áherzlu
á að halda boltanum niðri og
spila saman. Þeir beita mjög
líkum aðferðum og okkar
menn, leika mikið á útherjana
og reyna að spila í gegnum
vörnina með ,,skiptingum“ út
á kantana. Bakverðir þeirra
nota mikið hina svokölluðu
„offside taktik“. Ekki er vel
gott að dæma liðið ef tir þenn-
an leik, þar sem þetta er
þeirra fyrsti leikur á malar-
velli og auk þess voru þeir ný-
komnir úr 6—7 tíma flug-
ferðalagi.
í byrjun fyrri hálfleiks
voru kappliðsmenn beggja lið
anna frekar taugaóstyrkir og
eins og þeir væru að þreifa
fyrir sér um styrkleika hvors
annars. Brátt náðu þó Dan-
irnir yfirtökunum í leiknum
og héldu þeim um nokkurn
tíma, þó komust þeir aldrei í
verulega gott færi. Valsmenn
gerðu snögg upphlaup öðru
hvoru og voru þeir miklu nær
göngulari við mark K.F.U.M.
Halldór átti hættulegt skot á
markið, sem danski markmað
urinn bjargaði naumlega. —
Guðmundur misnotaði tvö
mjög góð tækifæri. Markið,
sem Danirnir skoruðu kom í
seinni hluta hálfleiksins, og
var það hægri innherjinn, Hil-
borg, sem skallaði í mark,
eftir að hægri útherji, Dyhr,
hafði skotið föstu skoti í
stöngina.
í seinni hálfleik voru Vals-
. /
menn farnir að átta sig á and-
stæðingunum og náðu góðum
tökum á leiknum og voru oft-
ast í sókn, þegar líða tók á
leikinn. Framlína Vals sýndi
nú í fyrsta sinn í sumar, mjög
skemmtileg og vel uppbyggð
áhlaup, og úr einu slíku upp-
hlaupi skoraði Halldór með
fallegum skalla, eftir að Ell-
ert hafði skotið vel fyrir. Val-
ur átti mörg góð tækifæri í
þessum hálfleik. Sveinn átti
tvö föst jarðarskot, sem mark
maður fékk varið. Gunnar, út-
herji, skaut tvisvar yfir, sem
sagt í dauðafæri.
Lið Dananna var eins og
fyrr segir mjög heilsteypt og
jafn gott. Þeir sýndu yfirleitt
mjög góða knattmeðferð, sér-
staklega vinstri framvörður,
Dennung. Hann átti þó mjög
erfitt með að gæta Halldórs.
Markmaður þeirra er mjög
góður og eins Blom, bakvörð-
ur. Báðir útherjarnir voru
mjög hreyfanlegir.
Bezti maður Vals var Hall-
dór Halldórsson og tvímæla-
laust bezti maðurinn á vell-
inum. Lék hann mjög kröft-
uglega og missti knöttinn
aldrei. Ellert var í essinu í
þetta skipti. Sveinn átti mjög
mikinn þátt í því að byggja
upp sóknina. Það eina, sem
vantaði í Valsliðið var það,
að tengiliðurinn milli sóknar
og varnar vildi rofna, og Dan-
imir vildu vera of einráðir á
miðbiki vallarins. Erni, mark-
manni, hefur farið mikið fram
í sumar og átti hann góðan
leik.
Dómari var Þráinn Sigurðs
son, og dæmdi vel.
Mói.
Ég undirrit........óska eftir að gerast áskrifandi að
$
Mánudagsblaðinu.
Nafn.................................................
Heimili...... .......................................
i
Staður ..............................................
Utanáskrift:
Mánudagsblaðið
Reykjavik