Mánudagsblaðið - 03.07.1950, Blaðsíða 5

Mánudagurinn 3. júlí 1950.
£
MÁNUDAGSBLAÐIÐ

Rómantískum stúlkum er
ráðlagt að lesa eftirfarandi
heilræði:
1. Karlmenn eru svo mikil
börn.
Þeir verða ráðalausir, ef
þeira missa hnapp, eða þurfa
að kaupa afmælisgjöf. Barna-
legir? Rugl! Þeir fá ykkur
stúlkurnar til að gera það. Og
það er slægvizka fullorðinna
manna.
2. Karlmenn eru sem kítti
í höndum kvenna.
En sú vjtleysa! Segðu mér,
hvað hefur þú gert úr þeim
hingað til? Það getur vel ver-
ið, að þeir séu sem kítti í hönd
um þér, en þú hefur þó ekki
breytt fótum þeirra í leir.
3. Kvenfólk er stórum
hættulegra en karlmenn.
Því lofaðirðu þá að vera
komin heim um kl. 10?
4. Karlmanns ást .... sér-
stæður hlutur; það er konunn-
ar aleiga.
Maðurinn getur ekki lifað
á ástinni, nema hann hafi
fengið sér fyrst vel að borða.
5. Karlmenn hata gáfaðar
konur.
Karlmenn hata enga teg-
und kvenna. Þeir kyssa stúlku
með koppagljáa um kinnar og
nef, og þótt hún hafi horn-
spangargleraugu, ef hún get-
ur sýnt honum, að engir aðrir
en kandidatar geti kennt hon-
um að kvænast.
6. Lofaðu karlmanninum
alltaf að tala um sjálfan sig.
Tala þú um hann, og þá
kemst þú enn lengra.
7. Karlmenn skilja ekki
kvcnfóllí.
Karlmenn skilja ykkur,
kvenfólkið, miklu betur en þið
skiljið ykkur sjálfar.
8. Lofið karlmanninum að
halda, að hann Iiafi rétt fyrir
sér.
Trúðu ekki annarri eins vit-
leysu. Ef hann hefur ekki
raunverulega rétt fyrir sér,
þá mun hann komast að því,
að hann hefur rangt fyrir sér,
og álítur þig mesta beinasna.

ráð, hvort hægt er að grenna
fæturna. Eg hef svo svera
fætur, og mér þykir það svo
leiðinlegt, að ég er bókstaf-
lega búin að fá fæturna á mér
á heilann.
Svar:
Eg get ekki gefið þér betra
ráða, Lúlla mín, en að fara til
fótalæknis. En ég rakst ný-
lega á góða grein eftir lækni,
einmitt um hvemig á að fara
með fætuma á sér.
Hún kemur hér á eftir laus-
lega þýdd.
Vonandi kemst bæði heilinn
og fætuniir á þér í samt lag
aftur, ef þú ferð eftir þeim
reglum, sem í greininni eru.
Fagrir fótleggir.
Eftir Kuth Goetz.
Heilbrigðir fætur em fal-
•legir.
Sá, sem á erfitt með að
ganga eða hlaupa verður aldr-
ei ánægður.
Til þess að hafa heilbrigða
og fallega fætur verður að
fara réttilega með þá.
Það er nauðsynlegt að
bursta kroppinn upp úr köldu
vatni með mjúkum burstum;
það eyðir mjög þreytu.
Fætur yðar og fótleggir
þurfa þessarar meðferðar við,
Fæturna á heilann!
Lúlla skrifar:
Geturðu ekki gefið mér neitt
Þetta er það nýjasta í bað-
fötum í Bandaríkjunum. ■
Hægt er að hleypa niður
skálmunum og gera eins kon-
ar pils úr þeim
og síðan verður að þurrka þá
með mjúku handklæði og bera
á þá gott duft.
Verið getur, að hagræðið,
sem leiðir af þessari meðferð,
komi ekki fram strax, en það
er þó vafalaust, og birtist
brátt.
Talkúmduft er borið a
sköflunginn, og fóturinn síð-
an nuddaður með báðum hönd
um, eins og hér segir:
Byrja skal að nudda um
öklann og svo upp eftir leggn-
um til hnésins. Nudda skal
með báðum höndum jafnt, og
lialda því áfram í fimm mín-
útur. Auka má duftið, ef þurfa
þykir.
Þegar þessu er lokið, þá
farið þér í sokkinn og byrjið
að nudda hinn fótinn.
Feita fótleggi og þrútna og
ökla má lækna að fullu með
hæfilegum vef jum.
Konur, sem mikið þurfa að
standa, eins og húsfreyjur og
búðarstúlkur, ættu að gæta
þess, að fótleggir þeirra kæm-
ust ekki í þetta ástand.
Áður en farið er í rúmið,
ætti að vefja leggina með
breiðu bindi. Bindið má hvorki
vera of laust né of fast. Fyrst
skal vefja legginn laust, og
síðan öklann. Vefja skal upp
eftir leggnum reglulega. Svo
að umbúðirnar fari eftir lög-
un leggjarins, ætti að vinda
það nokkrum sinnum.
Undir vissum kringumstæð-
um ættu umbúðirnar að vera
um fótlegginn yfir nóttina. En
gætið þess vel, að það sé ekki
of fast fyrir neðan hnéð. Oft
hafa þessar umbúðir orðið til
þess, að maður sefur betur.
Þegar yður verkjar í fót-
leggina, er það nærri því víst
að kaldar umbúðir draga úr
verkinum. Kálfinn er vafinn
með x'öku handklæði, og þar
utan yfir kemur olíuborimx
dúkur, og þar utan yfir 'hlýr
dúkur. Áhrifin verða því að-
eins góð, að raka handklæðið
sé þakið olíuklæðinu og hlýja
dúknum. Árangurinn verður
ágætur: grannir leggir halaa
sér grannir; digrir fótleggir
grennast eftir nokkrar vik-
ur. i
Þessi aðferð verður þó enn
þá áhrifameiri, ef látin er mat
skeið af sítrónusafa í hálfan
rúrnlíter af vatni. Hrærið svo
upplausnina, og berið hana á
leggina alveg á sama hátt og
óblandað vatn.
Þetta sítrónusafa bindi ætti
að nota tvisvar í viku, annars
getur húðin orðið aum. Púðra
verður vel leggina morguninn
eftir.
Þróttlitla fætur, sem fljótt
kenna þreytu, má styrkja með
því að hafa við þá saltbindi.
Leysa skal upp matskeið af
salti í hálfum rúmlítra af
vatni og fara að öllu eins og
að ofan greinir. Stráið dufti
á leggina morguninn eftir.
Reglubundnar göngur geta
orðið að liði þeim, sem hafa
þróttlitla leggi. Ef stúlkur eru
þróttlitlar í öðrum leggnum,
þá hættir þeim við að hvíla
þungann á betri fætinum, og
ganga þannig haltar. Með
þessum hætti þá rýrna vöðv-
arnir á veika fætinum og
verða máttlausari vegna iðju
leysis. Þegar svona stendur
á, má sigrast á þessu með því
að styrkja vöðvana með um-
búðum.
Varið ykkur á ilsigi. Fætin-
um ætti ekki að leyfa að fletj-
ast. Þegar ristin fer að síga,
á að beita við hana réttum
aðferðum.
Sá hluti líkamans, sem ljós
eðá loft og sólskin nær ekki
til, verður óheilbrigður. Ent
hver gerir sér grein fyrir þvg
að fæturnir á okkur fá aldrei
loft í sig og verða því óstyrk-
ir? Vesalings fætuxnir em
vanræktir, en hefna sin á.
þann hátt,- að þeir afmyndast.
Á hverjum morgni, er þér
komið á fætur, og á hverju
kvöldi, áður en þér farið að-
hátta, ættuð þér að hafa fæt-
urna bera og leyfa lofti að
leika um þá.
Takið af yður skóna og far-
ið úr sokkunum og gangið tíu
sinnum um herbergið berfætt.
Þér ættuð að ganga berfætt
úti, þegar hlýtt er. Hitinn
ætti að vera að minnsta kosti
60 gráður á Fahrenheit. Þeg-
ar sólskin er, þá skuluð þér
hafa fæturna bera og láta þá.
hlýna vel.
Þér ættuð að þvo yður fæt-
urna á hverjmn degi. Fyrstu
vikuna ætti vatnið að vexa.
um 100 gráður á Fahrenheit.
Eftir gönguna á hverju
kvöldi ættuð þér að hafa fæt-
urna í hreinu vatni í fimm
Framhald á 7. síðu.
jessul
Eiginmaðurinn: Þú ert sí-
talandi, en hlustar aldrei.
Eiginkonan: En sú vit-
leysa! Eg hef heyrt hvert orð,
sem ég sagði.
Bæði heimsku fólki og
greindu skjátlast. En alltaf
má skynja, hverjir eru
heimskir, því að þeir halda
áfram að gei’a sömu vitleys-
urnar.
Helmingur alh'a manna í
heiminum hafa eitthvað að
segja, en koma ekki orðum að
því. Hinum dettur ekkert í
hug, en þeir halda áfram að
tala.
,,Jæja,“ öskraði ritstjórinn,
„fekkstu nokkuð?“
. „Já,“ sagði hinn mjög
gramúr. „Tvö glóðai’augu.“
„Við getum ekki sýnt þau
á prenti.“
„Hvað sagði hann við þig ?
„Það getur þú ekki sagt á
prenti heldur,“ sagði hinn ró-
lega.
„Þegar karlmaður hefur
rangt fyrir sér og játar það
ekki, þá verður hann alltaf
vondur.“
„Gallar mikilmexma eru
huggun heimskingjanna." ,
„Nú, nú, Hai'aldur,“ sagðí
kennarinn. „Ef ellefu kindur
væni í girðingu, og sex hlypu
yfir, hvað yrðu þá margar
eftir?“
„Engin,“ sagði Haraldur.
„En eftir mundi eitthvaó
verða,“ sagði kennarinn.
„Nei, engin,“ sagði Harald-
ur. „Þér kunnið að vita eitt-
livað í reikningi, en ekkert um.
kindur.“
Það er ekkert ljótt kven-
fólk til. En það er til kven-
fólk, sem ekki veit, hvernig
það á að vera fallegt.
Refsing lygarans er sú, að-
harm að lokum trúir sjálfs sín
lygum.
Mestu vandræði nýgiftra
kvenna nú á dögum, er sú, að
passa að missa ekki sígarettu.
ösku í matinn.