Mánudagsblaðið - 10.07.1950, Síða 1
JC.—
BlaSfyrir alla
S. árgangur.
__m ~
Mánudagurinn 10. júlí 1950.
27. tölublað
FJÁRHAGSRÁflSHNEYKSLIÐ
FÆRIST í AUKANA
Formaður ráðsins staðinn að visvitandi blekkingum
Húsmóðir
spyr:
Ganga þeir fyrir í úthlut-
un íbúða í Bústaðavegshús
unum, sem eru nýfluttir í
bæinn og eiga auk þess
Lbúð, sem þeir bjuggu í í
vetur ? Þetta fólk hefur tvö
börn í heimili.
Eg er gift Reykvíking,
og á tvö börn, og við búum
í lélegri kjallaraíbúð. Um-
sókn okkar um íbúð í Bú-
staðavegshúsunum var
synjað, og nú erum við sem
sagt á götunni. Hvcrs eig-
um við að gjalda, og hvers
vegna erum við ekki látin
ganga fyrir, þegar utan-
bæjarfólk, sem býr hér við
betri aðstæður, fær úr-
lausn, en við fáum enga ?
Enn 1‘Ieiri dætni um »etulevsi ráðsins
Skrítið er verðlagið á Islandi.
Tímakaup verkamanna sam-
kvæmt Dagsbrúnartaxta er
kr. 9,20. Inni hald staupsins,
sem myndin er af, kostar líka
kr. 9.20 á veitingahúsum bæj-
arins.
Islenzkur verkamaður, ef
hann hefur vinnu, fær það
sem svarar einu staupi af
Aqua Vitae, eftir klukku-
stundar vinnu. Þetta er eina
dæmið, þar sem gengislækkun
ríkisstjórnarinnar og vinnu-
laim verkamannsins fylgjast
að!!!
Alvörumál þjóðarinnar, „gamanmáf"
Magnúsar Jónssonar
Á öðrum stað hér í blaðinu er birt grrein eftir
Magnús Jónsson, formann fjárhagsráðs, en grein
þessi er svo furðuleg og full af rangfærslum og
hreinum lygum, að rétt þykir, að þið lesendur, sjá-
ið, að þessi maður, sem ræður yfir jafn veigamikilli
nefnd og fjárhagsráð, reynir í opinberu blaði og
það stærsta blaði landsins að gera eitt mesta al-
vörumál þjóðarinnar að fíflskaparmálum.
Grein sína byrjar formaður fjárhagsráðs með
þeirri helberu lygi að segjast hafa sent Mánudags-
blaðinu grein varðandi skrif þess 12. júní um út-
varpsræðu guðfræðingsins. Þessum ósvífnu ósann-
indum skal aðeins svarað með eftirfarandi: Mánu-
dagsbl. hefur aldrei borizt grein frá Magnúsi Jóns-
syni eða fjárhagsráði í júní eða júlímánuði varð-
andi nokkurt mál. Blaðið hefur aldrei neitað
nokkrum manni um að leiðrétta eða mótmæla um-
sögn um sig og enginn skyldi ætla, að það leyfi
sér að taka ekki til greina ritsmíð frá manni í
jafnveigamikilli stöðu og Magnús Jónsson er. Við
krefjumst þess hérmeð, að Magnús Jónsson sverji
þess eið, að hann hafi sent okkur þessa grein, og
hann veit sjálfur manna bezt hverjar afleiðingar
slíkur eiður hefur, ef hann er rangur.
Varðandi skrif formannsins um viðskiptin við
Pólland, þá getur blaðið upplýst, að seinagangur
og skriffinnska f járhagsráðs er eingöngu orsök þess
að þessi viðskipti náðu ekki fram að ganga.
Okkur er kunnugt um, að greinargerð frá Sölu-
miðstöð hraðfrystihúsanna liggúr á ritstjórnar-
skrifstofu þess blaðs, sem Magnús birti í hina
mjög svo óprstlegu grein sína varðandi skrif
Mánudagsblaðsins.
Einkennilegt virðist það, að S.H. ætlar að láta
undir höfuð leggjast að fá þessa grein birta hið
fyrsta, því að vegna skrifa Magnúsar Jónssonar
LIGGUR SÚ STOFNUN OG EINSTAKHt MEÐ-
LIMIR HENNAR UNDIR HVERS MANNS Á-
MÆLI, ÞAR TDL HIÐ SANNA KEMUR í LJÓS.
Grein Magnúsar er svo ómerkileg rangfærsla á
staðreyndum, að jafnvel dagsetningar hans eru
rangar, samanber „laugardag 18. jan. 1950“, en 18.
jan. 1950 er á miðvikudegi. Hitt mega forstöðu-
menn S.H. vita, að nú hafa íbúar fjölda smáþorpa
um allt land lesið grein Magnúsar, og einmitt þessi
þorp eiga alla sína afkomu undir því, að fiskurinn,
sem nú liggur undir skemmdum í geymslum
þeirra, sé seldur.
Þessum mönnum mun ekki hlýtt hugsað til Sölu-
miðstöðvarinnar eða þeirra einstaklinga, sem
Magnús kennir um ábyrgðina á því, að þessi við-
skipti fóru út um þúfur.
Við skorum hér með á S.H. að láta hið sanna
koma í ljós í málinu.
Fáryrði Magnúsar um blaðið og ritstjórann
lýsa gjörsamlegum rökþrotum eins og þegar götu-
strákur sendir tóninn, enda eru þau álíka svara-
verð.
Furðulegust þó er afstaða formanns fjárhags-
ráðs til viðskiptamála þjóðarinnar. Hann segir í
lok greinar sinnar í Mbl., að hann hafi sent okkur
„meinlausa og gamansama grein“ varðandi fyrir-
spurnir blaðsins. Viðskiptamál þjóðarinnar kunna
að vera frá bæjardyrum fjárhagsráðs „gamanmál“.
Afkoma 130 þúsunda er ef til vill „brandari",
hvað Magnús snertir, og því meiri „brandari“, sem
minna fæst af .nauðsynjum og viðskiptalífið dregst
saman. Ef til vill er það metnaðarmál hjá meðlim-
um fjárhagsráðs, hversu mörgum þeir koma á kné
á hverjum degi eða hve mjög þeim hefur sameig-
inlega tekizt að herða vöruþörfina eða draga úr
gjaldeyristekjunum?
Þessi afstaða fjárhagsráðs er svo vítaverð, að
hún gengur glæpi næst og myndi hvergi annars-
staðar en hér þolast refsingarlaust. Ef dómsmála-
ráðuneytið ekki vaknar nú til þess, sem er
gerast í viðskiptalífi landsins, hvers má þá væ'ifa.
á næstunni?
En nú er bezt að snúa sér frá Magnúsi Jó~<'—?i
um stundarsakir og nefna nokkur af þe; ' '%
dæma, sem blaðinu hafa borizt um starf ~"‘ og:
Framhald á 8. síðu.