Mánudagsblaðið - 17.07.1950, Blaðsíða 1

28. tölublað.
Mánudagurinn 17. júlí 1950.
ALÞJOÐ FORDÆHIR SKAÐRÆÐIS-
STÖRF FJÁRHAGSRÁÐS
Hvað dvelur opinbera rannsókn
Fátt var meira rætt í síð-
astliðinni viku en hrakfarir
þær, sem formaður f járhags-
ráðs beið í skrifum sínum
gegn þeirri réttmætu gagn-
rýni, sem ráðið hefur fengið
bæði 'hér og í dagblöðunum.
Morgunblaðið var, eins og
vant er, þegar um svona mál
er að ræða, í standandi vand-
ræðum. Ritstjórarnir tvístigu
á skrifstofmn sínum og gutu
homauga til greinargerðar
Sölusambandsins um Póllands
söluna. Svar þeirra sýndi ekki
einungis, að formaður fjár-
hagsráðs fór með rangt mál,
heldur gaf í skyn, að þetta
væri alls ekki einsdæmi, held-
ur hefði ráðið komið í veg
fyrir og stöðvað afurðasölu
landsins. Prófessorinn reyndi
ekki að svara þeim fjölda
dæma, sem hér voru birt,
enda gæti slíkt aldrei orðið
annað en kák og undanfærsl-
ur. En sú spurning hlýtur að
vakna meðal almennings,
hvort sjálf ríkisstjórnin sé
svo gjörspillt, að hún geti
ekki vikið þeim mönnum, sem
skipa ráð þetta, frá störfum,
og láta rannsókn síðan fara
fram.
Landsmenn eiga heimtingu
á að vita hreint og beint,
hvernig öllum þessum við-
skiptum innanlands og utan
er varið og við hverju hægt
er að búast í framtíðinni. —
Það skiptir nauðalitlu máli,
hvort meðlimir ráðsins eyða
framtíðardögum sínum innan
f jögurra veggja dýflissunnar
eða utan, en hitt er krafa
alþjóðar, að vita, hvort ein-
stakir valdamenn í ríkisþjón-
ustu geti leikið viðskiptalíf
okkar og afkomu svo grátt
sem nú er raun á orðin. Hvar
sem drepið er niður á starf-
semi fjárhagsráðs, getur að
finna ótal dæmi um sýkta
starfsemi ráðsins. Óforsjálni
og hreinn sori í viðskiptum
einkenna allan starfsferil ráðs
ins. Svaramaður fjárhags-
ráðs hefur, sennilega að vilja
annarra meðlima ráðsins,
hætt skrifum sínum um
stund. Þetta má ekki skilja
á þann veg, að nú séu þeir
þagnaðir og byrjaðir að
skammast sín og ætli í fram-
tíðinni að þræða veg sann-
leikans og réttlætisins. Þetta
er hættulegur misskilningur.
Fyrir þeim vakir aðeins það
eitt að þegja alla gagnrýni í
hel og halda ósómanum á-
fram.
Nei, lesandi góður. Fjár-
hagsráð er og verður okkur
baggi, sem við værum bezt
komnir án. Hvað ve/ður af
ráðinu í framtíðinni, ef það
hætti störfum, er ekki gott
að vita. Fáir munu skriða fyr-
ir þeim, þegar þeir hrökklast
úr valdastöðunni. Líkindi má
telja, að enginn vilji taka á
móti þeim vegna óvinsælda,
og ekki er ólíklegt, að fyrir
því fari eins og sálinni prests-
ins, sem Bólu-Hjálmar orti
um: „Því sjálft helvíti væmdi
við/vofu slíka að gleypa.“
Við gerum ráð fyrir, að
Bjarni Benediktsson, dóms-
málaráðherra, hafi að undan-
förnu fylgzt með hinum mjög
alvarlegu ákærum, sem f jár-
hagsráð hefur orðið fyrir í
blöðunum. Dómsmálaráðherr
ann hefur einatt rætt um hið
glæsilega lýðræði vesturveld-
anna og Bandaríkjanna, og
ekki að ástæðulausu. Hins veg
ar ætti dómsmálaráðherra að
vera það kunnugt frá lestri
blaða þeirra erlendra, sem
ráðuneytinu berast, að hvergi
í lýðfrjálsu landi hefur hið
opinbera þolað, að starfs-
menn í jafn veigamiklum
stöðum og meðlimir f járhags
ráðs eru, hafi farið svo
skemmilega með völd sín og
raun er á orðin. Dæmin hafa
legið á skrifborði ráðherrans
og hin viðurkennda lögfræði-
kunnátta hans hlýtur að við-
ur kenna, að hér er um stór-
felld embættisglöp og hreina
skemmdarstarfsemi að ræða
gagnvart landsmönnum. Á-
hrifalausum verkamanninum
yrði ekki sýnd nein miskunn
af hinu opinbera, ef hann
bryti af sér, og okkur er
spurn, 'hvort refsilögin séu til
þess eins að ofsækja smá-
þjófa og knýja vægðarlaust
á dyr lítilmagnans. Ef svo er
litið á þessi mál frá bæ jardyr-
um hins opinbera, þá höfum
við á þessu landi engu að sjá
eftir, þótt hér skapist komm-
únismi með öllum þeim ógn-
um, sem einmitt dómsmála-
ráðherrann hefur gleggst lýst
fyrir okkur og varað okkur
við. Verzlunarmenn og alþýða
manna ættu að taka höndum
saman og sameinast gegn
höftunum, klíkuskapnum og
öllu því opinbera hneyksli,
sem nú stefnir fjármálum og
atvinnufrelsi einstaklingsins
í beinan voða.
Blaðið mun í framtíðinni
birta enn fleiri dæmi um starf
ráðsiiis, sem borizt hafa, en
ekki hefur enn verið unnt að
rannsaka til hlýtar.
Æskan og
íþróttavöllurinn
Iþróttaandinn fer sifellt
vaxandi hér á landi og er ekki
nema gott eitt um það að
segja. Menn eru nú famir að
fylkjast á frjálsíþróttamót-
in, en aðsókn þangað var
nokkuð treg.
En þó fullorðnir geti veitt
sér þann lúxus að „fara á völl
inn“, þá virðist enginn hugsa
til yngstu kynslóðarinnar,
barnanna yngri en 12 ára. —
Alltaf þegar mót eru, sjást
þessir unglingar, einmitt á
þessum aldri, í hópum fyrir
utan vallarhliðin, peningalaus
ir, en fullir áhuga á því, sem
inni er að gerast. Sumir
þeirra sitja um hvert tæki-
færi tii þess að geta „smúl-
að“ sér inn fyrir girðinguna
eða einhvern veginn, en vall-
arverðir eru jafnan reiðubún-
ir að henda þeim út.
Það væri sannarlega þakk-
arvert, ef hið opinbera hlut-
aðist til um það, að ungling-
um þessum yrði veittur frjáls
aðgangur að mótum þessum.
Þessi böm hafa heilbrigðan
áhuga á íþróttagreinum þess-
uitij en geta ekki af einhverj-
um ástæðum veitt sér þá á-
nægju að sækja völlinn. Það
yrði vissulega vel þegið hjá
almenningi, ef forstöðumenn
vallarins sýndu einu sinni
raunverulegan áhuga á að ala
íþróttaáhuga meðal lands-
manna með því að byrja á
yngstu kynslóðinni og sýna
henni, hvað æfingar og heil-
brigt líf geta skapað, í stað
þess að reyna að plokka af
þessum unglingum tú- og
fimm kallana þeirra.
Nefndarráðstöf-
un gjaldeyris-
nefndar?
Nýlega birtist hér í blað-
inu grein um gjaldeyris- og
innflutningsnefnd. Greinin
var ádeila á starf þeirra og
birt í þeim tilgangi, að þess
ir menn sæju um, að þjóð-
in fylgdist með starfi þeirra
eftir getu.
Svar nefndarinnar við
þessari grein var einstætt'.
BLAÐIÐ FÉKK NEITUN
UM PAPPlRSLEYFI. —
Ekki kom ein einasta skýr-
ing á þessum tiltektum
nefndarinnar, heldur að-
eins: „Beiðninni hefur ver
ið synjað." Á þessu stigi
málsins verður ekki mikið
ritað um þetta einstaka og
lúalega bragð opinberrar
nefndar. Þeir hafa svo oft
sýnt sig í misjöfnu ljósi,
að óþarfi er að benda frek
ar á lítilmennsku þeirra.
Blaðið hefur nú þegar
kært athæfi nefndarinnar
til viðskiptamálaráðuneyt-
isins og mun svar þaðan
væntanlegt á næstunni. —
Hér í bæ hafa mörg rit,
vikublöð og önnur hafið
göngu sína án nokkurs
leyfis, en þessu blaði hef-
ur hingað til verið leyft,
eins og öðrum blöðum, að
fá fluttan inn pappír eftir
þörfum. Nú er eina svar
viðskiptanefndar þetta
lúalega óþakkabragð.
•Við munum skýra nán-
ar frá þessu í næsta blaði
eftir sumarleyfi, sem kem-
ur út næsta mánudag eftir
frídag verzlunarmanna.
Er það satt að Ólafur Thors hafi
tekið í lurginn á borgarstjóra fyrir
framkomuna í Sogsmálinu?