Mánudagsblaðið - 17.07.1950, Blaðsíða 8

Björn R. Einarsson og
Jiljómsveit hans eru nú byrj-
aðir á Hótel Borg, og munu
spila þar meðan aðalhijóm-
sveit veitingahússins er í sum
arleyfi.
Hljómsveit Björns er áreið-
anlega ein alfjölhæfasta
hljómsveit landsins og leika
íþeir félagar allt frá ramm-
asta jazz, f jörugustu rúmbur,
(valsa og til gömlu dansanna,
enda eru í sveitinni vinsæl-
íustu hijómleikamenn bæjar-
ins auk Hauks Morthens, sem
<ekki lætur „skutinn eftir
liggja, ef vel er róið í fyrir-
rúmi.“
★
Nú er ferðamannastraum-
urinn byrjaður, og má nú sjá
ferðahópana á götum bæjar-
áns með myndavélamar sínar
og minjagripina. Það er okk-
ur sannarlega dýrt, að geta
ekki gert meira fyrir ferða-
fólkið en raun ér á.
Sumarið hefur verið frem-
ur gott til þessa, en ferða-
Xólkið hefur ekkert að gera
nema að ráfa um götumar.

MRMipprv
Fyrir skömmu geysuðu miklir hitar í Londorn — Hér sést
brezkur lögreglubjónn verða að ræða við tvö böm um líðan
þeirra.
Rækta rglöp
Framh. af 2. síðu.
ágætlega, fjárstofninum til
iútrýmingar, þeir sem áttu
fiæmilega hraust fé, og misstu
fítið eða ekkert, fengu engan
luppeldisstyrk, það voru
jþeirra verðlaun fyrir útúrbor
ingsháttinn. Búlaust fólk í
sveit, var líka í yzta jaðri
verðlaunanna — það skyldi
fara burtu úr sveitinni,
«og starfandi landbúnaðar-
fólkí fækkaði.
Þá komu niðurskurðarráð-
ieggingarpar. — Fjárskipti
:var það kallað vegna minn-
inga frá fyrri tímum. Drepið
iþið féð ykkar, bændur góðir,
íþað er allt saman veikt og
ekki útlit fyrir að hægt sé að
losna við veikina á þennan
hátt.
Þeir sem áður voru hlýðn-
'ir, burgðu ekki vana sínum,
aðrir vildu ekki bregða fæti
fyrir gæfuvon granna sinna,
og komu með. En þeim
þrjózku var þröngvað með
iöggildu valdi — ef ekkert
annað dygði. Helvíti harð-
.skeyttar greypar.
Hér að framan hefur verið
drepið á ýmis misferli, sem
orðið hafa, aðallega í sauð-
jfjárrækt landsmanna á þess-
ari öld. Mörgu er sleppt, þó
onáli skipti, þar á meðal,
embættisglöpum. Vegna eða
íútfrá þessari fölsku rækt.
Einstaklingsleg áreitni er
•engu málefni til gagns, því
jhef ég forðast að nefna nöfn
nokkurskoaar atvinnugrein,
sú er sníkjudýrum líkust, og
lifir aðallega á landbúnaðin-
um. Það er tilgangsaust að
tala um rækt, og betri rækt,
meðan slík eyðingarstöð er
höfð á fóðrum, og líftryggð
í ríkissjóði.
lH4rni búskur“, er ekki
nefndur i sögu, vegna menn-
ingar-afreka, né valda,
heldur vegna dindilmanns-
legrar þjónkunar við hrokans
vald. Lærum af reyrislunni,
en hlekkjumst ekki við
ímyndaða þekkingu.
Fyrsta skilyrði til ræktun-
ar, er það að skilja hugtak
orðsins. Næst er, vinna að
fyllingu þess. Hvað viðvík-
ur sauðfjárrækt, er heilsu-
þolið í hlutfalli við lands- og
loftslag fyrsta og æðsta boð-
orðið. Án þess er allt tal eins
og hvert annað óvitahjal.
Ræktun okkar íslenzka fjár,
hefur mistekizt, og getur
ekki annað en mistekizt, þeg-
ar frumskilyrðin eru ýmist
gleymd, misskilin, eða snið-
gengin, til ávinnings einstakl-
ingi, flokki eða stefnu.
Það er gott hver góðu náir.
Það er þó enginn þjóðarauð-
söfnun, neinnar tegundar,
þó einstöku mönnum eflist
aurar, vegna trúgirni með-
sinna.;
„Það er svo bágt að standa
í stað, öilu miðar annaðhvort
aftur á bak, ellegar nokkuð á
eið.“ Aftur á bak hefur ís-
lenzk sauðfjárrækt farið, í
stórum, þungum stökkum,
síðustu tuttugu árin, vegna
aðgerða hins opinbera. Von-
andi er þar um slysni að
ræða, þó oft virðist bera á
ásetningsverknaði — inn-
futningur, vanmeta vernd,
niðurskurður.
Það er því að kasta gulli
á glæ, þegar herra Sveinn
Björnsson talar um betri
rækt búfénaðar. Hafi hann
haft íslenzkt sauðfé
þess hugtaks.
GuAm. P. Asmuudsson,
UPPLESTUR
Fr imh. af 3. síðu.
arnámskeið, leikskólar, Þjóð-
leikhúsið, Ríkisútvarpið og
framhaldsskólarnir eru þeir
aðiljar, sem eiga að mennta
þjóðina í flutningi hins talaða
orðs ,svo að ekki verði litið
niður á okkur sem ómenntaða
fáráðlinga af þjóðum, sem
standa á miklu hærra stigi á
sviði listræns flutnings.
Sveinn Bergsveinsson.
f!
CLIO
Framh. af 5 síðu.
bæjarins litist á þetta fyrir-
komulag? Ætli þeim þyki það
ekki heldur súrt í brotið, að nú
skuli hið opinbera vera farið
að konkúrera við þá í sprútt-
sölu eftir lokunartíma og
ræna þá þar með talsverðum
bisness?
En rónamir og brennivíns-
berserkirnir kunna ábyggi-
lega að meta þessa lipurð og
greiðasemi einkasölunnar. —
Og þeir sjálfir, blindfullir,
gera sitt til þess að gera hina
fögru strandgö’tu, Skúlagöt-
una, skemmtilega, — rétt eins
og grútarstybban, rykmekk-
imir, holumar, kumbaldamir
mnan 0g jámaruslið. Þetta er allt
hvað í samræmi við annað og
smekklegt eftir því!
CLIO "L
Krossi.
Frú Roosevelt í sjúkraheimsókn
manna. Hver, sem hefur léð
þessum málum skilningslega
fylgd ,veit í hvert forað fjár-
hags og menningar, við sem
þjóð, erum komin.
Fyrir fáum árum, var deilt
um mark á nýseldu óskilá-
lambi, hreppstjórinn sagði
að markið væri, þetta sem
hann nefndi og hefði áður
sagt og ekkert annað. Utan-
hreppsmaður svaraði: Eg
skil! Þú vilt ekki kannast við
að þér hafi missézt, þótt þú
sjáir það sjálfur. Utanhrepps
maðurinn nefndi þarna, sér
óafvitandi, sameignarein-
kenni, margra þeirra manna,
sem við ræktunarfnál okkar
hafa fengizt á þessum núlíð-
andi aldarhelming.
Forseti íslands, herra
Seinn Björnsson, hpfur aldrei
þurft að framfæra sig né sína
af störfum við mold eða fén-
að. Þó ber hann skyn á
þörfum betri ræktar. Hann á
þar varla við þá ræktunar-
aðferð, sem hér hefur
drepið á, og sem hefur veriö
ríkjandi í meira en tuttugu
ár. Trú á vonaða þekkingu er
góð — góð ef hún — þekking
in, — er til hjá þeim, sem
traustið fá, annars pr hún
blekking og hætt .við vald-
boði harðskeyttrar greypar,
oftrúnni til íhalds.
Kynslóð sú sem tekur við
af okkur, fær að glírna við
ólán, sem ræktað hefur verið
með stærilæti og skapað ' Fr“ Koosevelt, ásamt Franklin syni sínum, í hoimsólm á lækningastöð lömunarsjúklinga.
Hitt og þetta
úr Reykjavík
Mánudagsblaðið