Mánudagsblaðið - 14.08.1950, Blaðsíða 3

, h .■ ■l í Jsl il ■:íí. ! rr sM'
Mánudagur 14; ágúat 1950.
• .’-íc
C"C ■ c: ■. c C : c c
MÁNUD-AGSBLAÐIÐ
ESrsjK-iar-jPiísi ;
II
3
Jóns Reykvíkings
BOOMEKANG
Þegar á að heita friður
meðal vorra borgaralegu
flokka, lenda blöðin í vand-
ræðum. Þau vantar nöldr-
ið sitt. Á slíkum friðartíma
er svo fáa hægtaðskamma.
Blöðin verða eins og óðir
slagsmálahundar, sem líta
í kringum sig eftir ein-
hverjum til að berja og er
alveg sama, hver það er,
sem þeir koma höggi á. Þó
eru blöðin ekki með öllu án
tækifæris til að svala sér.
Kommúnistar eru þó ófrið-
helgir. Það er óhætt og
meira að segja sjálfsagt að
miða stórskotunum á þá.
En þá verður blöðunum á
það, sem er svo algengt í
mannlegum viðskiptum.
Þau gæta ekki hófs. Síf elld
ur áróður með gífuryrðum
og „rosalegum“ lýsingum
missir marks. Menn fá ó-
lyst á þessari fæðu. Og svo
langt getur gengið, að sá,
sem ráðizt er á, fái mikla
samúð þeirra lesenda, sem
áróðurinn var ætlaður til
viðvörunar. Þannig fá á-
róðursmennirnir sinn elginn
áróðiir' áftur framari í sig,
ef svo mætti segja. Stór-
skotin verða „boomerang'
sem kastast hart til baka.
FYItlR HVERJU
GENGUR MYLLAN?
„Vísir“ skrifar um það í
einni af kommúnistaáróð-
ursgreinum sínum á föstu-
daginn var, að fylgi komm-
únista sé „ískyggilega mik-
ið“. Þetta er rétt. En hafa
blöð eins og Vísir gert sér
grein fyrir því, af hverju
þetta mikla fylgistafar?
Þar kemur auðvitað margt
til greina, en þó fer ckki hjá
því, að klaufalegur áróður
borgaraflokkanna er einn
þátturinn. Mikilvægast af
öllu í þessu sambandi er þó,
hve illa borgaralegu flokk-
unum hefur tekizt stjóm
innánlandsnráianna. Öng-
þveitið í þjóðarbúskap okk-
ar myndar mesta vatns-
magnið, sem rennur í myllu
kommúnistanna. Ekkort
styður þá meira en sundur-
lyndi og úrræðaleysi and-
stæðinganna. Eitt vel hugs-
að og vel frarnkvæmt átak
til lagfæringar á einhverju
af þeim meinum, sem nú
þjaka okkar búskap, er
verðmætara en 100 blaða-
greinar um landráð komm-
únista og þeirra skepnu-
skap. Ef blöðin gerðu sér
þetta ljóst,
fara öðruvísi.
mundi margt

I
Þulirnir í morgunútvarpinu—SjálfstæSishúsið
hagsráð og bílar — Kvenhylli leihara
Fjár-
BEZTA ÞJÓÐVÖRNIN
Það er ekki svo að skilja,
að borgaraflokkamir séu
einir um að relta heimsku-
legan áróður. Kommúnistar
hafa fyrir löngu gert sig
hlægilega fyrir allar þær
„hysterísku“ upphrópanir,
sem þeir láta dynja á
Bandarikjamönnum. Áróð-
ur þeirra gegn Marshall-á
ætluninci er t. d. ákaflega
vamdræðalegur, að ekki sé
talað um, hvemig þeim
ferst að verja ofbeldi
Rássa og heimsveldisbrölt
þeirra. Allt íerst kommún-
istum þetta svo klaufalega,
að það er fullvíst, að þann
dag, sem kommúnistar
hætta að geta notað sér
fálm, úrræðaleysi og beina
spilMngu borgaraflokkanna
í innanlandsmálunum, þá
hættir hið rauða fylgi að
verða „ískyggilega mikið“.
Það er bezta þjóðvörnin, ef
borgaraflokkarnir nú bæta
ráð sitt, — miklu betra en
maxgar sveitir heimavam-
arliðs óg iögrssghb^..
CLIO
Framhald af 5. síðu.
þunn sneið skoiiin ofan af
þeim, stilkmegin. Tekið innan
úr þeim með skeið og innmat-
urinn s^xaður vel. Tómum
tómötunum hvolft á fat, svo
að sigi úr þeim.
Smjörið brætt í litlum skaft
potti, og laukurinn látinn
krauma í því i þrjár mínútur.
Þá er þotturinn tekinn af eld-
inum, og raspið, saltið ,pipar-
inn, osturinn og það sem tekið
var innán úr tómötunum látið
saman við. Svolitlu salti stráð
innan í tóma tómatana, en
þeir síðan fylltir með þessari
blöndu. Síðan eru þeir settir
í grunnt eldfast mót og bak-
aðir í ofni við góðan hita
20—25 mínútur.
Lystugur og góður sumar-
Þulirnir í morgunútvarpinu
hafa nú tekið upp þá sjálf-
sögðu aðferð að kynna ekki
lögin, sem útvarpið rausnast
við að spila fyrir. útvarpsnot-
| endur milli 8,30 og 9 á morgn-
ana. Frumkvæðið að þessu er
sagður hafa Högni Torfason,
fréttamaður útvarpsins, og á
hann miklar þakkir skilið fyr-
ir það. Þá má og bæta því
rið, að bæði Högni og Stefán
Jónsson þulir hafa nú tekið
til greina almenna gagnrýni
á röddum sínum og bætir þar
úr til stórra muna. Högni er
nú orðinn skýr í málrómi, og
það þarf leikinn mann til þess
að fylgjast með Stefáni þeg-
ar hann þeytir úr sér veður-
fregnum á eftir músikkinni . .
★
Þá er Sigurður Egilsson
orðinn framkvæmdastjóri
Landssambands íslenzkra út-
/egsmanna og hefur nú
stjórnað LÍÚ í rúma viku. Til
mála kom, að Jóhann Þ. Jós-
efsson tæki við stöðunni, en
einhverra hluta vegna var frá
því horfið. Fyrrverandi fram-
kvæmdastjóri Jakob Hafstein
hefur að sögn nú setzt í helg-
an stein til bráðabirgða og er
norður í landi ásamt Stefáni
Wathne að veiða lax en for-
lögin hafa svo ráðið, að þeir
hafa bara eina stöng.
hin sjálfsagða ráðstöfun húss
ins til þess að sjá hvort kvöld-
gestir þar séu of drukknir, er
þeir leita þangað til ölgleði,
snda eru þegar sögur á lofti
um að gestir hafi komið fljúg-
andi niður stigann beint í
fang dömunnar, sem gætir
fatageymslunnar.
Ekki verður að sökum að
spyrja, þegar vetrar að og
menn koma í „húsið“ í klök
ugum skóm ....
Hinir vistlegu salir Sjálf-
stæðishússins eru nú opnir
enn á ný. Benda líkur til að
húsið allt hafi verið hreinsað,
enda er forstjóri þess alkunn-
ur sæmdarmaður í gistihús-
málum og vinnur stöðugt að
endurbættri aðbúð gesta.
Endurbótin á gangi og for-
stofu liússins þykir þó nokk-
uð vafasöm því gólfið er nú
svo sleipt, að vart er fært þar
öðrum en íþróttamönnum eða
öðrum álíka fótliprum. Gár-
réttur.
CLIO. : ungarnir segja að þetta se
Svo sem kunnugt er, var
Grindavík valin til kvik-
myndaupptöku á Sölku
Völku Kiljans, vegna þess að
þorpið þótti svo mjög í sam
ræmi við lýsingar skáldsins.
Þetta hefði verið hin bezta
ráðstöfun, ef henni hefði
verið haldið leyndri, því að
þá hefði þorpið sýnt sig í sinni
réttu mynd. En samkvæmt
fréttum þaðan, er nú því ekki
lengur að heilsa. Engu er lík-
*
ara en að Fegrunarfelagið
hafið komið þar og veitt
þorpsbúum harðar átölur fyr-
ir umgengnina, því að nú hafa
margir þorpsbúar þotið upp
til handa og fóta og látið mála
hús sín, en aðrir lagf;
garða sína, svo að þorpið er
allt hið þokkalegasta um-
horfs.
Það skyldi þó aldrei fara
svo, að þorpið yrði of fínt
fyrir Sölku Völku?
■¥■
Það er svo sagt, að þegar
menn deyja úr einhverju fári,
þá geri þeir í andarslitrunum
allskonar óráðshluti, sem
öðrum eru óskiljanlegir. Fjár-
hagsráð, sem allir vita, að
verið hefur fársjúkt allt frá
byrjun, og er nú öllum til á-
nægju í andarslitrunum, hef-
ur nú enn einu sinni fengið ó-
ráðskast. I vikunni sem leið,
þá birtist sú einstæða tilkynn-
ing í blöðum og útvarpi, að
bannaður skyldi allur flutn-
ingur bifreiða með íslenzkum
skipum til landsins.. Hvað
vakir fýrir þessum fáfájúku
mönnum ráðsins, er almenn-
ingi ráðgáta. Skipun þessi
kemur á engan hátt í veg fyr-
ir það, að nýjar bifreiðar geti
flutzt til landsins, heldur að-
eins meinar þeim, sem bif-
reiðar eiga, að taka þær með
sér í ferðalög til útlanda með
íslenzkum skipum. Þó það
sé ekki veigamikið atriði,
hvort bílaeigendur geti tekið
bíla sína með sér til útlanda,
þá er öllum spurn, hvaða bæt-
andi áhrif þessi mikla tilskip-
un geti haft fyrir almenning.
Sannleikurinn er sá, að þetta
hefur þær einar afleiðingar,
að þeir, sem á annað borð
hafa efni á að ferðast með
bíla út, verða nú í stað bif-
reiðanna að borga ferðakostn-
aðinn í útlöndum með miklu
meiri gjaldeyri en ef þeir
hefðu haft sín eigin farar-
tæki til afnota og þar af leið-
andi bara benzínútgjöld.
En það má vera, að með-
limir ráðsins haldi, að allir
þeir, sem ferðast utan, hafi
fen^|5 eins mörg leyfi og
bifreiðakóngurinn samstarfs-
maður þeirra og ætli með
alla bílatrossuna með sér.
Einar Pálsson og Ævar Kvar-
an, leikarar, hafa nú náð
þeirri kvenhylli, sem aðeins
heimsfrægir menn á þeirra
sviði hafa náð. Kunnugir for-
telja oss, að þegar til þeirra
sést á götum bæjarins, bregði
yngismeyjar upp sínu bezta
brosi og jafnvel forhertar
piparkerlingar fá einhvern
löngu gleymdan seiðing og
hitna allar, þegar þær sjá
þessa vasklegu sæmdarmenn
á gangi.
:re—««s$a
Lítið þér í kíkirinn og sjáið
yfir borgina, það er svo
skemmtilegt.
Já, það var
skemmtilegt.
verulega Því lá henni svona á?
Útsala!