Mánudagsblaðið - 02.10.1950, Síða 8

'r)
Endurbætur á Héfe! Borg — Aage Lorange og
ny iög — Pélur rakari og Daddi brasi
skyggja á Bjarna Ben.
„Ef Hótel Borg ber sig ekki, þá ætti að vera sannað,
að hótelrekstur ber sig ekki á íslandi. En ef Hótel
Borg ber sig, væri þá ekki rétt að leggja einhvern
hluta af gróðanum til þess að gera staðinn dálítið
meira „cosinopolitan" en hann er,“ skrifar Gosmopoli-
tan, sem nýlega er kominn úr löngu ferðalagi. „Ef
forráðamenn staðarins vilja, að dæmi beztu hótel-
haldara erlendis, gera allt fyrir gestina, því þá ekki
að byrja á eftirfarandi: Setja bar í hinn rúmgóða
Suðurgang. Mér skilst að þetta hótel sé það eina, þar
sem verzlunarmenn og aðrir viðskiptajöfrar hittast
til hádegis- eða kvöldverðar til þess að ræða við-
skiptamöguleika sína. Hvílík bót yrði, ef sá eða þeir,
sem fyrr kæmu, gætu fengið sér hressingu á barnum,
meðan þeir eða hann bíður eftir borðfélögum sínum.
Þetta myndi eflaust auka viðskiptin við hótelið og
mælast vel fyrir. Því svo ekki leggja í þann „óhemju-
kostnað“ að ráða inspector, sem sæi um, að öllum
yrði gerð úrlausn í hinum tíðu borðavandræðum, sem
skapast á síðkvöldum? Þá losnuðu gestir við þessa
anddyrahópa, sem mæna vonaraugum til þeirra, sem
sæti hafa. Auk þess gæti inspektor losað hótelið við
þann ungbarnaófögnuð, sem að jafnaði slæpist þarna
hálffull. Þetta eru bara uppástungur, sem kannski
hafa heyrzt hér áður, en „aldrei er góð vísa of oft
kveðin“.
Skritlur Mánudagsblaðið

Aage Lorange og hljómsveit hans í Sjálfstæðis-
húsinu ætla nú að skjóta samstarfsmönnum sínum í
höfuðborginni ref fyrir rass. Nú æfa þeir dag og nótt
spánnýja slagara frá Ameríká, og þeir eru sagðir ekki
af verra taginu. Aage nældi sér í þessi fáheyrðu verð-
mæti alveg nýlega, svo að búast má við óvenju aðsókn
unga fólksins á dansleiki þá, sem hann leikur fyrir.
Jazzblaðið upplýsti nýlega að þó að Bjarni Ben.
og Bjarni Bö væru þekktir hér í höfuðstaðnum, þá
væru þó aðrir öllu þekktari í Reykjavík..Við leyfum
okkur að prenta eftirfarandí úr Jazzblaðinu. Þetta
er bréf til ritstjórnarinnar: „Eg er 17 ára Reykvíking-
ur — dama — og hefi mikinn áhuga á jazz .... Nú
langar mig til að biðja blaðið fyrir hönd saumaklúbbs-
ins okkar að birta viðtöl og myndir af þremur beztu
„svving“-dönsurunum okkar, en þeir eru að mínu áliti
í þessari röð: Pétur rakari, Daddi brasi og Danni
black.
Þin einlæg „Swing-girl“.
Svar: (Jazzblaðsins) Sennilega verður hægt að
uppfylla ósk þína í einhverju af næstu blöðum. T. d.
er Pétur rakari öllu þekktari hér í bæ en nafnarnir
Bjarni Ben og Bö.“
Ungfrúin: Og hugsaðu þér
Karl. Það var ósvífinn maður,
sem sat og horfði í augu mér
allan tímann á meðan á sýn-
ingunni stóð.
Karl: Og hvar sat dóninn?
Prúin: Bak við mig.
A: Það hefur fundizt 6000
ára gömul gröf með dönskum
manni í, á Jótlandi.
B: Nú, og hvernig vita þeir
að maðurinn var danskur?
A.: Hann hafði mat með
sér í gröfinni.
Skrifstofumaðurinn: Eg
var alls ekki ráðinn hér á
skrifstofuna til að gera
hreint, þér sögðust hafa mann
til að gera verstu verkin.
Skrifstofustjórinn: Eg hef
það líka, hann rukkar inn
peningana.
Eg heiti Ólafur og er stúd-
ent. Eg bý á hæðinni fyrir
neðan yður, viljið þér ekki
biðja börnin að hafa svolítið
lægra, ég get ekki lesið.
Vesalings maðurinn! Eg
var læs, þegar ég var 6 ára.
Ámi: Ekki hafði mér
dottið i hug að til væri svona
margt fólk, sem ekki getur
sungið.
Bjami: Ertu nýbúinn að
uppgötva það?
Árni: Síðan ég fékk út-
varþstækið.
Gable og jarðskjá!f!i í
Gamla Bíé
San Francisco hefur verið
efni í margar myndir,' sem
ýmist byrja eða enda á liin-
um gífurlega jarðskjálfta þar
1906.
Gamla bíó sýnir nú eina
slíka mynd, sem þó reyndar er
fullra 16 ára gömul, og má
segja að myndin takizt vel,
enda eru öll brögð notuð í
henni til þess að gera hana
spennandi.
Þetta er einnig ein af þeim
myndum, sem gerðu Clark
Umrenningurinn glað-
klakkaralega: Nú ér ég búinn
að snúa við úlpunni minni,
svo flæmar vita ekkert hvað
orðið er af mér.
Hann: Ef nokkur maður er
óhamingjusamur í ásitamál-
um, þá er það ég. Fyrri kon-
an mín hljóp frá mér.
Hún : En sú seinni?
Hann: Hana losna ég ekki
við.
Lögreglan í Reykjavík...
Framhald af 1. síðué
til leiðar, að læknir sé viðstaddur á stöðinni
allar nætur. Kostnaðurinn yrði eflaust ekki
meiri en þegar menn hans brúka lögreglubíl-
ana við kartöfluflutninga eða til þess að aka
kunningjakonum sínum eða eiginkonum um
bæinn. Og þó að kostnaðurinn yrði eitthvað
meiri, þá yrði bæjarbúum eflaust ljúft að
greiða það sem tryggingu á öryggi sínu fyrir
lögreglunni sjálfri.
En hvert er hlutverk dómsmálaráðuneyt-
ísins? Er ekki að koma að því, að dómsmála-
ráðherra láti til sín taka um þessi mál. Hann
hefur of lengi haldið hlífiskildi yfir lögreglu-
stjóra, og það skal hann jafnframt vita, að
hver blóðdropii sem fellur í varðstofu lögregl-
unnar hlýtur að lokum að lita hendur hans
sjálfs sem æðsta valds og yfirboðara í lög-
reglumálum Islands. Vill dómsmálaráðherra
standa ábyrgur gegn öllu því, sem menn hans
fremja í hans nafni? Vill dómsmálaráðherra
rólegur bíða þess dóms, sem hann sjálfur fær,
ef hann gerir ekki gangskör að því að kippa
þessum málum í lag? Honum ber skylda til
þess að víkja lögreglustjóra úr embætti, því
að lögreglustjóri segir því aldrei lausu af
sjálfsdáðum.
Blóð samborgara ráðherrans hrópar upp
til hans. . .
Gable að næstum óviðjafnan-
legum „charmör“ á hvíta lér-
eftinu. Hinir „óviðjafnan-
legu“ hæfileikar Gables fel-
ast í því, eins og í síðari mynd-
um, að vera kaldhæðinn,
kjaftfor, sjálfselskufullur, en
lygilega hrífandi, einkum
þegar hann er bæði rifinn og
skítugur. I þessari mynd er
Gable ekki almennilega í ess-
inu sínu fyrr en jarðskjálft-
inn byrjar. Þá stendur „our
boy“ upp og ryður af baki
sér sirka tonni af múrstein-
um og byrjar að leita að
Mary. Jarðskjálftinn hafði
ekki leikið hann illa — skrám-
að hann á gagnauga, rifið
buxumar hans. En hvað um
það, Gable sigrar.
Spencer Trácy : (Tim) ér
mjög sannfærandi og leikur
ágætlega.
Jeanette Mac Donald, Máry
þeysir jöfnum höndum gegn-
um óperur og aldamótaslag-
ará og gerir engum sérstakt
mein, nema Gable.
Kvikmyndara er gefið hér
hvert tækifærið af öðru til
þess að sýna glys óg gláum,
örvæntingu og skarkala, og
tekst það yfirleitt vel.
Svona mynd hlýtur áð
verða sótt, enda ekkert því
til fyrirstöðu. A. B.
Fiugorusfur í
Auslurbæjarbíó
Ef menn vilja sjá spennandi
mynd að efni til, þá ef ékkert
á móti því að sjá „Tigris-flug-
sveitina,“ sem nú er sýnd . í
Austurbæjarbíó.
Mynd þessi fjallar um
bandaríska flugdeild, sem
bai’ðist með Kína, þegar Kín-
verjar börðust gegn Japönum,
áður en Bandaríkin tóku þátt
í stríðinu.
Þótt mynd þessi sé að
mörgu leyti yfirborðltennd og
ofleikin, þá fer ekki hjá því,
að áhorfandi .fylgist vel með
henni frá byrjun. Flugsenur
margar eru spennandi og vel
gerðar, ástarsenur takmark-
aðar, enda er það heppilegt,
því hvern langar til þess að
sjá John VVayne í slíku?
Leikurinn er skemmtilega
ýktur, og „five-cent-brandar-
ar“ eru á hverju strái. „Synda
selur“ myndarinnar, Jobn
Carroll, er kunn týpa, sem
allt gerir rangt þar til hann í
endinn sér að sér og „bætir
fyrir allt.“
A.B.