Mánudagsblaðið - 09.10.1950, Blaðsíða 7
Mánudagur 9. október 1950
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
7i ;
SKRÍTLUR
Strákasaga
Mánudagsblaðið
fæst á eftirtöldum stöðum
Bókaverzlunum:
Bókabúð Austurbæjar
Sigfús Eymundsson
ísafoldar
Lárusar Blöndal
Bókabúð Laugarness
Bókastöð Eimreiðarinnar
Bókabúð Laugav. 15
Braga Brynjólfssonar
Bækur og ritföng
Greiðasölustöðum:
Fjólu
Florida
West End
Tóbaksbúðinni Kolasundi
Gosa
óðinsgötu 5
Vöggnr
Hressingarskálinn
Stjarnan (Laugaveg 86J
Skeifan
ísbúðin, Bankastræti
Bjargi
Veitingast. Vesturgötu 53.
Verzlunum:
Verzl. Helgafell, Bergstaðastr.
Skálholt
Axelsbúð, Barmahlíð 8
Söluturni Austurbæjar
Sigfús Guðfinnsson, Nönnug. 5
Árni Kristjánsson, Langh.v.
Rangá, Skipasundi
Drífandi, (Samtúni 12)
Leikfangag., Laugaveg 45
Drífandi, Kaplaskjólsv.
Nesbúð
Þorsteinsbúð
Verzlunin Ás
Júlíusar Evert, Lækjargötu
Hverfisgötu 71
Árna Pálssonar, Miklubr.
Krónan, Mávahlíð
Fossvogsbúðin
Kópavogsbúðin
Langholt h.f.
Konan æst: Þú sleppir engu
tækifæri til að horfa á fót-
bolta, en brúðkaupsdegi okk-
ar manstu ekki eftir.
Maðurinn: Jú, það var þeg-
ar Fram vann Val með 3 gegn
0.
— O —
Þér vilduð víst ekki gefa
drykkjumannahælinu eitt-
hvað frú, það þarf ekki að
vera mikið.
Frúin: Þið getið fengið
manninn minn.
— O —
Gunna: Þegar ég sé þig
Sigga, þá verður mér flökurt.
Sigga: Þegar ég sé þig fæ
ég samvizkubit.
Gunna: Hvað meinarðu
með því?
Sigga: Mér finnst þá, að ég
skuldi skemmtanaskattinn.
— O —
Kennarinn: Jæja Pétur. Get-
urðu sagt mér nokkuð um
Abraham?
Pétur: Hann hafði enga
pólitíska skoðun.
Kennarinn: Hvemig dettur
þér þetta í hug ?
Pétur: Jú, því hann sagði
við Lot: „Ferð þú til hægri,
þá fer ég til vinstri, farir þú
til vinstri, fer ég til hægri.“
— O —
Kennarinn: Hlýðni er ein af
nauðsynlegustu dyggðum sem
hvert barn ætti að tileinka sér.
Eg þekkti dreng sem óhlýðn-
aðist móður sinni, og fór á
skauta og við það ofkældi
hann sig, fékk lungnabólgu
og dó .... Já, Pétur, um hvað
viltu spyja ?
Pétur: Kennari, hver fékk
skautana hans?
— O —
Drykkjuræfillinn: Eg vildi
óska að ég ætti alla þá pen-
inga sem ég hef eytt í brenni-
vín.
2. drykkjuræfill: Og hvað
mundir þú þá gjöra við alla þá
peninga?
1. drykkjuræfill: Eg mundi
kaupa meira brennivín.
— O —
Lítill drengur: Afi. Hvað
eru forfeður?
Afinn: Eg og pabbi þinn erum
forfeður þínir.
| Litli drengurinn: Hvers
ávegna er fólk svona stolt af
► forfeðrum sínum?
VILLY P
,,ÞAÐ, sem mér finnst svo hræðilegt", sagði Villý
þar sem hann sat á uppáhalds tréhestinum sínum, „er, að
ég hefi lifað öll þessi ár og ekki gert neitt ennþá“.
„Þú ert búinn að gera alveg nóg“, sagði mamma hans,
þú hefur nú á nokkrum árum brotið allar rúður í húsinu,
'þú hefur tvisvar eyðilagt gosbrunninn, eyðilagt handriðið
með því að renna þér á því og útatað allan gólfdúkinn í
tjöru.“
„Það er nú ekki mér að kenna, þó að þeir setji tjöru
á göturnar," sagði Villý og þótti sér heldur misboðið. „Ein-
hvers staðar verð ég að ganga. Ekki get ég flogið eða finnst
þér það ? Það er alls ekki rétt að kenna mér um annað eins.
Auk þess meinti ég allt annað en það, sem þú talar um.
Eg var að tala um þá hluti, sem gera menn fræga, svo
að myndastyttur séu gerðar af þeim. Það, sem ég rneinti,
er að hafa ekki gert neitt til þess, að nafn mitt væri á
hvers manns vörum.“
„Nafn þitt verður áreiðanlega á hvers manns vöriun,“
sagði eldri bröðir Villýs, sem hafði komið inn meðan Villý
lét dæluna ganga. „Eg þori að veðja, að við lifum það öll
að þú verður hengdur.“
Villý skeytti þessu engu, én leit aðeins á bróður sinn
með fyrirlitningu og þóttist montinn í laumi.
„Það, sem ég meina,“ hélt hann áfram við mömmu
sína,“ er, að með því að eyða öllum tímanum í skólanum
eins og ég geri, þá hefi ég engan tíma til þess að gerast
frægur. Eg er viss um, að ég væri þegar orðinn frægur, ef
ég hefði ekki þurft að eyða öllum þessum tíma í skólanum."
„Maður gæti næstum sagt, að þú værir þegar of
frægur,“ sagði bróðir hans, sem ekki hafði látið fyrir-
litningarsvip Villýs á sig fá, ,,að minnsta kosti vita allir
í nágrenninu, að þegar til þín sést, þá eru einhver vand-
ræði í nánd. Eg býst við,í að það sé frægð út ,af fyrir sig.“
„Hvað hefðirðu getað gert, ljúfurinn?" sagði móðir
hans, þegar hún sá, að hann ætlaði að fara að svara bróð-
ur sínum.
„Eg hefði getað fundið eitthvað upp,“ sagði Villý,
„sjáðu, hvað margt hefur verið fundið upp, meðan ég
hefi verið að eyða tímanum í skóla. Eg fann eitthvað upp
til þess að gera við strompinn hjá henni frú Botts, en það
hlýtur eitthvað annað að hafa verið að strompinum. Upp-
findingin vr í lagi. Eða ég hefði getað handsamað glæpa-
menn. Eg er viss um, að ég væri flinkur í að ná glæpa-
mönnum, en ég fæ aldrei tækifæri. Það væri eflaust búið
að gera myndastyttu af mér fyrir að ná glæpamönnum,
ef ég þyrfti ekki alltaf að vera í skóla."
Einmitt í þessu var tilkynnt, að frú Botts væri komin.
og bróðir Villýs þaut út. Villý varð kyrr, ekki vegna þess
að hann hefði ánægju af að hlusta á frú Botts, heldur
vegna þess, að hann vildi tala áfram við mömmu sína,
þegar frú Botts var farin. Hann hafði hugsað um margt,
sem hefði getað gert hann frægan, ef hann hefði ekki orðið
að vera í skóla. Hann hefði getað fundið nýja heimsálfu
eða tamið Ijónahóp — eða jafnvel náð sainbandi við Marz.
„Eg þori að veðja, að það væri búið að reisa hundruð
líkneskja af mér um allan heim“ muldraði hann fýlulega.
„Hvað sagðirðu ljúfurinn?“ sagði frú Botts, sem
heyrði hálfilla.
„Ekkert“, sagði Villý.
Móðir hans leit á hann og spurði: „ViIIt þú ekki fara út
að leika þér Vilhjálmur?“
„Nei,“ svaraði Villy.
„Væri ekki rétt af þér að lesa lexíumar þínar ?‘*
spurði hún af því hana langaði ekki að byrja aftur að
ræða við hann um gagnsleysi skólanna. Þau höfðu oft
rifizt um það mál og hvort þekkti skoðun annars.
„Lexíuraar,“ endurtók Villý og hló hátt.