Mánudagsblaðið - 16.10.1950, Blaðsíða 5

Mánudagnr 16. október 1950.
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
ENDALAUS HRINGRÁS
Og nú eru allir skólarnir
byrjaðir og börnin og ung-
Jingarnir komin í bæinn aft
ur. Þau eru farin að setja
svip á bæinn, því að
nú getur maður varla gengið
tíu skref án þess að mæta
þeim með skólatöskurnar sín
ar undir hendinni.
Og þegar við, sem þegar
eigum skólaárin að baki okk
ur, sjáum þau, grípur okkur
einhver undarleg þrá, — þrá
að vera aftur orðin svona
ung og komin í skólabekk
í annað sinn!
Gangi maður fram hjá ein
málsfræði og þarf endilega
að fá að vita það, hvers
vegna alltaf eru tvö horn jafn
stór í jafnarma þríhyrningi,
og bróðir hans er að byrja
að læra latínu og tautar í sí
fellu fyrir munni sér: Eg
elska, þú elskar, hann elskar.
Eg er siómaður. Þú ert bóndi.
(Amo, amas, amat. Nauta,
sum. Agricola est.).
Um daginn rakst ég í ame
rísku tímariti á stíl nokkum
sem lítill strákur hafði skrif-
að í skólanum sínum. Mé
þótti stíll þessi nokkuð kát-
legur, og ætla ég því að þýða
hann lauslega hér, ef ein-
hverjum skólanum meðaií hverjir af mínum skóla
frímínútur standa yfir,
glymja á móti manni skær-
ar, glaðværar raddir og
hlátrasköll. Manni finnst, að
þarna hljóti að vera hámark
alls áhyggjuleysis og lífs-
fagnaðar.
En þrátt fyrir allt þetta
minnist ég samt þess, að er
maður var úti j frímínútum
í gamla daga, gat maður á
stundum dauðöfundað veg-
farendur, sem fram hjá
gengu, — rétt eins og við öf
undum skólakrakkana núna!
Maður hafði þá sínar áhyggj
ur af lexíulestri og öðru, og
manni fannst, að þetta full-
orðna fólk, sem rápaði um
göturnar, hlyti að vera á-
hyggjulaust með öllu og
þyrfti ekkert að gera nema
skemmta sér og láta sér líða
vel; — en sjálfur átti maður
illa undirbúna tíma framund
an!
Svona er þetta líf breyting
unum undirorpið. Nú þegar
við göngum fram hjá skól-
unum, þá grípur okkur und-
arleg þreytukennd, — við ósk-
um þess að vera aftur orð-
in svona glöð og áhyggju-
laus. En kannske eru ung-
lingarnar þá einmitt á sam?
tíma að öfunda okkur af því
að þurfa ekki lengur að bera
>;áhyggjur“ skólalífsins!?
Endalaus hringrás.
NOKKUÐ SNIÐUGUR
STÍLL
Já, nú eru allir krakkar.
sem maður þekkir, byrjað-.
ir í skólunum. Hitti maður
þau, er ekki um annað talað
en skólann og hinar ýmsu
nýju námsgreinar. Þessi
litla stelpusnudda þarna er
full aðdáunar á því að hafa
uppgötvað, að Ó—L—I segir:
, Óli“, en frænka hans tveim
■ árum eldri sekkur sér með
' spekingssvip ofan í sann-
leikskorn eins og þessi: 3
OG 6 eru 9 — og 8 TÓK 3
eru_ fimm. Langi sláninn
þama er að byrja á flatar-
sækjandi kunningjum kynnu
að hafa gaman af honum
(Þótt auðvitað ekkert þeirra
sé svo mikill kjáni að skrifa
svona stíl! — Auðvitað!)
Sem sagt, börnin í bekkn-
um áttu að skrifa stíl um
einhvern fugl og eitthvert
dýr, og máttu þau ráða því
sjálf, hver þau veldu sér.
Og þessi umtalaði litli
strákur skrifaði svohljóðandi
stíl:
Fuglinn, sem ég ætla að
skrifa um, er Uglan. Uglan
getur ekkert séð á daginn, og
á næturnar er hún staurblind.
Eg veit nú ekki mikið um
ugluna, og þessvegna sný ég
mér að dýrinu, sem ég hefi
kosið mér að skrifa um. Það
er Kýrin. Kýrin er spendýr
Hún hefur sex hliðar og snúa
þær til vinstri, hægri, upp og
niður. Aftan á sér hefir hún
hala, og á honum hangir
dúskur. Með halanum rekur
hún flugurnar iburt, svo að
þær detti ekki ofan í mjólk-
ina. Kýrin hefir höfuð, til
þess að á því geti vaxið horn
— og til þess að munnurinn
geti verið einhvers staðar.
Hornin eru til þess að stanga
með þeim, og munnurinn er
til þess að baula með hon-
um. Undir kúnni hangir
mjólkin. Hún er þar til þess
að hægt sé að mjólka hana
úr kúnni. Þegar fólk mjólk-
ar, kemur mjólkin og virðist
ekkert lát vera á henni.
Hvernig kýrin fer að þessu,
hefi ég ennþá ekki komizt
að raun um, en alltaf kemur
meiri og meiri mjólk. Kýrin
hefir mjög vel þroskaðan
lyktarsans; maður f innur
lyktina af henni í margra
metra fjarlægð. Þetta er á-
stæðan til þess, að fólk tal-
ar um ferskt loft upp til
sveita. Karlkýrin heitir naut.
Hann er ekki spendýr. Kýrin
étur ekki mikið, en það, sem
hún étur, étur hún tvisvar
svo að hún fær nóg. Þegar
kýrin er svöng, baular hún,
er. þegar hún þegir, þá er
það vegna þess, að hún er
stútfull af grasi.“
„Já, halló?“
„Sæl, elskan! Er ég að
. tefja þig? Mig langar til að
fá mér spjall við þig.“
„Já, sæl! Onei, þú ert svo-
sem ekkert að tefja mig, en
ég er bara í svo fúlu skapi
þessa dagana, að það er ekk-
ert gaman að því að tala við
mig. Eg var búin að hugsa
mér að sauma mér kjól fyr-
ir afmælið mitt, — en nú
fæ ég líklega enga tusku í
hann. Og ekki hefi é g ráð á
að kaupa mér illa saumaðan
dúsín-kjól fyrir 5__,600 kr.
Eða náðir þú kannske í eitt-
hvað af þessum efnum, sem
komu til Ingibjargar John-
son um daginn?“
,Nei, blessuð vertu, —
þar var biðröð, og ég hafði
engan tíma til að hanga í
henni. Eg get ekki héldur
saumað á mig almennilegan
kjól sjálf, eins og þú veizt
Eg fór svo sem niður eftir,
en varð að gefast upp á að
standa áður en röðin kom að
mér, því að krakkarnir voru
í hálfgerðu reiðileysi heima.
0, þegar ég hugsa um alla
þessa dýrindis vefnaðarvöru,
sem ku hafa verið í Geysis-
flakinu...“
„Já, sástu auglýsinguna
um það, að bannað væri -að
stela úr Geysisflakinu uppi
á Vatnajökli? Miklir dæma-
lausir kjánar geta mennirn-
ir verið! Fyrst og fremst að
Þessi haust og vetrardragt vekur nú mikla athygli. Efnið
er tweed og auk pils og jakka cr stúlkan líka í vesti úr saraa
efni. Taskan er ein af þessum stóru rúmgóðu töskum,
sem kvenfólk þarfnast þegar það fer í búðir.
til varnar því, að krakkarn-
ir 1 landinu veslist upp af
vosbúð og hlí fðarf ataleysi?
Það er sannarlega alvarlegt.
ástand. Þótt segja megi, að
við séum síkveinandi yfir
fataleysi, þá verð ég að segja.
að mér finnst það minna
gera til, þótt v i ð fáum ekki
nýja kjóla fyrir afmælin.
okkar, en að krakkar, sem
eru í skóla og alltaf eru úti,.
skuli vanta nauðsynlegustu
flíkur...“
„Já, ég hefi nú líka staðið’
í ergelsi með að útbúa mína
krakka í skólann. Ef ég hefði
ekki verið svo heppin, að
eiga gamalt til þess að
sauma skólakjóla og kápur
á stelpurnar upp úr, þá veit
ég ekki, hvernig farið hefði
En garn fær maður ekkert í
pevsur, og peysur þær, sem
fást., eru venjulegast bæði
rándýrar og osmekklegai.
ætla sér að b a n n a fólki að j TPlónel í náttföt sést ekki, en
lægt hefur verið að kaupa illa
----—ð náttföt tilbúin fyrir
Svona kvenklæðnaður er sagð-
ur fara bezt ungum og háum
stúikum.
stela, ef það á annað borð
ætlar sér það, — ég veit ekkt
til að bann hafi dugað vi"
stuldi hingað til! — ov
öðru lagi, að halda, áð nokv
ur þjóíur færi að 8"v-\ .
á Vatnajökul einn síns. liðs
til þess að næla sér í plus~
í gardínur eða taubút í kjól!
Að v'ísu er skorturinn á vef -
>1-1:
iav. Ullarheilsokkar fást
á heldur á þessi grey,
og þaf eð hvort eð er engin aðarvöru tilfinnanlegu’r, • én
saumakona vill sauma
almennilega fyrir mann úr
efnum, sem maður á, þá
gerði það ekki svo ýkja mik
ið til. En verra er með þig,
sem saumar svo anzi laglega
á sjálfa þig, að þú skulir ekk
ert hafa náð í.“
þó....“
,En úr bví að við -erum
að minnast á .Geysi, dettur
mér í hug verzlunin Geysir:
Er það ekki alveg yfirgang-
anlegt, að ' ekki skuli fást
regnkápur á krakka í bæn-
um? Að ekki 'skuli vera hægt
„Æ, minnstu ekki á það. að eýða öflitlum gjaldeyri
ckii bara ekki' í því, hvern
f.ólk ætlar sér að geta
’-1 ''t krakkana hlýlega • í
skólann í vetur...“
,,Þetta er ey mdarástand,
eins ég sagði. Ef búðirn-
ar fá einhver efni, þá láta
bær sjálfar sauma úr þeim,
af bví að þær græða meira
á því. Þær vita að fólk er \
svo miklum vandræðum, að
það kaupir hvaða handa-
skömm sem er heldur en ekk
ert. En . til hvers er fyrir
húsmæður að kunna áð
Framhald á 7. síðu.