Mánudagsblaðið - 20.11.1950, Blaðsíða 1

41. tölublað-
Mánudagur 20. uóvember 1950
S. árgangur.
ar tém hlekking
Hvað gerir dómsmálaráðherra?
Einn elzti og umdeildasti starísmaður Ríkisút-
varpsins bar útvarpsstjóra Jónas Þorbergsson þung-
um sökum fimmíudaginn 16. nóvember.
í þriggja dálka grein í Mbl. réðst Helgi Hjörvar
á fjárstjórn útvarpsstjóra og sakaði hann um alvar-
leg embættisbrot og hörmulega misnotkun opinbers
fjár. Gefur hann í skyn, að Jónas Þorbergsson hafi
greitt vildarvinum sínum ellefu þúsund krónur fyr-
ir sem svarar klukkustundar vinnu við fyrirtæki
það, sem hann enn stjórnar. Þessi ríflega greiðsla
var eftir áreiðanlegum heimildum til tengdasona
útvarpsstjóra, sem báðir hafa látið til sín heyra á
öldum ljósvakans. Telur greinarhöfundur, að slík
fjármálastjóm sem þessi sé einna líkust atburðun-
um.á Raufarhöfn, en hér hafi þjófurinn bara liaft
lykilinn að peningaskápnum og þurfi ekki að saga
hjarirar af.
. En Helgi vill ekki láta þar við sitja, og á
morgun mun koma út pési eftir hann, þar sem
skiptum útvarpsstjóra við stjórnarráðið er lýst og
mun þar lítillega minnzt á mútur og spurningar til
dómsmálaráðherra, sem vekja munu athygli allra.
Þá má ætla, að Helgi sjái sér ekki íært að sleppa
bréfi sínu til útvarpsráðs, sem skrifað var í marz
s.l. og íjallar um innbroí útvarpsstjóra í hirzlur út-
varpsráðs. Ekki væri heldur úr vegi, að Helgi skýrði
nánar frá samtali sínu við útvarpsstjóra, þar sem
útvarpsstjóri svarar ákærum Helga á þann hátt,
að Helgi væri líka sekur — cg ,,Kveldúlfur” væri
svo sierkur, að kærum Iielga væri ekki sinnt —
og í þriðja lagi þegar útvarpsstjóri sló bessu upp
í gaman og bauo Ilelga á anda trúarfund. Gamlar
ákærur um 14—15 þúsund króna mútur íyrir lán
úr ýmsum sjóðum útvarpsins ætíu ekki að gleym
ast í pésa Helga, má ætla, að allur pésinn verði
hið mesta feitmeti í munni alls þorra landmanna.
Menn skyldu nú ætla, að þegar starfsmaður
útvarpsins, jafn þaulkunnugur allri spillingunni þar
og Helgi Hjörvar er, ákærði útvarpsstjóra um þjóín-
að í opinberu blaoi, rnyndi dómsmálaráðherra þeg-
ar krefjast opinberrar rannsóknar. En klukkan
10:30 í dag ((sunnudag) skýrði sakadómari blað-
inu svo frá, að svo væri ekki. Ennfremur mætti
ætlast til þess, að Jónasi Þorbergssyni yrði vísað
úr embætti að minnsta kosti um stundarsakir með-
an málið væri í rannsókn. En svo er heldur ekki.
Við getum gortað af því íslendingar, að útvarps-
stjórinn okkar sé ákærður um þjófnað á opinberu
fé og ríkisstjórnin sé svo gjörspillt, að hún sé hrædd
við a ðláta fara fram opinbera rannsókn.
Almannarómur segir, að einstaklingar í ýms-
um opinberum nefndum hafi hagnazt ósennilega
mikið á störfum sínum, en aldrei hefur dómsmála-
ráðherra þótt nægt tilefni til þess að láta fara fram
rannsókn á störfum þeirra sem svo hafa skreytt
hús sín og innbú, að ómögulegt hefur verið að
greiða þann munað af þeim launum, sem þessir
sömu hafa. Ef Bjarni Benediktsson ætlar nú enn
einu sinni að láta svona hneyksli sleppa við opin-
bera rannsókn, þá hlýtur almenningur að spyrja,
hvort hlutverk rannsóknarlögreglunnar sé það eitt
að eltast við smáþjófa og ráða krossgátur dagblað-
anna.
Grein Helga Hjörvars og pésinn, sem nú kem-
ur út ætti að liðka eitthvað rannsóknarhæfni saka-
dómara og manna hans. En almenningur krefst þess
að ef dómsmálaráðherra lætur fara fram rannsókn
á fjárstjórn útvarpsins, þá verði útkoman dálítið
glæsilegri en Raufarhafnar- og 0. Johnson og Kaab-
er skrípaleikurinn.
Til
lesenda
Vegna þess að Fjárhags-}
; ráð hliðraði sér hjá þvíj
fram í Iengstu lög að veitaj
blaðinu. pappír hefur út-5
koma þess stöðvast umi
f jögra vikna skeið. 5
Strax og Ieyfið fékksti
\ oru gerðar ráðstafanir til;
þess að fá pappírinn, en þá;
kom í ljós að afgreiðslu-;
frestur á pappír frá Finn-;
landí er mjög langur ogj
reyndist ókleift að hakla!
blaðinu úti á lánum frái
öðrum blöðum, sem líkaí
höfðu pappír af skornum!
skammti. Um leið og beðizt;
er afsökunar á þessari;
[stöðvun vonum við að geta;
ihaJdið blaðinu úti í ein-J
ihverju formi, þar til papp-J
j írssending okkar kemur. 5
Ritstj. í
í mál
Lögreglustjórinn, sem
enskunámfúsir lögreglu-
þjónar kalla sín á milli
„The upstairs maid“ (Skrif
stofa lians er yfir lögreglu-
varðstofunni) móðgaðist
syo lierfilega, þegar deilt
var á Iiann hér í blaðinu
fyrir ömurlega stjórn lög-
reglunnar, að hann fór í
mál við blaðið.
Málaferli þessi eru eins
og flest önnur meiðyrðamál
hártógun á orðum og setn-
ingum, sem í greinum
finnast. En þcssi embætt-
ismaður lætur sér ekki
usegja að ícita að þeim setn-
ingum, sem hægt er að
dæma oldíur á frá lagalegu
sjónarmiði (Blaðið verðnr
t. d. dæmt fyrir að segja
„Lögreglan, varhugaverð-
asta almenningshættan, en
myndi ekki dæmt ef stað-
ið hefði Lögreglan var-
hugaverð almennings-
hætta), heldur reynir
hairn að fá sakadómara til
þess að dæma okkur fyrir
að hafa sagt að „síðasta
hneykslið h já götulögregl-
ræki eins og enda-
hnútinn á fyrri Imeyksli.
Lögreglustjóra er eflaust
úr minni fallið að á
síðustu árum hafa að
minnsta kosti fallið þrír
dómar í hæstarétti gegu
lögreglunni og nokkrir
meðiimir hennar verið
reknir úr embættum, en
•sjálft hið opinbera sætt
stórsektum.
Það virðist nú vera orðið
svo að ekki megi minnast á
embættisafglöp lögreglu-
stjóra án þess að eiga á
hættu að sæta sektum eða
fangélsi. Störf lögreglunn-
ar hafa vakið þvílíkt regin-
hneyksli um land allt, að
uudarlegt má virðast að
lögreglustjóri hefur ekki
fyrir löngu sagt starfimi
af sér. Blaðið mun í frarn-
tíðinui fylgjast með störf-
um lögreglunnar og geía
þess, sem gott er og ekki
hika við að gagnrýna það,
sem miður fer eins og áðuc.