Mánudagsblaðið - 27.11.1950, Qupperneq 1

42. tölublað.
3. árgangur.
Mánudagur 27. nóvember 1950
ALmcnningur í höíuðborginni hefur nú í nokkra daga
getað hvílt sig á bví að tala um veðrið, dj'rtíðina, vöru-
skörtinn og síldarleysið, því að einn af starfsmönnum ríkis-
ins var svo hugulsamur að kasía andlegri kjamorku-
spréngju á eina af helztu menningarstofiiunmn landsins.
Slúðursögurnar ganga f jöllimum Iiærra meðal lýðsins, sem
bíður fagnandi eftir viðburðaríku framhaldi. Spádómar
fljíjga vængjalaust manna á miíli og meir.fýsi festir víða
rætur. í>að hlakkar I möigum, því málið er þaimig vaxið,
að annarlivor þeirra frægu manna, Jónas eða Helgi, munu
fá skell áður en lýkur.
Það er ekki að efa, að ýmsum þykir fengur í slöai
hneyksljjmáli sem þessu og ræður ýmist persónuleg óvild
í garð hinna tveggja maima, eða meðfædd illgimi. Smá-
borgarabragurinn er svo oft nálægur okkur Islendingum..
Það sem má telja kjamann í þessari óvæntu og hörðu
árás Helga Hjönars er, AÐ RÁÐIZT HEFUR VERIÐ Á
OPINBERAN REKSTUR I HEILD. I>að er kunnara en frá
þurfi að segja, að í fjöldamörgum opinberum stofnimum
er svo sukksamt og óhreint, að furðulegt má teljast. Og
þrátt fyrir það, þótt oft hafi verið að fundið, þá er svo að
sjá sem stjómmálamennimir og ráðamenn þjóðarinnar
hafi haldið hlífisskildi yfir csómanum, og verji hann mcð
oddi og egg. Uað er því ekki að fuxða, þótt þessir menn
æpi af sársaulca, þcgar einn trúnaðarmaður útvarpsins
svíkst nm að jægja og segir i óleyfi meiningu sína. Hann
reiðir svo hátt til höggs, að ríkisstjómin VERÐUR strax að
beygja sig. Hún neyðist til þesa að fyrirskipa rannsókn.
A maðúr að trúa því, að ríkisstjóminni hafi verið allscndis
ókunnugt um fjárstjórn útvarpsins? Eða af hverju hefir
verið sofið á þessu, þar til H. H. kveður sér hljóðs? Ef
hann liefði þagað, þá var þetta víst ágætt svona áfram?
Það kemur kannski í ljós, hvort margir embættismenn
ríkisins fá ENNÞÁ greidda stríðs\ innu — vegna gteymsku
stjómarvaldanna. Alltaf kemur eitth\ að nýtt!!
Það ei* ástæðulaust að beina athyglinni svo mjög að
útvarpsstjóramim, þótt liann hafi orðið fyrir því, að sam-
starfsmaður hans kvaddi sér lilióðs. Það vita allir lands-
rnenn ofur vel, að meðferð á opinberu fé yfirleitt, heflr
árum saman verið til stórslvammar og skaða. Fjölda, f jölda
margir opinbcrir starfsmenn, sem við kjötkatlana lxafa
setið, hafa gjörsamlega ruglað saman orðunum MITT og
ÞITT. Þeir virðast síanda í þeirri meiningu, að skaparinn
liafi gefið þeim féþúfu upp í fangið, sem þeir megi svo
sitja \ ið að reyta eins og gæs á meðan þeim þóknaut. Þessir
ólansmenn hafa „dregið sér,“ „nappað,“ „notfært sér að-
stöðn sína,“ en vci þeim manni, sem er svo orðljótur að
segja, að þeir hafi síolið.
Hveiuu margir trúnaðarmenn hjóðafinnar eru það
ekki, sem hafa hagnazt mjög óeðlilega á undanförnmn
árurn, miðað við áætluð föot íaun heirra, sem búast niá við
að þeir hafi eftlr launalögunum. Þessir menn áttu sumir
hverjir ekki bót fyrir rassinn á sér í stríðslokin. En á 2—5
áriim hagnast þeir svo mjög, að þeir geta byggt sér dýr
og fulíkomin hús til íbúðar. Þeir geta fyllt hinar stóm,
mörgu og glæsilégu stofur af nýtízlíu húsgögum. Þeir
káupa sér aliar fáanlegar og ÓFÁANLEGAR heimiísvélar
í eldhús og þvotíahúa. Þeíi’ eignast iúxusbifreið-og
þeir þurfa ekkert að spara. GETUR ÞÚ VEI'TT ÞÉR
ÞETTA LESANDI GÓÐUR, AF AÐEINS FÖSTUM MEö-
ALLAUNUM ANNAÐHVORT FRÁ EINKA- EÐA OPIN-
BERU FYRIRTÆKI?
Það er mesta furða, hve almenningur jafnt sem em-
bættismenn láta sér vel lynda, þótt tölustafirnir liafi verið
afmáðir á þeim mælikvaröa, sem nú á tímnm er notaður til
þess að meta heiðarleika og verk þeirra manna, sem lifa lífi
sínu og sltammdegisverkum í skjóli og skugga pólitískra
pitsfalda.
Helgi getur þess í pistli sínum, að lögreglan í Reykja-
\ík og dagblöðin spili nokkurskonar hund saman. Aldrei
hefur þingfréttamaðurinn getið þess, að alþingismennirnir
sætu við spilamennsku. Það er þó haldið að árum saman hafi
Jieir spilað Svarta-Pétur. Samstæðurnar, sem þeir kasta
til hliðar, eru ýins glappaskot og bellibrögð stjórnmála-
mannanna, svo ekki séu sterkari orð notuð, — svo sem
SkáUioIts- og Kaldaðarnesmál á móti Trésmiðjunni í Silfur-
túni o. fL o. fl. En í þescari spUamennsku verður aldrei
reinn spilamanna Svarti-Pétur, því spilið gengur alltaf
upp, til þess að „kjósendabjálfarnir“ fari ekki neitt að ybba
sig. Það er annars furðulegt, Iive mörg myrkraverk er hægt
að fremja í opinberri starfsemi eða skjóli liennar, sem falin
err; fyrir almenningi vegna gagnkvæmrar sektar stjórn-
málaflokkanna ALLRA.
Þingmennimir oklcar liafa verið með frumvarp í þing-
inu um það að taka upp á stálþráð eða plötur ræður þeirra
í framtíðhuii, í stað þess að láta þingskrifara rita þær
upp, eins og nú er gert. Þetta getur verið ágætt, en öUu
fróðlegra held ég að væri þó að taka upp á stálþráð, ef
hinir óþiiiglegu menn setjast við svartamarkaðstorgið í
bakherbergjum þingsalanna og liaida þar uppboð á sann-
færingu sinni og þingatkvæðum.
Alhiða er víst iiottur brotinn. Það hefir oft áður verið
rætt um það í þessu blaði, hvernig störfum fjárhagsráðs
og gjaldejTÍsnefndar hefir verið hagað á undanförnum
ámm. Einu sinni lét ríkisstjómin raimsaka störf gjaldeyr-
isne/ndar fyrir eitt ár — árið 1947. OG NEFNDIN FÉKK
SIÐFEEÐISVOTTORÐ UPP Á ÞAö Aö ALLT VÆRI í
HIMNALAGI, OG AÐ HÚN HEFÐI AÐEINS UNNIÐ
EFTIR SETTUM REGLUM. Það var í himnalagi þótt
nefndin gæfi út gjaldeyris- og innflutningsleyfi í belg og
biðu, og hefði ekki hugmynd um fyrr en leyfi voru komin
í umferð fyrir tugi eða hundnið milljónir króna, fram
yfir það sem til var af erlendum gjaldeyri. Dagblöðm
sögðu frá þessu. ÞETTA VAR EKKERT ÓHEIÐARLEGT ?
En skyldi það vera •saknæmt að spyrja? Hvað rak þessa
menn til bess að vera svo örlátir á undii’skriftir sínar? Var
það mamikærleiki? — Greiðasemi? — Kæruleysi? —
Heimska? — Mútur? Er engiim ábyrgur fyrir því óbæt-
anlega tjóni, sem síórútgáfa gjaldej’risleyfanna hefir valdið
í viftskiptum þjóðarinnar? HVAÐ LÍDUR ÞEIM SPURN-
INGUM, SEM MÁNUDAGSBLAÐIÐ LAGÐI I SUMAR
FVRIR FJARHAGSRAÐ VIÐVlKJANDI KOSTNAÐI,
MANNAIJALDI OG LEYFAÍJTGÁFU STOFNUNAR-
INNAR ? Er eklti svarið bráðum tilbáið ? Það er ekki blaðið
eitt, sem langar til þess að vita um þessi mál, það er
allur þorri almeimings. AlmenningOr veit að gjaldeyris-
nefndin er sú lind, sem ÁLLIR stjómmálaflokkarnir hafa
misnotað herfilegast, hver sem betur gat. ÞESSVEGNA er
sá verknaður strikaður út — reiknmgsjöfnuður!! Spilið
• Framliald á 3. síðu.
Lögregíusijóri og
imferðarljósÍH
Það tók lögreglustjóra.
nokkra mánuði að skilja.
hvernig haga ber umferð á
hinum mörgu torgum hér í
bæ.
En hefur honum þó ekkí
skilizt, hvað umferðaljósin
þýða, því að lögregluþjónar
líða það átölulaust, að vegfar-
endur fari yfir göturnar, þó
að rautt ljós sé, og margir
bifreiðastjórar hafa orðið að
snarbremsa til þess að koma
í veg fyrir slys.
Væri ekki ráð fyrir lögreglu
stjórann að biðja Bjarna Ben.
að lofa sér að gefa út reglu-
gerð um vegfarendur og
„ljósin"?
Hver veit nema Bjami yrði
honum góður og leyfði honum
að gera eitthvað sjálfstætt?
Douglas flagferí-
ir fiS Sands
Flugfélag fslands hefur á-
kveðið að hefja regíubundnar
flugferðir til Sands á Snæfells-
nesi n. k. miðvikudag. Verður
flcgið þangað til að byrja með
einu sínni í viku.
Félagið hyggst að nota Dou-
glas flugvélar á þessari flug-
leið, en ferðin frá Reykjavík
til Sands tekur 35 mínútur. -—
Skammt frá kauptúninu er
sæmilega góður flugvöllur, og
liefur verið unnið að endurbót-
um á honum að undanförnu.
Flugfélag íslands hefur ekki
rekið reglubundið farþegaflug
til Sands fyrr en nú, en haust-
ið 1949 voru hinsvegar farnar
nokkrar ferðir með vörur á
milli Reykjavíkur og kauptúns-
ins.
Ferðir til Sands hafa verið
nokkuð stfjálar og þá sérstak-
lega á vetrum. Ymsir menn á
staðnum hafa því farið þess
á leit við félagið, að hafnar
yrðu reglubundnar flugferðir til
Sands. Hefur nú orðið úr að
hefja þessar ferðir, og mun
í framtíðinni verða flogið jafnt
með vörur sem farþega. Er þess
vænzt, að mikil samgön£pibót
verði af þessum flugfei-ðum fyr-
ir íbúa kauptúnsins og nær-
liggjandi sveita.
Umboðsmaður Flugfélags ís^
lands á Sandi verður Sigmund-
ur Símonarson, kaupfélagsstj.