Mánudagsblaðið - 27.11.1950, Blaðsíða 2

2
MÁNUDAGSBLAÐEÐ
*---——*-----—
Mánudagur 27. nóvember 1950
LeikféSag Reykjavíkur:
effir Ntágan fCrasna — Leiksfjéri: $\mm Hansen
þýðandh Tpmas Mnuiidsson
SprengMægiIegiir gamanleiknr í Iðnó
' sleitulaust að list sinni og
setja mentnað sinn í að standa
ekki öðrum að baki. Unga
'ólkið, sem vinnur í Iðnó og
nargir á fávizku sinni kalla
, hafa giöggt sýnt
íæfileika sína, og þeirra er
'ramtíðin. Öllum, sem unna
:annri leiklist, ber að sækja
’.ýningar þeirra, og hinu opin-
)era ber skylda til að hlaupa
mdir bagga með L.R. og
-.tyrkja það eftir þörfum. Það
-;r hverju þjóðfélagi talið til
nenningargildis, að leiklíf sé
í háu stigi. Bak við þessar
.ýningar liggur hörð og erfið
Þorsíeinn Ö. Stephensen og Anna Guðmundsdóttir.
vinna, en umbun er venju-
lega lítið annað en lófaklapp
Eitt skemmtilegasta gam-
anleikrit, sem sýnt hefur ver-
ið hér, er eflaust Elsku Rut,
eftir Norman Frasna, sem
Leikfélag Reykjavíkur sýnir
um þessar mundir í Iðnó.
Stykkið sjálft er svo ekta
amerískt, að ekki verður nær
komizt „hinni typisku ame-
rísku fjöiskyldu“ á stríðsár-
unum.
Leikrit þetta gekk lengi á
Broadway í New York og átti
þar miklum vinsældum að
fagna, því að þótt ýmislegt sé
Það, sem hrífur áhorfand-
an mest, að undanskildu leik-
í'itinu sjálfu, er hin frábæra
hnitmiðaða leikstjórn, prýði-
legt va.l í hlutverk og það, sem
er nýtt á ísienzku leiksvioi,
nægur hraði, bæði í leik og
þáttaskilum. Þó mætti leig-
stjóri gera samtalið milli
WiUiams og Rut dálítið líf-
legra. — — A1 Jolson
söngvari er sagður hafa sagt
einu sinni, meðan hann hafði
leikstjórn á henai, að þó að
leikrit væri skemmtilegt, þá
rnætti aidi'ei gleyma tvennu,
Erna Sigurleifsdóttir (Rut) og Wilhelm Norðf jörð (Albert
Kummer).
ofgert, þá leynist mikill sann-
leikur í því um lífið í Banda-
ríkjunum á stríðsárunum.
Skýndigiftingarnar — allt
verour að gera fyrir hermenn-
ina — unglingarnir í skólum,
sem flestir byrjuðu að læra
stjþrnmálafræði og kynnast
bandamönnum Bandaríkjanna
og svo framyegis — allt voru
þetta algeng fyrirbrigði með-
an á styrjöldinni stóð.
Þýðingu leikritsins hefur
Tómas skáld Guðmundsson
gert mjög smekklega á léttu
og lipru máli. Þýðingar sem
þessar eru erfiðar, því að víða
gætir „slang“-orða eða jafn-
vel heilla setninga, sem ekki er
áhlaupaverk að snúa á fyndna
íslpnzku. Þetta hefur þýðanda
vel tekizt og þýtt stykkið í
anda þess, sem til er ætlazt.
tímanum og f 1 jótri skiptingu
milli þátta. Ekkert er leikhús-
gesti leiðara en löng bið milli
atriða, þótt fyrirgéfanlegt sé,
að aðalhléið gefi mönnum
tíma til reykinga eoa annaiTa
at'hafna.
Þetta hefur hinum ágæta
leikstjóra Gunnari Hansen
skilizt fyllilega. Þáttaskilin
eru svo stutt, að mönnurn
gefst aðeins tími til þess að
jafna sig eftir hlátrasköll síð-
asta atriois, þegar byrjað er
á því næsta.
Leikurinn var yfirleitt mjög
góður. Sigrún .Magnúsdóttir
(Miriam Wilkins) lék hlut-
verk sitt af mikilli prýði, of-
gerði hvergi en náði allri
kímni og bamaskap 16
ára skólastelpunnar, sem vildi
sýnast fullorðin.
Þorsteinn Ö. Stephensen
(Wilkins, dómari) kemur hér
fram í nýrri persónu og mjög
ólíkri hlutverkum hans venju-
lega. Hlutverk sitt leysir Þor-
steinn af hendi afbragðsvel,
og má sjá að hér fara saman
ágætir hæfileikar og prýðileg
„innstruction“. Dómarinn, ró
lyndur maður, tætir af sér
brandara svo látlaust og eðli-
lega, að enginn fær varizt
hlátri. Hann fer eftir þeirri
gullvægu reglu, sem aðrir
reyndir ieikarar gætu tekið
sér-til fyi’irmyndar að „leika
aldrei á públikum". |
Anna Guðmundsdóttir (Frú
Yilkins) fer að jafnaði vei
neð hlutverk sitt, nær kímn-
nni vel og hefur skýran mál-
óm á sviði.
Wilhelm Norðfjörð (Álbert
Summer) skilar erfiðu hlut-
/erki á einkar viðfcldinn og
jkemmtilegan hátt. Svip-
rnigði hans eru ágæt, röddin
'óö, og áberandi er smekk-
/ísi ieikarans að ofgera ekki
xtriðum, sem einmitt freista
dl slíks. Vonandi fáum við, að
jjá meira af Wilhelm á leik-
sviðinu en til þessa. Hér er á
ferðinni leikari, sem of. lítið.
hefur sézt á sviði.
Gunnar Eyjólfsson (William
Seawright) leikur einkar vel
flugforingjann ástfangna
Framtaurður Gunnars, sem
háð hefur honum í nokkrum
leikritum, hcfur tekið stórmn
framförum, og gætir nú vart
þeirra áhrifa, sem hann varð
fyrir. Gunnar telst nú til beztu
yngri leikara okkar.
Erna Sigurleifsdóttir (Rut)
sýnir á prýðilegan hátt stúlk-
una, sem gerir upp á milli
mannsins, sem hún er vön og
mannsins, sem hún verður
skyndilega ástfanginn í. Em
áhorfenda. Reykvískir leikhús
gestir munu sannarlega
kunna memitamálaráðuneyt-
inu miklar þakkir, ef það sýn-
ir velvilja sinn og styrkir L.R.
að verðleikum fyrir starfið.
A. B.
Þorst. Ö. Stephensen (Wilkhis, dómari). tíonnar Eyjólfs-
sou (Sesvyright). Anna Guðmundsdóttir (frú Wilkins).
Sigrún Magnúsdóttir
(Miriam).
'kennilegfc er, að irú Ema og
't. d. fi'ú Élín Ingvarsdóttir
skuSi eltki koma ofter fram á
vviði 4 I.ðnó .og Þjóðieikhúsinu
•i steð. þessara „standard-
þellesý, 'som á sviöi erii í Þjóð-
kikiiúsinu yio hvert taekifæri
og þó án sýnileg tilefnis.
Bryndís Pétursd. (Marta),
Nina Sveinsdóttir (Dóra) og
Árni Tryggvason (Chuck),
gera hlutvérkiim shxum sæmi-
íeg skil og þá sérslakiega
Árni, sem skilar laglega litlu
hlutverki:
Sviðið var einkar smekklegt,
bjart og eðlilegt, samkvæmt
fceikningum Magnúsar Páls-
■'onar máluðum af Sigfúsi
Halldórssyni. Ljósameistari
Gissur Pálssoix leysti verk
útt mjög vel af hendi.
Sýning Lcikfélags Reykja-
víkur hefur tekizt mjög vel og
stendur í engu að baki sýning-
um Þjóðleikhússins. Félagið
hefur sannað tilverurétt sinn
og nauðsyn þess. Leiklistin er
á hraðri framfarabraut, og
yngri leikendur okkar vinna
b @ jc i n
úr fylgsnum fyrri aldar er
nÚýkomin út að forlagi „Ið-
unnar.“ Bókin er eftir séra
Friðrik Eggertz, stórfróðleg,
enda spillir það ekki til, að
séra Jón Guðnason hefur bú-
ið hana undir prentun. Hefur
ha,nn gert registur mjög ná-
ikvæmt meó.ártölum, og er það
eklci minnst um vert. Þessa
ættu aðrir þeir að gæta,. sem
erdurminningar gefa út og
taka upp aðferð síra Jóns
Guðnasonar.
Bókin er afar skemmtileg
og fróðleg aflestrar, og vil ég
ráðleggja öllum þeim, seni
bækur lesa, að kaupa hana.
Mun enginn sj áeftir því.
Bó.
Lesið
Mánudagsblaðinu
Auglýsið í