Mánudagsblaðið - 27.11.1950, Blaðsíða 6

MÁNUDAGSBLAÐH)
Mánudagur 27. nóvember 1950
sagði
„Mér þykir það léitt, amma“
•sagði Paul, þótt hann liti ekki
þannig út. ,,En ég ætlaði ekki
að gabba þig. Eg sé ekki held-
ur að ég hafi gert það. Hafi
ég kosið að haga mér eins og
fífl þá kernur það mér einum
við.1'
„Nei, alls ekki“ hreytti hún
út úr sér. „Þú yrðir settur á
geðveikrahæli og að öllum lík-
indum mundi ég fá reikning-
inn. Svo er annað, sem ég
þarf að tala um við þig, dreng-
ur minn. Hver er meiningin
með því að bendla nafn þitt
við hina illræmdu Letty Havi-
lant?"
„Því ekki það, ég er vinur
hennar“ sagði Paul og brosti
lítið eitt.
„Vinur hennar — kemur
ekki til mála. Þú ert eins mik-
ill vinur hennar og ég er vinur
Tju'kjasoldáns. Ungfrú Havi-
iant sagði mér upp alla sög
una um þetta um í búðinni um
daginn. Það var Faversham
Hversvegna leyfðirðu honum
að koma sökunni á þig?“
„Hversvegna ekki,“
hann.
„Mjög furðulegt af þér“ sagði
hún. „Eg hafði enga hugmynd
um að svona göfugir ungir
menn væru til nú á dögum.“
„Það var alls ekki göfuglegt
af mér“ svaraði hann reiði-
léga, „ef þú viit vita sannleik-
ann, þá píndi ég út úr Favers-
ham þúsund pund til þess að
hann fengi að brúka nafnið
mitt. Þér ætti að geðjast það.
Það setur mig aftúr á lista
með óreiðumönnunum.“
Og það virtist gleðja Lady
Faversham, en þó ekki á þann
hátt, sem hann ætlaðist til.
Hún hló hjartanlega.
„Er það satt, að þú hafir
herjað þúsund pund út úr hon-
um Fáversham? Það hlýtur
að hafa kostað eitthvað. Mér
hefði þótt gaman að sjá þig
gera það.“ Hún hallaði sér
fram á fílabeinsgöngustafinn
sinn og bætti við. „Og hvað
gerðirðu við þessi þúsund
pund, ef ég má spyrja?"
„Eg gaf henni frænku minni
helminginn — hún á það sann-
arlega skilið. En hinum helm-
ingnum hélt ég sjálfur.“
Augu Lady Faversham
tindruðu.
„Til þess að kaupa fleiri
vélaparta, eða hvað“ ?
„Já — farðu r.arður niður“
svaraði Paul hranalega. „Nú
býst ég við að þú setjir geisla-
baug um höfuðið á mér aft-
ur.“
„AIls ekki“ svaraði hún.
„Mér finnst þú vera allt of
góður til þess að hafa geisla-
baug um höfuðið. Faversham
liefur alltaf reynt að hafa
geislabaug" bætti hún við.
„Þú veist ekki, hvað það hef-
ur stundum farið í taugarnar
á mér.“
FRAMHALDSSAGA:
Ríkur maður - iótæk stúlka
Eftir MAYSIE GREIG
í.
Hann leit á hana forvitnis-
lega og sagði hægt:
„Eg \ússi ekki að þú værir
svona, amma.“
Hún hallaði 'höfðinu lítið
eitt.
.„Svona hvernig?“ spurði
liún.
„Svona“. Hann stakk hönd-
unum niður í buxnavasana og
starði á gólfið. „Svona .
svona mannleg.“
„Hvað er að heyra“ hrópaði
hún. „Hélztu að ég væri ekki
mannleg?"
„Satt að segja gerði ég það
ekki,“ svaraði hann. „Eg 'hélt
þú værir .... tilfinningalaust
gamalmenni. Þessvegna vildi
ég ekki þiggja neitt af þér.“
Þá var þögn og svo sagði
hún hægt: ,
„Eg býst við að þér Yia.fi
þótt ég vera harðbrjósta
vegna þess, hvernig ég fór
með hana móður þína?“
Paul kippti til höfðinu.
„Já, vegna þess hvernig þú
fórst með móður mína.“
Það varð önnur þögn. Allt
var þögult í herberginu. Það
var óþægileg þögn. Paul sneri
sér við og sparkaði í kola-
stykkin í aiininum til Jæss að
þau brynnu betur. Glóð datt
úr arninum og lýsti upp and-
lit Lady Favershaf um augna-
blik. Paul tók eftir því að það
var fölt og orðið mjög elli-
legf. Varir hennar skulfu. Það
var hún, sem rauf hina löngu
þögn.
,,Eg býst við, að þú trúir
mér ekki“ sagði hún, ,,ef ég
segði þér að ég elskaði Lauru
dóttur ínína, sem var móðir
þín, meir en allt annað í heim
inmn. Ef til vill elskaði ég
hana of mikið, Ef svo hefði
ekki verið myndi allt vera
öðiuvísi. Eldri dóttir mín,
og giftist föður þínum. Hann
var, eins og þú; veist, aðeins
vélvirki í bifreiðaverkstæði,
en ef hún hefði veitt mér full-
an trúnað þá hefði ég ef til vill
getað yfirbugað andúð mína.
Um það veit ég ekki. Eg held
nú, að svo hefði farið. Það
var ekki staða hans, sem gerði
mér svo gramt í geði við liana.
Það var svo sárt, að hún
skyldi fara frá mér án nokk-
urs orðs. Án skýringar. I dá-
lítinn tíma snerist öll elska
mín á henni í hatur. Eg býst
við, að það hafi verið afbrýði-
semi. Afbrýðisemi við mann-
inn, sem hún hafði tekið fram
yfir mig, móður sína. Eg veit
að ég hefði ekki átt að hugsa
svona. Nútíðar sálfræðingar
mundu segja, að það hefði
verið ákaflega órétt og rang-
látt af mér, og að ég hefði
átt að vera skilningsbetri á
sálarlífið. Það kann að vera
rétt, en ég held að til séu
mæður, sem hafa svoná til-
sagði hann og liristi höfuðið.
„Það er skrítið" sagði hún.
„Það eru engir Paular í okkar
ætt.“ Hún andvarpaði. „Eg
vildi að ég hefði getað spurt
hana að því.“
21. ILAFLI
Fni Mayburn kom inn til
þess að spyrja, hvort herra
Hayden myndi borða kvöld-
matinn og hvort Lady Favk
ersham myndi borða með hon-
um.
„Fyrirtaks hugmynd,“ hróp-
aði Paul. „Þú verður kyr og
borðar kvöldmat með mér“
Hann hló og bætti við. „Þótt
það sé hálf undarlegt að égl
skuli bjóða þér í okkar fyrsta
kvöldmat saman.“
„Lífið er fullt af svo skrýtn-
um 'hlutum“ sagði gamla kon-
an. „Eg vildi óska að ég væri
dálítið yngri. Eg hefi notið
finningar, sem elska dætur sín lífsins ríkulega, undanfarandi
ar eins heitt og eigingjarnt og
ég elskaði Lauru, og ég held
ekki, að vísindin geti gert mik-
ið til þess að breyta þeim. Eg
er ekki að segja þér þetta,
sem afsökun, Paul. Eg veit að
ég hefi ékki neina afsökun."
Hún þagnaði, ræskti sig
tvisvar og hélt svo áfram:
„Eg veit að ég hefi ekki verið
þér góð, PaulMá vera, að ég
hafi verið afbrýðisöm við þig
líka. Mér þykir það leitt,
Paul.
Það \rai'ð önnur löng þögn.
Það var fremur óþægiíeg
þögn. Það var gott þegar
Sv/eetheart fór að klóra sér.
„Mér þykir vænt um, að þú
skvldir elska hana“ sagði
hann ao síðustu.
„Viltu koma og heimsækja
Angela; cg ég höfum aldrei mig, Paul ?“, sagði gamla kon-
verið samrýmdar. Einhvern- an. ,,Ef til vill geturðu borð-
veginn hefur mér aldrei fund- að með mér kvöldverð á
izt að Angela væri mitt barn. þriðjudaginn?“. Það var ákafi
Hún var fyrst og fremst dótt- í röddinni, sem hún reyndi að
ir mannsins míns. En Laura dylja. Það hafði áhrif á unga
. . . .“ Röddin klöknaði aðeins.
Hún jafnaði sig og greip hönd
unum fastar um handfang
stafsins. „Laura var barnið
mitt. Hún var mjög hlátur-
mild og gerði margt skringi-
legt. Eg, ég tilbað hana. Eg
gat ei um annað hugsað. Mér
fannst við vera eins í öllu. Og
þá . .. . án nokkurs fyrirvara,
án þess einu sinni að trúa mér
fyrir því, þá hljóp hún í burt
manninn.
„Eg kem“ sagði hann. „Mér
er ánægja í að koma, amma.‘
Þau horfðu hvort á annað
og brostu. Hún rétti honum
höndina.
„Það er fallega gert af þér,
drengur minn. „Hún bætti
hugsandi við. „Eg er að velta
því fyrir mér, hversvegna
Laura skýrði þig Paul?“
„Eg veit það ékki, ammá,“
mánuð. Alltaf síðan Favars-
ham kom með þessa stúlku í
heimsókn til mín.“
Það kom dálítið á Paul. „Þú
meinar Cöru?“
Hún kinkaði kolli. „Auðvit-
að meina ég Cöru. Hún er fyr-
irmyndar stúlka. Stúlka eftir
mínu höfði. Hún stjórnar búð-
inni á stórkostlega dugandi
hátt. Það er yndislegt að
horfa á hana fá sumar af Jress
urn gömlu kerlingarhrotum til
þess að kaupa. Skemmtilegra
en nokkurt leikrit í borginni.
Hennar eina veika hlið er Fav-
ersham. Eg sé ekki hvernig
hún fer að þola hann.
Augu Paul leiftruðu kank-
víslega.
„Eg hélt að hann væri góða
harnið þitt.“
,,Svei“ sagði Lady Favers-
ham. „Hann er svo mikil fyr-
irmynd að mér liggur stund-
um við að henda í hann disk-
um. Mig hefur stundum iang-
að til hins sama við Angelu,
þó hún sé mín eigin dóttir. Eg
held jafnvel að ég myndi
gleðjast yfir sambandi hans
og Letty Havilant — bara til
hátíðabrigða.“
„En Faversham hefur alltaf
gert það, sem þú hefur viljað,
ainma“ sagði hann.
Hún kinkaði kolli. „Hann
hefur gert það. Urn tíma hélt
ég að mér líkaði við hann og
dáði hann fyrir það. En dag
einn komst ég að því, að í stað
þess að líka við hann af þess-
um ástæðum þá var ég orðin
dauðleið á honum. Veistu það
að persóna, sem gerir allt, sem
maður vill, getur verið leiðin-
legasta persóna í heiminum?“
Paul hló dátt. „Þetta er
stórkostlega mikilsverð yfir-
lýsing, þegar hún kemur frá
þér, amma.“
Hún brosti: „Eg játa að ég
reyni alltaf að hafa mittfram. -
En það þýðir ekki, að ég njjpti
þess alltaf að mér verði að ósk
minni. Að koma ekld vilja
sínum fram einstaka sinnum
getur verið mikil nautn.“
Frú Mayburn kom einmitt
í þessu með kvöldmatinn.
Lady Faversham stóð enn
einu sinni á fætur og endur-
tók að hún yrði að fara en
það tók Paul ekki langán tíma
að sannfæra hana um að vera
kyr. Henni þótti gaman og
hún naut sín fyllilega.
■i
MÁNUDAGSBLAÐIÐ
fæst á eftirtöldi/Li stöðum úti á lanai:
Akureyri: Verziun Axels Kristjánssonar, Bókabúð
Pálma H. Jónssonar.
Akraaes: Andrés Nielsson, bókaverzlun.
Keflavík: Verzlun Helga S. Jónssonar.
Selfossi: S. ó. Ólafsson & Co.
Hveragerði: Verzlunin Reykjafoss.
Siglufirði: Hannes Jónsson, bókaverzlun.
Bókaverzlun Lárusar Blöndals, Siglufirði.
fsafirði. Jónas Tómasson, bóksali.
Vestmannaeyjum: Verzlun Björns Guðmur.dssonar.
Auk þess er blaðið selt í helztu bókabúöum
Reykjavíkur — greiðasölustöðum og öðriun blað-
sölustöðum.
Þeir, sem beðið hafa um árgang Mánudags-
blaðsins 1949, eru vinsamlega beðnir að hringja
í síma 3975.