Mánudagsblaðið - 04.12.1950, Blaðsíða 7
Mánudagur 4. desember 1950
MANUDAGSBLlAÐIÐ
, íWWWWVWWVWWWWW
ST R ÁK A SA G A
Ser.difcrcá ©g samiíma' ásagmr
Fiasaí SinmaBdssÐii landsbcl avörð.or raí út
„Þao er gullía'légt,
bað verður ur :asaín".
sagði Guðbrandur Vigfússon í fögnuði sínum, þegar hon-
um var að berast handritið að þjóosegunum.
Þessi bók segir frá safnanda þjóo.agnanna eg hinum
ótal mörgu hjálparmönnum hans um land allt. Hún er
einskonar myndasafn af mönnnm og málefnum um miðja
síðustu öld og koma þar við sögu mcnn úr öllum stéttum
og óteljandi atriði daglegs lífs, er set :a svip sinn á þessa
kynslóð Jóns Sigurðssonar og hinna ; andi íslenzku þjóð-
ar. En fyrst pg fremst er hér rætt ur þjóðsögurimr. uppá-
haldsbók þjóðarinnar.
Um bókina segir Finnur landsbók-
„Reynt hefúr verið að veija bréf v'
sem leita sér dægrastyttingar og huy
fróðle;k og hafa gaman af að skygg
í híbýlum og hugarfylgsnum þeir.r
hafa erli og önn dagsins. Fræði'er
hnitmiðaðar frásagnir af lífi og ’
genginna kynslóða geta verið góð"
Iærdómsríkar. en með því að hlu~
rödd brrfritarsns, kemst maður næ-
inu sjálfu, sem að vísu er sjá'4’’
líkt á öilum öldum, þó að umger^
breyti svip með margvíslégum h'
örður í inngaogi:
■ hæfi þeirra lesenda,
hægðar í þ’óðlegum
A um borð -og bekld
vnslóða, sem lokið
um
og
"ór
’ ess:
’ +i <<
\
* ★ *
Htólbúð
VILLY
uwm/iMwuyyv:
áætla&ar flug-
ferjSirídesember
1958
(innanlands flng)
Frá Reykjavík:
JSunnudaga:
Til Akureyrar
— Vestmannaeyja
Mánudaga:
Til Akureyrar
|! — Vestmannaeyja
Þriðjudaga:
Til Akureyrar
— Vestmannaeyja
— Blönduóss
— Sauðárkróks
Miðvikudaga:
Til Akureyrar
— Vestmannaeyja
— ísafjarðar
— Hólmavík
— Hellisands
Fimmtudaga:
Til Akureyrar
— Vestmannaeyja
— Reyðarfjarðar
— Fáskrúðsfjarðar
;— Norðf jarðar
— Seyðisfjarðar
— Sauðárkróks
1 Föstudaga:
Til Akureyrar
— Vestmannaeyja
— Hornafjarðar
— Fagurhólsmýrar
— Kirkjubæjarklaust-
urs
Laugadaga:
Til Akureyrar
— Veatmannaeyja
— Isafjarðar
— Blönduóss
— Sauðárkróks
Frá Akureyri:
Til Siglufjarðar alla
virka daga.
— Kópaskers fimmtu-
daga
— Austfjarðar föstu-
daga.
Flugfélag íslands h.f.
'éiiMÍiaw<wÍMivs/sÚMÍivSfaS.
Villy fór aftur út á gc una og stóð kyrr um augnablik
til áð athuga, hvað gefa skyldi. Nú var engin þörf á því
lengur að strjúka til sjávar. Hérna var frægðin alveg við
nefið á honum. Með því að bjarga Bott úr klóm ræningj-
anna og.kvalaranna og með því að koma upp um þá og keyra
allan hópinn í hendur réttvísinni mundi hann eflaust verða
svo frægur, að Skoíland Yard mundi biðja hann að ganga
í þjónustu sína. Hann ákvað að gera það með því skilyrði.
að hann yrði settur meðal stórlaxanna fimm.
Hann vissi auðvitað, að fara yrði gætilega. í fyrsta lagi.
ætlaði hann ekkert að segja lögreglunni. Þeir mundu þakka
sér það allt saman. Þegar hann gætti betur að, þá ákvað
hann að láta engan fullorðinn mann vita um þetta. Það var
alkunnugt að fullorðna fólkið var svo vanþakklátt. Ef
nokkurn sóma væri að hafa af björguninni, þá eignuðn þeir
sér það allt saman, og létu sem hann hefði ekki gert neitt.
Hann hló íyrirlitningarhlátri. Já — hann þekkti orðið full-
orðna fólkið. Þeir mundu gera allt, sem þeir gætu til aé
útiloka hann frá særadinni
Hann gekk hugsandi heimleiðis. ETrfiðleikarnir virtust
vaxa, eftir því sem hann hugsaði meira um þá. Hann hafði
auðvitað oftar en einu sinni fundið það, sem hann kallaði
þorparaflokka, en síðari atburðir sönnuðu að ímyndun
hans lék heldur stórt hlutverk í málinu. Alltaf var það
að ,,glæpameiinimir“, sem hann hafði fundið, höfðu reynat
vera hversdagslegir löghlyðnir borgarar.
En þetta var öðruvísi. Hann hafði með sínum eigin.
eyrum heyrt frú Bott lýsa yfir því að maður hennar væri
farinn til Skotlands. Hann hafði með sínum eigin augum
séð Bott, ekki fimm mílur frá hans eigin heimili, þar sem
þeir sem höfðu tekið hann voru að pína hann í stóru húsi,
sem leit út eins og fangelsi.
Það vaF'. ómögulegt að fara villt í þetta sinn, en hann
varð að fara varlega. Þó að hann hefði háar hugmyndir
um krafta sína, þá skildi hann að hann yrði að fá sér
hjálp af einhverju tagi, ef málið átti að fara vel. Hann
ákvað að ráðfæra sig við útlagana sína. Það var ekki ómögu-
legt að þeir gætu hjálpað honum að finna ráð.
Hann gekk í hægðum sínum til gömlu hlöðunnar,
sem hann kallaði höfuðstöðvar sínar, því honum þótti
líklegt að hann myndi finna útlagana sína þar, frekar en
nokkurs staðar annars staðar.- Hann fann þá og mikina
f jölda af skólabræðrum þeirra, sem vory. að leika bardaga
milli Frakka og Englendinga. Þegar útlagarnir voru einir
sér, þá datt þeim ákaflega lítið í hug um leiki.
1
Munið happdrætti .sjúklinga á
Vífilstöðum
ATHUGIÐ:
Freistið gæfunnar!
Allur ágóði rennur til þess
gera sjúklingum dvöl-
ina á hælinu léttarL
Styrkið gptt málefnL