Morgunblaðið - 15.01.2005, Page 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. JANÚAR 2005 43
MINNINGAR
✝ Friðrik Friðriks-son Hansen
fæddist á Sauðár-
króki 2. júní 1947.
Hann lést á heimili
sínu á Hvammstanga
30. desember síðast-
liðinn. Hann var
yngsta barn
hjónanna Friðriks
Hansens frá Sauðá, f.
17. janúar 1891, d.
26. mars 1952, og
Sigríðar Eiríksdótt-
ur frá Djúpadal, f.
13. janúar 1907, d.
16. janúar 1992. Al-
systkini Friðriks eru Sigurður, f.
1939, Jósefína, f. 1942, og Eirík-
ur, f. 1945. Hálfsystkini hans sam-
feðra eru Emma, f. 1918, Ástríð-
ur, f. 1920, látin, Kristján, f. 1921,
Ragnar, f. 1923, Erlendur, f.
1924, Jóhannes, f. 1925, Björg, f.
1928, Þorbjörg, f. 1929, og Guð-
mundur, f. 1930.
Friðrik ólst upp á
Sauðárkróki og lauk
námi frá Gagn-
fræðaskólanum á
Sauðárkróki og Iðn-
skólanum á Sauðár-
króki. Hann stund-
aði ýmis verka-
mannastörf og vann
á vinnuvélum um
árabil á heimaslóð-
um. Hann vann einn-
ig um tveggja ára
skeið í Svíþjóð.
Vegna heilsubrests
dvaldist hann síð-
ustu 13 árin á sam-
býlum, fyrst á Gauksmýri og síð-
an á Hvammstanga þar sem hann
lést. Friðrik var hagur og vann
við útskurð og hafa nokkur verk
hans verið á sýningum á Safna-
safninu á Svalbarðsströnd.
Friðrik verður jarðsunginn frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Friðrik mágur minn lauk lífs-
göngu sinni á næstsíðasta degi árs-
ins 2004. Þar með er lokið að sinni
samvistum okkar í rúma fjóra ára-
tugi.
Ég kynntist Bigga eins og hann
var kallaður þegar hann var 12–13
ára, hann var bjartur yfirlitum,
glaðlegu, hnyttinn og einstaklega
kurteis. Ég fann þó strax að þar fór
unglingur sem margt hafði reynt á
stuttri ævi.
Þegar Biggi var nokkurra mán-
aða kom í ljós sjúkdómur sem ekki
var þekktur hér á landi. Fárveiktist
hann af saklausum pestum og lá
tímunum saman með mikinn hita og
útbrot. Þurftu foreldrar hans og síð-
ar móðir hans að fara með hann til
rannsókna og lækninga til Reykja-
víkur æ ofan í æ en ekki reyndist
unnt að hjálpa honum.
Bernska hans og æska einkennd-
ist af þessum veikindum og var
skólaganga hans skrykkjótt svo og
samskipti við aðra í leik og starfi.
Þegar Biggi var tæpra 5 ára
veiktist faðir hans og dó og voru
erfiðir dagar framundan fyrir ekkju
með ung börn. Sigríður móðir hans
annaðist hann af einstakri ástúð og
umhyggju eins og hún raunar sýndi
öllum í kringum sig.
Þrátt fyrir veikindi og erfiðleika
ríkti glaðværð og gestrisni á heim-
ilinu og var oft glatt á hjalla þegar
vinir systkinanna voru saman
komnir svo og aðrir gestir.
Biggi var afar handlaginn og lék
allt verklegt í höndum hans. Hann
teiknaði vel og smíðaði og þegar
hann var kominn með bílpróf hafði
hann einstakt lag á vélum og bílum.
Hann vann ýmis störf á Króknum
og stundaði vélavinnu með bræðr-
um sínum. Hann var alls staðar vel
metinn enda samviskusamur og ná-
kvæmur.
Enn dró ský fyrir sólu í lífi mágs
míns og fjölskyldunnar þegar hann
greindist með alvarlegan geðsjúk-
dóm, sem breytti lífi hans og per-
sónu og hann lokaðist inni í skel
geðveikinnar. Hann átti þó nokkur
góð tímabil og gat unnið og átt góð
samskipti við fólk og á þeim tíma
fór hann til Svíþjóðar þar sem fjöl-
skylda mín var búsett og vann hann
þar og gekk vel. Þar kom að sjúk-
dómurinn versnaði og fór hann enn
heim til móður sinnar sem annaðist
hann þar til hún var þrotin að kröft-
um.
Bigga til mikillar gæfu vistaðist
hann eftir lát móður sinnar á Sam-
býlinu á Gauksmýri þar sem afar
vel var búið að honum undir for-
stöðu Jónínu Hjaltadóttur og síðar
er heimilið var flutt til Hvamms-
tanga. Hann undi sér vel á báðum
stöðum og við í fjölskyldunni fund-
um að þar fann hann sig heima og
hann náði, einkum á síðari árum,
betra sambandi við umheiminn og
leið betur. Hann vann ásamt fé-
lögum sínum að ýmsum verkefnum
sem til féllu á Hvammstanga og
einnig málaði hann og skar út
skemmtilega gripi og tók þátt í sýn-
ingu alþýðulistamanna og á verk á
Safnasafninu á Svalbarðsströnd.
Biggi var orðinn móður á erfiðri
göngu um lífið. Hann átti góð jól hjá
Sigurði bróður sínum og fjölskyldu
hans í Kringlumýri. Hann var ný-
kominn úr Skagafirðinum þegar
hann hneig í fang velgjörðamanns
síns Jóns Inga Björgvinssonar, for-
stöðumanns, og var allur.
Nú fljúga mínir fuglar góða dís.
Nú fagna englar guðs í Paradís.
(Davíð Stefánsson.)
Ég þakka mági mínum góða sam-
leið og óska honum góðs á nýjum
vegum.
Fjölskylda Friðriks þakkar
starfsfólki sambýlisins og vistmönn-
um af alhug fyrir umhyggju og vin-
arþel í hans garð.
Guðmundur Bergsteinn
Jóhannsson.
Lífið er fullt af fólki, atburðum og
uppákomum sem skilja eftir sig
minningar í hugum fólks, góðar,
slæmar og jafnvel hvort tveggja eða
hvorugt. Sumar þessara minninga
eiga jafnvel til að breytast eftir því
sem maður eldist og þroskast;
hætta að vera óræðar eða slæmar
og verða jafnvel góðar.
Þegar ég var lítill strákur að
koma í heimsókn til Sigríðar ömmu
með foreldrum mínum og stórusyst-
ur hrærðust oft með mér blendnar
tilfinningar. Skyldi Biggi vera
heima? Ætli hann sé í góðu skapi?
Er hann kannski úti í búð? Skyldi
amma eiga brúntertu?
Það síðasta brást aldrei, allavega
ekki í minningunni. Sigríður amma
átti alltaf eitthvað gott handa okkur
systkinunum og var svo góð. Biggi
fór heldur ekki varhluta af því.
Hann var oft veikur þegar hann var
barn, mikið veikur. Þessi veikindi
og óttinn um að missa hafa e.t.v.
öðru fremur sett mark sitt á sam-
band þeirra mæðgina. Þegar Biggi
var á fimmta ári dó afi. Amma var
eftir með þrjú yngstu börnin hjá
sér, Jósu á tíunda ári, Eigó sjö ára
og Bigga litla, elsti sonurinn Siggi,
pabbi minn, var þá á tólfta ári og
bjó hjá ömmu sinni frammi í Djúpa-
dal. Sigríður amma þurfti ekki að
hafa miklar áhyggjur af eldri
krökkunum, sem voru heilbrigð og
hraust, en Biggi þurfti meiri
umönnun.
Þrátt fyrir að veikindin héldu
áfram að hrjá Bigga kláraði hann
bæði barna- og gagnfræðaskóla með
góðum árangri og seinna Iðnskól-
ann á Sauðárkróki. En þegar hann
var enn ungur maður veiktist hann
skyndilega og þurfti nú aftur á
umönnun mömmu sinnar að halda –
þótt nú væru veikindin af öðrum
toga en áður. Amma annaðist hann
á heimili þeirra til margra ára, og
hann annaðist hana á sinn hátt.
Stundum braust væntumþykjan út í
tilraunum til að vernda mömmu
sína, en oftar en ekki voru það
hættur sem aðeins var að finna í
hans eigin veruleika. Afleiðingarnar
voru oft hræðsla og ótti í augum lít-
illa frændsystkina í heimsókn eða
barna í götunni sem áttu leið
framhjá húsinu.
Þegar amma dó flutti Biggi á
sambýli, fyrst á Gauksmýri og
seinna á Hvammstanga. Hann kom
þá stundum í heimsókn heim í
Kringlumýri og dvaldi þá oftast í
nokkra daga. Hann var mikið út af
fyrir sig og sagði lítið að fyrra
bragði, en átti til að koma með bein-
skeyttar og fyndnar athugasemdir
upp úr eins manns hljóði. Þessari
duldu glettni gleymi ég aldrei, þeg-
ar í nokkur augnablik glitti í bráð-
greindan og skemmtilegan persónu-
leika.
Þrátt fyrir að kynni okkar hafi
ekki einkennst af mikilli jákvæðni í
upphafi og ég hafi jafnvel óskað
honum tafsamra sjoppuferða meðan
á heimsóknum okkar til ömmu stóð,
þá á ég eftir allt saman góðar minn-
ingar um Bigga og ég er þakklátur
fyrir það.
Guðmundur St. Sigurðarson.
Ætti ég hörpu hljómaþýða,
hreina, mjúka gígjustrengi,
til þín mundu lög mín líða,
leita þín, er einn ég gengi.
Viltu, þegar vorið blíða
vefur rósir kvölddögginni,
koma til mín, kvæði hlýða,
kveðja mig í hinzta sinni.
Lífið allt má léttar falla,
ljósið vaka í hugsun minni,
ef ég má þig aðeins kalla
yndið mitt í fjarlægðinni.
Innsta þrá í óskahöllum
á svo margt í skauti sínu.
Ég vildi geta vafið öllum
vorylnum að hjarta þínu.
(Friðrik Hansen.)
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Kæri Biggi, við þökkum þér sam-
veruna þau ár sem við áttum saman,
elsku gullmolinn okkar.
Hvíl í friði.
Systkinum og öðrum aðstandend-
um sendum við innilegar samúðar-
kveðjur.
Minningin lifir.
Íbúar og starfsmenn
Grundartúni 10–12.
FRIÐRIK FR.
HANSEN
✝ Eiríkur Einars-son fæddist í
Hallskoti í Fljótshlíð
17. júlí 1933. Hann
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
3. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Margrét Ei-
ríksdóttir, f. 13.12.
1893, d. 8.4. 1966 og
Einar Þorsteinsson,
f. 7.5. 1892, d. 17.9.
1968. Eiríkur var
yngstur fjögurra
systkina, hin eru
Óskar, Ingibjörg, d. 3.2. 2003, og
Kristín og Anna María og b)
Gunnsteinn Adólf, sonur hans er
Einar Ágúst. 2) Elísa Berglind, f.
1953, var gift Viggó Rúnari Ein-
arssyni, d. 19. ágúst 2004. Börn,
a) Jón Ingi, sonur hans er Daníel
Ingi, b) Róbert Birkir, d. 23.1.
2003, c) Lovísa Dögg, sonur henn-
ar er Viggó Rúnar, og d) Hlynur
Freyr. 3) Halla, f. 1959, sonur
hennar er Bjartmar Atli. 4)
Brynjólfur, f. 1961, sambýliskona
Hólmfríður Ásmundsdóttir, sonur
þeirra er Stefán Jóhann, dætur
Brynjólfs af fyrra hjónabandi eru
Elísabet og Silja Rut. Stjúpbörn
Brynjólfs eru Guðrún Lena og
Sigurður Breiðfjörð.
Eiríkur bjó í Hallskoti allt sitt
líf.
Útför Eiríks verður gerð frá
Hlíðarendakirkju í Fljótshlíð í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Ágústa, uppeldissyst-
ir þeirra er Guðrún
Sveinsdóttir.
Eiginkona Eiríks er
Stefanía Guðmunds-
dóttir. Synir þeirra
eru Einar, f. 1967,
sonur hans Eiríkur
Júlíus, og Ásmundur,
f. 1971. Stjúpbörn Ei-
ríks eru fjögur, en
þau eru: 1) Júlía
Kristín, f. 1952, sam-
býlismaður Kolbeinn
Guðmannsson, synir
hennar eru, a) Sigur-
björn, dætur hans eru Birgitta
Elsku stjúpi minn.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Ég kveð þig Eiríkur minn og bið
þig að flytja kveðjur mínar til ást-
vina minna.
Elsku mamma og fjölskylda mín,
megi ást og kærleikur styrkja okk-
ur öll.
Elísa B. Adólfsdóttir.
Elsku afi.
Þú fórst mjög snöggt frá okkur
og við erum ekki enn búin að átta
okkur á því, kannski við séum bara
í afneitun.
Þú varst mjög feiminn og dulur
maður en einstaklega hlýr. Þú lifð-
ir fyrir bústörfin og yfirleitt þegar
maður kom í heimsókn að Hall-
skoti þá varst þú eitthvað að
dunda þér úti í fjósi. Það verður
tómlegt að koma þangað núna og
eiga ekki von á að þú birtist í dyra-
gættinni.
Nú verður mikil breyting á lífinu
hjá ömmu og Ása en eins og við
höfum komist að þá er maður
sterkari en maður heldur og við
verðum að halda áfram að lifa. Við
vottum öllum ættingjum og vinum
samúð okkar en minningin um
góðan mann lifir í hjörtum okkar.
Hvíl í friði elsku afi.
Þín barnabörn.
Lovísa Dögg, Jón Ingi
og Hlynur Freyr.
EIRÍKUR
EINARSSON
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför ástkærrar eigin-
konu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐRÍÐAR ÞORBJARGAR
MARKÚSDÓTTUR
frá Súðavík,
Hverfisgötu 119,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks nýrnadeildar Landspítalans og 3. hæðar
Droplaugarstaða fyrir góða umönnun.
Hermann B. Hálfdánarson,
Hálfdán K.J. Hermannsson, Erla E. Ellertsdóttir,
Ásdís Magnúsdóttir, Jón Sigurðsson,
Hrönn Guðríður Hálfdánardóttir, Þorsteinn Ingi Kristjánsson,
Sigurður Örn Jónsson, Sigríður Oddný Guðjónsdóttir,
Þorbjörg Jónsdóttir,
Hermann Páll Jónsson
og barnabarnabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og hlýju við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐLAUGAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Borgarholtsbraut 34,
Kópavogi.
Eiríkur Þorgrímsson,
Kristján Eiríksson, Bergþóra Annasdóttir,
Gunnar Már Eiríksson, Guðlaug K. Benediktsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug vegna andláts og útfarar
HRAFNHILDAR AÐALSTEINSDÓTTUR
frá Jórunnarstöðum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheim-
ilisins Kjarnalundar og hjúkrunardeildarinnar
Lerkihlíðar.
Torfi Sigtryggsson, Hólmfríður Jónsdóttir,
Svanhildur Sigtryggsdóttir, Tryggvi Valdimarsson,
Kolfinna Sigtryggsdóttir, Símon Ingi Gunnarsson,
Kristján Hermannsson
og fjölskyldur.