Morgunblaðið - 19.01.2005, Síða 27

störfum að eigin ósk vegna aldurs.
Elínborg var frábær starfsmaður.
Skipulögð, snögg að átta sig á hlut-
unum og hafði yfirsýn yfir allt sem
gera þurfti enda unnið við bókband í
áraraðir. Það var ómetanlegt fyrir
okkur að hafa svo góðan og dugmik-
inn verkstjóra sem var fljót að koma
nýju fólki inn í verkin og sá til þess að
þau væru unnin fljótt og vel. Af-
greiddi málin á sinn snaggaralega
hátt. Hún var líka hnyttin og
skemmtileg og varð fljótlega góð vin-
kona mín og reyndar allrar fjölskyld-
unnar.
Það sópaði að Elínborgu hvar sem
hún fór og hún hafði mjög svo
ákveðnar skoðanir á mönnum og mál-
efnum.
Hún hafði mikinn áhuga á bókum
og var víðlesin. Einnig hafði hún un-
un af góðum tónleikum og tónlist yf-
irleitt og ferðaðist mikið um landið
með Friðriki manni sínum.
Elínborg var listakokkur og var
langt á undan sinni samtíð í því að
nota framandi krydd í mat og þurfti
aldrei að smakka hvort rétta bragðið
væri komið af matnum. Hún fann það
á lyktinni. Hún hafði líka mjög gaman
af að bjóða til sín vinum og ættingjum
í mat, bæði meðan Friðriks hennar
naut við og eins eftir að hún var orðin
ein. Það var alltaf tilhlökkunarefni
þegar hún hringdi og bauð mér í snarl
í hádeginu, sem oftar en ekki var
veislumáltíð eins og henni einni var
lagið.
Það er mikill missir að Elínborgu
vinkonu minni. Það var alltaf svo
hressandi og skemmtilegt að hitta
hana og ræða við hana um það sem
var efst á baugi hverju sinni, því hún
fylgdist vel með öllu og myndaði sér
ákveðnar skoðanir á málunum og
varð ekki haggað frá því.
Við sem þekktum hana munum
sakna hressandi hlátursins og
snöggra athugasemda hennar, sem
voru stundum settar fram til að fá
viðbrögð við skoðunum hennar sem
hún vissi þá að voru ekki allra en
komu af stað miklum og áköfum
skoðanaskiptum. Þá var hún í essinu
sínu.
Um leið og ég þakka Elínborgu
samfylgdina bið ég Guð að blessa
hana, og styrkja og blessa ástvini
hennar.
Helga Guðmundsdóttir.
skiljanlegar frá þeim degi, Unnur og
Unnur (Steinsa og Pálsa) hafa
þekkst frá fæðingu. Það lá því beint
við að samgangur á milli heimilanna
yrði mikill. Þó að við byggjum sitt
hvorum megin við sömu götu þurft-
um við auðvitað oft að gista og var
það hlutskipti mæðranna að stjórna
og annast stelpustóðið. Nú er Jór-
unn, móðir Helgu og Steinsu, dáin.
Glæsileg og góð kona er fallin frá.
Margar æskuminningar eru tengdar
henni á einn eða annan hátt. Jórunn
var falleg kona, smekkvís og trygg-
lynd. Hún sýndi okkur systrum
ávallt áhuga og vináttu. Við erum
henni þakklátar fyrir samferðina og
sendum ættingjum hennar og vinum
samúðarkveðjur.
Unnur og Lára Pálsdætur.
Elsku amma gull.
Jólin voru yndislegur tími og að
hafa þig hjá okkur var dýrmætt.
Gaman var að sjá hvað þú naust þess
að vera með krökkunum. Þú og
Magnea Ásta voruð alltaf eitthvað að
dunda ykkur og gera ykkur fínar.
Það var mjög sérstakt samband á
milli ykkar og oft sagði hún við þig:
„Við hugsum alveg eins!“ Mikið var
hún hrifin þegar þú varst að und-
irbúa afmælið mitt með blöðrum,
kórónum og flautum. Eins var fjör í
afmælinu hans Jóa í fyrrasumar, þar
slóst þú mjög eftirminnilega í gegn.
Þér fylgdi alltaf svo mikið fjör, hvort
sem var að leika litlu kitlandi flug-
urnar eða hávaðasöm og skrautleg
leikföng. Annað sem einkenndi þig
var glæsileiki. Það sást líka vel í öll-
um kjólunum sem þú saumaðir að þú
varst mikil smekkmanneskja. Þú
varst nú líka þekkt fyrir að gera
glæsilegar kökur. Á skólaárum okk-
ar Magga fengum við oft góðar kök-
ur þegar við komum í heimsókn um
helgar og öll hjálpin í kringum brúð-
kaupið okkar, hún var ómetanleg.
Þegar ég lít til baka þá er margs
að minnast. Ég man þegar við heim-
sóttum ykkur afa á Melabrautina, þá
fannst mér við alltaf stoppa of stutt.
Oft fengum við Inger Rós að leika
okkur í dótinu þínu sem var skartið
þitt, fínu skórnir og varalitirnir, svo
var haldin sýning. Þá var mikið hleg-
ið, svo var farið í sund úti í garði, í
gufu og kúrt í mjúka sófanum við
sjónvarpið og því ekki skrítið að ég
vildi vera lengur hjá ykkur. Ég
gleymi því ekki þegar ég sat í sóf-
anum hjá þér og sagði við þig að ég
vildi ekki verða fullorðin, ég vildi
alltaf geta kúrt hjá þér. Mér leið allt-
af vel hjá þér. Við krakkarnir köll-
uðum þig ömmu gull og ástæðan var
sú að þú kallaðir okkur, barnabörn-
in, gullin þín, það segir nú dálítið um
hlýju þína.
Já elsku amma, þér fylgdi mikil
gleði og hlýja og því er nú eftir mikið
tómarúm sem erfitt er að fylla, ef
það verður þá hægt. En minningin
um þig lifir áfram í hjörtum okkar.
Elsku mamma, móðursystkini og
fjölskylda, ykkur sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur. Fyrir
hönd okkar Kalla, Einars Torfa og
Sigga Steins, kveðja,
Heiðrún.
Hin mæta mannkostakona og
tryggðatröllið Jórunn Karlsdóttir
(Unna) hefur kvatt þennan heim. Ég
finn nú til mikils saknaðar og þakk-
lætis fyrir tryggð hennar við mig í öll
þessi ár. Við lékum saman sem stelp-
ur frá átta ára aldri. Áttum heima
hvor á sínu horninu á Ásvallagötu.
Þá voru góðar aðstæður til leiks –
Þórarinn á Melnum með sinn bú-
stofn – Sigurður úri var ekki búinn
að byggja á Bræðraborgarstígs-
horninu, svo þar á grunninum rennd-
um við okkur á rassinum, verkóport-
ið, rólur, sandkassar, kýlóleikur,
sippuleikur – mikill kraftur í leik –
ég man ekki eftir að þekkja orðin að
„láta sér leiðast“. Við vorum báðar í
Landakotsskóla, fermdumst saman,
meira að segja í eftirfermingarkjól-
um sem saumaðir voru á okkur. Ég
var mikið inni á heimili Magneu,
móður Unnu, og hún heima hjá mér.
Þá var gaman að vera barn. Við vor-
um saman í ballett hjá Elly Þorláks-
dóttur á Bjarkargötu. Og oft brugð-
um við okkur á skauta í leiðinni. Við
vorum fengnar að láni til að vera
englar í fyrstu uppsetningu Gullna
hliðsins í Iðnó.
Svona gæti ég talið endalaust.
Stofnaður var alvöru saumaklúbbur
þar sem skipst var á uppskriftum,
aðferðum við handavinnu og auðvit-
að fréttað af náunganum. En ég
flutti utan og þá endaði þessi sauma-
klúbbur sem samanstóð af Unnu,
Mögnu, Diddu, Haddý og Lissu
(undirritaðri). En við höldum ennþá
þessum vinskap og tel ég að það sé
Unnu tryggð að þakka, því þegar ég
heimsótti landið í 25 ára fjarveru
hélt hún alltaf kóngaveislu og hóaði í
hinar stelpurnar og hélt þannig vin-
áttunni við. Einnig heimsótti hún
mig til Noregs, meðan ég bjó þar.
Unna var þekkt saumakona, hann-
aði og saumaði kjólana fyrir stúlkur
sem þess óskuðu og sem tóku þátt í
fegurðarsamkeppnum. Hún var ein-
staklega hög. Mikill fagurkeri, bak-
aði vissar kökur sem alltaf voru til
fyrir fjölskylduna, barnabörn, gesti
og gangandi. Þar var sko ekki komið
að tómum kofunum. Hún var mikill
barna- og dýravinur. Börn hreinlega
drógust að henni. Barnabörnin
missa mikið, sérstaklega þau sem
bjuggu í námunda við hana. Köttur-
inn Bjartur kjaftaði við hana og hún
við hann. Það var yndislegt að upp-
lifa. Blómakona var hún mikil og veit
ég að hún setti niður fjölda lauka í
haust. Þeir eiga eftir að heiðra minn-
ingu hennar þegar vorar. Það er nú
bara staðeynd
að hlutskipti allra manna er að missa
en mest er þó um vert að hafa átt.
(Byron.).
Helga Guðbrandsdóttir (Lissa).
Unna var eins og Kristín amma
hennar, afasystir mín, falleg ytra
sem innra og ég er þakklát fyrir að
hafa kynnst henni.
Þar sem ég hef ekki aðstæður til
að fylgja henni síðasta spölinn sendi
ég afkomendum hennar samúðar-
kveðjur og kveð mikilhæfa konu.
Valgerður Bára
Guðmundsdóttir,
Bolungarvík.
Galakjólar og kögur kannast ég
við þegar ég hugsa til baka og þá
kemur Jórunn Karlsdóttir í hugann.
Hún var vakin og sofin í því að hanna
og sauma galakjóla. Þetta var henn-
ar líf og yndi og hver kjóll var lista-
verk. Jórunn var manneskja sem
lagði sál sína í hvern kjól og þá var
ekkert undan skilið, efnið og hver
þráður var vel valinn og hver kjóll
sniðinn að módeli. Hún var hand-
verkskona að upplagi. Ekki sá mað-
ur myndir frá fegurðarsamkeppnum
nema hún ætti þar kjól.
Íslenskt hárgreiðslufólk tók fyrst
þátt í alþjóðlegri keppni í Vín 1985
og þá hannaði og saumaði Jórunn
fötin fyrir Dórótheu Magnúsdóttur.
Það vakti mikla athygli og virðingu
fyrir okkur þá og ég man að við vor-
um spurð hvaða tískuhús hefði hann-
að fyrir okkur kjólana. Það var bara
byrjunin. Árið 1986 fórum við á
heimsmeistarakeppni í hárgreiðslu í
Verona á Ítalíu og aftur sá Jórunn
um klæðin og vakti athygli fyrir góð-
an saumaskap og hönnun. Síðan kom
Búdapest 1987, Düsseldorf 1988 og
Rotterdam 1990. Alltaf var Jórunn
með af lífi og sál að hanna og sauma.
Við fórum síðan með alla þessa
kjóla til New York, Chicago, Los
Angeles og alltaf vöktu þeir athygli.
Þetta var hennar áhugamál og ekki
man ég eftir að við borguðum henni
krónu fyrir. Allt umstangið og vinn-
una, það gaf hún án eftirsjár. Sóma-
kona sem vildi handverkinu vel og
mætti vera til fyrirmyndar fyrir fólk
í dag sem setur verðmiða á allt sem
það gerir.
Jórunn var stórbrotin manneskja
og sómakona heim að sækja.
Þá var síamskötturinn hennar
sem Bubbi gaf henni líka mikill
gleðigjafi þegar ég þurfti að vera í
öðru herbergi þegar stúlkurnar mát-
uðu kjólana, því Jórunn var siðsöm
kona.
Ég votta ættingjum hennar alla
mína samúð og veit að minning
hennar mun lifa um aldur og ævi.
Hennar verður saknað.
Torfi Geirmundsson.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. JANÚAR 2005 27
MINNINGAR
Elskulegur faðir, afi og langafi okkar,
EGGERT INGIMUNDARSON,
áður til heimilis
í Sóltúni 28,
lést fimmtudaginn 6. janúar síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug.
Kærar þakkir til starfsfólks Víðiness, sem
önnuðust hann vel.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Minningarsjóð Félags aðstandenda
alzheimerssjúkra, símar 898 5819 og 533 1088.
Bergþóra Eggertsdóttir,
börn og barnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
SIGRÚN GÍSLADÓTTIR,
Álfhólsvegi 70,
Kópavogi
sem lést laugardaginn 15. janúar, verður
jarðsunginn frá Digraneskirkju föstudaginn
21. janúar kl. 13.00.
Guðmundur Hansen Friðriksson,
synir, tengdadætur
og barnabörn.
Eiginkona mín,
STEINUNN SVEINBJÖRNSDÓTTIR
frá Vegamótum,
Dalvík,
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
mánudaginn 17. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Steingrímur Þorsteinsson.
Faðir okkar,
GUNNAR FRIÐRIKSSON
frá Látrum í Aðalvík,
lést á Landspítala Landakoti föstudaginn
14. janúar.
Jarðarför hans verður gerð frá Dómkirkjunni
mánudaginn 24. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem
vilja minnast hans, er bent á Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Sæmundur, Friðrik,
Rúnar og Guðrún Gunnarsbörn
og fjölskyldur.
Elskulegur faðir minn og bróðir,
SVEINN CECIL JÓNSSON,
dvalarheimilinu Hornbrekku,
Ólafsfirði,
áður Ljósheimum 6, Reykjavík.
sem andaðist þriðjudaginn 11. janúar, verður
jarðsunginn frá Akureyrarkirkju fimmtudaginn
20. janúar kl. 13.30.
Héðinn Sveinsson,
Margrét Hansen.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
DÓRÓTHEA FR. ÓLAFSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Lönguhlíð 3, Reykjavík,
sem lést á Vífilsstöðum mánudaginn 10. janúar,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudaginn
21. janúar kl. 15.00.
Elínborg Gunnarsdóttir Walters, Róbert Walters,
Ólafur Gunnarsson, Ingunn Jónsdóttir
Hjördís Þorsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og langlangamma,
VILBORG S. EINARSDÓTTIR,
Digranesvegi 36,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum Fossvogi þriðjudaginn
18. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Einar Runólfsson
og fjölskylda.