Morgunblaðið - 28.01.2005, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ GuðmundurGuðnason fædd-
ist á Eyri við Reyð-
arfjörð 30. apríl
1924. Hann lést á
heimili Guðmundar
sonar síns og
tengdadóttur á
Húsavík 18. janúar
1995. Foreldrar
hans voru Guðni
Þorsteinsson múr-
arameistari og járn-
smiður og Þorbjörg
Einarsdóttir hús-
móðir. Guðmundur
átti ættir að rekja til
Reyðarfjarðar og Lóns í Austur-
Skaftafellssýslu.
23. janúar 1957 kvæntist Guð-
Halldór átti eina dóttur áður. 5)
Ingi Vigfús, d. 16. desember 2004.
6) Guðni Þorberg, d. 17. febrúar
1981. 7) Guðrún Unnur, gift Guð-
jóni Þ. Gíslasyni, þau eiga tvær
dætur.
Guðmundur ólst upp hjá for-
eldrum sínum en fór ungur að
heiman. Hann nam trésmíði við
Iðnskólann í Reykjavík og vann
við þá iðn meira og minna alla
ævi. Hann stundaði einnig sjósókn
í nokkur ár í Vestmannaeyjum.
Guðmundur og Fjóla bjuggu fyrst
í Reykjavík, síðan stuttan tíma á
Selfossi en fluttu árið 1961 að
Arnarbæli í Ölfusi og bjuggu þar
til ársins 1967. Síðan fluttu þau til
Vestmannaeyja og þar bjó Guð-
mundur alla tíð eftir það að und-
anskildu gosárinu en síðustu árin
dvaldi hann á elliheimilinu
Hraunbúðum í Vestmannaeyjum.
Guðmundur var jarðsunginn
frá Húsavíkurkirkju 28. janúar
1995.
mundur Fjólu Guð-
mundsdóttur frá Hell-
issandi, f. 21. júlí
1929, d. 8. júní 1998.
Þau eignuðust sjö
börn, þau eru; 1)
Kristín Kolbrún, gift
Samúel Guðmunds-
syni, þau eiga þrjú
börn. 2) Valey, gift
Svavari Valdimars-
syni, þau eiga fjóra
syni. 3) Guðmundur,
kvæntur Ólínu Maríu
Steinþórsdóttur, þau
eiga eina dóttur, en
Guðmundur á tvo
syni frá fyrra hjónabandi. 4) Hall-
dór, kvæntur Ingu L. Þorsteins-
dóttur, þau eiga þrjú börn en
Í dag eru 10 ár síðan afi minn Guð-
mundur Guðnason var jarðsunginn.
Afi minn var svo ljúfur og góður,
svo yndislegur og hlýr.
Síðasta árið sem hann lifði bjó
hann hjá okkur á Húsavík. Afi minn
var sterkur og sjálfstæður maður og
vildi ekki vera upp á neinn kominn
enda sjálfstæðismaður af lífi og sál,
kallaður „Gvendur íhald“. Ég er ekki
frá því að í honum hafi runnið blátt
blóð.
En við áttum okkur leyndarmál …
við vöknuðum alltaf saman á nótt-
unni og ég gaf honum að borða, oft-
ast urðu niðursoðnir ávextir fyrir
valinu og ef að ég átti rjóma …þá var
veisla.
Stundum var það samt bara osta-
brauð og kakó … já eða kex og
mjólk … en alltaf var eins og ég væri
að gefa honum kóngafæði, hann var
svo þakklátur og faðmaði mig fast og
þakkaði fyrir sig. Samt var þetta svo
sjálfsagt og minnsta málið í mínum
huga.
Tveimur dögum áður en afi lést,
féll snjóflóð í Súðavík, þar sem 14
manns létust. Afi átti mjög erfitt
þessa daga, honum fannst þetta allt
svo sárt og sorglegt sem það var og
er.
Hann sagði einmitt við mig „ef að
Guð er til, af hverju leggur hann
þetta þá á fólkið“. Oft er veröldin
skrýtin og snúin. Tveimur sólar-
hringum síðar sagði ég nákvæmlega
það sama „ef að Guð er til, af hverju
tók hann þá afa frá mér“. Við áttum
eftir að gera ýmislegt saman, hann
hlakkaði svo til sumarsins því þá gæt-
um við farið út í garð í góða veðrið og
hlustað á fuglana syngja og legið í
sólbaði. Afi sagði mér margar sögur
frá sinni æsku og þegar hann var að
kynnast ömmu, það var nú meira
fjörið. Þó þau hefðu slitið samvistum,
elskaði afi hana ennþá afar heitt og
sagði hann mér það oft.
Ég hugsa að maður hætti aldrei að
elska, ástin breytist bara.
Hann sagði mér líka hvað hann
væri stoltur af börnunum sínum, þau
hefðu ekki átt auðvelda æsku en
stæðu öll upprétt og liði vel, væru
komin með fjölskyldu og börn, sem
hann dáði og dýrkaði og hann vonaði
að þau yrðu mörg í viðbót.
Ég sakna þín elsku afi minn, ég
sakna nærveru þinnar.
Ég veit samt að ykkur líður vel
þarna uppi, sameinuð á ný.
Guðný Þóra Guðmundsdóttir.
GUÐMUNDUR
GUÐNASON
✝ Ársæll Magnús-son fæddist í
Hafnarfirði 13. októ-
ber 1928. Hann lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 21.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar Ársæls
voru Magnús Þórðar-
son, f. 1884, d. 1945,
og Sigrún Árnadótt-
ir, f. 1890, d. 1955,
sem þá voru búsett á
Móum á Kjalarnesi.
Hann var tíundi í röð
ellefu barna, tíu
drengja og einnar
stúlku. Systkini hans voru þessi, í
aldursröð: Árni, f. 1911, d. 1937,
Sigurður, f. 1912, d. 1933, Óskar, f.
1914, d. 1946, Þorbjörg, f. 1915, d.
2003, Helgi, f. 1916, d. 1938, Magn-
ús, f. 1918, sem einn lifir systkini
sín, Grímur, f. 1919, d. 1926,
Hreggviður, f. 1922, d. 1954, Grím-
ur, f./d. 1927, og Jóhannes, f. 1932,
d. 1985.
Árið 1950 kvæntist Ársæll eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Guðrúnu S.
Nítján ára gamall hóf hann störf
hjá Landssíma Íslands og vann hjá
Pósti og síma allan sinn starfsald-
ur. Hann byrjaði sem aðstoðarmað-
ur hjá tengingamönnum en hlaut
nokkuð skjótan frama innan fyrir-
tækisins. Hann lauk námi í sím-
smíði og símvirkjun. Einnig aflaði
hann sér mikils fróðleiks og færni á
námskeiðum og með sjálfsnámi.
Um miðjan 8. áratuginn tók
hann við starfi yfirdeildarstjóra
línudeildar og annaðist í því starfi
uppbyggingu sjálfvirka símakerf-
isins um allt land. Árið 1976 fluttist
hann til Akureyrar og tók við starfi
umdæmisstjóra Pósts og síma á
Norðurlandi, allt frá Hrútafirði í
vestri til Vopnafjarðar í austri. Því
starfi gegndi hann þar til hann lét
af störfum fyrir aldurssakir árið
1998.
Ársæll var alla tíð mikill félags-
málamaður. Hann lét stjórnmál
mjög til sín taka, var virkur innan
vinstrihreyfingarinnar á yngri ár-
um en ötull fylgismaður Framsókn-
arflokksins eftir að hann kom til
Akureyrar. Hann gegndi fjölmörg-
um trúnaðarstörfum fyrir ýmis fé-
lagasamtök og var um árabil í
stjórn FSA.
Útför Ársæls fer fram frá Akur-
eyrarkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Óskarsdóttur, f. 1929.
Foreldrar hennar
voru Óskar Stefáns-
son, f. 1907, d. 1976, og
Vigdís Guðmundsdótt-
ir, f. 1909, d. 1989.
Börn þeirra Guðrúnar
og Ársæls eru; Ósk, f.
1950, gift Kjartani
Heiðberg, þau eiga
þrjú börn og eitt
barnabarn, Þorbjörg,
f. 1952, gift Valdimari
Sigurjónssyni, hún á
þrjú börn frá fyrra
hjónabandi og þrjú
barnabörn, Vigdís Sig-
rún, f. 1957, gift Kristjáni Ár-
mannssyni, hún á þrjú börn frá
fyrra hjónabandi, Magnús, f. 1961,
kvæntur Elísabetu Arnoddsdóttur,
hann á tvö börn, og Hreggviður, f.
1974, unnusta hans er Rut Ingólfs-
dóttir, þau eiga eitt barn. Fyrir átti
Guðrún Svandísi, f. 1947, gift Jóni
Einari Árnasyni, þau eiga þrjú
börn og fjögur barnabörn.
Ársæll lauk landsprófi frá Lind-
argötuskólanum í Reykjavík.
Fallegan vordag fyrir um 14 árum
hitti ég tengdaföður minn fyrst, hann
og Guðrún kona hans tóku á móti
okkur Þorbjörgu (Tobbu) fyrir utan
heimili sitt að Stafholti á Akureyri.
Það var eins og maður væri kominn í
annan heim, hlýr blærinn, aspirnar
og gróðurinn allt í kringum húsið
léðu því suðrænan blæ, og það var
strax eins og þau væru að taka á móti
týnda syninum, þannig var viðmót
þeirra. Stórsteik beið okkar á grillinu
og var slegið upp veislu, þannig var
það alltaf þegar við hittumst, það var
alltaf veisla, og var Ársæll meistarinn
í þeirri grein að laða fram góðan mat
og viljugur að segja manni til.
Þannig var hann í öllu sem hann
tók sér fyrir hendur, í golfinu, Íslend-
ingasögunum, jarðfræði landsins,
málefnum dagsins, og ekki hvað síst
var vinnan hjá Pósti og Síma en hann
vann nánast allan sinn starfsaldur
hjá þeirri stofnun og talaði hann oft
um árin sem hann var þar og gömlu
vinnufélagana. Áhugamálin voru af
ýmsum toga – hann hringdi t.d. einu
sinni í mig og var að hugsa um öll
þessi umferðarslys útlendinga á
þjóðvegum landsins – hvort verið
gæti að lofþrýstingur í dekkjunum
væri of hár og veggrip því lítið.
Hann var líka mjög félagslyndur,
var um tíma gjaldkeri Golfklúbbs Ak-
ureyrar, í stjórn Sjúkrahúss Akur-
eyrar og formaður jafnréttisráðs
Pósts og Síma, einnig starfaði hann
með félagi hjartasjúkra á Akureyri.
Í vor fór ég með honum í sumarbú-
stað fyrir austan Þjórsá þar sem
hann hitti frænda sinn og spunnust
fjörugar umræður um Egils sögu og
voru þeir ekki alveg á sama máli, og
varð því að ná í bókina til að skera úr
um hvor hefði rétt fyrir sér.
Oft fórum við í golf, bæði hér á
landi og erlendis, og er mér minn-
isstæð ein vika á Akureyri fyrir
nokkrum árum, þá var hitinn frá 18–
24 gráður og spiluðum við golf frá kl.
10 á morgnana til kl. 16 síðdegis og
svo var farið að grilla, þessi tími er al-
veg ógleymanlegur.
Hann verður ábyggilega búinn að
stilla upp holli í golfinu þegar við hitt-
umst aftur, og er hann þá vís með að
segja mér hvorum megin á brautinni
er betra að vera.
Á sumardaginn fyrsta 2003 fór
hann að kenna þess meins sem nú
hefur lagt hann að velli og var það
sorglegt hvernig sjúkdómurinn lék
líkamann, en andinn var óbugaður.
Og þegar við heimsóttum hann um
síðustu helgi var hann að fræða mig
um Kóraninn, en hann hafði verið að
lesa hann, til að vera upplýstur um
þau trúarbrögð og þær þjóðir sem
aðhyllast þau.
Ársæll var mikil fjölskyldumaður,
og ég held það hafi ekki liðið vika
öðruvísi en Tobba og hann hefðu
samband í síma, og oftar en ekki var
verið að skiptast á mataruppskrift-
um.
Guðrún kona hans stóð eins og
klettur við hlið hans í veikindunum,
einnig hafa börn hans staðið þétt við
hlið föður síns. Ég lít á það sem for-
réttindi mín og gæfu að hafa átt Ár-
sæl Magnússon sem tengdaföður og
góðan vin. Hans verður sárt saknað
en minningin um góðan dreng lifir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guðrún mín, börn, barnabörn,
tengdabörn og vinir, ég bið góðan
Guð að gefa ykkur styrk og trú í
þessari miklu sorg.
Valdimar Sigurjónsson.
Ég átti þess kost að starfa með Ár-
sæli um 30 ára skeið hjá Pósti og
síma og var samstarf okkar bæði
mikið og gott. Ársæli höfðu snemma
verið falin trúnaðarstörf hjá fyrir-
tækinu og þegar ég hóf þar störf árið
1968 var hann yfirmaður allra jarð-
símaframkvæmda utan höfuðborgar-
svæðisins. Það starf var bæði um-
fangsmikið og erilsamt enda
vinnusvæðið stórt og starfsmanna-
fjöldi mikill. Starfið kallaði auk þess á
miklar fjarvistir frá fjölskyldunni.
Þetta starf leysti hann vel af hendi
eins og önnur hjá fyrirtækinu.
Árið 1976 urðu miklar breytingar á
högum Ársæls þegar hann tók við
starfi umdæmisstjóra Pósts og síma
á Norðurlandi, með aðsetur á Akur-
eyri, en því starfi gegndi hann með
miklum ágætum um tveggja áratuga
skeið. Hann stóð fyllilega undir því
trausti sem honum var sýnt með
ráðningu í það starf enda var hann af-
bragðsstjórnandi sem átti gott með
að umgangast fólk auk þess sem
hann fór vel með þá fjármuni sem
honum var treyst fyrir. Í þessu starfi
nýttist vel sú reynsla sem hann hafði
áunnið sér í fyrri störfum hjá fyrir-
tækinu.
Fyrir nokkrum árum hóf Ársæll að
stunda golf og eftir að hann lauk
störfum hjá Pósti og síma gafst hon-
um meiri tími til að sinna þessu
áhugamáli sínu. Ég veit að golfið
veitti honum mikla ánægju enda var
hann keppnismaður í eðli sínu. Ég
hafði gaman af því að spila við Ársæl í
þau allt of fáu skipti sem tækifæri
gafst til þess.
Ég hitti Ársæl og Guðrúnu síðast
síðastliðið sumar þegar við Þorbjörg
kona mín áttum ánægjulega kvöld-
stund með þeim hjónum í sumarhúsi í
Kjarnaskógi. Fyrir þá kvöldstund er
ég þakklátur. Mér var þá ljóst að Ár-
sæll gekk ekki heill til skógar en
hann bar sig vel eins og venjulega. Að
vinur minn ætti svona stutt eftir ólif-
að óraði mig þó ekki fyrir.
Ég þakka Ársæli vináttuna og
sendi Guðrúnu og fjölskyldunni inni-
legar samúðarkveðjur.
Guðmundur Björnsson.
Í dag kveðjum við símamenn góð-
an dreng, Ársæl Magnússon, fv. um-
dæmisstjóra Pósts og síma á Akur-
eyri. Hann byrjaði ungur hjá
fyrirtækinu og þjónaði því dyggilega
í rúma hálfa öld. Hann var einn af
„gömlu“ símamönnunum sem komu
Símanum í þann sess að vera með
ódýrustu símtölin og bestu tæknina í
Evrópu þrátt fyrir það að Síminn
væri ríkisfyrirtæki. Það tókst vegna
manna með sömu viðhorf til vinnu
sinnar og Ársæll hafði. Hvort sem
var í vinnu eða félagsmálum var Ár-
sæll ávallt til forystu valinn, enda
mikill eldhugi. Með áhuga sínum
hreif hann samstarfsmenn sína með
sér til góðra verka.
Við kynntumst Ársæli best eftir að
hann varð umdæmisstjóri Pósts og
síma á Norðurlandi. Gott samstarf
var alla tíð á milli hans og okkar. Í
erfiðum málum var gott að vinna með
honum þó að skemmtilegu málin séu
okkur ofar í huga. Hann var höfðingi
heim að sækja og gaman að koma til
hans í matarboð. Ársæll var mikill
sælkeri og grillmeistari góður. Við
grillið kom gamli „kjötverkfræðing-
urinn“ í ljós, en á yngri árum hafði
hann öðlast mikla þekkingu í kjöt-
vinnslu hjá bræðrum sínum í Kjöti og
grænmeti. Ársæls verður sárt sakn-
að af þeim sem kynntust honum.
Við vottum Guðrúnu og fjölskyldu
okkar dýpstu samúð. Blessuð sé
minning Ársæls Magnússonar.
Gylfi Jónsson,
Ólafur Karlsson.
Þegar ég hugsa til baka má segja
að Ársæll Magnússon hafi verið
áhrifavaldur í lífi mínu og fjölskyldu
minnar. Góðviðrisdag einn í júlí 1991
hringdi hann heim til mín á Reyni-
melinn í Reykjavík, talaði við Guð-
nýju konu mína og bauð mér í starf-
sviðtal norður. Við fluttum síðar um
sumarið og ég hóf störf á umdæm-
isskrifstofu Pósts og síma á Akur-
eyri, þar sem Ársæll var umdæmis-
stjóri yfir Norðurlandi. En áður en til
þess kom hafði Ársæll skipulagt
nokkurra vikna starfskynningu fyrir
mig hjá Símanum í Reykjavík. Ef-
laust hefur það flýtt fyrir því að ég
nýttist í starfinu fyrir norðan. Ég var
þakklátur Ársæli fyrir þennan und-
irbúning og mér finnst kynningin
lýsa hyggjuviti hans. Með henni hófst
í raun samstarf okkar. Það varði allt
þar til hann lét af störfum vegna ald-
urs 1998.
Sagt var um Ársæl, líkt og um
marga stjórnendur af hans kynslóð,
að hann væri af gamla skólanum. Ef-
laust má það til sanns vegar færa að
mörgu leyti. Hann var ákveðinn og
vildi hafa hlutina í föstum skorðum,
en hann hafði líka til að bera heil-
brigða nýjungagirni, fylgdist vel með
á sínu sviði og dró ekki af sér að koma
póst- og símamálum til betri vegar á
Norðurlandi. Á þessum árum átti sér
stað mikil uppbygging í símakerfinu.
Hliðrænar stöðvar og sambönd
viku fyrir stafrænum. En það skyldi
ekki gleymast, að öll ný uppbygging
byggist á eldri uppbyggingu manna á
borð við Ársæl. Hann var einn af
mörgum ungum mönnum, sem hófu
störf hjá Símanum um miðbik síðustu
aldar og vann þar nær allan sinn
starfsferil. Á þeim árum voru loftlín-
ur allsráðandi utan stærstu þétt-
býlisstaða. Flokkar símamanna fóru
um landið og unnu við viðhald á þeim
sem og lagningu jarðstrengja sem
leystu þær af hólmi. Gist var í tjöld-
um, m.a. á Oddeyrinni. Á ferðum
mínum með Ársæli um Norðurland
rifjaði hann oft upp ýmsar sögur
tengdar þessari vinnu. Ég minnist
samstarfs okkar með ánægju og hlý-
hug.
Ég vil fyrir hönd fjölskyldu minnar
votta eiginkonu Ársæls, Guðrúnu, og
afkomendum þeirra innilega samúð.
Sigurjón Jóhannesson.
ÁRSÆLL
MAGNÚSSON
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn.
Minningar-
greinar