Morgunblaðið - 28.01.2005, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2005 37
MINNINGAR
✝ Sigurður ÓskarGuðmundsson
fæddist á Siglufirði
29. október 1955.
Hann varð bráð-
kvaddur 20. janúar
síðastliðinn, 49 ára
að aldri. Foreldrar
hans voru Guðmund-
ur Kjartan Guð-
mundsson sjómaður
á Siglufirði, f. 28.
mars 1907, d. 23.
ágúst 1957, og Val-
gerður Þorsteins-
dóttir, f. 25. febrúar
1918, d. 26. maí 1989.
Síðari maður Valgerðar og fóst-
urfaðir Sigurðar var Sigurður
Þorvaldsson stýrimaður, f. 14. júlí
1928, d. 8. júní 2001. Systkini Sig-
urðar eru Leifur Hreggviðsson
(hálfbróðir sammæðra), kvæntur
Kerstin Roloff; Ragnar Guð-
mundsson, kvæntur Svanhildi
Freysteinsdóttur; Sólborg Guð-
mundsdóttir, gift Kjartani Þor-
geirssyni; Kjartan Guðmundsson,
kvæntur Björk Pétursdóttur;
Sævar Guðmundsson, kvæntur
Þóru Björgu Ögmundsdóttur;
Freyja Guðmnudsdóttir; Sigrún
Guðmundsdóttir,
gift Sigurgeiri Mar-
teinssyni; Heiðrún
Guðmundsdóttir,
gift Birni Matthías-
syni; Þorsteinn Ingi
Guðmundsson,
kvæntur Jónu Lár-
usdóttur, Einar Ás-
grímur Sigurðsson
(hálfbróðir sam-
mæðra), kvæntur
Stefaníu Ámunda-
dóttur.
Hinn 19. mars
1983 kvæntist Sig-
urður eftirlifandi
eiginkonu sinni, Þórhöllu Guð-
mundsdóttur. Bjuggu þau allan
sinn búskap í Breiðvangi 16 í
Hafnarfirði.
Sigurður ólst upp á Siglufirði
en flutti þaðan 1974 til Hafnar-
fjarðar og bjó þar síðan. Hann
stundaði ýmis störf til sjós og
lands, en lengst af vann hann í
Bæjarútgerð Hafnarfjarðar, alls
um tíu ár, svo og í Kassagerð
Reykjavíkur í rúm tuttugu ár.
Útför Sigurðar verður gerð frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í
dag og hefst athöfnin klukkan 15.
Vort líf er svo ríkt af ljóssins þrá,
að lokkar oss himins sólarbrá,
og húmið hlýtur að dvína,
er hrynjandi geislar skína.
Vor sál er svo rík af trausti og trú,
að trauðla mun bregðast huggun sú,
þó ævin sem elding þjóti,
guðs eilífð blasir oss móti.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást.
– Vér hverfum og höldum víðar,
en hittumst þó aftur – síðar.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Elsku Siggi minn. Þakka þér fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir mig í
okkar 20 ára sambúð.
Guð veri með þér. Guð veri með
systkinum þínum og mínum.
Þín elskandi eiginkona,
Þórhalla.
Elskulegur bróðir okkar er látinn,
aðeins 49 ára. Við skiljum þetta vart
enn að hann sé horfinn okkur í þess-
um heimi. Hann var næstyngstur í
11 systkina hópi og fyrstur til að
kveðja. Líf hans var aldrei auðvelt.
Það blæddi inn á heilann í erfiðri
fæðingu og hann bar þess ávallt
merki.
Móðir okkar háði harða baráttu
fyrir að hann fengi þjálfun og
kennslu til þess að hann næði sem
bestum þroska. Hann var ekki vaf-
inn í bómull, heldur tók þátt í öllum
störfum jafnóðum og hann gat. Hann
var líka ótrúlega þrautseigur og
vinnusamur. Aldrei talaði hann illt
orð um nokkurn mann og heiðarleiki
og góðvilji til allra einkenndi hann.
Þegar hann kynntist Þórhöllu
1982 sem síðan varð eiginkona hans í
yfir 20 ár fann hann sitt hlutverk í líf-
inu. Allt það besta vildi hann gera
fyrir hana og þau eignuðust gott
heimili og fjölskylda og vinir nutu
nærveru þeirra við mörg tækifæri.
Hann flutti frá Siglufirði tvítugur
að aldri en honum þótti afar vænt um
gamla bæinn sinn og fór helst þang-
að á hverju sumri. Eftir að hann kom
hingað suður vann hann hjá Bæjar-
útgerðinni í Hafnarfirði og svo yfir
20 ár í Kassagerðinni og var mjög
ánægður á þeim góða vinnustað. Þar
varð hann bráðkvaddur við vinnu
sína.
Þórhöllu okkar sem hefur mest
misst sendum við innilegar samúðar-
kveðjur. Við systkinin og fjölskyldur
kveðjum hann með miklum söknuði
og þökkum öll árin okkar saman.
Guð geymi þig, Siggi minn.
Systkinin.
Látinn er minn góði vinur, Sigurð-
ur mágur minn. Þegar hann kom
hingað í heimsókn annan dag jóla
ásamt Þórhöllu konu sinni og drakk
eftirmiðdagskaffi hjá okkur hjónun-
um grunaði okkur ekki að þetta yrði í
síðasta sinn í þessu lífi sem við ætt-
um eftir að tala saman. Ég man það
nú að við ræddum um alla heima og
geima. Okkur varð á orði að við hefð-
um borðað vel um jólin, töldum upp
hvað við hefðum fengið í jólagjafir
o.s.frv. Ég sagði honum að mér hefði
mikið þótt koma til hversu vel hann
skreytti svalirnar hjá sér og stofu-
gluggann, enda var Sigurður mikið
jólabarn alla sína tíð.
Sigurður var léttur maður í lund.
Honum fylgdu alltaf bjartir straum-
ar og kímni. Aldrei hefur nokkur
maður orðið fyrir aðkasti af hans
hálfu. Hann átti alltaf gott orð um
alla og taldi aldrei neinum neitt til
skuldar.
En Sigurður átti ekki alltaf góða
ævi. Hann fæddist ekki við fyllstu
heilsu, og hafði móðir hans mikið fyr-
ir að koma honum til lækna á fyrstu
æviárum hans. Sem ungur maður
lenti hann í vinnuslysi þar sem hann
missti þrjá fingur hægri handar.
Þótt slysið hafi verið öðrum að
kenna, heyrðist aldrei að hann hefði
kennt öðrum um. Hann bar meiðsli
sín af fyllsta æðruleysi og gekk
áfram til allra starfa. Honum var
annt um að stunda vinnu sína af
stundvísi og reglusemi, og það var
hægt að telja þá daga sem hann lét
sig vanta í vinnu.
Það varð Sigurði að gæfu að hann
átti yndislega eiginkonu, Þórhöllu.
Þau giftu sig fyrir 22 árum og studdu
hvort annað alla sína hjúskapartíð.
Þeim varð ekki barna auðið. Sigurði
og Þórhöllu þótti gaman að ferðast
og fóru í langar sumarleyfisferðir á
hverju sumri. Þeim var Siglufjörður
einkar hugleikinn, enda eiga Sigurð-
ur og systkini þar sumarbústaðinn
Ráeyri austan fjarðarins. Þeim hjón-
um var það ávallt hápunktur sum-
arsins að komast til Ráeyrar og
dvelja þar a.m.k. í viku. Sl. sumar
áttum við hjónin þar einmitt góða
stund saman með þeim. Þegar dvöl
þeirra lauk þar þá, lá leið þeirra
austur á bóginn kringum landið þar
sem þau komu víða við og nutu Ís-
lands út í ystu æsar. En enginn má
sköpum renna. Á fimmtudaginn fyr-
ir viku hafði Sigurður farið til vinnu
sinnar eins og venjulega. Eftir há-
degi þann dag varð hann bráðkvadd-
ur á vinnustað sínum. Hann var 49
ára að aldri og hefði orðið fimmtugur
í október næstkomandi.
Þeir sem trúa á annað líf eftir
þetta geta verið vissir um að Sigurð-
ur vakir yfir okkur hinum megin við
móðuna miklu. Þar bíða hans eflaust
mörg verkefni sem hann mun ganga
að með sömu alúð og hann gerði allt í
þessu lífi. Og þegar við hin erum öll,
munum við hitta hann aftur.
Björn Matthíasson.
Það var í Reykjadal í Mosfells-
sveit, sumardvalarheimli Styrktar-
félags lamaðra og fatlaðra, sem ég
kynntist Sigurði heitnum fyrst þar
sem við lékum okkur ungir drengir,
en það var ekki fyrr en við urðum
fullorðnir að við kynntumst aftur.
Kona mín hafði í millitíðinni kynnst
honum í skóla sem var á sama stað
því að vinkona okkar hún Þórhalla
hafði kynnst honum úti í Noregi og
birtist hér með hann einn góðviðr-
isdaginn. Eftir að þau komu til baka
þá hélst sú vinátta alveg fram á síð-
asta dag því hann hjálpaði mér hér í
Hátúni 12 við kyrrðarstundir sem
voru hér annan hvern sunnudag í
mánuði þegar þess þurfti við og var
aðstoð hans ómetanleg og fyrir það
vil ég nú þakka. Okkur langar að
biðja góðan guð að styðja og styrkja
Þórhöllu konu hans sem nú sér á bak
góðum manni.
Kristinn Guðmundsson,
Ingveldur Einarsdóttir.
Sigurður Óskar Guðmundsson hét
hann fullu nafni og flutti hann með
Valgerði móður sinni sumarið 1980
að Breiðvangi 16 í Hafnarfirði. Sama
sumar flutti móðir mín Guðbjörg Ei-
ríks inn í sína íbúð. Frá þeim tíma
hafa þau verið nágrannar nema nú
býr þar eftirlifandi eiginkona hans,
Þórhalla Guðmundsdóttir.
Nú þarf Þórhalla að reiða sig á
einhvern annan þar sem hún er
hreyfiskert og treysti alveg á hann
Sigga sinn sem var hennar besti vin-
ur og eiginmaður.
Ég man fyrst eftir Sigga, eins og
hann var alltaf kallaður, þegar hann
vann hjá Bæjarútgerðinni í Hafnar-
firði við löndun upp úr togurum.
Þegar Bæjarútgerðin lagðist af fór
Siggi að vinna í Kassagerð Reykja-
víkur og vann þar til dánardags.
Siggi var hvers manns hugljúfi og
vildi allt fyrir alla gera. Sérlega var
hann næmur og algjör hjálparhella
Þórhöllu eiginkonu sinnar svo eftir
var tekið. Siggi var góður félagi konu
sinnar og greinilega allur þar sem
hann var séður, ekki til fals eða illa
þokkaður maður.
Kærar þakkir flytur móðir mín
þér, Siggi minn, fyrir langa og góða
samveru sem nágranni og sendi-
sveinn. En þær eru ófáar sendiferð-
irnar út í búð og hjálpsemin með
ruslið fyrir utan bílferðirnar bæði í
bingó og í helgarskoðunarferðir.
Ekki verða fleiri bíltúrar með
Sigga og móður minni sem hann
bauð svo oft í bíltúr.
Sigurður var formaður hússtjórn-
ar því hann vildi hafa hlutina í góðu
lagi og það er svo gott að vinna með
Sigga sögðu nágrannarnir. Hann sá
hlutina oft í spaugilegu ljósi og hafði
gaman af.
Hann kom oft í heimsókn til móð-
ur minnar í kaffi.
Aldrei talaði Siggi illa um nokkurn
mann og aldrei skeytti hann skapi þó
hávaði og læti væru í kringum hann.
Þegar góður maður kveður koma
margar góðar minningar í hugann
sem ylja okkur nágrönnunum um
hjartarætur. Vitum við sem eftir lif-
um að vel verður tekið á móti svona
fáguðum manni.
Kærar þakkir fyrir liðna tíð og alla
hjálpina við móður mína.
Guð blessi Þórhöllu og eftirlifandi
systkinum vottum við dýpstu samúð.
Magnús P. Sigurðsson,
Guðbjörg Eiríksdóttir.
Ég kynntist Sigurði fyrst þegar ég
hóf störf á Hátúnssvæðinu fyrir
nokkrum árum. Sigurður virkaði á
mig sem hægur maður, sem vildi
ekki mikið láta á sér bera. Það var
rétt ályktað, en ætíð fann ég fyrir ná-
vist hans, að hann var til staðar bæði
til að vera með og til að vera til taks.
Sigurður reyndist mér algjört ljúf-
menni í öllum samskiptum, hjálpleg-
ur og einlægur.
Þegar Gospelkvöld Hátúns hófust
voru þau hjón, Þórhalla og Sigurður,
fastagestir og miklir stuðningsmenn
alls sem þar fór fram. Þó Sigurður
væri hæglátur þá var stutt í glettni
og ánægjulegt var að sjá hann stíga á
svið með félögum sínum og taka þátt
í gamanþætti á síðasta Gospelkvöld-
inu í desember sl.
Þau hjón voru líka virkir þátttak-
endur og sjálfboðar til aðstoðar við
undirbúning guðþjónustunnar á Há-
túnssvæðinu og var það vel þegin
þjónusta, sem Sigurður innti af gleði
og samviskusemi.
Oft heyrði ég í þeim hjónum í
síma, þau leyfðu mér að fylgjast með
áhyggjum þeirra og gleði. Þeim var
mikið í mun að beðið væri sérstak-
lega fyrir vinum og ættingjum sem
áttu um sárt að binda og var það ljúf
bón. Vænt þótti mér um þegar Sig-
urður var farinn að hafa samband
sjálfur til að ræða málin og fá leið-
sögn og ráð og fann ég þá hversu
traustur maður og heilsteyptur hann
var.
Góður drengur er fallinn frá. Ég
þakka Sigurði samfylgdina og alla
hans alúð og hjálpsemi í gegnum tíð-
ina. Ég bið góðan Guð að styðja og
styrkja Þórhöllu sem misst hefur
mikið og saknar mikils, sem og allt
hans venslafólk.
Í þér er það ljós
sem lýsir langt inn í dýpstu myrkur
Í þér er sá vega vísir
er verður oss öllum styrkur
Í þér er sá mikli máttur
er mildar oss allar þrautir
Í þér verður sérhver sáttur
við sárgengnar harma brautir
(Njörður P. Njarðvík.)
Guðrún Kr. Þórsdóttir, djákni.
Laust upp úr miðri síðustu öld hóf-
um við árgangur 1955 skólagöngu
okkar norður á Siglufirði í barna-
skólanum niðri á eyrinni. Einn af
þeim sem þar voru mættir til leiks
var Sigurður Guðmundsson eða
Siggi Gerðu en það var hann alltaf
kallaður í þá daga.
Sum okkar nutu sín vel í fjölmenn-
inu og fóru mikinn og stundum jafn-
vel fullmikinn, en önnur héldu sig
meira til hlés og sem næst jaðrinum
á öllu argaþrasinu á skólalóðinni.
Sigurður var einn af þeim og það var
ekki fyrr en nokkrum árum síðar,
þegar nokkuð var liðið á skólagöng-
una, sem hann vakti verulega athygli
okkar hinna.
Það var í stafsetningarprófunum
og þá sérstaklega eftir að við vorum
komin í fyrsta bekk í gagganum.
Einhverra hluta vegna voru strák-
arnir þá hafðir í einni bekkjardeild
en stelpurnar í annarri. Undarleg
skipting það en þarna var Sigurður
svo mikill og afgerandi stafsetning-
ardúx að engum þýddi að keppa við
hann. Oft þegar kom að því að okkar
ágæti kennari, sem var Páll Helga-
son frá Lindarbrekku, skyldi upp-
lýsa bekkinn um gengi keppenda,
sem vorum við nemendurnir, heyrð-
ist gjarnan muldrað einhvers staðar
í stofunni: „Siggi er víst örugglega
efstur aftur,“ og það gekk eftir. Siggi
var alltaf efstur.
Að öllum líkindum var ástæðan að
miklu leyti sú hve Siggi var mikill
lestrarhestur því á sama tíma og við
jafnaldrarnir eyddum flestum stund-
um niðri á Bíóbar eða á einhverju
flandri um bæinn, lá Siggi yfir bók-
unum sem hann hafði sótt á Bóka-
safnið þann hinn sama dag.
Næsta ár á eftir var Siggi ekki
lengur með okkur í bekk. Við höfðum
reyndar ekki séð hann allt sumarið
en þegar skólinn var byrjaður um
haustið sat hann eitt sinn á girðing-
unni hans Hauks á Kambi og hennar
Gunnu Finna. Hann beið þarna eitt
síðdegið fyrir utan dyrnar þar sem
strákarnir voru vanir að koma út úr
leikfimitímunum. Þarna inni hafði
hópurinn svo oft og mörgum sinnum
farið saman í „stikkasto“ og „hund-
urinn og beinið“ hjá leikfimikennar-
anum okkar honum Helga Sveins.
Nú var Siggi mættur til að heilsa upp
á sína menn og hann gerði það svo
sannarlega þarna með stæl.
Árin liðu og í hvert sinn sem eitt-
hvert okkar hitti Sigurð á förnum
vegi, hvort sem það var fyrir norðan
eða sunnan, heilsaði hann okkur
glaðlega og vildi vita hvað á daga
okkar hefði drifið síðan hann sá okk-
ur síðast, hvort við hefðum það ekki
alveg bærilegt og hvað við hefðum
svona helst fyrir stafni. Hann vildi fá
sem greiðust svör við spurningum
sínum og eftir svolítið spjall kvaddi
hann gjarnan innilega og bað okkur
að hafa það sem best þangað til hann
sæi okkur næst.
Síðar þegar stundir eða atburðir
þeir sem hér hefur verið minnst á
svo og margar aðrar voru orðnir að
ljúfsárum minningum eða dauft
bergmál þess sem einu sinni var,
vaknaði áhuginn á ný fyrir því að
hittast aftur og sjá hvert annað. All-
mörg ár höfðu liðið hjá og fortíð-
arþráin knúði nú dyra.
Fyrir tíu árum eða á fertugasta
aldursári hittist árgangur 1955
heima á Siglufirði og áttum við þar
alveg ólýsanlega góðar stundir sam-
an. Það var sem tími Sigurðar Guð-
mundssonar væri runninn upp á ný
og hann var kátastur allra og fann
sér síðan góðan stað á kirkjutröpp-
unum þar sem myndatakan af hópn-
um fór síðan fram.
Við sem ætluðum öll að hittast á
Siglufirði í sumar munum víst gera
það færri en ráðgert var því enn eitt
skarðið er nú fyrir skildi.
Siggi er fjórði bekkjarbróðirinn
sem hefur nú horfið okkur sjónum til
annarrar veraldar en við eftirlifend-
ur fáum hvorki skilið né þekkjum
ástæður þess að sumir eru kvaddir
til svo snemma en aðrir svo miklu
síðar.
Við munum minnast þín með sökn-
uð í huga og þú munt lifa í minningu
okkar.
Sendum aðstandendum öllum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Bekkjarfélagar –
árgangur 1955 –
Siglufirði.
SIGURÐUR ÓSKAR
GUÐMUNDSSON
Ástkær faðir okkar,
TRAUSTI BERGSSON,
lést á Københavns Amts Sygehus í Glostrup
fimmtudaginn 20. janúar.
Útförin auglýst síðar.
Elsa Bára Traustadóttir,
Þór Traustason,
Marta Rut Traustadóttir,
Mike Lynge.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELÍN LOFTSDÓTTIR,
Hásteinsvegi 64,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju í Vestmanna-
eyjum laugardaginn 29. janúar kl. 14.00.
Engilbert Gíslason, Bryndís Hrólfsdóttir,
Guðrún Gísladóttir, Stefán Sigurðsson,
barnabörn og barnabarnabarn.