Morgunblaðið - 28.01.2005, Qupperneq 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2005 39
MINNINGAR
minn var orðinn heimagangur á öll-
um helstu bæjum í sveitinni og leit á
hin helstu baráttumál héraðsins sem
sín eigin. Gaui átti sínar hamingju-
ríkustu stundir á Eiríksbakka og
fengum við vinir hans að njóta gest-
risni hans þar.
Eftir að Gaui greindist með
krabbamein í júlí 1998 læddist oftar
en ekki að manni sú hugsun að nú
gæti Gaui dáið hvenær sem er. Á
árabilinu 2001–3 var stórt skarð
höggvið í vinahóp Gauja. Þá létust
sjö af vinum hans: Hjónin Þóra og
Dóri Ystabæ 5, Guðmundur frá Kíl-
hrauni, Rut hans Kidda, Bryndís
hans Reynis, Ómar hennar Guðnýj-
ar, Einsi Púkk (maðurinn með ætt-
arnafnið). Enginn veit sína ævi fyrr
en öll er.
Föstudaginn 7. janúar sl. var hið
árlega baðstofukveld haldið á Flúð-
um en Gaui hafði beðið eftir þessu
kveldi með nokkurri eftirvæntingu.
Þegar dagurinn nálgaðist var hann
hins vegar kominn með hita og
auðsjáanlega orðinn fárveikur.
Þrátt fyrir úrtölur okkar vinanna
tók hann ekki í mál að hætta við
ferðina og dáðumst við að þraut-
seigju hans er hann tók á sínu síð-
asta til að komast heim í sveitina
sína. Daginn eftir fékk hann bráðal-
ungnabólgu og hjartastopp í kjölfar-
ið sem dró hann til dauða fáeinum
dögum síðar. Eftir á að hyggja var
ferðin heim í sveitina, sem var hon-
um svo kær, svanasöngurinn hans
Gauja. Hann var hrókur alls fagn-
aðar meðal vina og var meðal annars
kvaddur af sveitungum sínum með
fögrum fjöldasöng.
Nú er komið kvöld í lífi besta vin-
ar míns. Um leið og ég þakka fyrir
innihaldsríka vináttu sem entist nær
allt líf okkar beggja bið ég góðan
guð að styrkja fjölskyldu og vini í
sorg sinni.
Georg Theodórsson (Goggi).
Mjög kær vinur og félagi Guðjón
Skarphéðinsson er fallinn frá eftir
löng og erfið veikindi og síðustu tvö
árin var hann bundinn við hjólastól.
Gaui eins og við félagarnir kölluðum
hann var ekkert á því að gefast upp
og tókst hann á við veikindi sín með
æðruleysi og hetjuskap alveg fram á
síðasta dag.
Við Gaui kynntumst fyrir hartnær
40 árum er við gengum í skátafélag-
ið Dalbúa. Þar myndaðist ákveðinn
kjarni sex stráka sem alla tíð síðan
hafa haldið hópinn. Minningarnar
frá þessum tíma eru enn í dag ljóslif-
andi í huga mínum. Margar helgar-
ferðir voru farnar upp í Kút. Kom
það fyrir að við strákarnir vorum að
berjast uppi á Hellisheiði í vitlausu
veðri, þá var Gaui gjarnan í stutt-
buxum og í ekta föðurlandi innan
undir, alltaf syngjandi og kátur.
Gaui var vinur vina sinna og var
ávallt tilbúinn að rétta hjálparhönd
ef eitthvað var í gangi, enda hand-
laginn og hörkuduglegur. Þegar við
hjónin keyptum okkar fyrstu íbúð
og var verið að múra og vinna í íbúð-
inni mætti Gaui fyrstur til að að-
stoða og handlanga í múrarann. Við
hjónin vorum ánægð með þennan
vinargreiða þar sem ég var að vinna
úti á landi en þrátt fyrir það vissi ég
að þetta var allt í góðum höndum
vinar míns.
Þegar fram liðu stundir og við
strákarnir fórum að eignast fjöl-
skyldur var Gaui óþrjótandi að
halda hópnum saman og kom oft í
heimsóknir og ræktaði vinsemdina.
Það var hann sem boðaði skáta-
fundi eins og við gjarnan kölluðum
það að koma saman. Hann stóð fyrir
þorrablótum og öðrum stórveislum.
Efst í huga mínum eru matarveisl-
urnar sem haldnar voru á Eiríks-
bakka undir nafni Svínafélagsins
þar sem hvert ár hafði ákveðið
þema, eins og t.d. Svið ’95, Svín ’97
og Naut ’98. Undirbúningur var oft
mikill fyrir þessar veislur, matseðill-
inn var í bundnu máli, myndskreytt-
ur, og allir félagar fengu húfu
merkta þessu tilefni. Ég vil einnig
minnast þorrablótanna sem hann
stóð fyrir. Þangað bauð hann þess-
um litla skátakjarna og mökum, þar
var borðað, dansað, farið í heita
pottinn og þá skipti ekki máli hvað
klukkan var.
Haustið var hans tími, að fara ríð-
andi í Skeiðarétt eða Hrunarétt, það
var toppurinn. Eftir á bauð hann
stórum hópi fólks í kjötsúpu á Ei-
ríksbakka.
Vina- og kunningjahópur Guðjóns
er orðinn býsna stór og veit ég að
hans verður sárt saknað, en minn-
ingin um þennan frábæra félaga
dansandi á rauðu bítlaskónum á
stofugólfinu á Eiríksbakka syngj-
andi „Hvítir máfar“ mun lifa.
Að endingu vil ég votta Ágústu
móður Guðjóns og systkinum hans
mína dýpstu samúð.
Björgvin Magnússon.
Fyrstu kynni mín af Guðjóni voru
þegar við vorum 13 ára strákar og
unnum saman í fiski. Við bjuggum í
nágrenni hvor við annan í Voga-
hverfinu. Það var síðan árið 1979 að
við hjónin fluttum ásamt eldri dótt-
ur okkar í Spóahóla 4 og vissum við
ekki þá að Gaui bjó á hæðinni fyrir
neðan. Samgangur varð strax mikill
milli íbúða og var Gaui aufúsugestur
á heimili fjölskyldu okkar alla tíð
síðan. Gaui hafði það fyrir venju að
banka ekki heldur tók hressilega í
húninn og gekk inn og sagði háum
rómi: Er einhver heima? Hesta-
mennsku stundaði Gaui allt þar til
veikindin settu strik í reikninginn.
Hann var í mörg ár með okkur í
hesthúsi með hesta sína en hestar
hans fengu frumleg nöfn eins og
Fixi, Mórall og Skandall. Frá árinu
1984 vorum við með hesta okkar yfir
sumartímann á bænum Eiríksbakka
í Biskupstungum hjá móðursystur
Gauja, Huldu. Frá þeim tíma varð
Eiríksbakki Gauja hjartfólginn og
árið 1985 réðst hann í miklar fram-
kvæmdir þar er hann hóf að byggja
nýtt íbúðarhús handa Huldu með
þægindum sem öðrum þóttu sjálf-
sögð. Þær urðu margar stundirnar
sem við dvöldum ásamt Gauja á
Bakkanum, þar sem riðið var út,
hugað að girðingum og öðrum
mannvirkjum og haft gaman af hlut-
unum, en það var nokkuð sem Gaui
átti auðvelt með alla tíð. Eftir fráfall
Huldu tók Gaui við Eiríksbakka þótt
engan búskap hafi hann stundað
annan en hestamennsku og var með
hesta í hagagöngu þar. Á Eiríks-
bakka var Gaui sem höfðingi heim
að sækja og komu margir þangað
við á ferð sinni um landið eða gagn-
gert til að heimsækja hann. Fastir
liðir voru Bakkahátíðir sem voru um
verslunarmannahelgi. Þá kom fjöldi
vina á Bakkann og áttu góðar stund-
ir með Gauja sem skipulagði hátíð-
arnar eins og honum einum var lag-
ið. Á réttardegi Skeiðamanna haust
hvert bauð Gaui fjölda fólks í kjöt-
súpuveislu sem stóð frá hádegi til
kvölds.
Við fráfall höfðingja eins og Gauja
getum við ekki annað en þakkað þau
forréttindi að telja hann til vina okk-
ar.
Við sendum móður Gauja og
systkinum hans okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Minningin um góðan vin lifir.
Sigurþór Jóhannesson og
Árný Ásgeirsdóttir.
Gaui var góður vinur okkar systra
en hann var æskuvinur föður okkar.
Veikindi höfðu hrjáð hann undanfar-
in tæp sjö ár og á undanförnum
misserum fór heilsa hans stöðugt
versnandi þar til hann tapaði barátt-
unni að kveldi 18. janúar. Það kom,
þrátt fyrir langan aðdraganda, sem
mikið reiðarslag þegar við fréttum
að Gaui okkar væri dáinn. Hann var
prýddur mörgum góðum kostum,
var ávallt hress og sá oftar en ekki
spaugilegu hliðina á hlutunum.
Frásagnarstíll Gaua var magnað-
ur og oftar en ekki þegar hann kom í
heimsókn sátum við systurnar og
hlustuðum á sögur af fólki sem við
ýmist þekktum eða þekktum ekki.
Það var ekki aðalatriðið, það var
alltaf eins og maður væri bara að
heyra skemmtilega gamansögu með
góðum persónum. Aldrei aftur mun-
um við heyra eins mörg sko og komu
af vörum Gauja.
Jóhannes Bjarki, þriggja ára son-
ur Erlu, hafði á orði þegar honum
var sagt að Gaui væri dáinn að núna
væri hann stjarna á himninum og nú
væri honum batnað og gæti gengið
um.
Við vottum móður Gauja og systk-
inum okkar dýpstu samúð.
Minningin um góðan vin mun lifa
áfram.
Unnur og Erla Sigurþórsdætur.
Þegar ég sit hér og minnist vinar
míns Guðjóns Skarphéðinssonar þá
kemur óhjákvæmilega margt upp í
hugann. Ég kynntist Guðjóni eða
Gauja eins hann var alltaf kallaður
þegar ég kom til starfa hjá bygging-
arvörudeild Sambandsins fyrir ald-
arfjórðungi. Ég hafði verið starfandi
hjá verslunardeild Sambandsins en
vissi alltaf af Guðjóni í byggingar-
vörudeild. Það var nefnilega þannig
í verslunardeildinni að þegar vant-
aði vörur frá byggingardeild þá
sögðu yfirmennirnir ,,hringdu í
Gauja“ og málið var klárt. Þessu átti
ég eftir að kynnast betur þegar ég
kynntist honum fljótlega eftir að ég
fór að vinna hjá byggingarvöru-
deildinni. Alla tíð síðan tel ég það
eitt mitt mesta gæfuspor að hafa átt
hann að vini. Eftir að við kynntumst
leið ekki dagur án þess að ég heyrði í
eða hitti Gauja. Á þessum tíma átti
byggingarvörudeild Sambandsins
undir högg að sækja, bæði vegna
staðsetningar og vaxandi sam-
keppni. Það var því lagt til við okkur
að efla sölu og afkomu deildarinnar.
Þá komu hæfileikar Gauja best í
ljós. Hann hafði þann einstæða
hæfileika að kunna að tala við fólk.
Hann virtist þekkja alla og fólk lað-
aðist að honum. Óhætt er að fullyrða
að árangur deildarinnar, sem var
mikill, var að mestu leyti honum að
þakka. Það var síðan kaldhæðni ör-
laganna að keppinautar keyptu
byggingarvörudeildina og lögðu þar
með af hina óþægilegu og vaxandi
samkeppni sem stafaði frá henni. En
það er nú önnur saga.
Að fá að umgangast Gauja dag-
lega voru forréttindi sem ég hefði
ekki viljað missa af. Skemmtilegri
félaga er ekki hægt að hugsa sér.
Gaui var í eðli sínu félagsvera og leið
best í hópi. Hann var einstaklega
orðheppinn, sagði vel frá og gæddi
sögur sínar einstökum húmor, þá
var hann mjög fróður um menn og
málefni. Gaui þekkti vel til manna og
var ættfróður og glöggur. Hann var
meðan heilsan leyfði mikill hesta-
maður og kunni vel með þá að fara.
Gaui var í eðli sínu maður sveitar-
innar og átti jörðina Eiríksbakka í
Biskupstungum. Þar dvaldi hann
þegar hann gat og undi sér vel með-
an heilsan leyfði. Það var því engin
tilviljun að viku áður en hann lést
lagði hann mikið að okkur Gogga að
við færum með honum á ,,Bakkann“
til að sjá sveitina sína og hitta góða
vini. Guðjón var þá orðinn mjög
veikur. Þarna áttum við yndislega
kvöldstund í góðra vina hópi. Og
ekki skemmdi að „sveitin skartaði
sínu fegursta“, eins og Gaui sagði
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HÖRÐUR HERMÓÐSSON,
Mánagötu 16,
Reyðarfirði,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu í Neskaup-
stað fimmtudaginn 20. janúar, verður jarð-
sunginn frá Reyðarfjarðarkirkju laugardaginn
29. janúar kl. 14:00.
Sigrún Jónsdóttir,
Herbert Harðarson,
Steinar Harðarson,
Elfa Harðardóttir, Örvar Þór Einarsson,
Magnús Þór Snorrason, Elín Einarsdóttir
og afabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ELÍSABET KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hrepphólum,
Hrunamannahreppi,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Ási, Hvera-
gerði, fimmtudaginn 20. janúar, verður jarð-
sungin frá Hrepphólakirkju laugardaginn
29. janúar kl. 14.00.
Rútuferðir verða frá Umferðarmiðstöðinni í Reykjavík kl. 11.30 og frá
Fossnesti, Selfossi, kl. 12.30.
Elín Jónsdóttir, Ámundi Elísson,
Sigurður Jónsson, Guðrún Sólveig Guðmundsdóttir,
Stefán Jónsson, Katrín Ólafsdóttir,
Guðjón Jónsson, Guðmunda Ólafsdóttir,
Kristján Jónsson, Ásta Gottskálksdóttir,
Gunnar Jónsson, Sigríður Karlsdóttir,
Sólveig Jónsdóttir, Ake Jonsson,
Anna Jónsdóttir, Sigurður Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kær systir okkar og mágkona,
GUÐRÚN HELGADÓTTIR,
áður til heimilis í
Hvassaleiti 20,
Reykjavík,
andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu
Grund fimmtudaginn 6. janúar sl.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Aðalsteinn Helgason, Signý Óskarsdóttir,
Björn Helgason, Jóhanna Hjaltadóttir,
Ólöf Helgadóttir,
Jóhanna D. Jónsdóttir,
Jóna Sveinbjarnardóttir
og fjölskyldur.
Kær bróðir okkar og mágur,
KARL ÞÓRÐARSON,
Háeyrarvöllum 44,
Eyrarbakka,
verður jarðsunginn frá Eyrarbakkakirkju
laugardaginn 29. janúar kl. 14.00.
Anna M. Þórðardóttir, Ágúst Stefánsson,
Ársæll Þórðarson, Eygló Karlsdóttir.
Elskulegur eiginmaður, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURJÓN ODDSSON SIGURÐSSON
verkstjóri hjá Vegagerðinni,
Holtateigi 3,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju mánu-
daginn 31. janúar kl. 11.00.
Ester Bára Sigurðardóttir,
Sólveig Sigurjónsdóttir, Sigurður Jónsson,
Sigurður Sigurjónsson, Hildur Nielsen,
Sævar Geir Sigurjónsson, Heiðdís Björk Helgadóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna fráfalls elskulegs föður
okkar,
EDWARDS PÁLS EINARSSONAR,
3630 Centerview Avenue,
Wantagh,
New York.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Anna Kristín Einarsson,
Eirik Einarsson.