Mánudagsblaðið - 26.04.1954, Blaðsíða 8

I “
OR EINU 1 ANNAÐ
Börnin og íþróflavöflurinn — Ðrjúglaefi áftur-
eyrínga — Læknir eöa skaftheimtumaöur! -
leikhúshornið — Östyrkir veiziugeslir —
Nú fer að líða að því, að keppnir hef jast á íþrótta-
vellinum hér í Reykjavík. Það var oft leitt að sjá ung-
lihga í fyrrasumar, sem störðu löngunai’augum gegnum
vallardyrnar, en skorti skotsilfur til þess aö kaupa
sig inn á leikina, sem þar voru háðir. Flest voiai þetta
„smápattar“ fullir af áhuga, en félausir.
Vissulega væri óskandi, að vallaryfirvöldin og
íþróttafélögin sæu sér fært, að hleypa þessum ungu
borgurum endurgjaldslaust á völlinn og hlú þannig að
heilbrigðum áhuga þeirra á iþróttamálum.
★
Margir hafa brosað, að drjúglæti þeirra Akureyr-
inga, enda skapazt margar gamansogur um það.
Þó keyrði dagskrá þeirra í s.l. viku uni þverbak.
Þá voru látin koma fram í útvarpið 7—9 ára börn og
þuldu þau ýmsa speki um „þætti úr lífi skáldsins“
(Davíðs frá Fagraskógi) og önnur álíka þaulhugsuð
efni, sem þau hvorki skildu né höfðu áhuga fyrir, en
verkefnin voru búin þeim í hendiu- af einhverjum af-
vegaleiddum „menntamönnum11 nyrðra. Þetta er ekki
hægt, jafnvel þó Norðlendingar eigi í hlut.
Það slys varð, að tveggja krónu peningur hrökk
ofan í bani og lá því við köfnun. Nærstaddur maður
brá við og tókst að hrista peninginn úr barninu í tæka
tíð. Eftir á hafði hann orð á því, að hann væri senni-
lega hið bezta læknisefni.
Kunningi hans, sem hlustaði á, greip framm í og
sagði: „Efcki kannski góður læknir. en hreint afbragðs
skattheimtumaður.“
iÞjóðleikhússtjári á nú í miklum málaferlum við
stai'fsmenn þá, sem hann hefur vikið úr stöðu við
stofnun sína. Eni hvorki meira né minna en fimm
fyrrverandi starfsmenn í máli við hann, og virðast
lögfræðingar hans hafa nóg fyrir stafni ......... Nú
er verið að æfa hið nýja íslenzka stykki Gimbill að
sögn og fylgir sögunni að Gunnar Hansen sé leikstjóri
.... öndin villta verður frumsýnd í Þjóðleikhúsinu um
25. þ. m. ef allt gengur að óskum ...
ff
f'yrst hið opinbera er svo ákveðið að halda áfram
veizluhöldum x ráðherrabústaðnum við Tjarnargötu
væri ekki úr vegi, að það krefðist þess að gestirnir
bæru vín sitt betur eða flyttu sig heim í bifreiðum í
stað þess að veltast úr veizlusölum hins opinbei’a.
Dagar eru nú að lengjast og óþai’fi fyrir ráðherrabú-
staðinn að vera í einskonar samkeppni við gaman-
myndasýningax Tjaraarbíós •— frítt!
Mivnð á aá gera í kvöld?
KVIKMYND AHtJS:
Garnla bíó: Leiksýninga-
skipið. Ava Gardner. Kl, 5, 7
og9.
Nýja bíó: Svarta rósin. Tyr-
one Power. Kl. 7 og 9.
Páska „show“. Kl. 5.
Tjarnarbíó: Syngjandi
ístjömur. Rosemaiy Cloony.
Kl. 5, 7 og 9.
Ansturbæjarbíó: Czardas-
drottningin. Marika Rökk.
Ki. 5, 7 og 9.
Stjörmibíó: Nýtt hlutverk.
Óskar Ingimai’sson. Kl. 5, 7
og 9.
Hafnarbíó: Topper. Ronald
Young. Kl. 5, 7 og 9.
Tripolibíó: Fljótið. Arthur
Shields. Kl. 5. 7 og 9.
LEIKHÚS:
Þjóðleilvbúsið. Piltur og
stúlka. Bryndís Pétursdóttir.
Kl. 20.
Iðnó: Frænka Charleys.
Árni Trvggx’ason. Kl. 20.
Sjálfstæðishúsið: Kvöld
vaka. Fóstbræður. KL 21.
SÖNGUR
MR. ROY HICKMANS
Spegílmynö aí Tónllsl-
féi. eins eg það er nú"
Á vegiun Tónlistarfél. heyrði
maóur enskan söngvara í
Austurbæjarbió. Mr. Hickinan
hefur kannski einhverntíma
haft raddefni, en mjög léleg-
ur „skóli“ hefur gert rödd
hans hrapalega ljóta og mr.
Hickman virðist syngja með
allri þeirri misheppnun, sem
einn lélegur söngmaður hefur
Söngskráin var löng og
hvorki ensku né germönsku
tónskáldin virtist hann skilja.
Hið monotóna og hljómlausa
raddsvið mr. Hickmahs gat
heldur ekki gefið honum
færi að túlka þessi lög list-
rænt.
Árni Kristjáirsson aðstoð-
aði og gaf, þvi miður, þessum
söngmanni litla aðstoð, en lék
undirleik laganna með sínum
vanalega monotónska blæ.
Sig. Skagfield.
KYÖLDYAKA
FÓSTBRÆDRA
Ekltert lát viröist vera á
aðsókn að skemmtunum Fóst-
bræðra í Sjálfstæðishúsinu.
Kórinn safnar nú fé til ut-
anfai’ar að hausti o gheldur
kvöldvökur í sambandi við
það. Mörg ágæt skemmtiatriði
eni þar sýnd, og hljóta þau
ágætustu undirtektir áhorf-
enda. M. a. syngja þeir Krist-
ján Kristjánsson og Hreinn
Pálsson einsöng, en öllum til
mikillar ánægju þá kemur
næst á sviðið hin ágæta eftir-
herma Gestur Þorgrímsson og
syngur nokkur lög „með
þeirra i’öddu“. Þá syngur^
Gestur og gamanvísur, sem'
vekja mikla kátínu. Nínaj
Sveinsdóttir og Lárus Ingólfs
son létu sitt ekki eftir liggjaj
með bráðskemmtilegum leik-J
þætti, Cocktáil-party — og
kórfélagar sýndu annan þátt,'
Spilakvöldið, við mikla hrjfn-1
ingu.
Skemmtunin hófst með
M\MD\4pSHLAi>in
Nei, jner eru ekk! klnverskar, heldur ungar leikkonur dansk-
ar, sein brugðið hafa sér í kínverskan búning.
söng „Kigólettókórsins*‘ (úr
óperunni) en lauk með söng
allra kórmanna. Hin bezta
skemmtun, sem menn ættu að
sjá.
I. ILH.
Sumarhattur
Kvikniyod Öskars Gtsfeisonar:
Nýfflfuiverk
Hin nýja íslenzka krikmynd
„N-ýtt Mutverk“ gerð eftir
sögn Vilhjálms S. Vilhjálms-
sonar og kvikmynduð af Ósk-
ari Gíslasyni, var frumsýnd í
Stjörnubíó 2. dag páska.
Það er bezt að segja það
sti’ax, að frá tæknilegn sjón-
armiði þ. e. a. s. því einu, sem
við kemur stai’fi kvikmyndar-
ans, er þetta það bezta, sem
gei’t hefur verið í íslenzkri
kvikmyndagerð, og gallarair,
þótt margir vel skiljanlegir.
Óskar Gíslason hefur sannað,
að hann getur gert mjög særni
lega kvikmynd, ef hann fær til
þess öll tæki og húsakost, sem
slíkt verk krefst. En honum
ei', sem öllum öðrum ómögu-
legt að ljúka sliliu verkefni
vel, með þeim aðstæðmn, sem
undirritaður veit, að hann býr
við.
Hitt er svo annað mál, að
margt er það í mynd þessari,
sem hefði getað verið miklu
betra, og margir gallar mynd-
arinnar eni með öllu ófyrir-
gefanlegir, en þar ber fyrst og
fremst að gagnrýna leik-
stjói’n, sem víða er götótt,
kvikmyndahandrit, sem skort-
ir mikið alúð og natni og leik-
endaval, sem hefur mistekizt
í nokkrum hlutverkum.
Kvikmyndin er fremur svo-
köluð „documentary“ en kvik-
myuduð lífsbarátta gamais
manns og tengdadóttur lians.
Hún er áherzlnlitil, látlaus,
dramalaus, líkust því sem
kvikmyndari hafi farið í eld-
hiis á alþýðuheimili og spurzt
fyrir um liínaðarháttu íbú-
anna og fengið ósköp litlausa
lýsingu á lífi þeirra og bar-
áttu. Inn í þessa baráttu er
svo fléttað smáatriðmn, f jöí-
skyldunagi, nágrannakrit,
„heimilisvininum“. Meira er
ekki fyrir hendi.
Leikaramir Gerður Hjör-
leifsdóttir og Öskar Ingimars-
son gei’a hlutvei’kum sínum
skil vonmn framar. Bezta leik-
inn sýnir Emilía Jónasdóttir,
en allgóðir eni jxeir Guðnnmd-
ur Pálsson og Einar Eggerts-
son.
Kxnkmyndun Gskars Gísla-
sonar er á köflum ágæt og
talið hefur náðst óvenjuvel,
þótt víða gæti truflana, sem
óhjákvæmilegt er undir slík-
um aðstæðum og hann hefur
við að búa.
Þegar manni .vei’ður hugs-
að til hins mikla liers manna,
kvikmyndara, leikstjóra, og
alíra hinna fjölnxörgu sem
vinna að einni miðlungs-mynd
útlendrí, þá furðar maður sig
á, að svo vel hafi tekizt sem
raun er orðin á. Óskar hefur
það í séi’, sem þarf tii þess að
framieiða bi’úklega íslenzka
kvikmjmd, en vinnuskilyx’ðin
buga hann enn, því miður.
A. B