Morgunblaðið - 20.02.2005, Síða 53

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. FEBRÚAR 2005 53
MENNING
DFA tvíeykið, sem skipað erþeim Tim Goldsworthy ogJames Murphy hefur vak-ið mikla athygli fyrir
framúrskarandi vinnubrögð, frum-
legar lausnir og spennandi útfærslu á
verkum annarra, en ekki síður hefur
það notið hylli fyrir eigin músík, mylj-
andi dansrokkpönk, glannalegt og
ögrandi. Einn angi DFA er LCD
Soundsystem, sem sendi frá sér
fyrstu breiðskífuna fyrir skemmstu,
en þar er James Murphy í aðal-
hlutverki.
Samfelld mistök
James Murphy er menntaður í
enskum fræðum og minnist þess oft
er honum var boðið að vera meðal
höfunda á sjónvarpsþáttum sem köll-
uðust Seinfeld. Dugði ekki að honum
væri boðið að vera aðalhöfundur við
þáttaröðina; hann nennti ekki einu
sinni að svara tilboðinu, enda vissi
hann ekkert um það hvernig Seinfeld
myndi reiða af, verið að undirbúa tök-
ur á fyrstu þáttunum, þegar þetta
var. Hann nefnir þetta gjarnan í við-
tölum þegar menn eru að hæla hon-
um fyrir DFA eða LCD Soundsys-
tem – „ég er auli“ segir hann og bætir
við að þetta hafi verið stærstu mistök
lífs síns. „Það er ekkert jákvætt við
það að gera mistök og það er einmitt
það sem ég hef eytt ævinni í – sam-
felld mistök.“
Að loknu námi fékkst Murphy við
ýmislegt, hringdi í fólk og ræddi um
meltingartruflanir fyrir lækna-
samtök, afgreiddi í plötubúð og vann
um tíma sem útkastari, enda lærður
sparkboxari. Fyrstu hljómsveitina
stofnaði hann tólf ára gamall og þær
urðu margar áður en hann gafst upp
á spilamennskunni um tíma, segist
hafa orðið leiður á indí-móralnum þar
sem svo mikið var lagt uppúr að vera
kúl og gáfaður, hvorki mátti detta af
mönnum né drjúpa þar sem þeir
stóðu með krosslagða arma að hlusta
á snobbsveitirnar.
Sáraeinfalt og áhrifaríkt
Þó Murphy hafi hætt að spila í
hljómsveitum um tíma hætti hann
ekki að fást við tónlist, fór að taka
upp fyrir aðra, ýmist sem upp-
tökustjóri og hugmyndasmiður eða
bara sem takkamaður. Hann fór svo
að skapa aftur af fullur krafti er hann
kynntist breska tónlistarmanninum
Tim Goldsworthy, sem var neðal
þátttakenda í U.N.K.L.E. verkefni
James Lavelle. Þeir félagar voru þá
ráðnir, hvor í sínu
lagi, til að vinna að
skífu David Holmes,
Bow Down to the Ex-
it Sign, sem tekin var
upp í New York 1999.
Goldsworthy forritaði
takta fyrir Holmes og
Murphy var takka-
maður. Þeir náðu svo
vel saman að smám
saman tóku þeir völd-
in í hljóðverinu, plat-
an fór að snúast um
þá en ekki Holmes.
Holmes hélt til Lund-
úna að taka plötuna
upp á nýtt, en Golds-
worthy varð eftir og
þeir Murphy fóru að
troða upp sem plötu-
snúðar.
Þetta var 1999 og
lítið nýtt í boði í tón-
listarlífi New York,
eða svo þótti þeim fé-
lögum í það minnsta.
Þeir unnu með ýms-
um listamönnum og mótuðu eigin stíl,
þungan harðan danstakt en í stað
þess að treysta bara á tölvur og hljóð-
smala eins og alsiða var gripu þeir yf-
irleitt til einfaldari meðala; þeirra að-
al var klapp og kúabjöllur, sáraeinfalt
og áhrifaríkt.
Dauði að ofan
Vendipunktur í sögu samstarfs
þeirra félaga, sem tekið höfðu sér
nafnið DFA, Death from Above,
Dauði að ofan, var er þeir rákust á
rokksveitina The Rapture í klúbbi í
New York, ömurlegri búllu að því
Murphy segir sjálfur og einnig að
sveitin hafi verið frekar slöpp en afar
efnileg. Þeir ákváðu að vinna með
hljómsveitinni, bræddu saman kraft-
mikla hráa danstónlist við hrátt rokk
svo úr varð tónlist sem einna helst
mætti kalla danspönk og það býsna
gott eins og heyra má til að mynda á
Rapture-plötunni frábæru House of
Jealous Lovers (og líka á Gauknum
sælla minninga þegar The Rapture
spilaði á Airwaves).
Samstarf þeirra DFA félaga við
Rapture og fleiri álíka sveitir, Radio
4, Primal Scream (á plötunni frábæru
XTRMNTR. Kill All Hippies? Ójá.)
varð til þess að ólíklegustu listamenn
leituðu til þeirra um samstarf, til að
mynda Britney Spears, sem þeim
leist ekki á að vinna með, og Janet
Jackson, sem þeim leist á að vinna
með, en gleymdu að svara hringingu.
Samhliða voru þeir líka teknir að gefa
út smáskífur undir nafninu LCD
Soundsystem, sem er reyndar að-
allega aukasjálf Murphys.
Niður með snobbið
Eitt fyrsta lag LCD Soundsystem
sem vakti verulega athygli var hið
umdeilda og bráðfyndna lag Losing
My Edge sem er dæmigert fyrir af-
stöðu Murphys til tónlistarlífsins og
lífsins almennt, beitt gagnrýni á klík-
urnar, snobbið og montið sem verður
fljótlega allsráðandi í öllum menning-
arkimum; við erum betri en þeir
segja hinir frjálslyndu og frumlegu
og eru um leið orðnir afturhaldsamir
og staðnaðir. Um það er einmitt áð-
urnefnd smáskífa, Losing My Edge,
þar sem Murphy telur upp alla helstu
merkisatburði danstónlistarsögunnar
sem sjónarvottur, allt frá því Can hélt
fyrstu tónleikana í Köln 1968 til þess
að hann vaknaði allsber á ströndinni á
Ibiza 1988.
Fyrsta LCD Soundsystem skífan,
samnefnd sveitinni, kom út í lok síð-
asta mánaðar og er hreinasta af-
bragð. Það gerir plötuna enn eigu-
legri að útgáfunni fylgir diskur með
þeim smáskífum sem sveitin var búin
að gefa út, þar á meðal Losing My
Edge. Ástæða er einnig til að vekja
athygli á safnskífum sem helgaðar
eru DFA: Compilation #1 heitir sú
fyrri og sú síðari, sem kom út á síð-
asta ári og er einkar vel heppnað
þriggja diska safn, heitir einfaldlega
Compilation #2.
Tónlist á sunnudegi
Árni Matthíasson
Klapp og kúabjöllur
Hreinlífið er gott, tær hugsun og skýrar reglur,
en þó er spillingin alltaf freistandi, þegar menn
kássast upp á annarra manna jússur, tína það
saman úr ólíkum tónlistarstílum sem þeir helst
kjósa og blása á hefðina. Víða eru menn þannig
að bræða saman rafeindatónlist og órafmögnuð
og/eða óhefðbundin hljóðfæri. Skoðum það
síðar en beinum nú sjónum að mönnum sem
beita danstónlistartólum og rokktónlist og öfugt.