Morgunblaðið - 09.06.2005, Blaðsíða 40

40 FIMMTUDAGUR 9. JÚNÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
dyravörsluna. Þrítug kaupi ég þessi
súkkulaðidýr enn og hugsa til þín
með hlýju.
Merkilegast fannst mér þegar ég
eltist, að sjá hvað andinn var ungur
hjá þér og hversu margt þú hafðir
upplifað. Hér hélt ég að Kaupmanna-
höfn og hjólatúrar um Strikið væru
eitthvað sem þú kannski tengdir ekki
við, níræður maðurinn, en komst að
raun um að þetta var hluti af þínum
reynsluheimi líka, bara áratugum
fyrr. Barmaði mér yfir lokaprófum
og prófkvíða hjá þér nýverið og var
mætt af brosi og hvatningu þess sem
bæði veit og skilur. Mikið gastu
skemmt okkur með sögum og vísum.
Sagan um fuglinn sem tældi mann-
garm út í á með kvakinu: „Vadd-údí,
vadd-údí“ kitlaði hláturtaugarnar
ekki síður en gervihroturnar sem þú
framkallaðir þegar þú þóttist sofa í
okkar návist. Mér þótti vænt um
hvernig þú dróst mig, gikkinn, að
landi við ýmis tækifæri, langt fram
eftir aldri. Mér þótti vænt hvað þú
sýndir dóttur minni og manni mikla
hlýju. Mér þótti vænt um samtölin
okkar en líka þagnirnar. Mest af öllu
þótti mér vænt um þig.
Sofðu vært, þín
Arnfríður.
Í dag kveðjum við elskulegan afa
okkar sem lést 1. júní síðastliðinn á
nítugasta og sjötta aldurs ári, saddur
lífdaga. Afi var alltaf virðulegur
maður og gerði alla hluti upp á tíu,
vel, örugglega og strax, hann ætlað-
ist til þess sama af öðrum og hefur
það verið gott veganesti fyrir okkur
að reyna að fylgja. Margar minning-
ar koma upp í hugann, flestar frá
Víðivöllum þar sem afi og amma
bjuggu í næstu götu við okkur. Minn-
ingarnar eru ófáar úr garðinum þar
sem hann kenndi manni hvernig átti
að hirða garðinn, þá fékk maður hníf
í hönd og skrapaði milli hellnanna
eða fékk kennslu í að klippa tré, en
garðurinn var alltaf glæsilegur eins
og annað sem afi kom að. Eins voru
dagarnir á Snæfoksstöðum minnis-
stæðir þar sem fjölskyldan kom sam-
an við stangveiði eða gróðursetn-
ingu. Ökuferðirnar m.a. í Dalbæ voru
fróðlegar en á leiðinni fræddi hann
okkur um stjörnurnar og náttúruna í
kring. Minningarnar um allar spila-
stundirnar voru skemmtilegar og
fróðlegar en þær voru ófáar sem
hann eyddi með okkur barnabörnun-
um og svo síðar barnabarnabörnum.
Afi var vitur maður og vel inni í öllum
málum, allt til enda dags, það var því
alltaf gaman að spjalla við hann og
gat maður spurt hann um alla hluti
því svarið vissi hann. Ekki var síður
gaman að ræða við hann um þjóðmál
en á þeim hafði hann ákveðnar skoð-
anir og var tilbúinn að leiðbeina okk-
ur, jafnvel óbeðinn.
Elsku amma, megi guð gefa þér
styrk í sorg og söknuði, þú ert að
kveðja eiginmann og ævifélaga.
Elsku afi, takk fyrir allar stund-
irnar og fyrir að vera þú sjálfur.
Minning um góðan mann lifir. Hvíl
þú í friði.
Einar, Guðfinna, Inga
Fríða og fjölskyldur.
Það er sjónarsviptir að Inga föð-
urbróður mínum eins og systkinum
hans öllum; þau voru hvert öðru
föngulegri. Ingi náði 95 ára aldri og
lifði lengst þeirra. Má það eflaust
þakka framförum í læknisfræði og
óþreytandi umhyggju Fríðu konu
hans sem lét sér annt um holla lifn-
aðarhætti þeirra og heilsusamlegt
matarræði.
Það var afar kært milli Þorkels
föður míns og Inga frænda þrátt fyr-
ir nær 12 ára aldursmun. Og náinn
vinskapur eiginkvenna þeirra inn-
siglaði sambandið. Ég man vel fagn-
andi rödd móður minnar: „Ingi og
Fríða eru komin í bæinn og ætla að
gista“ enda heyrði ég þetta oft í æsku
. Þá voru þau hjónin á ferð með Níní
elstu dóttur sína í fyrstu og síðar
smástækkandi barnahópinn.
Ég hefi oft undrast hvað hann Ingi
frændi var mér góður og þolinmóður
í barnæsku minni. Hann var kennari
í Garðyrkjuskólanum á Reykjum
þegar hann var um þrítugt. Við
mamma dvöldumst hjá þeim Fríðu
sumarlangt þegar ég var 5 ára, pabbi
hefur líklegast verið á síld það sumar
og Níní nýfædd. Á hverjum morgni
sat ég um Inga frænda, laumaði
hendi minni í hrjúfa vinnuhendi hans
(sem mér finnst núna að hljóti að
hafa verið mjúk og heit) og tölti með
honum eftir grófgerðri tröðinni nið-
ur í gróðurhúsin. Aldrei man ég til að
hann amaðist við mér er ég fylgdi
honum eftir eins og hvolpur, dag-
langt.
Keimlíkar eru minningar mínar
um hann einu eða tveimur árum síð-
ar, eftir að þau Fríða fluttu til Sel-
foss. Þá fylgdi ég honum eftir við lax-
veiðar í Ölfusá. Hann fann mér
hættulausan stað við bakkann en
stóð sjálfur úti í á við veiðarnar.
Ég hitti frænda minn síðast fyrir 3
mánuðum. Skrapp til þeirra hjóna á
Hrafnistu til að hitta þau örskots-
stund. Var að skrifa boðskort á sýn-
ingu og fann það út að mér væri nær
að heilsa upp á þau en að bjóða á opn-
un sem þau gætu ekki þegið.
„Já, þetta var nær, þú áttir einmitt
að koma“ sagði frændi minn, hnuss-
aði svolítið en lét mig finna að hann
fagnaði komu minni þó ég hefði alveg
mátt sýna mig fyrr.
Vertu kært kvaddur, Ingi frændi.
Kristín Þorkelsdóttir.
Mig langar að minnast Sigurðar
Inga Sigurðssonar, sem lést 1. júní
sl. Hann var föðurbróðir minn og síð-
astur þeirra systkina sem féll í val-
inn. Ekki var það meining mín að
ryðjast fram á ritvöllinn til þess að
minnast Inga frænda míns því að
mér finnst ég ekkert hafa að segja.
En það er víst áreiðanlega tóm vit-
leysa því að við nánari umhugsun er
margs að minnast og margt að
þakka.
Ég man fyrst eftir Inga þar sem
hann sat á skrifstofu í Mjólkursam-
sölunni sem þá var til húsa í skúrum
á bak við mjólkurvinnsluna sem þá
var við Hringbrautina, en þar heitir
nú Snorrabraut. Næst man ég eftir
honum þar sem hann kenndi við
Garðyrkjuskólann í Hveragerði. Bjó
hann þar í löngu, mjóu og lágreistu
timburhúsi og man ég að þar leit
hann til með Hafliða Jónssyni síðar
garðyrkjustjóra Reykjavíkur og bjó
hann þar undir lokapróf. Eftir það
heilsaði ég allaf Hafliða og hann tók
undir kveðju mína! Ég vona að ég
fari rétt með þótt nú séu liðin trúlega
liðlega 60 síðan. Ég man meira frá
þessum tíma. Einhverju sinni fóru
þeir bræður Ingi og faðir minn til
veiða niður í Þorleifslæk, því að þeir
voru alla tíð mjög áhugasamir um
laxveiðar. En þá var bílaeign lands-
manna ekki eins ríkuleg og nú til
dags. Þeir fengu því garðyrkjubónd-
ann í Fagrahvammi, sem þá átti
drossíu sem bar einkennisstafina
X-44, til þess að skutla sér niðureftir.
En við urðum að ganga til baka, sem
reyndist föður mínum býsna erfitt,
því að þá hafði hann stundað sjó-
mennsku til margra ára og sótti
mjög á hann sinadráttur.
Það var afskaplega kært með þeim
bræðrum og eiginkonum þeirra og
fjölskyldunum. Mér segja systur
mínar að oft hafi þau hjónin, Ingi og
Fríða, gist heima þó svo að ég minn-
ist þess ekki sérstaklega, enda var ég
kvöldsvæfur strákur sem alla tíð var
úti við og í mínum hugarheimi og
langtímum í sveit fram yfir 14 ára
aldur. Mér er líka sagt að mamma og
Stína systir hafi dvalið sumarlangt
hjá Inga og Fríðu í Garðyrkjuskól-
anum í Hveragerði. Mér þykir líklegt
að heimsóknir fjölskyldnanna hafi
verið það algengar og sjálfsagðar og
ég hafi því ekki veitt þeim neina sér-
staka athygli. Sem dæmi um þetta þá
vorum við í skírnarveislu á Selfossi
þegar yngsta barnið þeirra hjóna var
skírt. En þá vantaði skírnarvotta.
Vorum við pabbi því tilnefndir. Ég
var að sjálfsögðu mjög upp með mér
af þessu tilefni og minnist þess að ég
átti að sjá til þess að barnið yrði alið
upp í guðsótta og góðum siðum. En
svo vel var séð fyrir því af foreldr-
unum að til minna kasta þurfti aldrei
að koma. Við hjónin og synir okkar
höfum notið barna þeirra hjóna og
nú líka barnabarna þeirra. Á Dalbæ í
Hrunamannahreppi bjó Hróðný
dóttir þeirra hjóna ásamt bónda sín-
um Jóhanni Pálssyni. Hjá þeim
dvöldu synir okkar hjóna í sveit og
tóku miklu ástfóstri við þau hjón.
Þegar þau létust af slysförum, lét
elsti sonur okkar yngri son sinn heita
í höfuð Jóhanns. Og enn njótum við
feðgar Arnfríðar dóttur þeirra hjóna
og Jóns Viðars bónda hennar og
sækjum til þeirra í réttir og til veiða
og njótum jafnframt vinskapar við
bræður hennar.
Við hjónin höfum alla tíð átt vin-
gott við Ingu og Henrý og leikum
iðulega golf með þeim eftir því sem
tíminn leyfir og er mjög kært með
okkur hjónum og börnum þeirra.
Allt þetta og margt fleira, sem ég læt
ótalið en man þó, vil ég þakka og ekki
hvað síst ræktarsemi við foreldra
mína og sérstaklega við móður mína í
gegnum tíðina.
Sigurður Þorkelsson.
Við fráfall Sigurðar Inga Sigurðs-
sonar er horfinn af sjónarsviðinu
einn af frumkvöðlunum í uppbygg-
ingu og mótun samfélagsins á Sel-
fossi.
Fyrstu kynni mín af Sigurði Inga
greyptu í huga mér þá mynd að þar
færi maður traustur, orðvar, fram-
sýnn og vinnusamur sem léti verkin
tala án þess að hafa um þau mörg
orð.
Sigurður aflaði sér víðtækrar
menntunar á sviði búfræði og búvís-
inda bæði hér heima og erlendis og
stundaði framan af ýmis landbúnað-
arstörf og síðan kennslu á því sviði. Á
Selfossi hóf hann störf 1943 hjá
Mjólkurbúi Flóamanna fyrst á rann-
sóknarstofu og síðar sem skrifstofu-
stjóri og starfaði þar til ársins 1958.
Sigurður var virkur í stjórnmálum
og var varamaður í fyrstu hrepps-
nefnd hins nýstofnaða Selfosshrepps
1947 og síðan aðalmaður í hrepps-
nefndinni þremur árum síðar alls í
tuttugu og fjögur ár og þar af oddviti
frá 1958 til 1970. Hann var leiðtogi
framsóknarmanna í sveitarstjórnar-
málum á Selfossi um árabil og leiddi
sameiginlegan lista Framsóknar-
flokks, Alþýðuflokks og Alþýðu-
bandalags sem hafði meirihluta í
hreppsnefndinni í þrjú kjörtímabil.
Í tólf ára oddvitatíð Sigurðar Inga
var hann einnig framkvæmdastjóri
sveitarfélagsins og þótti eftirtektar-
vert hversu hagkvæmt og án mikillar
yfirbyggingar honum tókst að reka
sveitarfélagið þrátt fyrir góða þjón-
ustu. Undir forustu hans voru unnin
mörg stórvirki í verklegum fram-
kvæmdum á vegum Selfosshrepps
svo sem bygging fyrsta áfanga Sól-
vallaskóla, undirbygging og malbik-
un á Austurvegi sem breytti honum
úr mjórri malargötu í breiðstræti
með gangstéttum og lýsingu, auk
þess má nefna stórt holræsi fyrir
sunnan byggðina sem var mikið
mannvirki á þeim tíma og hefur þjón-
að nýbyggingarsvæðum í suðurhluta
Selfoss allt til dagsins í dag.
Sigurður lét til sín taka í frjálsu fé-
lagsstarfi og var aðalhvatamaður að
stofnun Stangveiðifélags Selfoss og
fyrsti formaður þess, einnig sat hann
í stjórn Skógræktarfélags Árnesinga
til margra ára og var félagi í Rot-
aryklubbi Selfoss svo fátt eitt sé
nefnt. Hann gegndi einnig fjölda
trúnaðarstarfa í nefndum og stjórn-
um á vettvangi sveitarstjórnarmála.
Það er ljóst að Sigurður Ingi hefur
með þrotlausu starfi sínu að sveit-
arstjórnarmálum á Selfossi lagt mik-
ilvægan grunn að þeim vexti og
miklu uppbyggingu sem hefur verið
á Selfossi gegnum árin og sem Sveit-
arfélagið Árborg nýtur nú góðs af í
dag.
Ég minnist Sigurðar Inga með
virðingu og þakklæti og sendi eig-
inkonu hans og fjölskyldu innilegar
samúðarkveðjur.
Þorvaldur Guðmundsson,
forseti bæjarstjórnar
Sveitarfélagsins Árborgar.
SIGURÐUR INGI
SIGURÐSSON
Móðir mín og amma,
INGIBJÖRG ANDRÉSDÓTTIR
(Didda í Síðumúla),
Dvergholti 4,
Mosfellsbæ,
verður jarðsungin frá Lágafellskirkju föstu-
daginn 10. júní kl. 13.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Minningarsjóð Hjúkr-
unarþjónustunnar Karítas í síma 551 5606.
Ingibjörg Eggertsdóttir,
Hjalti Stefán Kristjánsson,
Andrea Kristjánsdóttir.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
MARTEINS GUÐJÓNSSONAR,
Illugagötu 6,
Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til Golfklúbbs Vestmanna-
eyja, Nets ehf. og hjúkrunarheimilisins Hraun-
búða fyrir frábæra aðstoð og umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín Einarsdóttir,
Tryggvi Marteinsson, Gréta Steindórsdóttir,
Margrét Kristín Tryggvadóttir, Baldur Eiðsson,
Steindór Tryggvason, Sigrún Ingþórsdóttir,
Bríet Auður Baldursdóttir.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður, tengda-
föður, afa, langafa og langalangafa,
JÓNS R.M. SIGURÐSSONAR,
Lönguhlíð 17,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahlynning-
ar á Akureyri. Guð blessi ykkur öll.
Kristín Sigurðardóttir,
Guðrún, Unnur, Katrín, Heiðrún
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til ykkar allra fyrir samúðina,
kveðjurnar, blómin og þann mikla stuðning,
sem þið hafið sýnt fjölskyldunni vegna andláts
og útfarar ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa.
SIGURJÓNS G. SIGURJÓNSSONAR,
Birkigrund 71,
Kópavogi.
Anna Ásgeirsdóttir,
Freyja Sigurjónsdóttir, Þórir Sigurgeirsson,
Ásgeir Sigurjónsson, Silja Sverrisdóttir,
Drífa Sigurjónsdóttir, Ólafur Baldursson
og barnabörn.
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegs föður okkar, fósturföður,
tengdaföður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR GUÐLEIFSSONAR
fyrrum bónda á Langstöðum í Flóa,
síðar til heimilis á
Lyngheiði 15, Selfossi.
Sérstakar þakkir færum við starfsstúlkum
Sjúkrahúss Suðurlands, Selfossi, fyrir þeirra mjúku heitu hendur, elsku-
legheit, kærleik og alla hjálpina. Megi Drottinn lýsa ykkur og umvefja um
ókomin ár.
Fyrir hönd vandamanna og ástvina,
Sonja og Ingibjörg Guðmundsdætur.