Morgunblaðið - 02.09.2005, Blaðsíða 45
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. SEPTEMBER 2005 45
MINNINGAR
„Brasilíutakta“ hans á því sviði. Sæv-
ar hafði gott keppnisskap, en kaus
umfram allt að leikni og skynsemi í
leik fengi að njóta sín og bar leikur
hans merki um það. Hann fylgdist
ávallt vel með sínu gamla liði í Eyjum
og sást hann oft sem áhorfandi að leik
þeirra þegar þeir fóru upp á land í
keppni.
Sævar var traustur meðlimur í æf-
ingahóp okkar eldri drengja, sem
hafa haldið hópinn við fótboltaæfing-
ar í Valsheimilinu árum saman. Auk
þess að þjálfa yngri flokka félagsins
og spila sjálfur með okkur eldri
drengjum, var hann virkur félagi ár-
um saman í „heimavarnarliðinu“,
hópnum sem sá um umgjörð alla, í
kringum heimaleiki meistaraflokks
karla. Ótalin er öll hans sjálfboða-
vinna fyrir félagið á fagsviði sínu.
Við félagarnir í Val munum sakna
hans frá æfingum og eins að sjá hann
ekki lengur á sínum fasta stað á hlið-
arlínu sem áhorfanda á Valsleik.
Við færum fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Sævars er sárt saknað en minning-
in um góðan dreng lifir.
Fyrir hönd eldri flokks karla í
Knattspyrnufélaginu Val.
Hilmir Elísson.
Mig langar að minnast æskuvinar
míns Sævars Tryggvasonar frá Vest-
mannaeyjum.
Sævar var alltaf ljúfur maður og
góðhjartaður. Við stofnuðum hljóm-
sveit sem ungir strákar og spiluðum á
skólaböllum í Gagganum. Sævar spil-
aði á klarinett, Leifur frændi hans á
gítar, Gísli Valla á trommur og ég á
píanó og mig minnir að Gunnar Finn-
boga hafi verið söngvari. Það var líf
og fjör á þessum tíma í Eyjum.
Æft var heima hjá mér og Gunnari
Finnboga og í dag vorkenni ég for-
eldrum mínum og Gunnars vegna há-
vaðans.
Samband okkar Sævars rofnaði
eftir að hann flutti til Reykjavíkur, en
það voru ávallt gleðifundir þegar við
hittumst og síðast þegar við hittumst
var það við jarðarför góðs vinar.
Þetta var síðasta skiptið sem ég sá
minn æskuvin Sævar. Sævar keyrði
mig á BSÍ og ég hitti yngri dóttur
hans á heimili hans. Þetta var góð
stund.
Elsku æskuvinur, þín verður sárt
saknað af gömlu félögunum í Þór og
Val, en minningin um góðan dreng
mun varðveitast og aldrei gleymast og
ég veit að Tryggvi málari hefur verið í
dýrð frelsarans og tekið á móti þér.
Elsku Hilla, dætur, tengdabörn og
barnabarn og bræður, megi góður
Guð blessa ykkur og varðveita um
ókomna framtíð.
Friðrik Ingi Óskarsson.
Ég vissi fyrst af Sævari er hann var
í ÍBV-liðinu kringum 1970, sem var
þá eitt illvígasta lið sem um getur í ís-
lensku fótboltasögunni, að mínu mati.
Unnu titla og voru afar erfiðir heim
að sækja út í Eyjar. Hann var senter
og leiddi líklega beittustu framlínu
landsins á þeim tíma. Háðum við
Sævar nokkrar rimmur innan vallar,
með liðum okkar.
En það er þannig með andstæðinga
í fótbolta, sérstaklega ef lengi er iðk-
að, að nokkurs konar innanvallarsam-
band kemst á. Oft eru miklar tilfinn-
ingar sýndar í leikjum, menn opna
sig, reiðast, rífast og fyrirgefa. Menn
kynnast, og það nokkuð vel. Sem er
skrýtið, því stundum er það eina sem
menn vita í raun hver um annan hvað
þeir heita, í hvaða félagi þeir eru og
hvaða stöðu þeir spila. Alls ekki
meira. Mundu varla þekkja hver ann-
an á Laugaveginum í síðbuxum.
Þannig þekkti ég Sævar á þessum ár-
um.
Síðar kynntist ég Sævari á annan
hátt er hann flutti upp á fastalandið
og gekk til liðs við Val í eldra flokki,
tók þátt í félagsstörfum og var m.a.
virkur í Valskórnum um árabil. Þar
sátum við saman á tenórabekknum.
Að leiðarlokum er ljúfur drengur
og frábær félagi kvaddur. Aðstand-
endum eru sendar innilegar samúðar-
kveðjur.
Dýri Guðmundsson.
Stöku sinnum á lífsleiðinni kynnist
maður fólki sem á eftir að móta mann
sem einstakling og hafa á mann meiri
áhrif en maður kannski gerir sér
grein fyrir, fyrr en að mörgum árum
liðnum. Þegar ég var á tíunda ári, ef
minnið svíkur mig ekki, varð ég þeirr-
ar gæfu og ánægju aðnjótandi að
kynnast Sævari Tryggvasyni. Hann
hafði þá tekið við stöðu þjálfara sjötta
flokks Vals í fótbolta, þar sem ég
hafði tekið mér stöðu á milli stang-
anna með viðurnefnið Maggi mark og
átti ásamt jafnöldrum mínum úti á
vellinum eftir að njóta handleiðslu
Sævars um margra ára skeið, innan
vallar sem utan á Hlíðarenda. Mér er
ávallt eftirminnilegt þróttmikið og
bjart fas Sævars og af hversu mikilli
hlýju og virðingu hann vann með
svona pottormum eins og við vorum á
þessum árum. Ég held að slíkir eig-
inleikar verði vart kenndir nokkrum
manni, heldur hljóti alltaf að þurfa að
fela í sér meðfædda hæfileika, þolin-
mæði og einlægan áhuga á velferð
þeirra barna sem viðkomandi er
treyst fyrir. Ég er reyndar stundum
spurður hver sé ástæðan fyrir því af
hverju ég sé svona óendanlega mikill
Valsari að jaðri við hreinustu vit-
leysu? Og eftir því sem árin líða þá sé
ég alltaf betur að ástæðan fyrir því er
hversu vænt mér þykir um það fólk
sem tók mér opnum örmum á Hlíð-
arenda.
Sá tími sem gekk í hönd hjá okkur
strákunum sem höfðu Sævar sem
þjálfara var góður tími. Á komandi
árum átti Sævar eftir að kenna okkur
margt um fótboltann og líka samstöð-
una og vináttuna sem er í raun kjarn-
inn í öllu íþróttastarfi að mínu mati.
Þessi félagsandi kom líka fram í því
hvernig fótbolta Sævar vildi að við
spiluðum; alltaf sem eins órofa heild.
„Nú spilum við sambabolta, strákar,
ekkert kick and run,“ var hann vanur
að segja og ótrúlegt en satt þá átti
þessi ástríða Sævars fyrir góðum fót-
bolta eftir að skila okkur í keppnis-
ferð alla leið til Brasilíu! Eftir að hafa
mætt liði frá Brasilíu á móti í Dan-
mörku (þar sem við reyndar töpuðum
0-1) var okkur boðið að koma til þess-
arar mekku áferðarfallegrar knatt-
spyrnu. Ég mun aldrei gleyma hóg-
væru og sönnu stoltinu í andliti
Sævars eftir að okkur barst þetta ein-
staka boð þarna úti í Danmörku. Það-
an af síður mun ég gleyma þeirri
vinnu og eljusemi sem Sævar og ann-
að gott fólk hefur mátt leggja á sig til
þess að gera þennan draum okkar að
veruleika. Draumurinn var líka annað
og meira en þessar góðu ferðir. Hann
fólst fyrst og fremst í öllum þeim
ánægjustundum sem við strákarnir
áttum undir handleiðslu Sævars.
Fyrir þennan hamingjutíma á Hlíð-
arenda verð ég ævinlega þakklátur.
En kynni mín af Sævari áttu líka
eftir að ná út fyrir fótboltavöllinn. Á
menntaskólaárunum sárvantaði mig
almennilega sumarvinnu og þá brást
Sævar mér ekki, heldur réð mig í
málningarvinnu til sín þar sem var vel
fyrir mér séð og ég naut auk þess
handleiðslu í góðu fagi, nokkuð sem
hefur ávallt reynst mér vel. Þannig
reyndist Sævar ávallt vera til staðar
fyrir mig og ég fann alltaf að vænt-
umþykja hans og umhyggja náði
langt út fyrir fótboltavöllinn. Slíkur
kærleikur verður ekki þakkaður með
fátæklegum orðum, heldur helst með
því að leitast ávallt við að breyta rétt
eftir því sem manni var vel kennt.
Þannig er að það er margt sem ég
vildi segja um Sævar og hversu vel
hann reyndist mér í lífinu en nú þegar
ég á sjálfur þrjú börn þá get ég notið
þess að heiðra minningu Sævars með
þeim hætti sem ég held að hann hefði
helst kosið. Með þeim hætti að hvetja
þau til þess að vera drengileg í hverj-
um leik sem og í lífinu og að bera
ávallt fyllstu virðingu fyrir hverri
manneskju.
Móður Sævars, dætrum, barna-
börnum sem og ástvinum öllum sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Magnús Guðmundsson.
FRÉTTIR
KONUR frá Lionsklúbbnum Fold í
Reykjavík konu á barna- og ung-
lingageðdeild LSH nýlega og af-
hentu gjafabréf. Þær gáfu til eign-
ar ýmis húsgögn, tól og tæki til
endurnýjunar á tómstundaherbergi
BUGL. Sigríður Ásta Eyþórsdóttir,
yfiriðjuþjálfi tók á móti gjafabréf-
inu og var myndin tekin við það
tækifæri.
Gáfu BUGL gjafir
ANNA María Jónsdóttir, formaður
Félags íslenskra snyrtifræðinga,
kveðst hafa áhyggjur af þeim stúlkum
sem hafa skráð sig í Didrix spa skóla,
því þær fái engin réttindi sem snyrti-
fræðingar eftir skólavistina. Kristrún
Heimisdóttir, lögmaður Samtaka iðn-
aðarins, segir að auglýsingar skólans
séu mjög villandi. Samtökin sendu
fjölmiðlum tilkynningu fyrr í vikunni,
þar sem varað var við auglýsingum
skólans og bent á að skólinn veiti eng-
in starfsréttindi. Lögmaður skólans,
Guðrún Hulda Ólafsdóttir, mótmælir
þessum ásökunum.
Í tilkynningu Samtaka iðnaðarins
segir að í auglýsingum, sem birst hafi
í dagblöðum undanfarna daga, bjóði
Didrix spa skóli tíu mánaða nám í
tveimur iðngreinum: hárgreiðslu og
snyrtifræði. „Auglýsingarnar gefa til
kynna að um sé að ræða fullgilt nám í
viðkomandi iðngreinum en það er
rangt. Samtökum iðnaðarins er kunn-
ugt að ungt fólk hafi greitt meira en
hálfa milljón króna í fyrirfram-
greiðslu til skólans í þeirri trú að um
iðnnám sé að ræða […].“
Kristrún segir að Félag íslenskra
snyrtifræðinga og Meistarafélag í
hárgreiðslu, aðildarfélög Samtaka
iðnaðarins, séu gríðarlega ósátt við
starfsemi skólans. Hún segir að starf-
semi af þessu tagi grafi undan iðn-
námi í landinu. Skólinn auglýsi tíu
mánaða nám, en skv. námskrá í
snyrtifræði og hársnyrtiiðn tekur
námið nokkur ár.
Anna María Jónsdóttir tekur í
sama streng. Hún segir að snyrti-
fræðingar hafi barist fyrir því í mörg
ár að byggja upp starfsheiti sitt. Auk
þess hafi þeir lagt grunn að þeirri
námskrá sem gildi í snyrtifræðinámi,
en sú námskrá hafi verið samin af
menntamálaráðuneytinu og Starfs-
greinaráði Íslands. Hún segir að þeir
sem kenni snyrtifræði þurfi að fara
eftir þeirri námskrá, svo að námið
verði viðurkennt. Umræddur skóli,
Didrix spa, hafi hins vegar ekki fengið
tilskilin réttindi hjá menntamálaráðu-
neytinu.
Iðnnemasamband Íslands (INSÍ)
sendi einnig frá sér tilkynningu þar
sem það ráðleggur þeim, sem hafa
hug á námi við skólann, að ráðfæra
sig við INSÍ eða menntamálaráðu-
neytið áður en ákvörðun er tekin.
Námskrá afhent ráðuneytinu
Lögmaður Didrix spa skóla, Guð-
rún Hulda Ólafsdóttir, hefur einnig
sent fjölmiðlum tilkynningu vegna
málsins, fyrir hönd skólans. Þar segir
að í tilkynningu Samtaka iðnaðarins
komi fram alvarlegar ásakanir á
hendur skólanum. „Ekkert í auglýs-
ingu umbjóðanda míns benti til þess
að um samþykkt nám væri að ræða.“
Skólinn muni hins vegar kenna eftir
metnaðarfullri námskrá sem byggð
sé á aðalnámskrá fyrir framhalds-
skóla og ætti að fullnægja reglugerð
um sveinspróf. „Námskráin hefur
verið afhent menntamálaráðuneytinu
til samanburðar við aðalnámskrá
framhaldsskóla.“
Í tilkynningu lögmannsins er því
einnig vísað á bug að nú þegar sé búið
að svíkja fé af nemendum skólans.
„Gefið er í skyn að nú þegar sé búið að
svíkja fé út úr nemendum sem ekki
hafa sjálfviljugir skuldbundið sig til
að greiða. Þessu vísar umbjóðandi
minn á bug sem ósönnu og órök-
studdu, enda hafi nemendur allir sem
einn tekið upplýsta ákvörðun um að
innrita sig á námskeið umbjóðanda
míns.“
Samtök iðnaðarins vara við
auglýsingum Didrix spa skóla
Segja að skólinn
veiti engin rétt-
indi í snyrtifræði
Lögmaður skólans vísar ásökunum á bug
Þótt seint sé lang-
ar mig til þess að
minnast með nokkr-
um orðum vinar míns Gunnars
Friðrikssonar. Gunnar var ötull
baráttumaður aukinna slysavarna
allt frá barnæsku og lét mikið að
sér kveða á þeim vettvangi allt til
efri ára. Margir hafa getið starfa
hans á sviði sjóslysavarna, en hann
sat í stjórn Slysavarnafélags Ís-
lands í 26 ár, þar af forseti félags-
ins í liðlega tvo áratugi, frá árinu
1960 til 1982.
Ég kynntist Gunnari á áttunda
áratug síðustu aldar, sem skrif-
stofustjóri hjá Einari Sigurðssyni
útgerðarmanni. Þeir Gunnar voru
góðir vinir og áttu margvísleg við-
skipti á þessum árum, en þá rak
GUNNAR
FRIÐRIKSSON
✝ Gunnar Frið-riksson fæddist
á Látrum í Aðalvík
29. nóvember 1913.
Hann lést á Land-
spítala, Landakoti,
föstudaginn 14. jan-
úar síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Dómkirkjunni
24. janúar.
Gunnar fyrirtæki
sitt, Vélasöluna, af
mikilli atorku.
Að afloknu nám-
skeiði í dagskrárgerð
hjá Ríkisútvarpinu
árið 1977 var mér svo
falið það vandaverk
að gera afmælisdag-
skrá um Slysavarna-
félag Íslands, 50 ára,
29. janúar 1978. Ég
gekk til þess verks af
auðmýkt, fannst ég
ekki þekkja nógu vel
til sögu þessa merka
félags til þess að gera verkefninu
sómasamleg skil. Hvatning manns
eins og Gunnars var mér því ómet-
anleg og svo fór að ég heillaðist
svo af viðfangsefninu og öllu því
fórnfúsa starfi sem slysavarnafólk
hefur ávallt innt af hendi, að ég
varð ekki samur maður á eftir.
Mun skárri en fyrr, held ég að ég
megi fullyrða. Forvarnir hafa verið
mínar ær og kýr síðan, þökk sé
m.a. Gunnari og öðru einlægu
slysavarnafólki.
Gunnar lagði mikið af mörkum í
umferðaröryggismálum. Hann var
forseti SVFÍ þegar hægri umferð
var tekin upp hér á landi hinn 26.
maí árið 1968, og átti því ríkan
þátt í öflugu starfi Slysavarna-
félagsins, ásamt Hannesi Þ. Haf-
stein, framkvæmdastjóra félagsins
og mörgum fleiri, í undirbúningi
þessarar gagnmerku breytingar í
umferðinni. Voru m.a. stofnaðar
umferðaröryggisnefndir víða um
land sem unnu að undirbúningi H-
dagsins, og slysavarnafólk stóð í
framlínu umferðaröryggisvarða,
sem tóku að sér að leiðbeina hik-
andi vegfarendum í nýjum umferð-
arheimi.
Þegar Umferðarráð var svo
stofnað í ársbyrjun 1969, í kjölfar
hægri breytingarinnar, var Slysa-
varnafélag Íslands einn hornsteina
hins nýja ráðs, og Gunnar Frið-
riksson sat í fyrstu framkvæmda-
nefnd þess frá 1969 til 1972. Árið
1972 var hann skipaður varafor-
maður ráðsins, við hlið Sigurjóns
Sigurðssonar formanns, og gegndi
því starfi til ársins 1978.
Fyrir öll þessi störf á sviði um-
ferðaröryggismála, þakkar Um-
ferðarráð. Þjóðin öll stendur í
þakkarskuld við mann eins og
Gunnar Friðriksson. Enginn veit
nokkru sinni hve mörgum hefur
verið bjargað frá votri gröf eða frá
alvarlegu slysi á vegum landsins
með óeigingjörnu starfi manna
eins og Gunnars. Þið megið stoltir
vera, afkomendur hans.
Blessuð sé minning hugsjóna-
mannsins Gunnars Friðrikssonar.
Óli H. Þórðarson.
Fréttir á SMS