Morgunblaðið - 27.09.2005, Blaðsíða 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 27. SEPTEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Björn Hallgríms-son fæddist í
Reykjavík 17. apríl
1921. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Sóltúni hinn 20. sept-
ember síðastliðinn,
þar sem hann hafði
dvalist frá því í maí á
þessu ári. Foreldrar
hans voru Áslaug
Benediktsson Geirs-
dóttir Zoëga, hús-
móðir, f. 14. ágúst
1895 í Reykjavík, d.
15. ágúst 1967, og
Hallgrímur Benediktsson, stór-
kaupmaður, alþingismaður og bæj-
arfulltrúi í Reykjavík, f. 20. júlí
1885 á Seyðisfirði, d. 26. febrúar
1954. Bjuggu þau lengst af á Fjólu-
götu 1 í Reykjavík. Systkini Björns
eru: Ingileif Bryndís, húsmóðir, f.
10. nóvember 1919, Geir, f. 3. júlí
1923, d. 5. nóvember 1924, og Geir,
fyrrverandi forsætisráðherra og
seðlabankastjóri, f. 16. desember
1925, d. 1. september 1990.
Björn kvæntist hinn 21. nóvem-
ber 1947 Emilíu Sjöfn Kristinsdótt-
ur, húsmóður, f. 12. ágúst 1927, d.
26. október 2003. Foreldrar hennar
voru Emilía Björg Pétursdóttir,
húsmóðir, f. í Reykjavík 14. ágúst
1900, d. 19. september 1965, og
Kristinn Júlíus Markússon, kaup-
maður í Geysi, f. í Reykjavík 5. júlí
arini, f. 30. apríl 1969. Sonur þeirra
er Giacomo Gunnar, f. 17. marz
2002, og dóttir er Alexandra Ás-
laug, f. 8. júlí 2005. C) Gunnar
Magnús, f. 7. nóvember 1978, kona
hans er Anna María Guðnadóttir, f.
30. ágúst 1979. Börn þeirra eru
Gunnar Magnús, f. 7. október 2003,
og Emilía Anna, f. 20. júní 2005. 2)
Kristinn, f. í Reykjavík 17. apríl
1950. Eiginkona hans er Sólveig
Pétursdóttir, f. í Reykjavík 11.
marz 1952 og eiga þau þrjú börn,
Pétur Gylfa, f. 6. september 1975,
Björn Hallgrím, f. 3. janúar 1979,
unnusta hans er Herborg Harpa
Ingvarsdóttir, f. 2. júlí 1979, og Em-
ilíu Sjöfn, f. 30. september 1981. 3)
Emilía Björg, f. 19. júlí 1954, gift
Sigfúsi Haraldssyni f. 31. júlí 1955.
Þau skildu. Börn þeirra eru Krist-
inn Björn, f. 29. september 1983,
Haraldur Gísli, f. 5. október 1986,
og Stefán Geir, f. 14. marz 1991. 4)
Sjöfn, f. 19. júní 1957, gift Sigurði
Sigfússyni, f. 1. júní 1955, og eiga
þau fjögur börn, Emilíu Björgu, f. 9.
nóvember 1984, Katrínu Erlu, f. 3.
marz 1986, Sigurð Kristin, f. 15.
september 1989, og Elínu Eddu, f.
28. febrúar 1996.
Sjöfn og Björn bjuggu frá árinu
1968 á Fjólugötu 1 í Reykjavík, en
foreldrar Björns byggðu það hús.
Áður bjuggu þau um árabil á Reyni-
mel 25a í Reykjavík. Heimili þeirra
hjóna og sumarbústaður á Þingvöll-
um voru ætíð miklir samkomustað-
ir fjölskyldu þeirra og þar var alltaf
öllum tekið með opnum örmum.
Útför Björns verður gerð frá
Dómkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
1894, d. 16. maí 1973.
Björn lauk prófi frá
Verzlunarskóla Ís-
lands árið 1939. Hann
var við nám og störf í
Bandaríkjunum á ár-
unum 1942 til 1946.
Hann hóf störf hjá H.
Benediktsson hf. árið
1946 og var forstjóri
Ræsis hf. 1952 til
1954. Hann varð
framkvæmdastjóri H.
Benediktssonar hf.
árið 1954 og síðan for-
stjóri og svo stjórnar-
formaður. Hann var stjórnarfor-
maður Ræsis hf. í mörg ár og í
stjórn Skeljungs hf. og m.a. stjórn-
arformaður einnig. Hann var í
stjórn Nóa-Síríusar hf. og Hreins
hf., í stjórn Sjóvátryggingafélags
Íslands hf., Steypustöðvarinnar hf.,
Byggingariðjunnar hf. og fleiri fyr-
irtækja. Hann var í stjórn Verzlun-
arráðs Íslands, Félags ísl. stór-
kaupmanna og Félags bygginga-
vörukaupmanna, svo nokkuð sé
nefnt.
Börn Sjafnar og Björns eru: 1)
Áslaug, f. í Reykjavík 28. desember
1948. Eiginmaður hennar er Gunn-
ar M. Sch. Thorsteinsson, f. í
Reykjavík 18. febrúar 1945, og eiga
þau þrjú börn. Þau eru: A) Björn, f.
1. apríl 1970. B) Laura Sigríður, f.
15. marz 1972, gift Aurelio Rav-
Í dag verður jarðsettur tengdafað-
ir minn, Björn Hallgrímsson, tæpum
tveimur árum á eftir henni Sjöfn
sinni.
Það eru rúm 38 ár liðin frá því að
ég kom fyrst inn á heimili þeirra
Sjafnar og Björns í fylgd Áslaugar
minnar. Mér er sérstaklega minnis-
stætt hversu elskulega þau tóku á
móti mér og létu mig finna það frá
fyrsta degi að ég væri einn af fjöl-
skyldunni og upp frá því má segja að
heimili þeirra Sjafnar og Björns hafi
verið mitt annað heimili.
Allar mínar minningar um þau
Sjöfn og Björn eru af þeim saman og
allar minningarnar tengjast ein-
hverju léttu og skemmtilegu enda
voru þau gestrisin og hjálpsöm og
með létta lund og glaðvær.
Fjólugata 1 og ömmusveitin Birki-
lundur voru alltaf opin fyrir okkur og
þar hittist iðulega öll stórfjölskyldan
og var þá undantekningarlaust slegið
upp veislu.
Það þarf ekki að segja þeim sem til
þekkja að þar var kátt á hjalla.
Sjöfn og Björn voru svo einstak-
lega samrýnd að ég man ekki þann
dag sem þau voru ekki saman, ef
hann þurfti að fara eitthvað í við-
skiptaerindum þá fór Sjöfn alltaf með
honum, alla tíð, alltaf.
Björn var um áratugaskeið í fram-
varðarsveit íslensks atvinnulífs og
átti hann sæti í stjórnum fjölmargra
stórfyrirtækja og félagasamtaka og
var hann sannarlega einn þeirra sem
mótuðu íslenskt viðskiptalíf og settu
sterkan svip á allt þjóðfélagið allan
síðari helming síðustu aldar.
Björn var fágaður maður með óað-
finnanlega framkomu, kurteis svo
eftir var tekið, orðvar og heiðarlegur
og það sem hann sagði eða lofaði stóð
alltaf, annað var ekki til í hans gen-
um. Hann var ljúfur og góður maður
og vandaður í alla staði.
Björn hafði oft á orði að hann vildi
fara á undan henni Sjöfn sinni því að
hann kynni ekki að lifa án hennar. Nú
hafa þau aftur hafið sambúð á nýjum
stað í Himinhæðum eftir tveggja ára
aðskilnað, eina aðskilnaðinn frá því
að þau kynntust fyrir tæpum 60 ár-
um.
Ég kveð þig, elsku Björn minn,
með þakklæti fyrir allt það sem þú
varst mér og Áslaugu minni og börn-
um okkar og barnabörnum alla tíð.
Þú lifir áfram í ljúfum minningum
okkar um tryggan og góðan föður,
afa, langafa og vin.
Gunnar Sch.
Thorsteinsson.
Í dag kveð ég elskulegan tengda-
föður minn, glæsilegan en jafnframt
einstaklega traustan og góðan mann.
Björn var mikill fjölskyldumaður og
mjög náinn sínu fólki. Hann átti
ávallt mikil og góð samskipti við
systkin sín þau Ingileif Bryndísi og
Geir Hallgrímsson og það var honum
mjög þungbært er bróðir hans féll frá
eftir erfið veikindi. H. Ben. fjölskyld-
an eins og hún er jafnan nefnd í höf-
uðið á Hallgrími Benediktssyni er
einstakt sómafólk og tengdafaðir
minn talaði ávallt af mikilli virðingu
og væntumþykju um foreldra sína,
þau Hallgrím og Áslaugu.
Björn var alltaf tilbúinn til að
hlusta og gefa góð ráð. Alveg frá því
að ég kynntist eiginmanni mínum,
Kristni Björnssyni, og fór að venja
komur mínar á Fjólugötuna þá fann
ég þessa miklu hlýju og útgeislun
sem frá tengdaföður mínum stafaði.
Það var mér ómetanlegt að geta
ávallt leitað til hans með ýmis erindi
sem oft gat verið erfitt að leysa. En
tengdafaðir minn lagði sig líka ávallt
fram um að sinna öllum meðbræðr-
um sínum á þann hátt sem honum
einum var lagið. Hann var maður
orða sinna og umgekkst samferða-
fólk sitt með hlýju og virðingu. Þótt
hann skorti ekki efnisleg gæði varð
maður þess aldrei var að það væri
eitthvert atriði í hans lífi. Öllu fremur
lagði hann áherslu á að innræta börn-
um sínum og barnabörnum heiðar-
leika, réttsýni og náungakærleik.
Tengdaforeldrar mínir voru ein-
stakt heiðursfólk og voru mér mik-
ilvæg fyrirmynd á mörgum sviðum.
Björn og Sjöfn voru samhent hjón og
samband þeirra einstaklega fallegt.
Hann missti mikið er hún féll frá fyr-
ir tveimur árum og það var honum
afar þungbært að sjá á bak þessum
lífsförunaut sínum sem var akkerið í
hans tilveru. Þær voru ófáar ánægju-
stundirnar sem við fjölskyldan öll
nutum í faðmi þeirra og þau voru líka
höfðingjar heim að sækja.
Tengdafaðir minn var umsvifa-
mikill í íslensku viðskiptalífi um ára-
bil. Honum var trúað fyrir miklu og
sinnti því afar vel sem honum var fal-
ið. Mér er það minnisstætt er við
hjónin hittum erlenda viðskiptaaðila
á Fjólugötunni hversu mikla tiltrú
þeir höfðu á Birni Hallgrímssyni og
hans fjölskyldu. Oftar en ekki inn-
sigluðu menn samninga sín á milli
með handabandi og ávallt var á það
lögð áhersla að orð skyldu standa.
Eiginmaður minn, Kristinn, er ein-
mitt alinn upp í þessu umhverfi sem
reyndist honum mikilvægt veganesti
út í lífið. Hann hóf ungur að fara utan
í viðskiptaferðir með föður sínum
enda voru þeir feðgar mjög nánir. Ég
veit að hann saknar föður síns sárt.
Það er ómetanlegt að eiga ástkæran
og traustan vin sem aldrei bregst í
lífsins ólgusjó. Systur Kristins, þær
Áslaug, Emilía og Sjöfn, eiga líka um
sárt að binda enda afar nátengdar
foreldrum sínum sem núna eru bæði
búin að kveðja. En minning þeirra
lifir áfram í þessum einstaklega góðu
og traustu mágkonum mínum og fjöl-
skyldum þeirra.
Björn var vinmargur maður og
hafði mikla kímnigáfu og það var
ávallt stutt í hláturinn á Fjólugöt-
unni. Hann gat líka verið stríðinn og
gerði stundum athugasemdir við
klæðaburð okkar ungu kvennanna.
En hann var líka alveg einstakur
smekkmaður og ávallt vel til fara svo
að vafalaust hefur hann á stundum
haft nokkuð til síns máls. Við Krist-
inn og börnin nutum þess svo sann-
arlega að á Fjólugötunni var það
jafnan viðkvæðið að hláturinn lengdi
lífið. Það er gott að hafa í huga ekki
síst þegar vindar á móti blása í lífi
fólks.
Elsku Björn, ég kveð þig í dag með
miklum söknuði en jafnframt virð-
ingu og þakklæti fyrir allt það sem
þú hefur gefið mér. Ég bið Guð um
að varðveita minningu þína og veita
fjölskyldunni allri styrk í þeirra
söknuði.
Þín tengdadóttir,
Sólveig Pétursdóttir.
Kæri afi. Þegar ég stóð við hlið þér
um daginn, áður en ég fór til útlanda
vegna vinnu, fékk ég sterklega á til-
finninguna að ég væri að kveðja þig í
hinsta sinn. Þú horfðir í augun á mér
og óskaðir mér góðs gengis eins og
venjulega en það voru þung skref hjá
mér þegar ég fór og maður byrjaði
að hugsa um 35 ára vináttu okkur
sem aldrei nokkurn tímann bar
skugga á. Sumarbústaðarferðirnar í
ömmusveit á Þingvöllum og allar
gistinæturnar á Fjólugötu eru mínar
kærustu æskuminningar, vídeó-
kvöldin okkar þar sem við horfðum á
Bruce Lee, Dirty Harry, James
Bond langt fram eftir nóttu … enda
forfallnir bíósjúklingar báðir tveir.
Bíltúrarnir okkar á R-92 þar sem við
töluðum saman um allt milli himins
og jarðar og oft máttir þú þola langa
fyrirlestra frá mér um það sem mér
fannst að betur mætti fara í tilver-
unni, hversu lífið væri hverfult, mis-
skiptingu lífsgæðanna og svo mætti
lengi telja og ótrúlegt hversu oft þú
nenntir að hlusta á litla besserwiss-
erinn sem taldi sig vita flest betur en
allir aðrir.
Aldrei bar skugga á vináttu okkar.
Aldrei nokkurn tíman þau 35 ár sem
ég hef lifað hér og ég gat alltaf treyst
því að þú værir hreinskilinn. Húm-
orinn þinn var líka einstakur en mér
er minnisstætt þegar ég reyndi að
skilja konur – flakkandi úr einu sam-
bandinu í annað (hvarflaði nú aldrei
að mér að það væri kannski eitthvað
athugavert við mig en það er önnur
saga) að ég spurði þig á gullbrúð-
kaupsdegi ykkar ömmu um galdur-
inn við 50 ára hjónaband. Þú tókst
þér smá umhugsunartíma og svarað-
ir svo: „Veistu, nafni, þetta er mikil
vinna fyrstu 30 árin, svo venst þetta
bara.“ Óborganlegt svar. Ég er enn
að vinna í því að endast meira en þrjú
ár en það er metið „so far“.
Sem forfallinn bílaáhugamaður –
og þá sérstaklega Mercedes Benz –
hafði ég líka býsna gaman af að taka
R-92 og þrífa hann hjá þér. Ég nefni-
lega samdi við þig að ég þyrfti a.m.k.
tvær til þrjár klst. í hvert sinn og fór
svo rakleiðis með hann á bónstöð
sem tók hann í gegn á 30 mínútum
sem gaf mér um tvær klst. til að
rúnta enda ekki oft sem maður fékk
að keyra svona lúxusbíl. Bíllinn þinn
var nefnilega alltaf í toppstandi. Allt-
af eins og nýr og fyrir táning á
gelgjuskeiði var rosalegt að skreppa
upp á Bláfjallaveg og spýtta aðeins.
Stuttu eftir að ég fékk bílpróf kom
ég við á Fjólu og fékk Benzann til að
þrífa. Keyrði um 200 metra eftir
Lækjargötunni og viti menn, mér
tókst að klessa bílinn u.þ.b. tveimur
mínútum eftir ég fékk hann hjá þér.
Þegar ég kom svo til þín með kökk í
hálsinum, 17 ára gamall, til að segja
þér frá þessu svaraði þú: „Hvaa,
heldurðu að mér sé ekki sama um
einhverja blikkbelju – er allt í lagi
með þig, nafni?“ Stuttu seinna kom
ég aftur til að þrífa bílinn en hafði lít-
inn tíma og ákvað að gera það í bíl-
skúrnum hjá þér. Græjurnar í botn
og bíllinn tekinn alveg í gegn.
Þegar ég svo bakkaði bílnum út úr
skúrnum heyri ég eitthvert brak-
hljóð enda tónlistin á fullu og sé mér
til mikillar skelfingar að ég hafi
gleymt að loka einni hurðinni aftur í
og hún farið utan í bílskúrsvegginn
og nánast af bílnum.
Sem sagt, á mjög svo stuttum tíma
tókst mér að skemma R-92 tvisvar
sinnum og þú ekið tjónlaust í nokkra
BJÖRN
HALLGRÍMSSON
✝ Lilja Gréta Þór-arinsdóttir
fæddist í Reykjavík
24. ágúst 1922. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu í Nes-
kaupstað 22. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Herborg Breið-
fjörð Hallgrímsdótt-
ir, f. á Kolgröfum í
Eyrarsveit á Snæ-
fellsnesi, og Þórar-
inn Guðmundsson, f.
á Ketilsstöðum, Dyr-
hólahreppi, V-Skaftafellssýslu. Þau
skildu. Albróðir Lilju Grétu er Hall-
eldrar hans voru Oddný Elín Jón-
asdóttir frá Hliði á Álftanesi og
Guðmundur Gíslason frá Seljavöll-
um undir Eyjafjöllum, útvegsbóndi
í Vestmannaeyjum. Börn Lilju
Grétu og Haralds eru Guðmundur,
f. 1941, búsettur í Neskaupstað.
Þuríður Margrét, f. 1943, búsett á
Egilsstöðum; Hlöðver Smári, f.
1950, búsettur í Hafnarfirði, og
Matthildur Rós, f. 1954, búsett í
Garðabæ. Einnig ólu þau upp dótt-
urson sinn, Grétar Birki Guð-
mundsson. Barnabörnin eru 15 og
langömmubörnin 17.
Lilja Gréta og Haraldur bjuggu í
Reykjavík til ársins 1955, að und-
anskildum þremur árum í Vest-
mannaeyjum, en þá fluttu þau til
Neskaupstaðar þar sem þau bjuggu
til æviloka.
Útför Lilju Grétu verður gerð frá
Norðfjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
grímur Breiðfjörð.
Hálfsystur hennar,
samfeðra, eru Alda og
Bára. Hálfsystkini
sammæðra eru Her-
dís Ásgeirsdóttir, Ein-
ar Hafsteinn Guð-
mundsson og Jósep
Ástvaldur Guðmunds-
son.
Árið 1943 giftist
Lilja Gréta Haraldi
Kristni Guðmunds-
syni prentara og tón-
listarmanni úr
Reykjavík, f. 30. júlí
1922 í Vestmannaeyjum, d. 29. nóv-
ember 1981 í Neskaupstað. For-
Elsku amma. Nú ertu loksins laus
úr viðjum sjúkdómsins sem rændi
þig síðustu æviárunum. Ég vona að
þú hafir það gott á nýja staðnum og
að þið Halli afi séuð saman á ný.
Ég var bara sex ára þegar við
fjölskyldan fluttum frá Neskaup-
stað og því miður varð aldrei mikið
samband á milli okkar, fjarlægð-
irnar voru svo miklar. En ég man
eftir þér sem lágvaxinni, fallegri
konu sem alltaf bar sig vel og þú
geislaðir af yndisþokka. Þú varst
mjög vel gefin og alltaf tilbúin að
koma með góð ráð, og hefði ég vilj-
að læra meira af þér. Þú varst ynd-
isleg við hann Grétar bróður minn
sem ólst upp hjá þér og afa, og veit
ég að sorg hans er stór núna. En
hann er heppinn að hafa fengið að
alast upp á öruggu og góðu heimili
ykkar afa með fjölskylduna nálægt
sér. Ég á nú ekki margar minningar
um þig, amma mín, en ég man eftir
fallega garðinum þínum sem þú
passaðir svo vel og varst svo stolt
af. Og heilræði gafstu mér á ung-
lingsárum sem ég man vel eftir en
hef því miður ekki verið of góð til að
lifa eftir. Ég hef alltaf verið óttaleg
kjaftablaðra og gleymi oft að hugsa
fyrst og tala svo og eitt sinn sagðir
þú við mig: „Hrafnhildur mín, það
er gott að geta talað, en enn betra
að geta hugsað fyrst og talað svo.“
Ég man líka eftir þegar við bjugg-
um í Neskaupstað og ég hef verið
um fimm til sex ára. Ég hafði nýlok-
ið við að fá mér brauð og mjólk í
drekkutímanum hjá mömmu og
mátti ekki fá meira að borða (en ég
hef alla tíð verið mikið matargat)
þegar mér datt það snjallræði í hug
að fara heim til þín og kvarta yfir
hve hungruð ég væri og að ég fengi
aldrei neitt að borða heima hjá mér.
Ég bar mig ósköp illa og fékk að
sjálfsögðu að borða hjá þér um leið
og svo þegar ég var södd og farin út
að leika mér aftur hringdir þú í
mömmu til að skammast yfir því
hve barnið væri svangt og komst þá
að því að ég var nýbúin að borða
þar líka. Að sjálfsögðu flýtti ég mér
ekki heim þann daginn, ég vissi al-
veg að upp um mig hefði komist.
Ég flutti svo til Danmerkur 1994
og við skrifuðumst á þangað til
sjúkdómurinn yfirbugaði þig. Mér
þykir mjög vænt um þær bréfa-
skriftir og geymi ég bréfin þín,
amma mín. Þú varst mikil fjöl-
skyldumanneskja og þótti þér vænt
um að hafa fjölskylduna í kringum
þig.
Þú munt lifa áfram í minningunni
og ég mun alltaf muna eftir þér sem
fallegu ömmu minni sem vissi svo
ótrúlega margt.
Alexandra mín var svo lítil þegar
við fluttum út að þú hefur ekki
kynnst henni mikið né hún þér. En
ég er viss um að ykkur hefði litist
vel hvor á aðra. Og hún talar aldrei
án þess að hugsa fyrst, ólíkt
mömmu sinni.
En hvíl í friði, amma mín.
Öllum okkar ættingjum sendum
við Alexandra samúðarkveðjur.
Hrafnhildur.
LILJA GRÉTA
ÞÓRARINSDÓTTIR