Alþýðublaðið - 09.06.1922, Side 2

2
ALS>¥ÐUBL AÐIÐ
itigicia, 58 rnega vefesí þsroa i
grasi og biómutn. Hviiikur íögss.
uður og hressiag fyrir þessa vesl
ioga, sem ailflest eiga ekki annan
kost, en að veitast í göturykinn
alian daginn, og þau yngri og
3ítt sjáiíbjarga ( sífeldri hættu þar
vegna umferðarinnar. Mér varð
að hugsa til verkamannanna mörgu,
sem þennan dag unnu niður við
höfnina eins og virkur væri, og
kvenfóiksins, sem var við fisk
þurkun þennan dag Hvað það
væri ánægjulegt fyrir þetta fóik,
ef það vissi af krökkunum sínum
þarna á túnþiu, þar sem þeim
var óhætt fy ir umferðinni, og
þar sem þau áttu kost á að ieika
sér í grasinu, og allar sögurnar,
sem þau hefðu að segja, er heim
kæmi, um þetta mikla nýnæmi,
að fá að vera þarna á túninu.
Og eg hugsaði hlýtt til stjórn-
arráðsins, að það skyldi iofa krökk-
nnum að leggja undir sig blettinn
Mér skyldist svo sem þessi blett
ur þannig notaður mundi verða
þarfasti bletturinn i öiiurn bænum.
— En Adam var ekki lengi (
Paradis, — og gleði barnanna
vatð skammvinn. í dag varð mér
aftur gsngið.þarna um, og þí sá eg
tvær litiar stúlkur, 6—7 ára, vera
að lesa augiýsingu, sem fest var
á girðinguna við Arnarhóistúsið,
og það var ekki ánægjusvipur á
litla andiitunum þeim. Nú er sem
sé búið að íesta upp auglýaingu
alt ( kringum túaið, þar sem
stjórnarráðið bannar alla umferð
um túnið — böraunum iika, og
hótar sektum.
Hvers vegna er nú þetta gertí
Vcgna þess, að þarna í stjórnar
ráðinu hafa þeir nokkra reiðhesta á
fóðrum, og þuría þvi að haida á
töðuhásinu af blettinum. — Hvílík
herfíleg skrípamynd at réttiæti og
hyggindum er ekki þetta, sem þarna
ber fyrir augun? Börn þessa bæj
ar eiga hvergi athvarf, að minsta
kosti ailur fjöldinn, þar sem þau
geta ieikið sér á guðs grænni
jörðinni, jsem er þeim þó ' svo
mikið lifs- og heilsuskiiyrði. Þetta
er þó ekki af þvf að st&ðurinn
sé ekki tih
Nei, nei, iangt frá. En það þarf
að nota þennan stað til annars,
sem er þaríara og nynsamiegra,
að yfirvaldanna dómi. — En er
þetta ekki alt eintómt athugaleysi?
Getur nokkur við nánari fhugun
efast am hvort sé skynsamiegra
og réítsra, að lofa börnunum að
nota biettinn, eða að heyja á
honum hasda stjórnarráðshestun
um? Eg heid varla.
Stjórnarráðið - mun nú eí til vil!
segja sem svo, að það rnegi ekki
við því, að missa heyið, og svo
sé það bærino, en ekki lands
stjórnin, sem eigi að sjá börnun
um íytir leikveili. O, jæja, svo er
nú það. Ea eru þessi afnot svo
óhjákvæmileg fyrir stjórnarráðíð ?
Hefir það ekki ráð á að kaupa
hey handa hestum sfnum?
Og ef stjórnarráðið ekki getur,
þá getur bærinn. Hann getur greitt
stjórninni hæfilega þóknun fyrir
heytapið, þá getur stjórnarráðið
haldið hestunum og fengið sér
útteiðartúr þegar það vill, — o'g
börnin fengið friðland á blettin
um, og börnin eiga að fá blett
inn, og fá hann heist undireins.
Mér þykir ekki trúlegt að bærinn
skorist undan að greiða stjórnar
ráðinu slægjuleiguna. Og blettinn
á svo að nota eingöngu ( þv(
skyni framvegis þangað tii hann
verður að byggingarlóð, en þá að
vera búið að koma upp gresvelli
handa börnunum á öðrum stað.
7/6 1922.
?. *
pargjðlð og Jeði.
Fyrir nokkru sá ég minst á
það í Alþbi., hve ósanngjarnt væri,
að fæði á skipum þeim er fóik
flytja hér við land væri margfalt
dýrara en fæði í Iartdinu. Þetta
er alveg rétt. En það er fieira en
fæðið, sem er ósaaagjarat. Far-
gjöidin eru það engu síður.
Reksturskostnaður skipa hfýtur
að haía iækkað mjög mikið, bæði
vegaa þsss, að koi hafa failið
geysilega f verði og kaupgjaid
einaig. Fargjöldin, ekk) sá.-.t innan
lands, eru alt of há og mega til
með að lækka að mun. Og það
ej anuað, aem eykur þó ecn meir
á ferðakostnað manna meðfram
ströndum landsins, en það er
skyldufæðið á fyrsta farrými.
Þ&ð mun óvíða þekkjast, ann-
ars staðar eta hér við land, að
farþegar séu skyidaðir til þess að
greiða fseði, sem þeir oft og tfð
utn þurfa ®I!s ekki með; enda
hefir eitt féiagið, sem hefir skip
hér f förum ekki „skyldafæði" á
skipum sínum í strandferSum.
Það er kunnara en frá þurfi að
segja, að margir þeir, sem ferð-
ast með ströndum fram, eiga kunn-
iegja á mörgum höínum, og dvelja
bjá þeim, meðan skiplð stendur
við. Það viil því mjög oft til, að
tr.ena þurfa ekki, og hafa ekkí
ástæður til að eta á skipsfjöl, ert
alt fyrir það þurfa þeir að greiða
fuU gjaid fysír fæði. Eiunig er
fóik mjög oft sjóveikt og bragð-
ar ekki mat; það greiðir samt
fæðispeninga Þetta er ósanngirni.
Farþegarnir eiga heimtingu á
þvf, að þelr séu ekki hafðir fyrir
féþúfu, en með þessu fyrirkomu-
lagi verður ekki annað sagt, en
það sé gert.
Hver er nú ástæðan til, að þeisu
er þannig háttað? Lfkiega sú, að
britar þykjast ekki geta byrgt sig
hæfilega upp af matvælum, nema
kostnaður falli mikill á þá, ef ekkf
sé shyidufæði.
Þessu er þvf tii að zvara, að
opinber matsöluhús vita ekki hve
mikil aðsóknin verði þann og þann
daginn og annað, britum á fs-
lenzku og dönsku skipunum er
sfzt vandara um en britunum á
norsku skipuuum, að birgja skip
ið af vistum, ef skyidufæði væri
afnumið. Enda er fæðið svo dýrt
nú, um 200 % dýrara en í landi,
að nóg er fyrir vanhöldum. L(ka
mætti koma þeirri regiu á, að
farþegar segðu tii um leið og
þeir panta farseðla, hvort þeir
vilji hafa „fast" fæði á ferðinni,,
eða ekki; og þeir, sem kunnir
eru ferðalagi hér, geta nokkuð
ætiast á, um hvað mikið þurfi til
ferðar kringum land, þegar þeir
vita hve margir farþegar verða
á skipinu.
Fargjöldirs þurfa að iækka. Fæð-
ið þarf að iækka. Skyldufæði þarf
að afnema f strandferðum
Væntaiega athuga hiutaðeiganði'f
menn þetta hið bráðasta.
Kristján,
Pröfnm milii bekkja ( Menta-
skólanum var lokið f gær. I dag
hófust burtfararpróf. Margir utan-
skóiapiltar ganga að þessu sinni
undir þau.