Mánudagsblaðið - 26.05.1980, Blaðsíða 8

8
Mánudagsblaðið
Mánudagurinn 26. maí 1980
Mnrgun - gjalda-
pósturinn
Margir vella því fyrir sér hvorl það sé
rétl, að kostnaðurinn við Morgunpóst-
inn sér orðinn svo ógurlegur aðlnvárp-
KPstandi vart undir honum. Hafa, í því
sambandi, verið nefndar himinháar
upphæðir per mínútur og er þar marg-
ur óþarfinn tii nefndur þ.á.m. kostnað-
ur við þriðja aðila, ferðalög, sími og
fréttamenn og enn fleira, sem kostar
útgjöld. En veigamesta kvörtunin er þó
hve leiðinlegur þátturinn er orðinn.
Mönnum finnst að hann staðni æ
meira, sem á líður, fyndnin og máls-
hættirnir eru farnir að missa marks.
Það er ósköp vonlítið að apa bresk-
ameriska þætti eftir, ef þarf að krydda
þá með skandinaviskri sósu...
Aukasporslur
Og talandi um útvarp þá leikur
nokkur forvitni á hversu mikið útvarp-
ið greiðir fyrir hina ýmsu ætti sem
starfsmenn þess fá, sem aukajobb. Til
dæmis hafa margir áhuga á því hve
miklar greiðslur fara í þá menn, sem
spila plötur vissna tima á dag, venju-
lega klassískar og lesa og þýða það sem
stendur utan á albúminu. Hér er hvorki
átt við jazz-þættina eða svörtu músik-
ina, sem eru vel unnir þættir, heldur
klassíkkina og annað háfleygt dót. Við
geymum nöfnin til betri tíma.
Vaxtahækkun
Nú er dregið úr öllum víxlakaupum
þar sem fuilvíst er talið að vextir munu
hækka allverulega um mánaðarmótin.
Bankamenn fortelja okkur að óum-
fiýjanlegt sé að hækka vextina til þess
að vitleysa fái haldist i hendur áfram.
Aukaframboð
Það er mikiil ósiður hjá okkur að
forsetaframboðið er orðið einskonar
,,free-for-all”-keppni, þar sem hver,
sem er, getur boðið sig fram til kjörs —
og verið tekin alvarlega. Við a.m.k. tvö
síðustu forsetakjör hafa komið fram
nöfn, sem hafa gert kapphlaupið um
virðingarmesta embætti þjóðarinnar að
aðhlátursefni vegna „aukaframboða”
og tilburða einstaklinga til óvirðingar
embættinu. Með þessu áframhaldi gæti
svo farið að það yrði bókstaflega
mannskemmandi að bjóða sig fram til
forseta.
Að gefa og þiggja
Brennivínsmálin hafa verið gerð að
umræðuefni blaðanna upp á sfðkastið
og hafa bæði prestar og atvinnumenn
átið þar Ijós sitt skína. Það er dálitið
skrítið með brennivinið og afstöðu al-
mennings til þess. Áður fyrr fengu
menn sér neðan í þvf og urðu góðglað-
ir, sumir þömbuðu spira eða landa
aðrir drukku eðalvin, kokkteila eða
konjak enn aðrir, meðan menning ríkti
hjá þjóðinni, kneifuðu ölið að fornum
hætti. Nú er þetta allt öðruvisi. Vín-
neyslan er orðinn sjúkdómur, orð eins
og alkohólisti, sjúklingur, ógæfu-
maður og álíka hljóma nú daglega í
eyrum okkar. Menn, semvilja fara í
hundana fá ekki nokkurn stundlangan
frið fyrir ,,do-gooders” einhverjum
Farmhaid af bls. 2.
gerast með Leifs Eiríkssonar-
daginn í Bandaríkjunum. Þetta
er ekki falleg lýsing munu les-
endur hugsa. Það er hárrétt.
Andlegt ásigkomulag Skandi-
nava er bágborið eftir þrjátíu
ára stjórn og áróður sósíalista.
Öll sú útfletjandi hugmynda-
fræði og lágkúra, sem fylgir í
kjölfar samsæris meðal-
mennskunnar er búin að gera |
obbann af Skandinövum að
andlegum lítilmennum. Þeir
eru hnoðaðir frá fæðingu i
ríkisreknu barnaheimila- og
skólakerfi. Svo taka hinir ríkis-
reknu fjölmiðlar við og stýfa
hvern sprota sem ber einkenni
frumleika eða sjálfstæðis.
Þessar þjóðir eru á hraðri
niðurleið bæði efnalega og
menningarlega, ekkert er hinu
íslenska ævintýri skaðlegra en
áhrif frá Norðurlöndunum.
Hin andlega hrörnunþeirra er
blönduð heimskum heiðin-
dómi, sósíalisma og tilbeiðslu á
múgmennsku. En gallinn er
bara sá að í hinu íslenska Lýð-
ríki er líka að komast til vegs
samsæri meðalmennskunnar.
Við búum, eins og Norður-
landamenn við ríkisrekið skóla-
kerfi, útvarp og sjónvarp, við
þjáumst i ríkisreknum skólum,
sem eru útþíjaðir af lítilfjörleg-
um sósíalista,,heilum” og
sænsk,,menntuðum” kerfis-
kálfum. Hætt er því við að enn
um sinn muni þjóð hinnar
klassísku tungu stíga í pontuna
á Norðurlandaþingum og
ávarpa syfjulega fulltrúa á
slæmri dönsku.
X.
©b
OFFSETTÆKNI S.F.
Einholti 8 • Sími 26109