Mánudagsblaðið - 23.06.1980, Blaðsíða 6

6
Mánudagsblaðið
Mánudagurinn 23. júní 1980
íslensku bláberin
vantar umbúðir
Eitt af því gómsætasta, sem fæst í matsölubúðum
um þessar mundir, eru amerísku bláberin. Þau eru
stór og safarík — en dýr — en ákaflega eftirsótt og
mikið keypt. Það er einkennilegt að íslendingar geta
ekki tínt samskonar ber og selt þau þar sem okkar
ber eru einnig hið mesta lostæti. Hér vantar ekkert
nema fráganginn, sem verður að vera snyrtilegur,
því ekki stendur á íslendingnum að leggja nóg á þau
Gott aö losna við
Morgunpóstinn
Það er mikill munur á morgunútvarpinu nú þegar
þulirnir Pétur Pétursson og Jón Múli Árnason eru
farnir að leika dillandi og hressandi músikk frá
klukkan sjö á morgnana. Morgunpósturinn var allt-
of þungur orðinn, pólitískar yfirheyrslur og umræð-
ur um alvarleg málefni, sjúkdóma og ýmsa aðra
kvilla — aldeilis óþolandi útvarpsefni að morgni
dags. Músikk þeirra félaga er miklu betri og vekur
menn betur en þrasið í ,,póstinum” og þannið við að
minnast á veðrið var eins vitlaust og veðurspárnar
eru oftast hjá sérfræðingum okkar.
Engar kröf ur til
fréttamynda
Það er farið að vekja dálitla athygli að svokallaðir
frettamenn sjónvarps úti á Iandi senda nú æ oftar
frá sér þöglar myndir af atburðum úti á landsbyggð-
inni. Flestar myndirnar hafa það sameiginlegt að
vera afar illa filmaðar og klaufalega teknar og
kannski að það sé bót að þær eru textalausar eða án
tals. En samt er þetta eitt af þeim mýmörgu dæmum
um getu- og kröfuleysi stjórnanda stofnunarinnar,
sem er Iandlægt hjá stofnuninni.
Matsölustöðum
skýtur upp daglega
Það virðist sem samkeppnin hjá matstöðunum
fari harðnandi a.m.k. fjölgar þeim daglega. í hverri
viku er nú opnaður nýr matstaður og eru sumir
þeirra allgóðir. Hættan er sú, að með svona fjölgun
minnki kröfurnar og óvandaðir staðir rísi upp, eins
og hjá bílasölum, þegar mestur var uppgangur
þeirra, en vonandi sér fólk þá svo um að slíkir staðir
detti út úr samkeppninni, þegar þeir sýna hvorki
gæði né þjónustu.
Físnir íslandsf ruar
I Ameríkunni
Menn borsa allmikið að finu frúnni, sem sleppti
sér á vald físna sinna í Ameríkuferð nýlega og leitaði
lags við negra, en raunverulega er þetta ekki svo
broslegt. Svona hegðan hefði getað komið surti í
koll, burtséð frá konugarminum en það er alltof al-
gengt að íslenskt kvenfólk hagi sér svona bæði í
Evrópu og Ameríku. í Englandi sækjast þær sérlega
eftir að leggjast með niggerum og eiga með þeim af-
kvæmi enda sjást afleiðingarnar þérna á götunum.
Það kemur að því að þessar velgerðardömur upp-
götva hvar þær keyptu ölið, þó ekki sé mælt með
kynþáttamismun hérna.
Hundurinn trakteraður
á T-beinsteik
Það skiptast á skin og skúrir í þessu lífi, jafnvel
hjá hundunum. í fyrra var hundi, sem elti eiganda
sinn austur í Valhöll, gert að greiða 15 þús. krónur
fyrir nægurgistingu þar á hótelinu, en nú ári síðar
var hinum sama hundi tekið með kostum og kynjum
á sama hóteli og meira að segja trakteraður á 13 þús-
und króna T-bone steik með grænmeti og tilbehör.
,,Það er verst,” sagði eigandinn ,,að nú lítur hann
ekki við kótelettum, nema að þær séu sérsteiktar.”
Forstjórinn heföi verið
rekinn annarsstaöar
Þar kom að því. Forstjóri Samvinnuferða hafði
ekkert betra að gera í s.l. viku en að kalla heilan hóp
farþega sinna lygara. Hópurinn hafði ákveðið að
fara í mál vegna aðbúnaðar í ferð og þetta var eina
svar forstjórans. í öllum alvöruferðaskrifstofum
hefði svona ummæli nægt til að reka forstjórann, en
kröfur eru lægri hjá íslenskum aðilum en annars-
staðar. Við höfum heyrt fleiri slíkar „umsagnir” um
ferðir ytra en ekki hirt að birta þær.
Lögreglan skildi aö
Gunnar og Geir
,,Ég vissi ekki að ástandið væri svona slæmt milli
þeirra,” sagði konugarmur á dögunum er hún sá
bíla Geirs Hallgrímssonar og dr. Gunnars Thorodd-
sens fyrir utan Valhöll á dögunum er SUS-menn
sjússuðu sig eystra þar um s.l. helgi. Milli bifreiða
þessara fyrirmanna Sjálfstæðisflokksins var nefni-
lega parkeraður lögreglubíll sveitarinnar eins og um
tvo óvini væri að ræða. Það reyndist líka svo að for-
ingjarnir varla nikkuðu hvor til annars þetta kvöld-
ið. Og svo kalla þeir þetta helvíti flokk!!!
litla sýndi og sannaði að hún
er kjarkmikill kvenmaður og
klifurfugl hinn mesti, ásamt
hinum, þó hún að öllu jöfnu
sé heldur þung á bárunni og
laus við Iéttleika í útsending-
um enda eru fá mál, sem hún
ekki fjallar um í fréttum og
fleiru. En þættir hennar
„Þjóðlif” hafa vakið mikla
athygli enda eru þeir yfirleitt
vel unnir og vandað til efnis-
vals. Gallinn við Sigrúnu er
sá, að það er ekki nógur
húmor í þáttum hennar, en sá
bæta úr. Fréttir eru sagðar
um allan heim en jafnve' þar
sem alvarlegustu atburðir ske,
er léttara yfir fréttunum og
skotið inn i léttum og
skemmtilegum atburðum eða
frásögnum, sem ekki þekkist
hér.
Um helgina var ég staddur í
húsi sem hafði til umráða
segulbönd (sjónvarps) og
voru þau sýnd um kvöldið
þegar dagskrá sjónvarps var
lokið. Mér er það alveg óskilj-
anlegt hversvegna sjónvarpið
en ekki allt alverlega ruslið
með sinum þjóðfélags-
boðskap og vitleysum, sem
allt er að drepa.
Satt best sagt, þá þarf að
endurskoða allt starf sjón-
varpsins og framar öllu
endurnýja þá deild sem sér
um skemmtiefni og raunar val
á öllu dagskrárenfi stofnunar-
innar. Það sér hver maður að
sá hópur, sem nú er ábyrgur
fyrir sjónvarpinu, er hvergi
gjaldgengur út í hinum stóra
heimi og alls ekki hér heima
að halda.
Frídagar og sumarfrí stofn-
unarinnar er fyrir neðan allar
hellur og þekkist hvergi í sið-
menntuðu landi. Og það vita
allir að það er eitthvað meira
en fríin sjálf sem valda þess-
um frítíma, þar sem frétta-
menn vinna að öilu jöfnu
þennan mánuð, safna efni
o.s.frv. Nú geta allir sannað
að það er sáraódýrt að senda
út miklu lengur en gert er, en
stofnun sem ekki fylgist með
tíma og tækni er einskis virði
DRUNGALEGASTIFRETTATIMII
HEIMIEKKILENGUR VIÐUNANDI
Það væri að bera í bakka-
fullan lækinn að gagnrýna
dagskrá sjónvarpsins, því að
ætla mætti að slik skrif yrðu
skoðuð sem ofsóknir. Fátt
var hinsvegar um fína drætti
á þeim miðum í síðustu viku,
nema ef vera mætti heimsþkn
sjónvarpsmanna, undur
stjórn Sigrúnar Stefánsdótt-
ur, „til eggja” i varpeyjum
við Vestmannaeyjar. Sigrún
galli er alltof algengur í öllum
þáttum sjónvarps enda taka
þáttastjórar sig allir alvarlega
mjög og þykir allur léttleiki
illa eiga heima þar. Það er ein
ástæðan fyrir þvi að við höf-
um einhverja þá drungaleg-
ustu dagskrá sem þekkist, líkt
og á hinum Norðurlöndun-
um. Það, að geta ekki sagt
fréttir í léttum stíl er löstur
sem við ættum að reyna að
fær ekki slik bönd til útsend-
inga hér. Þarna voru myndir
eins og The French Conn-
ection og nokkrar aðrar,
margar teiknimyndir Popeye
ofl. hver annarri betri. Hér
var um að ræða góða afþrey-
ingu og skemmtun sem öll
fjölskyldan gat notið, en
ómögulegt er að koma inn i
hausinn á sjónvarpsmönnum
að fólk vill þetta öllu fremur,
þar sem við þurfum sérstak- og ætti þegar að komast í
lega á fjölbreyttni og úrvali . einkarekstur. A.B.
Allskonar prentun, stór og
smá — geriö verösaman-
^Urö. Offsettœkni sf.
Elnholti 8,
Sími26109