Mánudagsblaðið - 02.11.1981, Side 1

SJÓRÆNINGJAR
NAUDGA OG SVÍ-
VIRÐA FLÖTTA-
KONUR - RLS. 3
MANUDAGSBIADID
Mánudaginn 2. nóv. 1981, 6. tbl. 31.árg.
Verð 6 kr.
STOLNIR BILAR
H1IERFA
SPORUUJST
Ovandaðir
viðskipta-
hættir
skreiðar-
kaupmanna
SELJA SVIKNA
SKREIfl A ERL
Það er staðreynd að hópur manna hér í
höfuðborginni stundar þá þokkaiðju að ræna
bílum, lima þá í sundur og selja síðan öðrum
óvönduðum aðilum þá sem varahluti. Það er orðið
áberandi hve margir bílar hverfa sporlaust og sjást
ekki framar þrátt fyrir ítrekaða leit.
Það sem einfaldlega skeður er, að bíl er stolið, færður á
afvikinn stað, helst í bílskúr, en þar taka menn við honum,
sem kunna allt til verka og skrúfa hann í sundur. Það hefur
verið talsvert algegnt hér heima, að ef bifreið er skilin eftir
á þjóðvegi þó ekki sé nema næturlangt, koma bílþjófar og
reita af henni allt nýtilegt s.s. dekk, útvarp, hjólkoppa og
allt annað jafnvel mælaborð. Svo bíræfnir eru þessir
þjófar, að þeir hafa oftar en einu sinni verið við iðju sína
um hábjartan dag t.d. á Keflavíkurvegi og Þingvalla.
Lögregla hefur nú reynt að hafa hendur í hári þessara þjófa
en mistekist, að mestu, til þessa. Orsökin til þessarar
bíræfni er ónógt eftirlit af lögreglunanr hendi, ekkert eða
lítið patról. Þessi tískuiðja, að strippa bíla og selja síðan
sem varahluti er orðin of algeng til þess að löggan láti hana
afskiptalausa.
MÁL,
SEM
VARÐ-
AR
ALLA
LANDS-
MENN
Með ábatasömustu afurðum sjávarins, sem
við seljum til útlanda, er skreiðin. Til þessa
hafa viðskipti þessi gengið vel en Nigería er
þar meðal fremstu viðskiptalanda okkar.
Nú háttar þannig að smátt og smátt hefur
skapast geysihörð samkeppni á þessum
markaði og eru þar margar þjóðir um hituna.
Nú gætu menn ætlað að samkeppnin skapaði
vöruvöndun og natni i sambandi við
skreiðarframleiðslu til að halda því góða
orðspori sem þegar er á fískafurðum okkar.
En því fer víðs fjarri. Það er upp komið að
skip sem siglt hafa umhverfis landið og tekið
skreið í hinum ýmsu höfnum, hafa orðið vör
við mestu svik í þessum farmi og er þar u'm
að ræða bæði undirvigt og úldna vöru, sem
íslendingar reyna að selja svörtum.
SJÁLFSTÆÐISFLOKKURINN
MARGSKIPTUR,
STEFNULAUS
Nú stendur yfír landsþing
Sjálfstæðismanna og eru átök
mikil á fundinum bæði baktjalda-
makk og ráðabrugg. Geirsarmur-
inn gengur nú berserksgang og
vegur til beggja handa, Gunnars-
armurinn gengur líka vasklega
fram en á þó við ofurefli að etja,
þar sem Gunnar sjálfur er ekki í
fylkingabrjósti til að stýra liðinu,
en það er þó undir teorískri stjórn
Pálma Jónssonar, þess er gerði
þau reginmistök í fjölmiðli að
„búast við að Geir myndi hafa
það.” Svo er það Alberts Guð-
mundssonar „brotið”, sem er
nokkuð fjölmennt, en forustan
hefur sagt að sér sé þessi
landsfundur algjörlega óviðkom-
andi. Onnur öfl eru ekki það sterk
að taki að minnast á þau ef frá er
skilinn Ellert Schram, sem ekki
hafði ákveðið sig er þetta er
skrifað. (s.l. miðvikudag).
Um alla þessa menn er ekki nema
gott að segja, flestir litlausir
meðalmenn með óflekkað mannorð.
Það gildir einnig um Geir formann,
en þó er lífshlaup hans einna
eftirtektaverðast og ferillinn ferlegur.
Hann gegndi borgarstjóraembætti hér
með talsverðri reisn en tók embætti
hér með talsverðri reisn en þó tók fylgi
flokksins að grennast undir hans
stjórn. Eftir að Bjarni Benediktsson
féll frá og Geir varð formaður
flokksins seig heldur en ekki á
-framh. á 11. síðu
Umsjónarmenn sem siglt hafa með
skipum þessum og fylgst með skipun
farmsins um borð, hafa hvað eftir
annað rekist á þann ódaun sem fylgir
úldinni skreið og hafa haft orð á.
Islendingarnir hafa hrist höfuðið,
brosað góðlátlega eins og þeir hefðu
viljað segja: Það er nógu gott ofaní
svörtu dónana. Þetta er stórhættulegt
sjónarmið og getur orðið okkur
dýrkeypt. Um leið og óorð kemst á
einhvern hluta af þessari útflutnings-
vöru okkar, skaðast allur árangur sem
við höfum náð.
Á nokkrum höfnum austanlands og
norðan var þó ástandið skárra og
reglugerðum fylgt að mestu. En of oft
kom það fyrir að fiskurinn var
skemmdur og ónýtur, en þó talinn
hæfur til sölu og útflutnings.
Islendingar gera sér ekki ljóst að öll
lönd eru ekki Gósenland eins og
ísland og fólk þar vill gjarna fá óspillta
vöru, sem það greiðir fyrir af litlum
efnum. Það verður ekki okkur til
framdráttar ef nokkrir útgerðarfantar
svíkja vörur inná kaupendur en ekki
vonlaust að þeir muni það svo, að öll
þjóðin verði að gjalda þess.