Morgunblaðið - 11.10.2005, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. OKTÓBER 2005 35
MINNINGAR
✝ Ragnar Þor-steinsson fædd-
ist á Hamri í Hörðu-
dal í Dalasýslu 11.
apríl 1928. Hann
andaðist á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 29. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Þorsteinn Jónsson,
f. 16. desember
1874, d. 28. desem-
ber 1966, og Jóna
Elín Snorradóttir, f.
10. mars 1896, d. 10.
desember 1971. Systkini Ragnars
voru: Petrína Sigrún, f. 1922,
Guðlaug, f. 1926, d. 1989, Her-
mann, f. 1929, og Inga, f. 1938, d.
1991. Hálfsystkini (samfeðra):
Guðjón, f. 1906, d. 1996, og Unnur,
f. 1910, d. 1975.
Ragnar kvæntist 3. desember
1955 eftirlifandi eiginkonu sinni
Guðrúnu Huldu Guðmundsdóttur,
f. 17. júní 1938. Börn þeirra eru: 1)
Guðmundur Rúnar, sambýliskona
Kristborg Níelsdóttir. Börn hans
og Elínar Þ. Antonsdóttur (skildu)
eru: Berglin Þóra, Guðrún Elva
og Bjarki Þór. 2) Hafdís, maki
Pétur V. Hallgríms-
son, börn þeirra:
Ragnar Snorri, Her-
dís Borg og Þórdís
Rún. 3) Halldóra
Björk, sambýlis-
maður Karl Grant.
Börn: Eva Dögg og
Íris Björk. Ragnar
eignaðist börnin: 1)
Sigurð Inga. 2)
Ástríði Ebbu, 3)
Björgu Margréti
Lovísu með Elín-
borgu U. Sigurðar-
dóttur, f. 1934.
Ragnar starfaði alla tíð sem
vörubifreiðarstjóri eða frá 17 ára
aldri, ók fyrst hjá Kaupfélagi
Hvammsfjarðar í Búðardal og síð-
ar í Reykjavík. Hann gerðist fé-
lagi í Vörubílastöðinni Þrótti árið
1953, var mörg ár í stjórn Þróttar
og í stjórn trúnaðarráðs og
sjúkrasjóðs. Ragnar skilaði inn
starfsleyfi sínu og hætti vörubíla-
akstri haustið 2004 þar sem veik-
indi hans gerðu honum ókleift að
starfa lengur.
Útför Ragnars verður gerð frá
Áskirkju í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Við viljum, kæri frændi, minnast
þín með örfáum orðum. Í sannleika
sagt gætum við skrifað heila bók,
minningarnar eru svo margar. Þeir
sem alast upp í sveit kynnast því náið
hvað lífið er; því gæti maður sagt að
uppeldið mótar manninn.
Gaman hafðir þú af því að ferðast
og renna fyrir silung eða lax og varst
ansi slunginn við það.
Þér fylgdi ávallt glaðværð og kát-
ína. Þú eignaðist góða konu og þrjú
myndarleg börn og óluð upp dóttur-
dóttur sem var gimsteinninn ykkar.
Gestrisni og höfðingsskapur var kór-
óna heimilisins, þið hjón voruð sam-
hent við að gera öðrum gott sem til
ykkar leituðu.
Veikindi þín settu mark sitt á þig,
en samt var alltaf stutt í brosið.
Þú varst ekki aleinn í því stríði,
konan þín stóð sem klettur við þína
hlið og studdi þig.
Við systurnar þökkum þér sam-
fylgdina og það sem þú gerðir fyrir
okkur.
Tómas Guðmundsson orti ljóð sem
hann nefndi „Ljóð til látins manns“:
Ég veit þú fékkst engu, vinur, ráðið um það,
en vissulega hefði það komið sér betur að
lát þitt hefði ekki svo bráðan að.
Við bjuggumst við að hitta þig oft í vetur
og nú var of seint að sýna þér allt það traust,
sem samferðafólki þínu láðist að votta þér.
Það virðist svo ástæðalaust að vera að
vera að slíku fyrst daglega til þín náðist.
---
En hópur þeirra, sem áttu þig lengst af að,
var eins og þú skilur, þyngstum söknuði
hlaðinn.
Og víst hefði margur maðurinn kosið það
að mega fylgja öðrum vinum í staðinn.
En þó að við treystumst til þess að lifa hér
er tryggð okkar söm – og jafnvel þó að svo
færi,
er engan veginn gefið, hvers sökin væri.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Við systur vottum konu, börnum
og barnabörnum dýpstu samúð okk-
ar.
Erla og Sólrún Kristjáns-
dætur og fjölskyldur.
Í dag kveðjum við kæran vin,
Ragnar Þorsteinsson frá Svalbarða í
Dölum.
Margs er að minnast bæði frá ár-
um áður, og einnig síðari tíma. Stóð
heimili þeirra Ragga og Dúnu mér og
minni fjölskyldu ævinlega opið með
gestrisni og góðvild þeirra hjóna.
Það var ekki síst í gegnum veikindi
Magnúsar, mannsins míns þar sem
þau bæði sýndu hvað best umhyggju
sína er hann dvaldi þar meira og
minna í veikindum sínum.
Það er ekki orðum aukið að tala
um höfðingsskap, drenglyndi og
hjálpsemi, þegar hugsað er til
Ragga.
Alltaf var munað eftir að senda
jóla- og afmæliskveðjur í Dalina og
lýsir það best þeirri vináttu okkar
sem aldrei bar skugga á.
Eftir að ég fluttist frá Búðardal til
Reykjavíkur hélt ég áfram að koma í
Efstasundið og ekki taldi Raggi það
eftir sér að koma mér vestur á Grund
aftur.
Minning um góðan dreng lifir
áfram.
Elsku Dúna, þótt haust og vetur
gangi nú í garð með myrkri og kulda,
vitum við að Ragnar er núna kominn
í ljósið og hlýjuna. Við Beta sendum
Dúnu, Rúnari, Hafdísi, Dóru, og Evu
og fjölskyldum þeirra okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Nú húmar ótt og haustar að,
nú herjar myrkrið svarta,
en þótt það skyggi, skal ei það
samt skyggja’ á ljós míns hjarta.
Þótt dimmi fljótt og dimm sé nótt
og dapur ríki vetur,
Guðs ljósið skært æ logar tært,
það ljós ei daprast getur.
Nú kólna fer um foldar rann,
nú frjósa vötn og grundir,
en það ei kælir kærleikann,
þótt kulda fjölgi stundir.
Þótt köld sé mold og freðin fold
og frostasamur vetur,
Guðs ylur hýr. Guðs andi hlýr
þó aldrei kólnað getur.
(V. Briem.)
Kristjana Ágústsdóttir.
RAGNAR
ÞORSTEINSSON
Elsku Jóhanna. Í
dag 11. okt. hefðir þú
orðið 62 ára. Það líður varla sá dagur
að ég hugsi ekki til þín, svo ljóslif-
andi ertu enn í hugskoti mínu. Ég
var stödd úti í London þegar ég
frétti um andlát þitt sem ég átti mjög
erfitt með að trúa, því að við vorum
nýbúnar að spjalla saman áður en ég
hélt utan. Þú svo hress að vanda, bú-
in að klára einbýlishúsið, kaupa nýtt
fellihýsi og hætt að vinna. Nú átti að
njóta lífsins eins og þið Siggi gerðuð
nú reyndar alltaf því að samhentari
hjónum en ykkur Sigga hef ég ekki
kynnst. Þið voruð búin að panta ferð
með Norrænu og ætluðuð að ferðast
um Norðurlönd í allt sumar með
JÓHANNA
JÓHANNSDÓTTIR
✝ Jóhanna Jó-hannsdóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 11.
október 1943. Hún
andaðist á gjör-
gæsludeild Land-
spítalans í Fossvogi
21. apríl síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Kálfatjarn-
arkirkju á Vatns-
leysuströnd 7. maí.
fellihýsið. En svo kom
kallið öllum að óvörum
og þú fórst í aðra og
lengri ferð.
Elsku Jóhanna, þú
varst alltaf svo hress
og skemmtileg og mik-
ill húmoristi, þú hafðir
einstakt lag á að koma
öllum í gott skap. Þú
varst afar listfeng og
söngelsk og eru marg-
ar fallegar myndir til
eftir þig sem bera
merki um mikla hæfi-
leika á því sviði.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Elsku Jóhanna ég kveð þig með
miklum söknuði. Megi góður guð
styrkja Sigga, Jóa, Lóu og Sigurð
Hrafn, fjölskyldu þeirra og aðra
nána ættingja.
Þín vinkona,
Steinunn.
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug vegna fráfalls elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, systur, frænku, ömmu og langöm-
mu,
GUÐRÚNAR JÓNSDÓTTUR,
Birnustöðum,
Laugardal.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks á Sjúkra-
húsinu Ísafirði fyrir frábæra umönnun fyrr og síðar.
Guð blessi ykkur öll.
Ásdís Sæmundsdóttir,
Margrét Karlsdóttir,
Guðrún Karlsdóttir, Sigurður Skarphéðinsson,
Jón Helgi Karlsson, Oddný B. Helgadóttir,
Þóra Karlsdóttir. Sig. Friðrik Lúðvíksson,
Rebekka Jónsdóttir, Guðmundur Guðmundsson,
Lilja Hannibalsdóttir, Halldór Hafsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, systir, amma og
langamma,
KATRÍN JÚLÍUSDÓTTIR
frá Siglufirði,
Bólstaðahlíð 50,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 12. október kl. 13.00.
Júlíus Matthíasson, Maríanna Haraldsdóttir,
Valgeir Matthíasson,
Hörður Matthíasson,
Ásdís Matthíasdóttir, Egill Gr. Thorarensen,
Ingibjörg Símonardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
BRAGI ÓLAFSSON THORODDSEN,
Aðalstræti 78,
Patreksfirði,
andaðist á Heilbrigðisstofnuninni Patreksfirði
laugardaginn 8. október.
Jarðarförin fer fram frá Patreksfjarðarkirkju laug-
ardaginn 15. október kl. 14:00.
Þórdís Haraldsdóttir
og fjölskylda.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, bróðir, mágur, stjúpi, afi og langafi,
ERLENDUR LÁRUSSON
fyrrverandi forstöðumaður
Vátryggingaeftirlitsins,
Krosshömrum 11,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju miðviku-
daginn 12. október kl. 11.00.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Amnesty International á Íslandi.
Anna Sigurðardóttir,
Lárus Erlendsson, Sýta Rúna Haraldsdóttir,
Stefán Erlendsson, Vilborg Helgadóttir,
Pálmi Erlendsson, Kristín Jónsdóttir,
Pálmi Lárusson, Elsa Vilmundardóttir,
Ellert Birgir Ellertsson,
Hákon Varmar Önnuson,
barnabörn og barnabarnabarn.Orri Gunnarsson,
minn gamli skólabróðir
úr Verzlunarskólanum,
er látinn. Andlátsfregn-
in kom mér ekki á óvart, en Orri hafði
átt við langvarandi veikindi að stríða.
Við Orri kynntumst fyrst, er við hóf-
um nám í Verzlunarskólanum 1945.
Orri var alltaf hress og kátur og hafði
gaman af að deila með öðrum af gleði
sinni. Hann átti það til að vera dálítið
stríðinn og fengum við skólafélagar
ORRI
GUNNARSSON
✝ Orri Gunnarssonfæddist í Reykja-
vík 29. október 1930.
Hann lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 4. september
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fossvogskirkju 13.
september, í kyrrþey
að hans ósk.
hans og jafnvel sumir
kennararnir stundum
að kenna á því, en allt
var þetta innan hóf-
legra marka og ekki
veit ég til þess að Orri
hafi nokkurn tíma ver-
ið víttur fyrir „prakk-
arastrik“ sín. Eftir
stúdentspróf skildu
leiðir og Orri fór út á
vinnumarkaðinn og
hóf störf hjá Málning-
arverksmiðjunni
Hörpu þar sem hann
starfaði sem inn-
kaupastjóri í rúmlega 30 ár. Eftir að
hann hætti í Hörpu hóf hann störf hjá
Sundlaugunum í Laugardal og þar
naut hann sín vel, hitti þar marga
gamla kunningja og kynntist nýjum.
Var hann vel liðinn af sundlaugar-
gestum sem og starfsfélögum. Við
hittumst síðan öðru hverju, einkum er
við bekkjarsystkinin komum saman í
sambandi við einhver tímamót. Orri
var þar sem fyrr hrókur alls fagnaðar
og naut þess að hitta sína gömlu
skólafélaga.
Um 1980 fórum við Orri að hittast
meira reglubundið. Ég hefði nú kosið
að endurfundir okkar hefðu haft ann-
an aðdraganda en raun varð á. Orri
leitaði þá til mín vegna hæsi og í ljós
kom við skoðun og sýnatöku, að hann
var kominn með krabbameinshnút á
annað raddbandið. Það var sárt að
þurfa að færa sínum gamla skólabróð-
ur þessi tíðindi, en Orri tók þessu með
æðruleysi og ákvað strax að taka því
sem að höndum bæri. En nú hefur
hann eftir nær 25 ára hetjulega bar-
áttu lotið í lægra haldi fyrir mann-
inum með ljáinn. Ég þykist vita, að
hann hafi verið hvíldinni feginn. Mar-
grét, eiginkona hans, var honum mik-
ill styrkur í hans erfiðu veikindum og
hann nefndi oft, að án hennar nær-
veru og hlýju hefði lífið verið erfiðara.
Að leiðarlokum sendum við Gerður
Margréti og fjölskyldunni allri okkar
innilegustu samúðarkveðjur héðan
frá Malmö.
Daníel Guðnason.