Alþýðublaðið - 09.06.1922, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Smávegis.
— Haríur stéttadómur í meira
Isgi þykir dómur eiisn, er hæsti
réitur i Kaiiforníu hefir nýlega
kveðið upp yfir konu Whithey,
að. nafni, sem var koosmúai&ti.
Hún var kærð fyrir það, að vera
félagi í kommúnista sambandinu
og (yrir að fylgja sð máium ger-
bótíifélsginu I W. W Húrs er á
fi s tugsaldri og hefir aldrei sjilf
fengist við pólitik að eins lagt
íram fé af stóreignum sinum til
ntyrktar gerbótan önnutn Hún var
dæmd i 14 ára hegningarhús.
Svona er nu fielsið í því „gósen
lacdi."
— 35.800 manns voru atvinnu-
lausir I Noregi um 10. maf, en 25.
aprii voru 43 000 atvinnulausír. |
— Að þvi er „Loksl Anzeiger*
segir, faaía þýzk »r verksmiðjur
pantað mikið af kolum frá Eng
landi. Á éinni viku voru t d.
pantaðar ein milj sœál
— Fréttaritari Titjies f Róma
segír, ,0 Sovjet Rússland hafi pant
að 100 fiugvélar hjá Ansaido-
flugvéiasmlðjucni í ítaiiu, og séu
margar þeirra komnar til Suður
Rússlands ítalskur flugmaður er
farinn ti! Odessa, til þess að koma
skipulagi á flugið
— Vegna þess hve vorið kom
snögglega í Finnlandi flæddu ár
vlða úr íarvegi sínum og uxu á-
kuflega Margar brýr eyddust,
járnbrautir skemdust og akrar sem
lágt iágif éyðifögðust.
— í Kiew (Uicraine) hefir ný-
«keð verið afhjúpuð myndastytta
af Karli Marx.
Kftpsel Íapsðist 5 þ. mán.
skilist gega góðum fundarlaunum
Langaveg 63.
Árstillögfum
tíi verkamannafélagsinn Dagsbrún
er veitt móttaka á iaugardögum
ki. 5—7 e m. í húsinu nr 3 við
Tryggvagötu. — Fjáraiálaritari
Dagsbrúaar. — Jón Jðnsson.
Skattk»PUP skrifar Pétur
Jakobsson., Nöonugötu 5
Heima ki 6—10 siðd.
11 ""■■■■. —...........
Reiðhjól gljábrend og
viðgerð I Falkanum.
Ritatjóri og ábyrgðarmaöur: Ólajur Friðriksson.
Prentamiöjan Gutenberg.
Alt er nikkelerað
og. koparhúðað i Falkanum.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Edgar Rict Burroughs. Tarzan.
en Claytón og Jane, á því dásamlega afli og fimleik er
bjó í þessum manni.
Um nónbil komu þeir að rjóðrinu, og var Tarzan
írá sér numinn af gleði, að fá tækifæri til þess að sjá
]ane svo fljótt aftur.
Enginn sást úti fyrir kofanum, og d’Arnot hrökk við
er hann sá hvorugt skipið á höfninni.
Þeir félagar sáu ekkert kvikt á staðmírií. Báðir þögðu.
Þeir fundu það á sér, sem mæta m;undi áugum þeirra.
Tarzan lyfti frá lokunni ög opnaði hurðihá. Ótti
þeirra var á rökum bygður. Kofinn var mannlaus.
Þeir litu hvor á annan. d’Arnot vissi, að hann var
talinn dauður. En Tarzan hugsaði til stúlkunnar, sem
hafði kyst hann af ást, bg nú hafði hlauþist frá hon-
um, meðan hann þjónaði einum vini hennar.
Hann var sárgrathur. Hann ætlaði að fára langt inn
1 skóginn og ganga í hóp sinn aftur; hann gat ekki
felt sig við það, að setjast aftur að í kofanum. Hann
ætlaði að láta hánn langt að’baki sér, og aldrei koma
þar meir; því þar hafði fæðst sú von að hann mundi
verða maður með mönnum.
Og hvað um Frakkann? Hvað varð afhonum?Hann
gat komist af eins og Tarzan. Tarzan langaði ekkert
til þess að vera hjá hönum. Hanri Vildi forðast alt sem
minti hann á Jane.
Meðan Tarzan stóð hugsandi á þrepskyldinum, hafði
d’Arnot farið inn í kofann. Hann sá að skilin höfðu
verið eftir ýmis þægindi. Hann sá ýmsa hluti frá herskip-
inu —eldhúsgögn, rifil með nægum skotfærum, niðursoðin
mat, tvo stóla og hengirúm — og margar bækur flestar
ameriskar.
„Þau búast við að koma aftur“, hugsaði d’Árnot.
Hann gekk að borðinu, sem John Claytoh haíði
smlðað mörgum árum áöur; á því láu tvö bréf til
Tarzans apabróður.
Annað var með kvenhönd og ólokað. Hitt með karl-
mannshönd og lokað.
„Hér éru tvö bréf til þÍD, Tarzan apabróðir", kallaði
d’Arnot og snéri sér til dyranna-, en félagi hans var .
þar ekki.
. » K X
d'Arnot gekk til dyranna og leit út. Tarzan sást
hvergi. Hann kallfiði hátt, en enginn svaraði.
„Drottinn minnl" tautaði d'Arnot, „hann er farinn.
Eg finn það. Hann er farinn inn 1 skóginn og skilur
mig eftir".
Þá flaug honum svipur Tarzans í hug, er þeir upp-
götvuðu að kofinn var mannlaus. Það var eins og hann
sæi í auga særðs dýrs.
Hann var vonsvikinn — d’Arnot skyldi það nú —
en hvers vegna? Það skyldi hann ekki.
Frakkinn íeit í kringum sig. Einveran fór að hafa á-
hrif á taugar hans, sem þegar voru orðnar veikar af
undanfarandi sjúkdómi.
Það var skelfilegt, að vera aleinn í þessum Kræðilega
skógi, fá aldrei að heyra mannsrödd framar, aldrei að
sjá mannsandlit og vera alt af hræddur um árásir villi-
dýra eða villimanna.
Og langt i austri skundaði Tarzan apabróðir gegnum
skóginn til apanna. Hann hafði aldrei flýtt sér jafnmikið.
Hann fann að hann var að flýja sjálfan sig —7 að hann
flýði hugsanir sinar. En hversu hart sem hann fór
fylgdu þær honum eftir.
Hann fór fram hjá Sabor, ljónyDjunni, sem fór í öf-
uga átt; til kofans, hugsaði Tarzan.
Hvað gat d’Arnot í viðuréign við Sabor — eða Bol-
gani, gorillaapann, eða ef göltur réðist á hann?
Tarzan nam staðar.
„Hver ert þú, Tarzan?" spurði hann sjálfan sig. „Ertu
imaður eða api?
Ef þú ert api, gerirðu það sama og api mundi gera
— skilur félaga þinn eftir hjálparlausann, jafnskjótt og
hann er þér til tafala.
Ef þú ert maður snýrðu aftur til þess að hjálpa kyn-
bróður þínum. Þú yfirgefur ekki félaga þinn fyrir það,
að einn af vinum hans hefir hlaupist á brott frá þér".
d’Arnot lokaði hurðinni. Hann var mjög taugaóstyrk-
ur. Jafnvel hugrakkir menn — d’Arnot var hugrakkur
— hræðast stundum einverunar.
Hann hlóð annan rifilinn og lét hann skamt frá sér.
Svo gekk hann að borðinu og tók ólokaða bréfið til
Tarzans upp.
\