Alþýðublaðið - 10.06.1922, Síða 1

1922
Laugardaginu 10. júnf.
130 tölubkð
-listinn er listi A.lþýðuflokksins. Pið, sem úr bænum farið,
munið að kjósa hjá bæjarfógeta áður en þið farið. Skrifstofan opin kl. 1—5.
/
Skattaskráin.
Vaila er um meira talað hér
4 bænum utn þessar mumdir en
Skattaskrána, sem svo er köliuð.
En það er fyrsti af»prengur nýju
skattlaganna, sem fhustrað var af
á næstsiðssta Alþingi Fjároaáia
ráðherrann, sem þá var, M G.,
lagði lögin fyrir þingið. Þau voru
sett í nefnd, og sú nefnd skilaði
nefadaráliti, þar sem sýnt var
fram i, að lögin væru tnjög göll-
uð og svo úr garði gerð, að það
hlyti að vera nauðsynlegt að
bieyta þeim hið bráðasta, ef þau
yrðu samþykt. Þrátt fyrir þetta
álit sitt lagðí nefndin til, að frum-
varpið yrði samþykt. Og það varð
ofsn á, að þ*ð næði fram að
ganga.
HöfuðgalHnn á lögunum er, að
skattskyldulágmarkið er alt of
lágt. Það er hin mesta ósanngirni,
að ekki skuli skattfrjáls hæfilegur
framfærslueyrir bæði einhleypra
manna og fjölskyldna. Nú er svo
laogt frá því, að svo sé, að fjöldi
manns, sem að eins dregur fram
Iffið með þv$ að spara við sig f
öllum greinum, verður að greiða
skatt í landssjóð, auk allra gjalda
til kirkju og sveita.
Þegar nú gáð er að því, að
menn hafa ekki nóg sér og sfn
um til lffsviðurhalds, hvernig eiga
þeir þá að grciða skatta til þjóð-
félagsinsf Hvar á að taka fé upp
í þá ? Ekki verða teknar af suötm •
u.n þær eignir, sem ekki eru tii.
Yfirleitt kemur skatturinn, eins
og nú stendur, þyngst niður á
fátæklingum og mönnum með lág,
föst laua. Hserri tekjur sleppa
rniklu léttar. Og framleiðendur
bezt, þvl þeim eru ætluð ótal göt
tll þess að smjúga út um Þ jnssig
er mælt, að ví§a í sveitum séu
fáir aðrir en kusafólk og vinnu-
fólk, sem skatta greiðir; bæadur
sleppi því nær alveg.
Fólk við sjávarsfðuna, eiokum
s kaupstóðum, verfsur harðast úti,
eins og fyr er sagt; enda eiu það
bændur, rneð M. G og Jón Magn
ússon í fararbroddí, sem borau
sksttinum á.
Alþbl. hreyfði þegar í stað and
mælum við þessu frumvarpi og
benti þá á gaila þess, svo óþarfi
er raun&r að fara frek&r út í það.
Eu raenn eru fljótir að gleyma
Hinir beinu skattar eru auðvitað
sanugjaraastir allra skatta, en það
er ekki sama hvernig þeir eru
lagðir á. Það þarf góðrar athug-
unar við tll þess, að álagning
þeirra verði ekki tii ills. Eins og
nú er háttað álagaingunni, er hún
ósanngjörn, en ef farið hefði verið
að ráðum Alþbl, hefði hún orðið
sanngjörn. Hæfilegur ýramýcerslu-
eyrir verður að vera skattýrjáls
Og skattutism verður að fara stig-
hækkandi þannig, að hann verði
því hærri hundraðslega, sem tekj
urnar eru hærri. Og þegar tekjur
eru komnar yfir eitthvert ákveðið
m&rk, gæti komið til mála, að
ailar tekjur, sem þar væru ofan
við, féllu til rfkisins.
Annars er alt þetta skattzdót
fremur iit viðureigaar, og hiýtur
að koma að því, að þess verði
engin þörf.
Jafnaðarmenn berjast fyrir þvf,
að rfkið eignist frsmleiðslutækin.
Þeir sjá og skiija, að á þann hátt
er ríkisheildinni— þjóðfélaginu —
bezt borgið efnalega. Þdr hafa
séð það, að hér á landi er enn
tneiri þörf á þessari breytingu, en
f ficsíum öðrum iöndum; og þsð
ekki' sízt vegna mannfæðarinnar
og stæð&r iandsias. Það er nauð
syaiegt, að landið sjáift,— rfkið.—
hafi framleiðsiaria í slnum hönd-
um, vegna þess, að þá verður
ekkí brasksð með hanii; þá verð
ur ekki stórfé varpað í sjóinu í
heimskulegt fjárglæfraspii; þá verð-
ur meira úr að spila fyrir ríkis-
sjóð og einstaklingarnir losna við
skattana, sera eru þjóðíéiagjnu
nauðsynlegir, eins og nú er háttáð.
Þess vegna ættu allir þeir, sem
eru gramir akattaálögunum nýju,
að vinna fyrst og fremat að þjóð-'
EJýtiag framleiðslutækjanna, jafn-
framt geta þeir unnið að breyt-
ing u sk&ttalaganna tii bráðabyrgða,
í það horí, sem Jafnaðarmenn viija.
Það gefst tækifæri til þess í surru r,
að sýna, hve gremjan yfir skött-
unum á sér djúpar rætur; því að
jafnaðarmenn hafa menn f kjöri
ttl aiþingis, sem allir þeir, sem
vilja réttláta skatta og vlð hvers
hæfi, hljóta að kjósa.
Kvásir.
Úr dagbókum
kvikmyndaleikara.
í ameríkshn kvikmyndablaði
einu gefur að iesa eftirfarandi
sýnÍKhorn af dagbókum nokkurra
heimakunnra kvikmyndaleikara; en
hvernig biaðið hefir náð f þau,
fylgir ekki sögunni.
Fyrst er brot úr dagbók hinn- •
ar fögru, ungu ieikkonu, Betty
Compsson.
23. rraf.
Var vakin ki. 7 af sfmanum.
Skakt númer. Lagðist aftur út af
og svaf yfir mig til kl. 9. Leik-
atjórinn ekki frýnilegur. Hann
setti reyndar að passa sjálfan sig.
Hann korn jafnt mér
Listdans minn var kvikmynd-
aður frá kl. 1—3. Þ&ð varð að
mynda hann 6 sinnum (þó ég
s