Tíminn - 15.04.1970, Blaðsíða 6

6
TIMINN
MIÐVIKUDAGUR 15. apríl 1970.
FÓÐUR
fóÖriÓ sem bamdur treysta
VALSAÐ BYGG
VALSAÐ BYGG
VALSAÐ BYGG
• 40 kg. sekkur 232,00
• Sekkjað tonn 5.800,00
• Laust tonn 5.400,00
l< — — J1
1 fidttr I gnsfr* 1 girðingirefni IVI 1 R MJÓLKURFÉLAG REYKJAVÍKUR 1 Símar: 11125 11130 J
1 1
Aðalfundur
Pöntunarfélags N.L.F.R. verður haldinn í Mat-
stofu félagsins að Hótel Skjaldbreið sunnudaginn
19. apríl M. 2 e.h.
Dagskrá: Venjuleg aðalfundarstörf.
Reykjavík, 11. apríl 1970.
STJÓRNIN.
Gluggar - Útihurðir
Tilboð óskast 1 smíði á gluggum og útihurðum í
nýbyggingu Rannsóknarstofnunar iðnaðarins við
Keldnaholt.
Útboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri, Borgar-
túni 7, Rvík, gegn 1.000,00 króna skilatrygg-
ingu.
Tilboð verað opnuð á sama stað miðvikudaginn
22. apríl n.k., M. 11.00.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 10140
Ónæmisaðgerðir gegn
mænusótt fyrir fullorðna
Bólusetningar gegn mænusótt fara fram í Heilsu-
vemdarstöð Reykjavíkur frá 14.—30. þ.m. alla
virka daga, nema laugardaga, frá kl. 16—18.
Þessar bólusetningar eru ætlaðar fólki á aldrin-
iim 18—50 ára, sem ekki hefur verið bólusett
undanfarin 5 ár.
Bólusetningin kostar 50 kr.
Inngangur frá baklóð.
HEILSUVERNDARSTÖÐ REYKJAVÍKUR
*í»PA*>b
ygf.
ÚR VERINU
VAKNAÐ AF
ÞYRNIRÓSARSVEFNI
.
..... V‘ % :i:
V :
Fimmtudaginn 9. apríl fylgdi
sjávarútvegsmálaráðherra úr
hlaði frumvarpi til laga um
togarakaup ríkisins.
Rakti ráðherrann að nokkru
sögu togaraútgerðar, hsest bar
þar hrakfallasaga togaranna en
minna gerði ráðhenrann úr mik-
ilvægi þeirra í þjóðarbúsfeapn-
um, í sjálfu sér fannst manni
að ráðherrann væri að biðjast
afsökunar á því að hafa flutt
þetta ómerkilega mál. Meðal
þess sem ráðherrann gat um
var hvað togaraútgerð hefði
átt í mifelum erfiðleikum fyrir
stríð, en hvaða atvinnuvegur
átti e'kki í erfiðleikum á þeim
árum? Síðan gat ráðherrann
þess að þnengt hefði að togur-
unium þegar útfærsla fisfcveiði
lögsögunnar hefði átt sér stað.
Mest munu togarar ofekar hafa
verið víðsfjarri landhelginni
lengi vel, og ekkd þurft á því
að halda fyrr en nú síðustu ár-
in, þegar landianir í Englandi
eru orðnar uppistaða í útgerð
þeirra á nýjan leik. Nýsköpun
artogararnir voru ekki við fjöru
borðið að fiska, stuaduð voru
djúpmiðin og fjai’læg mið. Flest
ár hafa togarar okkar stundað
fjarlæg mic. t.d. var farið til
Bjarnareyjar og í Bvítahaf til
veiða í salt. Einnig var farið
til Grænlands þótt erfið væri að
staða íslendinga þax til vedða
í sait og ódík aðstöðu Færey-
inganna, sem gátu landað í
Færeyingahöfa, en íslenzku
skipin urðu að fara heim og
lamda þar, og tapaðist við þetta
mikið aflamagn, sfcipin of lítil
í sjálfu sér tál veiða svo fjarri
íslandi, án allrar aðstoðar.
En það sýndi sig hve afkasta-
mikil þessi skip voru og sem
dæmi um það vil ég vísa til við-
tals sem Alþýðublaðið átti við
skipstjórann á elzta togaranum
b.v. Ingólfi Arnasyni, en þar
sagði meðal annars að í einni af
veiðiferðum skipsins hefði það
komið með 380 lestir af saltfiski
í einni veiðiferð. Mun þetta
hafa verið árið 1956 í júní mán
uði, en þá voru fleiri af stoipum
BÚR á veiðum í salt. Um svipað
leyti og þetta gerðist landaði
bv. Pétur Halldórsson, skipstjóri
Þorsteinn Eyjólfsson, 306 lest-
um af saltfiski í Esbjerg og b.v.
Skúli Magnússon 383 lestum af
saltfiski, skipstj. umdirritaður.
Að þessu athuguðu sést að það
er mikið sem þau hafa flutt að
landi þessi skip, og þarf ráðherr
ann efcki að afsaka flutning
frumvarps þess sem um er að
ræða. Margt væri hægt að tína
til en eins get ég efeki láti,ð
ógetið, að eitt þessara gömlú
skipa b.v. Neptúnus aflaða fyr-
ir 46 millj. kr. á si. ári. Ekki
múnu hafa verið meiri eignir
hjá nofekru félagi á íslandi
en Kveldúlfi hf. þóiit sifeuld,
ir væru mikiar. Kveldiúlfur átti
síldarverksmiðjur, söltunarstöðv
ar, stærsta nautgripahú lands-
ins, margar laxveiðiár, 7 tog-
ara, hálfa MosfeHssveitina auk
stóreigna í Reykjavik. Það þarf
að tapa miklu til að eignast
allt þetta.
Ólafur Jóhannesson lýsti
stuðningj við frumvarpið en
þótti honum of stutt gengið,
ekfei væri minnzt á mdnni tog-
arana eða stærri skip eins og
skdp það er Úthaf h.f. hefði ver
ið að reyna að fá. Taldi Ólafur
að þetta allt þyrfti að athuga.
Mörg bæjarfélög úti á lands-
byggðinni gerðu sér miklar von
ir í sambandi við útgerð
smærri togaranna til löndunar
í frystihúsin, og enginn vafi
væri á að þeir gæfu mesta at-
vinnu við fiskvinnslu. Eitthvað
á þessa leið mælti Ólafur. Enn
fremur sagði hann, að það væri
sama hvað sérfræðingarnir
reiknuðu, skipin yrðu að vera,
til, 'hvort heldur væri reiknað
ur gróði eða tap. Gils Guð-
mundsson lýsti baráttu sinni
fyrir frumvörpum um togara-
kaup, og þótti Gd'ls að stutt væri
stigið sporið með þessu frum-
varpi, og ekki væri mdnnzt
á smærri skipín og ekki
heldur stór skip sem ynnu afl-
ann um borð. Fannst honum
þetta vera svipað og Alþýðu-
flokkurinn hefði gert fyrir
hverjar kosningar á undanförn-
um kosningar-árum og væri
þetta sennilega ein kosninga
brellan til viðbótar. Það hefði
verið svo hjá ráðherranum affl
fyrir síðustu kosningar hefði
átt að leigja skuttogara, þar áð-
ur hefði verið ætlurán að kaupa,
en ekkert hefði orðið úr neinu.
Ein hjáróma rödd kom fram,
og er það sjálfsagt hin mótaffla
stefna sem þar kom fram, en
Jón Ármann Héðinsson kunnur
Alþýðuflokksmaður hafði orð
um það að þetta frumvarp
gengi allt of langt, ekki ætti
að kaupa fleiri en svo sem tvö
skip af þeirri stærð sem frum-
varpið fjallaði um.
Sagffli Jón eitthvað á þá leið
að menn vildu nú helzt Mtla
báta og réttast væri að styrkja
þá mest sem fflyttu ódýr-
ast fiskfeiló að landi. Sjálf-
sagt á Jón þá við árabátaútgerð.
Músarhoiusjónarmið Jóns eiga
vonandi ekki miklu fylgi að
fagna á Alþingi.
Meðal annars sem Jón hélt
fram var að flotinn hefði verið
endurnýjaður á eðlilegan hátt.
Var hann að draga í efa um-
sögn Páls Gufflmundssonar skip-
stjóra, en hann mun hafa sagt í
grein í Norðanfara að skipin
hefðu ekki verið endurnýjuð
eins og þyrfti.
Á þingi FFSI í nóvember
1969 töldu Vestmannaeyingar
að bátaflotinn væri yfir 20 ára
að meðaltali og sú mun reynd-
in vera viðast hvar á landinu.
Vona ég að togaramálið verði
leyst á þann hátt að Alþingi
og ríkisstjórn verði til sóma.
Ingólfur Stefánsson.
Svar og boð til borgarlæknis
Hlutiverk heilbrigðiseftirlits-
ins, segir borgarlæknir er m.
a. að vernda borgarana fyrir
lélegum eða skaðlegum neyzlu-
vörum, og reyna að tryggja að
húsnæði, þar sem geymsla eða
dreifing matvæla fer fram sé
vel umgengið og sómasamlega
haldið við.
Um þessi atriði erum við Jón
Sigurðsson fyllilega samwióla
og auðvitað þakka kaupmenn
og neytendur fyrir skynsamlegt
aðhald og eftirlit.
Deila verzl. Örnólfs við borg-
arlæknir snýst raunverulega
ekki um þessi atriði, í því sam
bandi vil ég benda á að uppi-
staða í herferð borgarlæknis,
er af allt öðrum toga spunnin,
allt tal hans um óþrifnað í
Verzl. Örnólfi, verður neytend-
um kmnski skiljanlegra, þeg-
ar ég opinbera, að kvartanir
borgarlæknisembættisins í Öru
ólfi eru eingöngu bundnar við
sGlubúðimar sjálfar, sem blasa
við fyrir allra augum, opnar
daglega, en alls ekki við
geymslur, salerni eða lagera
verzlunarinnar, sem embættið
taldi til fyrirmyndar, að öðru
leyti en þar væri helzt til of-
hlaðið af vörum.
Þegar þetta er hugleitt sjá
allir hvers eðlis óþrifnaðurinn
er. Þessi atvinnurógur borgar-
læknisembættisins, er farinn að
ganga nokkuð langt. Vegna
þess bíð ég borgarlæknis-
embættinu upp á, að við sam-
einumst um að fá hlutlausa að-
ila. til að líta á ástand verzl-
unarinnar og meta hæfni henn-
ar, með hliðsjón af útliti henn-
ar, tækjum og öðrum útbún-
aði.
í þessu sambandi bendi ég
á. að ég tel ekki illa viðeig-
andi, að gera samanburð á
tveim næstu verzlunum við
verzl. Örnólf, geymslum þeirra
og lagerum. Þessar verzlanir
báðar njóta náðar borgarlækn-
is, til að selja vörur, sem
embættið bannar að selja í
verzl Örnólfi, svo sem pylsur,
bjúgu, kj'.'t og fl. Ég vona að
Jón Sigurðsson borgarlækni’-
þiggi þetta boð, og væri þá
ekki tilvalið fyrir ofckur að
hafa blaðamenn með í ferð
inni.
Ég vil geta þess, að verzl.
Örnólfur málar sjálfkrafa meg-
inhluta verzlunarinnar reglu-
lega annað hvert ár. Þannig að
síðastliðin fimm ár hefur verzl.
að meginhluta verið máluð
þrisvar sinnum.
Á meðan borgarlæknir hugs-
ar sig um, hvort hann tekur til
boði mínu. fcel ég hæfilega ráðn
ingu honum til handa, að hugsa
um, að oft stendur strá er stór
tré falla.
Fyrir hönd Örnólfs,
S. Sigurðsson,