Tíminn - 20.05.1970, Qupperneq 5

SBJSWIKffOAfiHJR 20. maf 1970.
TIMINTN
i itireriiiiitiiiiiirrri^i - nti
MEDMORGUN
KAFFINU
Berndsen kaupmaður á Skaga
strönd sagði í ávítunartón við
bónda einn, sem hafði lagt inn
sanjör hjá honum:
— Það var lús á smjörinu
frá þér.
—• Já, en blessaður- — svar
aði bóndi. — Það er engin vi-gt
i hennL
einni telpunni, sem hét Magga
og spyr:
— Getur þú nú, Magga mín,
sagt mér, hvenær þessi rödd
lætur til sín heyra hjá þér?
— Þegar ég er svöng — svar
aði Magga.
Jón Pálmason alþingismaður
var eitt sinn í sparnaðarnefnd.
Einn nefndarmanna hafði orð
á því, að stúlkur á Lands
símastöðinni væru ekki valdar
eftir hæfileikum, heldur eftir
sexapeal.
Þá segir Jón:
„Ja, mér finnst nú nóg, að
þær hafi aðeins fjögur eða
bara tvö".
Hvenær sjáið þár verst? Svorra
eiftrr 30—40 bjóna.
keíðislnr í hús í sveitinni.
Þær reyndust iiia gerðar.
Einu sinni var bóndi spurð-
ur að því, hvort þa® væri satt
að hitaleiðslurnar vildu leka
„Onei“, svaraði hann, „það
er helzt svolítið um samskeyt-
Kennari í barnaskóla var
að útskýra fyrir bömunum, að
samvizkan væri innri rödd hjá
manninum og segði tii um
greinarmun góðs og ills.
Hann snýr sér því næst að
Gaman að kyn-nast yður frú
Jóna. Ég hef heyrt svo mikið
ubi yður, en ég toúi ekki «rði
af þvi
Mismælí geta stundum verið
hláleg.
Guðmundur gamli var að
grobba af afrekum sínum, þeg
ar bann var á unga aldri eða
í broddi lífsins, eins og sagt er,
en karlinn sagði:
— Já, sivona var það, þegar
broddurinn stóð úr lífí mínu.
DENNI
DÆMALAUSI
Þeir þurfa þcnnan herforingja
ekkj í neinu stríði. Hann liefur
staðið þarna svo lengi sem ég
man.
„Mamma hélt nú alltaf að
tennurnar í mér væru það
merkilegasta af líkama mín-
um“ se,gir h'inn 24 ára Janet
Mahoney frá Boreham Wood í
Englandi, en hvað sem móðir
hennar áiítur, þá fer það ekki
lengur á milli mála, að karl
meon taka helzt eftir fótleggj
um kon^iunar.
Rithöfundurinn Anthony B-ur
gess, segist eiga í fjandans erf-
iðleifcum þessa dagana. Hann
Skrifaði á sínum tíma sfcáld-
sögu sean hertir „Clockwoifc
Orange". Nú er Xeifcstjiórinn
bandaríSki, Stanley Kutóok,
byrjaður að tevitomynda sög-
una, og reyndar langt teotninn.
Vandræði Burgess eru hins veg
ar þau, að þegar bótein var gef-
m át í Bandaríkjunam, tók út-
gefandinn bandaríski sér bessa
leyfi og breytti niðurlagi sög-
unnar, þannig að nú eru til
tveir endar á sötgunni, og sá
bandaríski virðist vera svo góð
ur, að Burgess rithöfundur get
ur hreinlega eklki svarað spum-
ingum Kubrifes um hvort niður-
iagið hann eigi að notast við.
Er að því kom að Barbara
Streisand skyldi í fyrsta skipti
kom fram alls natón í fcvik-
miynd, fölnaði hún upp og
muldraði: „Herbie, ég get ekki
gert það“. Þetta var við töku
myndarinnar „The Owl and
the Pussycat" og Barbara
sagði leifcstjóranum, Herh
Ross að hún bara stífnaði upp,
sér yrði ískalt við tilhugsun-
ina eina, að eiga að berhátta
framan við myndavélina, „og
svo er ég með þennan voða-
lega rass, og hann sést“. vældi
stjarnan.
Leikstjórinn bölvaði hressi-
lega, og mótleikarinn, George
Segal, bylti sér óþolinmóður i
rúminu, en fékk sér loks
blund. Að lokum herti Barb-
ara upp hugann, lét náttkjól-
inn falla niður um sig og trítl-
aði yfir gólfið að rúminu. „Fyr
irtak, þetta er á filmu fest“
hrópaði leikstjórinn, en Barb-
ara vill ætíð vera viss um að
allt sé fyrsta flokks sem hún
Janet (sbr. mynd) sem hef-
ur mikið að gera sem sýning-
arstúlka og hefur nú nýlega
orðið sér úti um hlutverk í
kvifcmynd er kaXlast „Haitu
áfram að elska“, segir: „Fæt-
ur mínir hafa orsakað nobkra
bifreiðaárekstra vegna þess að
augu ökumanna eltu mig er
ég gekk bjá. Einu sinni datt
gerir, og þess vegna krafðist
hún þess að senan væri tékin
affcur í öryggisskyni.
„Mér Hiður eins vel og mér
hefur nofckxu sinm il@ið“, sagði
Harry Truman fyrrum Banda-
rikjaforseti við blaðamenm sem
heimsóttu hann £ tilefni áttug-
asta og sjötta afmælisdags
hans.
Harry karlinn virtist einnig
hress og kátur, en hann hélt
upp á daginn með því að
skreppa í bíó og horfa á kvik-
mynd sem fjallar um harm sjáXf
an .heitir reyndar því ameríska
nafni „Give ’Em Hell, Harry“.
Hva® sem Truman hefur gert
við andstæðinga sína hér á ár-
um áðrar, þá er það ettt víst
núna, að harm gerir ekiki líf
nokteurs manms að helvíti hér
eftir, heyrnarlaus öldungurinn).
Hlann lét meira að segja ljós-
myndarana í friði á þessum af-
mælisdegi sínum, vedfaði bara
til þeirra hendinni og kinkaði
kolli eins og vildi hanm segja,
„þeir verða víst að vdnna fyr-
ir sér, eins og ég“.
Það er ekkert náttúrulög-
mál að frambjóðendur til
þings eða bæjarstjórna verði
að vera a.m.k. fimmtugir, karl-
kyns, og með ístru upp á 100
pund, það sannar hún Angela
Prescott frá Brighton, Eng-
landi. Angela er einmitt í fram
hvort hún kemst í borgar-
boði til borgarstjórnar í heima
héraði sínu, og fæst úr því
skorið einhvern næstu daga
stjórn. Angela er ekki nema
21 árs og er handhafi nokk-
urra fegurðardrottningartitla
reyndar bara innanhéraðs.
ungur maður af skellinöðru
sinni vegna fótanna á mér, en
ég M'jóp til og hjálpaði hon-
um á fætur aftur“.
Fætur Janet hafa verið fcaiE-
aðir „Hinir beztu“ í Bretlandi,
en hvað sem því líður, þá fer
efcki hjá þvi að einhverjar
#-stuttpylsur geti sagt sögur af
umferðarhópum þeirra vegua.
~ ' ■ ■. .....