Tíminn - 25.07.1970, Page 5

IAUGARDAGUR 25. JÚLÍ 1970
TÍMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFINU
Það nýjasta í eldhúshagfræði
er að setl'a popkornmaís í
pönnukekudeigið. Þá stökkva
þær sjálfar upp og snúa sér
við.
— Er það rétt, að þú hafir
eiau sinni verið tekinn til
fanga af mannætum? — Já það
er rétt. Ég var meira að segja
á matseðlinum við þrúðkaup
höfðingjadóttivrinnar.
— Nú og hvernig slappstu
lifandi?
— Það slitnaði upp úr trú-
k>funmni.
— í hreinskilni sagt, þá
fannst mér þessi rauðhærða,
sem þú varst með í gærkvöldi,
ekki sérlega spennandi.
— Nei, en það máttu ekki
minnast á við konuna mína.
— Nei, auðvitað ekki. En
hver var þetta þá?
— Konan mín.
— Ertu galinn maður, ætl-
arðu að drekkja henni Ása
Finns. Þú hefur sett sjónvarps
loftsnetið í samband við þvotta
vélina.
— 67. Hvað starfið þér i
I ■ daglega lífinu?
— Stjörnufræðingur herra.
— Stjörnufræðingur? og svo
vitið þér ekki, hvað ofursti hef
ur margar stjörnur.
— Ef þér er sama Valborg,
vil ég heldur kvssa þig tvisvar,
þegar ég kem lieim.
Frú Guðrún var að heim-
sækja vinkonu sína. Á leiðinni
gegn um húsið sá hún hvar
húshóndinn lá í sófa og hraut
hátt.
— Já, maðurinn minn hefur
átt svo erfiðan dag, sagði vin-
konan.
Hann var að opna fyrir mig
pickleskrukku.
Pétur gamli sat einn yfir
drykkju á barnum O'g útmál-
aði sorgir sínar fyrir barþjón-
inum.
— Það er óskaplegt, að kon
an mín s'kuli líta svona út, þeg
ar hún er 14 dögum yngri en
Marlene Dierrích.
a-(s
DENNI
DÆMALAUSI
Þau ciga krakka! cn sé 2 þri.
hjól.
I síðustu viku tóku samtök
Mengun umhverfisins er nú
rnjög á dagskrá, enda ekki að
ástæðulausu. Það hefur t.d. sýnt
sig upp á síðkastið í skrúðgörð
um víða á meginlandi Evrópu,
að 'erfitt reynist að halda við
trjágróðri að einhverju marki
til fengdar. Tré hrymja niður
af carbón-eitrun og mikil og
stöðug endurnýjun verður að
fara fram, ef halda á við trjá-
gróðri svo einhverju nemi.
Reyndar eru það helzt tré með-
fram fjölförnum akvegum sem
illa fara, t.d. þarf árlega að
gróðursetja tugi þúsunda trjáa
með fram vegum i Frakklandi
til þess eins að ha.’da í horfinu.
Arið 1963 gróðursettu Frakkar
83-423 tré við vegi sína, ea í ár
þurfti 87.076 tré til þess eins
að halda þessum gróðri við.
Hver man ekki eftir Robert
ínó, ítalska drengnum með silf
urtæru röddina, sem söng sig
inn í hug og hjörtu flestra.
sem til hans neyrðu? Hann var
einn af mörgum smástrákum
sem drýgðu tekjur fátækra
fjölskyldna sinna með því að
syngja á gangstéttum og kaffi
húsum Rómaborgar. Svo var
það eitt sinn að Dani nokkur,
sem þarna var á ferð. hreifst
svo mjög aí söng hans, að hann
fékk leyfi foreldranna til að
laka piltungann með sér til
Danmerkur og hét þeim þvi,
að þegar hann sneri heim aft-
ur, yrði hann heimsfrægur. Sú
varð ljka raunin. eins og allir
vita.
Nú er Robertínó orðinn tu!t
ugu og þriggja ára og kvænt
ur maður. Hann hefur að mestu
lagt sönginn á hilluna. en snú
ið sér að kvikm.vndunum i
staðinn. Um þessar mundir
vinnur hann að sinni fyrstu
mynd, og hann hefur sjálfur
skrifað handritið, auk þess sem
hann er framleiðandi og fer
með aðalhlutverkið. Þetta á
að verða spennandi stríðsmynd
og laus við allan söng, því
Róbertinó er mjög andvígur
því, að uppgjafa söngvarar séu
að glamra við að koma fram í
músík-myndum og söngleikjum.
Og hann segist taka kvikmynda
leikinn alvarlega, sem listgrein
út af fyrir sig, hvað sem öllum
söng líði.
Róbertínó er annars fram
úrskarandi ánægður með lífið,
og segist hafa allt sem hugur
inn girnist, nema son, en hann
á eina dóttur. Normu. En þegar
sonurinn fæðist, verður .sam-
stundis skellt á hann nafninu
Rígólettó. og svo verður tíminn
að leiða í ljós, hvort blessað
barnið slendur undir nafni.
ellefu Þá verður blessaður m#5
urinn auðvitað að fara að sofa
til að geta vaknað hress og
endurnærður k:. fimm næsta
morgun.
★
Raymoad Burr, sem íslenzk-
ir sjónvarpsáhorfendur þekkja
betur undir nafninu P. Mason“,
er nú a'ð ljúka við aðra geysi-
langa sjónvapsséríu, Ironside.
Að þessu þreytandi og erilsama
verki loknu, hyggst hann taka
sér langt og gott frí á einka-
eyju sinni Naituba, sem er í
Kyrrahafinu. Þar dvaldist hann
einnig mánu'ðum saman, eftir
að hann var laus við þann vin-
sæ.’a Perry Mason.
Þegar Burr vinnur að sjón-
varpsupptöku, kemst ekkert
annað að hjá honum, sízt af öllu
ástin. Hann hefur verið giftur
þrisvar sinnum, en býr nú einn.
Skýringin á því, hversu illa hon-
um helzt á kvenfólk’nu, ’iggur
eflaust. að einhverju leyti í
þvi, að hann hefur hreinlega
ekki haft nokkurr. tíma tiT að
sinna því.
Sé stundatafia hans athuguð,
fer málið að skýrast. Klukkan
fimm: Fótaferð. Klukkan sex:
Byrjaö að vinna í upptökusal,
og haldið sleitulaust áfram til
kvölds með eins stuttum mat-
ar- og kaffihféum og mögulegt
er. Klukkan níu: Heim og beint
í bað. Klukkan hálf tiu: í rúmið,
þar sem haan borðar kvöldverð
og horfir á sjónvarp til kl.
blindra í Kaupmannahöfn upp
þá nýbreytni, að halda tízku-
sýningu fyrir meðlimi sína, og
eins og myndin sýnir, voru við-
staddir mjög ánægðir með
þetta framtak.
Það var reyndar Svíi, Kaj
Holm, sem var drifjöðrin í
þessu, en hann hefur um nokk-
urt skeið gert athuganir á því.
hvað helzt megi gera til að
stytta þessu fólki stundir. Hing
að ti: hefur afþrcyingarefni
blindra nær eingöngu verið
bundið við upplestur og hljóm-
list og lestur bóka með blindra-
letri, en Svíinn og samstarfs-
menn hans hafa bent á ýmsar
leiðir, sem áður háfa ekki þótt
koma til greina.
Sýnkig þessi fór þannig fram,
að þulur ,’ýsti nákvæmlega
klæðnaði sýningarfólksins, en
síðan gekk það um og allir
máttu spyrja það spjöi-unum úr
um efni, snið og þess háttar, og
auðvitað líka þreifa á fatnað-
inum, því á þann hátt geta þeir
bliadu gert sér ljósasta grpin
fyrir hlutunum.
Eins og fyrr segir, voru við-
staddir stórhrifnir af þessari
tilbreytingu, og mæ.'tust til
þess að fleiri fengju að njóta
slíkrar ánægjustundar.
i