Morgunblaðið - 18.11.2005, Side 44

44 FÖSTUDAGUR 18. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sólveig BjörndísGuðmundsdóttir
fæddist á Brimils-
völlum í Fróðár-
hreppi 29. júlí 1923.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 6. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sumarrós Kristín
Einarsdóttir, f. 23.4.
1902, d. 6.8. 1976,
og Guðmundur
Guðmundsson
Ólafsson, f. 13.7.
1899, d. 4.10. 1966. Systkini Sól-
veigar voru níu talsins. Eftirlif-
andi eru Hjálmar Guðmundsson,
f. 23.12. 1932, og Þuríður Sóley
Guðmundsdóttir, f. 6.9. 1936.
Hinn 30. október 1943 giftist
Sólveig Hans Sigurberg Danelíus-
syni, f. 19.8. 1918, d. 5.3. 1996.
Foreldrar Hans voru Danelíus
Sigurðsson, f. 14.6. 1895, d. 24.10.
1961, og Sveindís Ingigerður
Hansdóttir, f. 28.2. 1897, d. 13.9.
1982. Börn Sólveigar og Hans
voru 11 talsins. 1) Stúlkubarn, f.
5.4. 1941, d. 5.4. 1941. 2) Sveindís
Rósa, f. 18.3. 1942, eiginmaður
Gunnar Bjarnason, f. 1.1. 1947. 3)
Brynjar, f. 12.6.
1943, eiginkona
hans var Rut Lárus-
dóttir, f. 4.8. 1944,
d. 22.8. 2005. 4)
Sumarrós Fjóla, f.
26.10. 1947, sam-
býlismaður Jón Júl-
íusson, f. 24.4. 1944.
5) Einar, f. 17.2.
1949, d. 30.5. 1949.
6) Vigdís, f. 11.9.
1950. 7) Sigurhans,
f. 26.8. 1952, d.
11.11. 1952. 8) Bára,
f. 12.10. 1954, eigin-
maður Guðmundur Pétursson, f.
10.11. 1951. 9) Ingveldur, f. 1.7.
1961, d. 29.8. 1962. 10) Danelíus
Ármann, f. 5.7. 1964, sambýlis-
kona Gunný Judith Henrysdóttir,
f. 27.1. 1973. 11) Sævar, f. 11.7.
1966, d. 30.5. 1967.
Eftirlifandi afkomendur Sól-
veigar eru 44 talsins. Sólveig ólst
upp í Ólafsvík. Sólveig og Hans
byrjuðu sinn búskap á Hellissandi
og fluttust svo til Keflavíkur árið
1950 og bjuggu þau lengst af á
Sunnubraut 12 í Keflavík.
Útför Sólveigar verður gerð
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Kveðja til mömmu:
Nú yfir liðnum, löngum ævidegi
ljómar minning björt sem fölnar eigi.
Traust og göfug, trú í orði og verki,
og tryggðin sönn og heil, þitt aðalsmerki.
Þú varst móðir, fús að fórna og gefa,
við faðminn hlýja barnsins tár að sefa.
Þú vaktir ástrík yfir hverju spori,
um okkar þroskaskeið, á lífsins vori.
Og börnum okkar gafst af góðvild þinni.
Þau geyma í hjarta ljúf og dýrmæt kynni.
Í kærleik vannst, og verk þín gleymist eigi,
virt og elskuð fram að hinsta degi.
Hér á kveðjustund, þér hjartans þakkir
færum,
horfin ár við blessum, með minningum
kærum.
Við biðjum Guð að launa þitt lífsins starfið
góða,
og lífið heldur áfram, þótt lokist gröfin
hljóða.
Sveindís, Brynjar, Rósa, Vigdís,
Bára og Danelíus.
Ég var harmi slegin þegar hún
mamma hringdi í mig og tilkynnti
mér að þú amma mín værir látin. Við
Valgeir höfðum verið hjá þér bara
tæpum tveimur klukkustundum áð-
ur, þú varst þreytt og þurftir hvíld en
samt áttir þú til bros og blést á mig
kossi þegar ég kvaddi. Ekki datt mér
það í hug að þetta yrði í síðasta sinn
sem ég sæi þig, elsku amma.
Þegar ég lít til baka þá á ég bara
fallegar og hlýjar minningar um þig,
betri ömmu hefði ég ekki getað átt.
Ég man þegar ég var lítil þá fengum
við Hansi bróðir stundum að gista og
ekki fannst mér það leiðinlegt að fá
að skríða upp í til þín á morgnana.
Seinna þegar við Hansi fórum í
Holtaskóla þá vorum við ásamt fleiri í
fjölskyldunni í hádeginu í mat hjá
þér. Alltaf varstu með heitan mat fyr-
ir okkur og þú skildir eftir lykil á vís-
um stað ef við skyldum koma í frímín-
útunum. Seinna meir þegar þú og afi
voruð hætt að vinna þá fór hún
skvettan okkar hún Rósa María að
venja komur sínar í hádeginu, henni
fannst svo gaman að hitta langömmu
og langafa svo og að fá ömmu Veigu
mat. Þú varst miðpunktur í fjölskyld-
unni, sterk, hlý og blíð og þú hélst
alltaf vel utan um hópinn þinn. Alltaf
voru opnar dyr hjá þér og afa, þar
sem fjölskyldan hittist. Það kom
varla fyrir ef ég var í heimsókn að
einhver annar kæmi ekki í heimsókn
enda heimili ykkar eins og okkar ann-
að heimili. Enda var oft glatt á hjalla
á Sunnubrautinni og seinna meir á
Kirkjuveginum. Fullt eldhúsið af
fólki að tala um allt mögulegt. Alveg
sama hvað talað var um, pólitík,
íþróttir, lands- eða heimsmálin þá
varstu alltaf jafnvel að þér í því. Að
ógleymdri ættfræði. Þú varst alltaf
að fræða okkur um ættir okkar og
vildir að við lærðum um þær. Að
sjálfsögðu var afar gestkvæmt á
sunnudögum enda alltaf kaffi og eitt-
hvað gómsætt með því.
Þið afi voruð afar samheldin hjón
en þið fóruð ekki auðvelda leið í lífinu.
Þið misstuð fimm börn á unga aldri,
barnabarn og svo misstir þú sjö
systkini langt fyrir aldur fram. Aldrei
talaðir þú um það með beiskju eða
biturð, heldur talaðir þú um hvað þú
værir lánsöm að eiga svona stóra fjöl-
skyldu og varst stolt af henni. Þið afi
pössuðuð alltaf að við værum sam-
heldin fjölskylda og yrðum góð hvert
við annað.
Svo þegar þú fórst á sjúkrahúsið
þá ítrekaðir þú að við mundum halda
áfram að vera samheldin og góð
hvert við annað ef þú ættir ekki aft-
urkvæmt.
Mér svíður í hjarta að vita að ég á
ekki eftir að geta komið í kaffi og tal-
að við þig. Alltaf fékk ég koss, faðm-
lag og stroku yfir vangann með
mjúku höndunum þínum, þegar ég
kom og þegar ég kvaddi. Nóg áttir þú
af blíðu og hlýju fyrir alla fjölskyld-
una.
Alltaf varstu til staðar fyrir mig, ég
gat alltaf leitað til þín og talað við þig
um allt. Ég er svo heppin að hafa átt
þig, amma, þú varst líka besta vin-
kona sem hægt var að hugsa sér og
varst fyrirmynd hin besta.
Ég kveð þig, elsku amma mín, með
það í huga að nú sért þú komin til afa,
barnanna ykkar og Bonnie frænku.
Ég veit að það hafa orðið fagnaðar-
fundir og að þér líður vel og að einn
daginn munum við hittast aftur.
Ég elska þig og takk fyrir allt,
elsku amma mín.
Þín
Sólveig Björndís.
Elsku besta amma Veiga, nú er
komið að kveðjustund. Okkur langar
til að minnast þín með nokkrum orð-
um. Amma, þú varst einstök, áttir allt
að gefa, lítillát og göfuglynd kona. Þú
áttir stórt hjarta, bjóst yfir einstak-
lega mikilli ástúð, hlýju og umhyggju
sem þú umvafðir okkur öll. Það voru
forréttindi að fæðast inn í þína fjöl-
skyldu og að vera ömmubörnin þín. Á
Sunnubraut 12 var glatt á hjalla, þar
stóðu dyrnar ávallt opnar fyrir okkur
og allri fjölskyldunni. Þangað var svo
gott að koma. Þar tókuð þið afi á móti
okkur opnum örmum og þú barst á
borð kræsingar í löngum bunum, má
þar helst nefna brauð með hangikjöti,
hrökkbrauð með miklu smjöri og
kók. Þar fyrir utan allar kökurnar og
sunnudagssteikurnar alla sunnudaga
alltaf. Mikið var spjallað við eldhús-
borðið og gátum við talað um allt á
milli himins og jarðar. Amma, þú
varst einstaklega ljúf og góð, sú besta
sem hugsast getur. Þú varst ekki
bara amma heldur líka mjög góð vin-
kona. Allar minningarnar um yndis-
legar samverustundir með þér, elsku
amma, ylja okkur um hjartarætur
um ókomna tíð og styrkja okkur í
sorginni.
Elsku amma Veiga, hafðu þökk
fyrir alla þá ástúð, umhyggju og hlýju
sem þú hefur umvafið okkur alla tíð.
Sérstaklega viljum við þakka þér fyr-
ir allan þann styrk og stuðning sem
þú veittir okkur í þeim erfiðleikum og
sorg sem við höfum gengið í gegnum
undanfarin ár. Nú trúum við því að
þú sért komin til afa, barnanna ykk-
ar, barnabarns og mömmu okkar og
að þið vakið yfir okkur. Minningin um
þig, elsku amma Veiga, lifir sem ljós í
hjörtum okkar.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sig. Kr. Pét.)
Guð geymi þig. Þín
Guðrún Lára, Sólveig
Hanna og Eiður Gils.
Betra hjarta, hreinni sál
heldur en þína er vandi að finna.
Fögur áttu eftirmál
innst í brjósti vina þinna.
(Guðm. Guðm.)
Í dag kveðjum við elskulega mág-
konu okkar Sólveigu Björndísi Guð-
mundsdóttur eða Veigu eins og hún
var alltaf kölluð.
Við vorum ekki háar í loftinu þegar
SÓLVEIG BJÖRNDÍS
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Ingibjörg Þór-ólfsdóttir fædd-
ist í Innri-Fagradal í
Saurbæjarhreppi í
Dalasýslu 25. júlí
1927. Hún lést á
dvalarheimilinu
Sunnuhlíð í Kópa-
vogi 9. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Þórólfur Guðjónsson
bóndi í Innri-Fagra-
dal, f. á Hafnarhólmi
í Steingrímsfirði 21.
ágúst 1892, d. 2.
ágúst 1965 og Elínbet H. Jónsdótt-
ir, f. á Brekku í Hnífsdal 4. maí
1898, d. 25. apríl 1992. Systkini
Ingibjargar eru Rannveig hjúkrun-
arfræðingur, f. 9. september 1929,
búsett í Reykjavík, var gift Eggerti
Einarssyni vélstjóra sem er látinn,
Sigurður bóndi í Innri-Fagradal, f.
11. nóvember 1932, kvæntur Erlu
Karlsdóttur frá Kollsá og Elísabet
Þóra aðstoðamaður sjúkraþjálfara,
f. 29. september 1939, gift Gísla
Valdimarssyni rekstrarstjóra í
Garðabæ. Hálfsystkini Ingibjargar
sammæðra, börn Jakobs Einars-
sonar sjómanns á Ísafirði sem fórst
með vélbátnum Nirði 1924, eru
Jóna Guðmunda, f. 2. mars 1923, d.
9. nóvember 2005, var gift Rögn-
Steinunnar Þórisdóttur er Kjartan
starfsmaður Landsbanka Íslands, f.
13. janúar 1973, kvæntur Maríönnu
Hallgrímsdóttur flugfreyju, f. 23.
maí 1974. 3) Ágústa geislafræðing-
ur, f. 24. janúar 1957, gift Guð-
mundi Hagalínssyni kerfisfræðingi
hjá Eimskip, f. 1. janúar 1956. Þau
eiga þrjú börn, þau eru: a) Berglind
viðskiptafræðingur, f. 4. september
1978, sambýlismaður Gunnar
Reynir Þorsteinsson starfsmaður
Kreditkorta, b) Þórdís flugmaður,
f. 10. maí 1981, sambýlismaður
Davíð Jensson læknanemi, og c)
Hagalín Viðar menntaskólanemi, f.
21. september 1988. 4) Auðbjörg
sendiráðunautur, f. 2. mars 1965,
gift Frank W. Sands athafnamanni,
f. 22. janúar 1966. Þau eiga þrjár
dætur, þær eru: Zoe Vala, f. 15. maí
1995, Phoebe Sóley, f. 30. nóvem-
ber 1998 og Heba Leigh, f. 14. mars
2005.
Ingibjörg tók gagnfræðapróf á
Ísafirði og hóf að því loknu störf í
Búnaðarbanka Íslands aðalbanka
þar sem hún starfaði við afgreiðslu
og sem gjaldkeri til ársins 1950.
Næstu 20 árin var hún heimavinn-
andi og annaðist börn og bú. Frá
1970 vann hún verslunarstörf en
frá 1978 sem ritari á mæðradeild
Heilsuverndarstöðvarinnar í
Reykjavík til árisns 1993 er hún
varð að láta af störfum eftir að hún
greindist með Alzheimer.
Útför Ingibjargar og Jónu Guð-
mundu systur hennar verður gerð
frá Fríkirkjunni í Reykjavík í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.
valdi Ólafssyni úr Bol-
ungarvík og Einar
Jakob pípulagninga-
maður, f. 13. júní
1925, d. 30. nóvember
1988, var kvæntur
Kristínu Sigurjóns-
dóttur.
Ingibjörg giftist 7.
janúar 1950 Halldóri
Þórðarsyni vélstjóra,
f. í Reykjavík 8. ágúst
1925. Foreldrar hans
voru Þórður Erlends-
son bóndi, f. 4. októ-
ber 1872, d. 7. októ-
ber 1948 og Guðrún Ágústa
Lárusdóttir, f. 5. nóvember 1888, d.
29. maí 1977. Börn Ingibjargar og
Halldórs eru: 1) Guðmundur við-
skiptafræðingur, f. 12. júlí 1950,
kvæntur Sólveigu Hauksdóttur, f.
30. mars 1955. Þau eiga þrjú börn,
þau eru: a) Inga Dóra, f. 19. október
1977, sambýlismaður Arjen Adric-
hem, dóttir þeira er Íva Marin, f. 18.
júlí 1998, b) Freyr Heiðar háskóla-
nemi, f. 24. mars 1981, og c) Hauk-
ur framhaldskólanemi, f. 4. júlí
1988. 2) Þórólfur sýslumaður á Pat-
reksfirði, f. 3. september 1953,
kvæntur Kristínu G.B. Jónsdóttur
kennara, f. 25. febrúar 1955. Sonur
þeirra er Þórólfur Jarl laganemi, f.
6. mars 1981. Sonur Þórólfs og
Mamma, Ingibjörg Þórólfsdóttir,
fæddist í Innri-Fagradal í Saurbæj-
arhreppi í Dalasýslu 25. júlí 1927.
Hún var fyrsta barn Þórólfs afa og
Elínbetar ömmu, en fyrir átti amma
tvö börn sem afi gekk í föður stað, þau
Guðmundu og Jakob, og þegar upp
var staðið, eftir að Rannveig, Sigurð-
ur og Elísabet Þóra höfðu bæst í hóp-
inn var systkinahópurinn alls sex.
Í Fagradal var jafnan margt í
heimili. Þegar afi flutti árið 1924 af
Ströndum í Fagradal, fylgdu honum
foreldrar hans Guðjón Sigurðsson og
Ingibjörg Þórólfsdóttir alnafna
mömmu, en einnig systkini hans þau
Magnús síðar bóndi á Innra-Ósi við
Steingrímsfjörð, Hjörtur síðar bóndi
á Fossi í Saurbæ, Borghildur síðar
húsfreyja í Ytri-Fagradal á Skarðs-
strönd, Guðmundur síðar leigubíl-
stjóri í Reykjavík og Sigurlína síðar
prestfrú í Grímsey. Bjuggu þau öll
enn í Fagradal þegar mamma fædd-
ist, en Ragnar sem var yngsti bróðir
afa fæddur 1910 var tekinn í fóstur og
var á Ísafirði en síðar kaupmaður í
Hveragerði.
Í Fagradal ólst mamma upp í glað-
værum systkinahópi við öll venjuleg
sveitastörf eins og venja var á þeim
árum. Barnaskóli var ekki í sveitinni
en farskólakennsla ágæt. Af ömmu
lærði mamma prjón og saumaskap,
sem átti eftir að koma sér vel síðar á
lífsleiðinni. Afi var mjög ljóðelskur og
ágætur hagyrðingur og óhætt er að
segja að hann hafi kynt undir yndi
mömmu á ljóðlistinni. Hún kunni og
las mikið af ljóðum og áhugi hennar á
skáldagyðjunni var mikill. Raunar
eru æskuminningar mínar þannig að
mér finnst mamma alltaf hafa haft
bók við hönd og þá gjarnan ljóðabók,
en hún hafði annars mjög fjölbreyti-
legan smekk á bókmenntum. Hún las
ljóð og leikrit, skáldsögur og bækur
um dulræn málefni og spíritisma, og
áhugi hennar á viðfangsefninu hverju
sinni var svo geislandi, smitandi og
hvetjandi. Og hún söng svo fallega og
hafði yndi af og kunni bókstaflega alla
texta.
Mamma átti því láni að fagna að
ganga í Gagnfræðaskóla Ísfirðinga,
og bjó hjá Ragnari föðurbróður sín-
um og Guðrúnu konu hans meðan á
náminu stóð. Hún var þrjá vetur í
skólanum og útskrifaðist með gagn-
fræðapróf úr þriðju deild vorið 1945.
Við skólann störfuðu þá tveir menn
sem höfðu sterk áhrif á mömmu og
hún vitnaði oft til um ævina. Þetta
voru þeir Hannibal Valdimarsson
sem var skólastjóri og Guðmundur
Gíslason Hagalín rithöfundur sem
kenndi við skólann. Held ég að
mamma hafi eignast allar bækur
Hagalíns en alltént lesið þær allar, og
fyrsta skáldsagan sem ég eignaðist
var Blítt lætur veröldin eftir Hagalín,
sem mamma gaf mér.
Þegar mamma var orðinn gagn-
fræðingur gat afi útvegað henni vinnu
í Búnaðarbanka Íslands í Austur-
stræti og þar starfaði hún í fimm ár,
fyrst við almenna afgreiðslu en síðar
sem gjaldkeri, og bjó þá til að byrja
með hjá Mummu (Guðmundu) systur
sinni í herbergi vestur á Hofsvalla-
götu. Það var svo seinni part vetrar
árið 1948, eftir að Venný (Rannveig)
systir mömmu var komin suður og
byrjuð í hjúkrunarnámi, að þær syst-
ur fýsti að komast á ball í Breiðfirð-
ingabúð. Inga vinkona mömmu, sem
var með henni í Breiðfirðingakórn-
um, tók að sér að útvega þeim systr-
um fylgdarsveina á ballið, og fyrir
valinu urðu tveir vinir úr Iðnskólan-
um. Herrann sem fylgdi mömmu á
ballið er Halldór Þórðarson faðir
minn, sem hefur fylgt henni allar göt-
ur síðan þar til leiðir nú skilja, að
minnsta kosti um stundarsakir.
Sambúð mömmu og pabba hófst
árið 1949 með því að mamma flutti til
pabba í herbergi þar sem hann bjó á
heimili foreldra sinna í Engihlíð 7 í
Reykjavík. Séra Magnús Þorsteins-
son, sem hafði látið af prestskap og
starfaði með mömmu í Búnaðarbank-
anum, gaf mömmu og pabba saman í
stofunni heima hjá sér að Eiríksgötu
19 hinn 7. janúar 1950. Frumburður
foreldra minna var Guðmundur bróð-
ir minn sem fæddist 12. júlí 1950.
Pabbi var þá vélstjóri á Selfossi og í
siglingum á ströndinni og til Evrópu.
Boð um fæðingu sonarins bárust hon-
um með loftskeyti þar sem Selfoss
var á leið inn til Siglufjarðar að lesta
síld og á þeim tíma var ekki um annað
að ræða en að klára túrinn og sigla
áfram með farminn til Noregs og svo
heim til Reykjavíkur.
Mömmu var nú ekki alveg fisjað
saman, og þegar pabbi kom heim úr
siglingunni var hún flutt með soninn í
risíbúð á Lindargötu 25, og var það
fyrsta heimili þeirra af ansi mörgum
næstu tvo áratugina. Mamma hætti
að vinna úti þegar Gummi fæddist og
helgaði sig heimilinu og uppeldi okk-
ar systkinanna. Um það leyti sem ég
fæddist 1953 réðst pabbi sem vél-
stjóri að Írafossvirkjun við Sog, en
þar voru hans æskuslóðir á Syðri-
Brú. Þar bjuggum við í þrjú ár, þegar
flutt var aftur til Reykjavíkur, fyrst á
Hjallaveg, svo á Laugateig þar sem
Ágústa systir (Sta) fæddist 1957.
Þaðan fluttum við á neðri hæðina hjá
séra Magnúsi á Eiríksgötu 19, og þar
fer ég nú fyrst að muna eftir sjálfum
mér. Mamma vildi koma mér sem
fyrst til náms og hóf ég mína skóla-
göngu með því að fara sex ára í tíma-
kennslu niður á Laugaveg í bakhúsi
gegnt Stjörnubíói. Af Eiríksgötunni
fluttum við árið 1961 þegar séra
Magnús dó eftir að hafa dottið í stig-
anum milli hæða. Man ég hvað þetta
fékk mikið á mömmu. Þaðan fluttum
við í Stórholt 23, svo á Langholtsveg
160 þar sem Auðbjörg (Aubý) fæddist
1965, svo í Bogahlíð 20, Skeiðarvog
13, Hulduland 9 og loks Gnoðarvog
56. Síðar, þegar allir ungarnir voru
flognir úr hreiðrinu, fluttu mamma og
pabbi í Vogatungu 35 í Kópavogi, þar
sem pabbi er enn.
Í minningunni hafa þessir flutning-
ar reynst okkur systkinunum ótrú-
INGIBJÖRG
ÞÓRÓLFSDÓTTIR