Morgunblaðið - 18.11.2005, Page 46
46 FÖSTUDAGUR 18. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sólveig Sigur-björnsdóttir
fæddist í Reykjavík
4. mars 1911. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Eir 12.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Gróa Bjarnadóttir,
húsfreyja, f. 16.10.
1885, d. 11.11. 1918,
og Sigurbjörn Þor-
kelsson, kaupmað-
ur í Vísi, f. 25.8.
1885, d. 4.10. 1981.
Systkini Sólveigar eru: 1) Kristín
(Ninna), f. 1909, d. 1997. 2) Þor-
kell Gunnar, f. 1912. 3) Birna, f.
1913, d. 1998. 4) Hanna, f. 1915.
5) Hjalti, f. 1916. 6) Helga, f.
1917. Seinni kona Sigurbjörns
var Unnur Haraldsdóttir, f.
29.10. 1904, d. 14.7. 1991. Þeirra
börn eru: 1) Friðrik, f. 1923, d.
1986. 2) Ástríður, f. 1925, d.
1935. 3) Áslaug, f. 1930, d. 2001.
4) Björn, f. 1931.
Sólveig giftist 1936 Birni Sig-
urðssyni, lækni, f. 4.6. 1911, d.
12.12. 1963. Börn þeirra eru: 1)
Gróa, f. 1937, maki Eivin Christi-
ansen, f. 1920, d. 1984. Dætur
þeirra: Sólveig, f. 1978, og Jó-
hanna, f. 1980. 2) Sigurður, f.
1938, maki Ásdís
Magnúsdóttir, f.
1949. Synir þeirra:
Björn Darri, f.
1975, og Magnús
Harri, f. 1983. 3) El-
ín Þórdís, f. 1945, d.
2004, maki Jóhann
Heiðar Jóhannsson,
f. 1945. Þau skildu.
Börn þeirra: Björn,
f. 1967, Hugrún, f.
1971, og Heiðrún, f.
1971. 4) Sigurbjörn,
f. 1953, maki Svava
Björnsdóttir, f.
1952. Börn þeirra: Sólveig, f.
1977, Björn, f. 1981, og Sigurrós
María, f. 1985.
Sólveig á átta langömmubörn.
Sólveig ólst upp í Reykjavík.
Hún varð stúdent frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1930.
Fyrstu búskaparár Sólveigar og
Björns voru í Kaupmannahöfn,
eftir heimkomuna bjuggu þau
fyrst fimm ár á Hvammstanga
þar sem Björn var héraðslæknir
og í Keflavík frá 1945. Eftir and-
lát Björns 1963 fluttist Sólveig til
Reykjavíkur og hefur búið þar
síðan.
Útför Sólveigar verður gerð
frá Hallgrímskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Í sorginni og söknuðinum finn ég
fyrir vaxandi þakklæti, elsku amma
mín. Þakklæti fyrir að hafa átt þig að
ömmu, ömmu Lóló. Þú varst einstök
amma og einstök kona. Minningarn-
ar um þig eru margar og góðar. Hjá
þér sat ég frá unga aldri og hlustaði
dolfallin á þig segja skemmtilegar
sögur. Þú hafðir mikið lag á að sjá
broslegu hliðina á öllu og hlóst oft að
eigin klaufaskap eins og þegar þú
fórst í leikhúsið með myndavél í stað
leikhúskíkis. Þér fannst ekki mikið
koma til nýja kíkisins enda minnkaði
allt með honum. Hjá þér fékk ég að
kveikja á kerti í fyrsta sinn með eld-
spýtu. Þegar ég missti logandi eld-
spýtuna varst þú fljót að slökkva á
henni og hvetja mig til að reyna aft-
ur. Hjá þér fengum við frænkurnar
að klæða okkur í kjóla og setja á okk-
ur hatta, perlufestar og varalit.
Hvergi var betra að fara í hár-
greiðsluleik en hjá þér. Þú varst allt-
af tilbúin til að vera fyrirsæta. Þú
leyfðir mér að greiða þér og punta og
taka svo mynd af þér.
Elsku amma það var alltaf eins og
ævintýri að koma til þín. Með árun-
um og minnkandi áhuga á hár-
greiðsluleikjum af minni hálfu hélst
áhuginn sem fyrr á að hitta þig og
njóta samvistar þinnar. Í Dalaland-
inu sátum við oft og spjölluðum um
lífið og tilveruna, fórum í leikhús og
hlustuðum á tónlist. Þú hefur kennt
mér svo ótal margt. Ekki með því að
segja mér til heldur með fordæmi.
Lifandi áhugi þinn á öllu var smit-
andi og gerði þig að þeirri áhuga-
verðu konu sem að allir nutu að um-
gangast. Það var þér ekkert óvið-
komandi og varst alltaf fljót að leggja
þeim lið sem þurftu. Hvort sem það
var einhver sem þú hittir úti á götu
eða fólk í neyð úti í heimi. Þú fylgdist
vel með stórri ætt okkar, spurðir
frétta af vinum og móðurætt minni
og gladdist alltaf svo innilega þegar
fréttir voru góðar.
Elsku amma mín, ég get ekki lýst
með orðum hve mikið ég sakna þín.
Elsku amma, nú ert þú aftur komin í
arma afa eftir rúmlega 40 ár og búin
að hitta elsku Elludís aftur og alla þá
þér ástkæru sem þú hefur misst.
Takk fyrir allt, elsku amma.
Þín alnafna
Sólveig Sigurbjörnsdóttir.
Elsku amma mín. Tæplega aldar-
langri veru þinni hér á jörð er lokið
og loksins færðu að hitta afa og Ellu-
dís á betri stað. Ég er þér svo þakk-
látur fyrir að hafa verið eins yndisleg
og þú í raun varst, jákvæðni þín og
lífsgleði smituðu svo út frá sér að
ekki var annað hægt en að gleðjast í
kringum þig. Ég get ekki á nokkurn
hátt komið því í orð hvað mér hefur
alltaf þótt vænt um þig en get best
sagt það með spurningu: Hvaða 75
ára kona lætur fimm ára dreng stilla
sér upp í marki og leyfa honum svo
að nota sig sem markmann í fótbolta?
Engin nema hún amma Lóló. Og þú
varst nokkuð spræk á milli stang-
anna enda líkaminn jafn ungur og
hugurinn sem var eitt þitt helsta ein-
kenni. Þú hafðir ótrúlegustu aðlög-
unarhæfileika sem ég veit um og ég
vona að ég erfi þá frá þér. Það skipti
engu máli á meðal hverra þú sast, þú
varst alltaf ein af hópnum, hvort sem
það voru systkini þín eða barnabörn
sem þú sast með. Það voru ekki bara
ættingjar sem þú heillaðir því ég
gleymi því aldrei þegar Hjalti vinur
minn kom með til þín og við spiluðum
og átum pönnsurnar þínar. Þegar við
loks yfirgáfum Dalalandið eftir
heillangt spjall við þig sagði Hjalti:
„Hún er nú alveg mergjuð hún amma
Gógó.“ Mér datt ekki í hug að leið-
rétta hann vegna þess að þessi nýja
nafngift var svo lýsandi fyrir þig. Þú
varst algjör gógópía, alltaf stuð í
kringum þig.
Síðustu dagana áttum við saman
nokkrar góðar spjallstundir í her-
bergi þínu á Eir, þar sem þú eins og
ávallt sýndir öllu sem ég hef fyrir
stafni sérstakan áhuga. Takk, amma
mín, fyrir yndisleg 24 ár sem við höf-
um átt saman og fyrir að veita mér
síðustu augnablik lífs þíns. Ég vona
að mér takist að gera þig stolta og að
ég heiðri minningu þína. Þetta lag
söngst þú alltaf fyrir mig á kvöldin
og mun ávallt minna mig á þig:
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið: „Gleymdu’ei mér“.
Væri ég fleygur fugl
flygi’ ég til þín.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
Takk fyrir allt, amma mín, ég vona
að þú hafir það gott á nýja staðnum.
Björn Sigurbjörnsson yngri.
Ég kveð með söknuði en gleði í
hjarta ömmu mína, ömmu okkar,
ömmu Lóló. Allir áttu sitt pláss í
hjarta hennar, sama hver það var,
alltaf fann amma eitthvað áhugavert
hjá hverjum og einum, stórum og
smáum. Hún gladdist yfir hverju
skrefi sem hver og einn tók. Ótrúlegt
hvernig hún gat haft áhuga á mörg-
um ólíkum hlutum sem við vorum að
fást við. Hún gaf okkur kraft, gleði
og von um að allt gengi eftir, sama
hvert leiðin lá. Minningar hrannast
upp en á pappír kem ég þeim ekki. Í
huga mér koma upp stikkorð og með
hverju þeirra er minningarbrot:
mannakorn, pönnukökur, ást, hlýja,
gleði, bros, símtal, spil, litabók, sófi,
teketill, röskleg ganga, hattar, kjól-
ar, feluleikur, Idol, Latibær, ullartá-
tiljur, þiggja, gefa, grjóngrautur,
vinátta og trefill um hálsinn eða setn-
ingin „mikið voru þau nú glöð að sjá
okkur“. Í hverju orði er minning um
ömmu og samskipti hennar við mig,
Bjögga, Gunnu og Helga. Manna-
korn frá mér til þín, elsku amma.
Matt.11:28-30. Þín verður sárt sakn-
að en minning þín lifir í gleði. Þitt
barnabarn,
Heiðrún.
Elsku amma Lóló mín, þá ertu far-
in. Þú sagðir mér alltaf að þegar ein-
hver sem þú elskaðir létist þá ímynd-
aðir þú þér bara að hann væri farinn í
langt ferðalag til útlanda. Ég reyni
að gera það, ég ímynda mér að þú og
afi séuð saman á siglingu um heims-
höfin eða spókið ykkur tvö í einhverri
stórborg. Ég mun þó aldrei gleyma
öllum góðu stundunum með þér.
Þegar við fórum í gjúgg í borg, þegar
ég fékk að klæða mig í fínu kjólana
þína eða þegar við spiluðum könustu
og spjölluðum. Ég mun líka alltaf
hugsa til þín þegar ég fæ mér sér-
réttinn þinn, hafragraut og linsoðið
egg, þótt grauturinn sé aldrei jafn
góður og hjá þér. Þú varst stórkost-
leg kona og ég vona að ég muni ein-
hvern tímann líkjast þér á einhvern
hátt.
Þín litla
Sigurrós.
Sá es sæll,
es sjalfr of á
lof ok vit, meðan lifir.
Þessi forna speki úr Hávamálum
gæti hafa verið einkunnarorð föður-
systur minnar Sólveigar Sigur-
björnsdóttur. Lóló frænka lifði það
að komast á tíræðisaldur, ung í anda
SÓLVEIG SIGUR-
BJÖRNSDÓTTIR
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Elskulegur bróðir minn, mágur og frændi,
JÓN AGNAR FRIÐRIKSSON,
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund,
áður til heimilis
á Hólatorgi 6,
andaðist þriðjudaginn 15. nóvember.
Gunnar J. Friðriksson, Elín Kaaber
og systkinabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ANNA GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Vogatungu,
lést á dvalarheimilinu Höfða, Akranesi, miðviku-
daginn 16. nóvember.
Ragnheiður Helga Aðalgeirsdóttir,
Guðný Aðalgeirsdóttir, Jónas Hallgrímsson,
Halldór Aðalgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi, bróðir og
mágur,
SIGURSVEINN KRISTINN MAGNÚSSON
ketil- og plötusmiður,
Holtateigi 26, Akureyri,
áður til heimilis
að Sunnuhvoli, Glerárþorpi,
verður jarðsunginn frá Glerárkirkju þriðjudaginn
22. nóvember kl. 14.00.
Halla Sveinsdóttir, Jón Ágúst Aðalsteinsson,
Andri Sveinn Jónsson, Guðrún Björnsdóttir,
Þóra Guðrún Jónsdóttir,
Sigurlína Guðný Jónsdóttir,
Jón Hilmar Magnússon, Sóley Jónsdóttir,
Júlíus Friðrik Magnússon,
Margrét Magnúsdóttir, Bogi Pétursson,
Kristbjörg Magnúsdóttir, Stefán Pétursson,
Jósefína Magnúsdóttir,
Inga Magnúsdóttir,
Rósa Magnúsdóttir, Jógvan Purkhus,
Skarphéðinn Magnússon, Sigríður Jónsdóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GYÐA ERLINGSDÓTTIR,
Þórðarsveigi 1,
áður Framnesvegi 55,
er látin.
Aðalsteinn Dalmann Októsson,
Hjörtur O. Aðalsteinsson, Hildur Jónsdóttir,
Eygló Aðalsteinsdóttir, Flosi S. Valgarðsson,
Guðrún Aðalsteinsdóttir, Jón G. Guðmundsson,
Erling Ó. Aðalsteinsson,
Gylfi Dalmann Aðalsteinsson, Magnea Davíðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur hlýhug
og ómetanlegan stuðning við andlát og útför
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og
afa,
HALLDÓRS RAFNS OTTÓSSONAR,
Egilsbraut 19,
Þorlákshöfn.
Sérstakar þakkir fá læknarnir Jóhanna Björns-
dóttir og Brynjar Viðarsson, ásamt starfsfólki deildar 11 á Landspítala
Hringbraut.
Rán Gísladóttir,
Helga Halldórsdóttir, Ágúst Jens Ingimarsson,
Ottó Rafn Halldórsson, Gyða Steina Þorsteinsdóttir,
Valur Rafn Halldórsson, Unnur Ásbergsdóttir
og afastrákarnir.