Morgunblaðið - 18.11.2005, Page 49
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. NÓVEMBER 2005 49
MINNINGAR
✝ Guðríður Jóels-dóttir fæddist í
Bakkakoti í Leiru
11. nóvember 1928.
Hún lést á Heilsu-
stofnun Suðurlands
7. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðríður Ingv-
arsdóttir (f. á
Stokkseyri 30. apr.
1900, d. í Keflavík 2.
júlí 1957) og Jóel
Jónasson (f. í Hákoti
í Flóa 12. sept. 1894,
d. í Rvík 8. júní 1988), bændur í
Bakkakoti í Leiru og síðar í Kötlu-
hól í sömu sveit en bæði voru ættuð
úr Árnessýslu. Guðríður var næst-
yngst af systkinum sínum en þau
eftirlifandi eru: 1) Inga (f. á
Stokkseyri 24. apr. 1922) hús-
freyja í Rvík, maki Björn Guðjóns-
son (f. 11. nóv. 1921) sjómaður. 2)
Ásgeir, (f. í Rvík 20. júní 1924)
verkamaður í Keflavík. 3) Jóel
Bachmann (f. í Bakkakoti 24. júní
1926) verkamaður í Keflavík, maki
María Guðnadóttir (f. 6.nóv. 1941).
4) Guðríður sem hér er kvödd. 5)
Jónasína (f. í Bakkakoti 13. mars
1931, d. 18. apr. 1994) húsmóðir,
maki Guðmundur Guðnason (f. 24.
jan. 1931) útvarpsvirki.
Guðríður giftist Þórhalli Björg-
vini Ólafssyni (f. 13. nóv. 1926 )
læknastúdent og síðar lækni hinn
20. maí 1952. Foreldrar hans voru
Ólafur Bjarnleifsson (f. 28. maí
mar Reynisson (f. 10. ág. 1961),
hjúkrunarmaður. Slitu samvistum.
Sonur: C) Reynir Snær Valdimars-
son (f. 20. febr. 1993). 3 ) Ingiríður
Brandís Þórhallsdóttir (f. í Rvík
12. ág. 1956) myndmenntakennari
í Rvík, maki Kristberg Óskarsson
(f. 14. febr. 1957), hönnuður. Dæt-
ur: A) Harpa Stefánsdóttir (f. 16.
maí 1983). Faðir hennar: Stefán
Erlendsson (f. 22.febr. 1960),
stjórnmálafræðingur. B) Brandís
Kristbergsdóttir (f. í Rvík 12. okt.
1987. d. 17. febr. 1997). C) Berg-
þóra Kristbergsdóttir (f. 3. sept.
1992). 4) Guðríður Þórhallsdóttir
(f. í Rvík 12. nóv. 1959) fritidspeda-
gog í Stokkhólmi, maki Gunnar
Karlsson listmálari; þau slitu sam-
vistum. Dóttir þeirra a) Barnsfað-
ir: Lasse Fors, sænskur maður,
starfar við aðhlynningu ; sonur b.
A) Hulda Gunnarsdóttir (f. í Rvík
11. mars 1985 ). B) Jóel Þórhallur
Lassesson (f. 13. nóv. 1992). 5) Vil-
borg Þórhallsdóttir (f. í Rvík 10.
mars 1965) tónmenntakennari.
Maki I: Friðfinnur Hilmarsson (f.
17. júlí 1964); slitu samvistum.
Sonur: A) Hlynur Friðfinnsson (f. í
Rvík 24. ág. 1984). Maki II: Egill
Jón Kristjánsson (f. 12. júlí 1953)
sjálfstætt starfandi; dætur: B)
Agla Rósa Egilsdóttir (f. 3. júní
1998). C) Hekla Egilsdóttir (f. 13.
maí 2000). 6) Björgvin Þór Þór-
hallsson (f. í Rvík 17. júní 1966),
aðstoðarskólastjóri á Selfossi,
maki Sigrún Cortes (f. í Rvík 21.
des. 1963), kennari. Börn: A) Ísa-
fold Björgvinsdóttir (f. 10. des.
1991). B) Kolbjörn Björgvinsson (f.
22. mars 1994).
Guðríður verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
1899, d. 28. des. 1946)
verkamaður í Rvík
og kona hans Brandís
Árnadóttir (f. 4. ág.
1900, d. 14. júlí 1973).
Guðríður og Þórhall-
ur eignuðust sex
börn. Þau eru: 1) Þór-
dís Þórhallsdóttir (f. í
Rvík 13. okt. 1952),
tónlistarkennari í
Rvík, maki : Gísli
Þorsteinsson (f. 3. ág.
1952), lögregluþjónn;
þau skildu. Börn
þeirra: A) Ágústa
Hrönn Gísladóttir (f. 4. ág. 1971),
deildarstjóri, maki Hallgrímur
Jónasson (f. 26. mars 1970),
íþróttakennari. Börn þeirra: a)
Viktor Gísli (f. 24. júlí 2000); b) Jas-
on Helgi (f. 21. apr. 2005); B) Ívar
Örn Gíslason (f. 18. júní 1976)
pedagognemi í Danmörku, maki
Málfríður Garðarsdóttir háskóla-
nemi (f. 25. apríl 1977). Börn
þeirra: a) Grímur (f. 12. mars 1998)
b) Þórdís (f. 26. nóv. 1999). c)
Hrafn (f. 9. jan. 2004). C) Guðríður
Þóra Gísladóttir (f. 17. okt. 1979),
söngnemi. 2) Halla Þórhallsdóttir
(f. á Siglufirði 16. apr. 1955),
hjúkrunarfræðingur í Rvík. Sam-
býlismaður I : Arelíus Viggósson
(f. 2. okt. 1955, d. febr. 1978), sjó-
maður frá Skagaströnd. Slitu sam-
vistum. Synir: A) Ísak Arelíusson
(f. 20. júlí 1972). B) Arnar Arelíus-
son (f. 5.mars 1974), vinnuvél-
stjóri. Sambýlismaður II: Valdi-
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
svona góða tengdamömmu eins og
Guðríður var. Hún var án efa aðal
driffjöðrin í fjölskyldunni þegar kom
að útilegum, berjaferðum og ferða-
lögum um landið og vildi hafa marga
með í för.
Krafturinn í henni og lífsgleðin
var þvílík að hún lét ekki smámuni
eins og óveður og ófærð aftra sér frá
því að koma í heimsókn til okkar
norður á Blönduós þegar við bjugg-
um þar. Hún kom og bakaði kleinur,
tók slátur, prjónaði lopapeysur og
sokka, gerði við föt, eldaði kjöt-
súpu… allt þetta sem er svo heim-
ilislegt og notalegt en maður ein-
hvern veginn finnur sér ekki
almennilega tíma til að gera. Og
barnabörnin fengu að vera með í öllu
ef þau höfðu áhuga.
Ég man eftir börnunum mínum
pínulitlum sitjandi uppi á eldhús-
bekk hjá kleinudeiginu að „hjálpa“
ömmu að baka. Ég man líka eftir
barnaafmæli hjá okkur á Blönduósi
þar sem amma Guðríður sló í gegn
hjá hópi af krökkum þegar hún sagði
krassandi sögur – og leyfði þeim auk
þess að taka þátt í að búa sögurnar
til!
Það eru margar góðar minningar
sem ég á um Guðríði og ég mun
sannarlega sakna hennar sem
tengdamömmu, ömmu barnanna
minna og yndislegrar manneskju.
Sigrún Björk.
Látin er mín góða vinkona Guð-
ríður Jóelsdóttir. Ekki aðeins góð
vinkona mín allt frá því við kynnt-
umst, hún var einnig dóttur minni sú
besta tengdamóðir sem hugsast gat.
Dóttir mín, Sigrún Björk Cortes,
er gift Björgvini Þór, syni Guðríðar
og eiginmanns hennar Þórhalls B.
Ólafssonar. Stuðningur Guðríðar,
umhyggja og væntumþykja og áhugi
á velferð allrar fjölskyldunnar var sí-
vakandi.
Þau Guðríður og Þórhallur eiga
fimm dætur og einn son og nú eru
barnabörnin og barnabarnabörn
orðin yfir tuttugu. Hún náði utan um
allan þennan hóp og fylgdist af
áhuga með hverjum og einum. Að
safna saman börnum sínum, tengda-
börnum og barnabörnum í grill í
garðinum í Hveragerði, veislur eða í
útilegu eða í sumarbústaðadvöl var
hennar líf og yndi. Hún var börn-
unum svo góð og skemmtileg amma,
hún lék við þau og spilaði við þau og
sagði eftirminnilegar sögur, þau
hjúfruðu sig að henni og biðu eftir
meira, örugg og ánægð.
Guðríður var mjög félagslynd og
skemmtileg kona, svo ótrúlega glað-
lynd og fyndin í frásagnarmáta sín-
um. En hún hafði einnig næman
skilning á alvöru lífsins, sorgir og
missi reyndi hún í lífinu og þrátt fyr-
ir söknuð og trega lét hún ekki bug-
ast heldur geymdi kærar minningar
í hjarta sér. Hún miðlaði mér af sín-
um reynslubrunni þar sem viskan og
kærleikurinn liggja dýpst. Viðhorf
hennar var alltaf skýrt; hún var allt-
af hrein og bein. Það var svo gott að
tala við hana og eiga stund með
henni.
Heilsa Guðríðar var ekki alltaf góð
hin síðustu ár en það var ekki til um-
ræðu því hún vildi njóta þess sem
hún notið gat og gekk í öll verk sem
fyrr heima og bakaði auk þess klein-
ur og fleira fyrir börnin sín og kom
svo færandi hendi með góðgætið –
jafnvel til mín!
Við Guðríður kynntumst ’87, í
gegnum Björgvin, verðandi tengda-
son minn, son Guðríðar. Það að
kynnast þessari frábæru konu kom
eins og af sjálfu sér. Við bara fund-
um tóninn strax, áreynslulaust. Þeg-
ar síðan okkar sameiginlegu barna-
börn fæddust, Ísafold og Kolbjörn,
jukust heldur betur símtölin og sam-
verustundir okkar Guðríðar, svo og
ferðalög okkar norður á Blönduós að
heimsækja litlu fjölskylduna sem bjó
þar í nokkur ár.
Guðríður var alltaf til í ævintýri og
allt skemmtilegt. Ég stakk upp á því
að við tvær færum saman hringveg-
inn og hún var strax alveg til í það.
Það var yndisleg ferð og ég geymi
hér hjá mér fína mynd af okkur í
Hallormsstaðarskógi. Ömmurnar.
Mér þykir vænt um þá mynd.
Mér mun alltaf þykja vænt um
Guðríði og er þakklát fyrir að hafa
kynnst henni og Þórhalli og allri fjöl-
skyldunni sem hefur tekið mér með
vinsemd og hlýju frá fyrstu tíð.
Megi Guð styrkja þig, Þórhallur,
og alla fjölskylduna í sorginni. Bless-
uð sé minning Guðríðar Jóelsdóttur.
Rafnhildur Björk Eiríksdóttir.
Við andlát þess sem manni er kær
stöðvast tíminn um stund og end-
urminningar birtast hver af annarri
úr leikþáttum lífsins.
Meginþáttur í fari Bubbu frænku
minnar var lífsgleðin og svo sann-
arlega kunni hún að bregða á leik.
Þegar ég var barn vissi ég ekkert
skemmtilegra en að gista hjá Bubbu
og Halla. Það var eins og að koma í
allt annan heim. Þar var alltaf eitt-
hvað að gerast og þar mátti svo
margt. Þau skipulögðu leikina með
okkur og voru þátttakendur. Úti
voru ratleikir en inni var spilað á spil
eða hafðar sögustundir. Ein
skemmtilegasta ferðin sem við syst-
urnar fórum með Bubbu og fjöl-
skyldu var tjaldferð í Svartsengi svo
ekki þurfti langt að fara til að kom-
ast á vit ævintýranna.
Halli var héraðslæknir og fjöl-
skyldan bjó á mismunandi stöðum.
Þannig kynntust þau mörgu fólki
vítt og breitt um landið og hélt
frænka mín tryggð við það.
Það var eins og Bubba lifði stund-
um lífinu utan frá. Hún var oft á far-
aldsfæti, kom við hér og þar og hafði
alltaf nægan tíma. Bubba var sann-
arlega gleðigjafi sem kunni að hlusta
og ráðleggja.
Heimsóknir hennar til okkar á
Ægisíðunni voru margar. Það var á
þeim tímum þegar ekkert þótti sjálf-
sagðara en hafa næturgesti ef svo
bar undir og alltaf var húspláss enda
hjartarýmið fyrir hendi og kröfurn-
ar minni en nú eru. Bubba birtist
með eða án fjölskyldunnar og það
varð hátíð í bæ. Kímni hennar og
glaðværð var smitandi. Þegar eftir-
herman Bubba var búin að ná sér á
strik veltust allir um af hlátri.
Meðan ég bjó í Árbæjarhverfi og
Bubba var sest að í Hveragerði var
samband okkar mikið. Bubba kom
við þegar hún kom af Heiðinni eða
áður en hún fór yfir Heiðina og
margar voru ferðirnar farnar.
Síðasti kafli ævinnar var henni
dapur vegna veikinda. Það var erfitt
að geta ekkert án annarra hjálpar.
Þess vegna var það henni líkn að
leggja af stað í sína hinstu ferð og ég
er viss um að margir þeir sem á und-
an eru gengnir hafa fagnað henni vel.
Dag í senn, eitt andartak í einu,
eilíf náð þín, faðir, gefur mér.
Mun ég þurfa þá að kvíða neinu
þegar Guð minn fyrir öllu sér?
Hann sem miðlar mér af gæsku sinni
minna daga skammt af sæld og þraut,
sér til þess að færa leið ég finni
fyrir skrefið hvert á lífsins braut.
(Sigurbjörn Einarsson.)
Ég og foreldrar mínir sendum
Halla og börnunum innilegar sam-
úðarkveðjur. Blessuð veri minning
Guðríðar Jóelsdóttur.
Guðrún Gerður Björnsdóttir.
Sumum er gefið að birta upp til-
veruna, gefa af sér og skilja eftir
góðar og hlýjar minningar í hugum
fólks.
Bubbu frænku var þetta gefið.
Við Kristín og börnin okkar minn-
umst Bubbu frænku með þakklæti
fyrir þær stundir sem hún gaf okkur
og geymast nú í sjóði minninganna.
Ásgeir Björnsson.
Guðríður Jóelsdóttir, móðursystir
mín, eða ,,Bubba frænka“ var ein-
staklega skemmtileg kona. Það var
bókstaflega ekki hægt að láta sér
leiðast nálægt henni. Hún hafði þann
hæfileika að geta látið fólk gleyma
stað og stund þegar hún sagði sögur
af sjálfri sér og öðrum. Hún var
húmoristi og leikari af guðs náð.
Það er því gaman að rifja upp allar
góðu stundirnar þegar systurnar og
fjölskyldur þeirra hittust og spilað
var á spil eða farið var í leiki og allir
voru með.
Lífshlaup frænku minnar var að
mörgu leyti merkilegt og fjölbreytt.
Hún stóð við bakið á manni sínum
sem gegndi löngum vandasömu
starfi héraðslæknis á landsbyggð-
inni. Sjálf var Bubba frænka orðin
nokkuð glúrin þegar verkir og sting-
ir bárust í tal en taldi þó stundum
rétt að spyrja Halla bónda sinn til
öryggis. Það að hún skyldi svo halda
til Svíþjóðar til náms, komin vel yfir
miðjan aldur og læra á máli heima-
manna það sem á íslensku nefnist
fótaaðgerðafræði, hlýtur að teljast
mikið afrek. Í þeirri grein varð hún
eftirsótt og vinsæl og grunar mig að
margir hafi fengið ,,sálfræðiþjón-
ustu“ í kaupbæti.
Síðustu tvö ár hafa verið frænku
minni og fjölskyldu hennar erfið.
Lífskrafturinn fjaraði smám saman
út, en sjálfsagt var hún hvíldinni feg-
in.
Við Helena vottum fjölskyldunni
samúð okkar en minningin um góða
konu sem gaf svo mikið af sjálfri sér
lifir áfram. Við minnumst hennar
með þakklæti og virðingu.
Guðjón Jóel Björnsson.
Alltaf setur okkur hljóð þegar
samferðafólk hverfur yfir móðuna
miklu og alltaf erum við jafn óviðbú-
in þegar kallið kemur. Nú hefur
Guðríður skólasystir okkar kvatt
þennan heim, sú þriðja úr hópi okkar
Lindarmeyja árið 1951–52.
Guðríður var dæmigerður sporð-
dreki sem ekki lét veður eða færð
aftra sér í því sem hún ætlaði sér,
hvort sem það var að skreppa norður
á Blönudós til Björgvins, austur á
Ægissíðu til Gunnu eða á hennar
heimaslóðir í Leiruna þar sem hún
sleit barnsskónum. Hún var hörku-
bílstjóri og undir stýri á hvíta Volvó-
inum naut hún sín alveg í botn.
Þegar Guðríður var búin að koma
upp börnum sínum sex og tveimur
ömmustrákum, datt henni í hug að
fara til Svíþjóðar og læra fótsnyrt-
ingu og það gerði hún. Vann hún síð-
an við það í nokkuð mörg ár, þar á
meðal hélt hún fótunum okkar
Gunnu fínum og þökkum við fyrir
það.
Guðríður var ekki allra, enda hafði
hún sterkar skoðanir og mikið skap
en trygg og trú vinum sínum og fjöl-
skyldan átti hug hennar allan og um-
hyggju. Í góðra vina hópi var Guð-
ríður hrókur alls fagnaðar, kunni
alveg ógrynni af bröndurum mátu-
lega grófum.
Það var oft mikið hlegið þegar við
skólasystur hittumst og átti Guðríð-
ur ávallt sinn stóra þátt í gleðinni,
vol og væl var henni ekki að skapi.
Við skólasystur þökkum fyrir að
hafa kynnst jafn litríkum persónu-
leika og Guðríður var.
Elsku Guðríður, að loknu þessu
veikindastríði vil ég minnast þín
þegar við Sigga komum til þín á
sjúkrahúsið. Þú sast í hjólastólnum
og Þórhallur við hliðina á þér. Þegar
þú horfðir á hann með þínu falleg-
asta brosi var svo mikill friður og ást
yfir þér að það minnti mig á þegar
þið voruð ný trúlofuð og þú varst að
sýna okkur skólasystrum þínum á
Laugarvatni mynd af kærastanum.
Þrátt fyrir ykkar löngu og ströngu
hjúskaparár og búskapartíð varði
ástin og tryggðin allt til enda hjá
þér, en þannig er sporðdrekinn
ávallt.
Við skólasystur austanfjalls send-
um Þórhalli og fjölskyldunni allri
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Auður Guðbrandsdóttir.
GUÐRÍÐUR
JÓELSDÓTTIR
Elsku amma, nú
hefur þú kvatt þenn-
an heim og ert von-
andi komin á betri
stað. Ég vissi að andlát þitt væri á
næsta leiti en þegar mér bárust
þær fréttir fannst mér það svo
ótrúlegt og skrítið þar sem þú hef-
ur alltaf verið á þínum stað og allt-
af var hægt að kíkja til þín í þitt
fræga kakó og rjómapönnukökur.
Einhvern veginn hélt ég að það
yrði alltaf hægt.
Ég man þegar ég var lítill strák-
ur og kom í heimsókn til þín að þú
áttir fullt af litlum bílum sem ég
lék mér að og notaði þá gólfmott-
una hjá rúminu þínu fyrir bíla-
braut, ég var frekar ósáttur þegar
mamma tilkynnti mér það að við
værum að fara heim því ég gat
gleymt mér svo lengi í þessum
bílaleik. En mér fannst svo merki-
legt sem litlum strák að bílarnir
væru alltaf geymdir í upprunalegu
umbúðunum, og áður en ég fór
raðaði ég bílunum vandlega eftir
mig aftur í umbúðirnar. Einnig
man ég þegar ég, Árný, Ásrún og
Ásta Hersteinsdætur bjuggum til
svakalega fallega jólaskreytingu
og færðum þér ein jólin, við höfð-
um svo mikið fyrir þessu og þú
ÓLÖF
BALDVINS
✝ Ólöf Baldvinsfæddist á Grenj-
um í Álftaneshreppi
í Mýrasýslu hinn 6.
maí. 1916. Hún lést
á dvalarheimilinu
Hlíð 29. október síð-
astliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Akureyrarkirkju 7.
nóvember.
varst svo ánægð með
þessa skreytingu en
vildir ekki kveikja á
kertinu vegna eld-
hættu. Þegar ég
hugsa til baka höfum
við eflaust raðað
greinum og öðru
skrauti svo þétt í
kringum kertið til að
hafa þetta eins fal-
legt og við mögulega
gátum að ekki var
hægt að kveikja á
kertinu.
Það fyrsta sem ég
gerði eftir að Fannar Karl fæddist
var að hringja í þig og tilkynna þér
það. Ég var búinn að lofa þér því
og þú varst svo ánægð með frétt-
irnar.
Ég er þakklátur fyrir að Fannar
Karl fékk að hitta þig, hann var
langömmubarn númer 68 og dag-
inn eftir fékkstu langömmubarn
númer 69 og ekki leið á löngu áður
en langömmubarn númer 70 kom í
heiminn en þú varst svo lánsöm að
fá að sjá alls 75 langömmubörn áð-
ur en þú kvaddir okkur.
Þú varst hörkukona, amma, og
ef það er hægt að vera ríkur af
fjölskyldu, þá varst þú milli. Ég er
stoltur að því að vera einn af fjöl-
mörgum afkomendum þínum. Ég
veit að það verður tekið vel á móti
þér þarna hinum megin og þú átt
eflaust eftir að hafa það gott þar í
faðmi þeirra sem á undan þér fóru.
Skilaðu kveðju þangað frá mér og
mínum.
Þín verður sárt saknað, elsku
amma.
Atli Hergeirsson
og fjölskylda.