Morgunblaðið - 18.11.2005, Síða 50

50 FÖSTUDAGUR 18. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Dagbjört Elías-dóttir fæddist á
Ísafirði 16. septem-
ber 1929. Hún lést á
heimili sínu 8. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Elías Runólfs-
son, f. 2. mars 1893,
d. 14. febr. 1966, og
Jónína Gísladóttir,
f. 17. apríl 1894, d.
26. febr. 1978. Sam-
mæðra systkini
Dagbjartar eru Gísli
Steinsson, f 27. jan.
1918, og Steinn Steinsson, f. 17.
júlí 1919, d. 16. ágúst 1975. Al-
systkini Dagbjartar eru Ólöf Elías-
dóttir, f. 28. ágúst 1924, Margrét
Anna Elíasdóttir, f. 25. mars 1926,
Þorfinnur Elíasson, f. 3. ágúst
1923, d. 24. nóv. 1923, og Elín Elí-
asdóttir, f. 1. mars 1932, d. 21. nóv.
1932.
Dagbjört giftist Sigmundi Lúð-
víkssyni, f. 10. des. 1931, d. 21. nóv.
1976. Þeirra börn eru: 1) Margrét
1983, og Charlotta Rós, f. 16. nóv.
1990. 5) Dagbjört Erna Sigmunds-
dóttir, f. 29. júní 1966, í sambúð
með Jóhanni Grétarssyni, f. 4. júní
1961. Börn þeirra eru: Róbert
Andri Jóhannsson, f. 3. nóv. 1997,
og Birta Marín Jóhannsdóttir, f.
30. ágúst 2001. Fyrir átti hún eina
dóttur með Ágústi Héðinssyni, f.
15. sept. 1966, Írisi Töru Ágústs-
dóttur, f. 28. mars 1987.
Sambýlismaður Dagbjartar Elí-
asdóttur frá árinu 1983 var Ágúst
Bjarnason, f. 10. ágúst 1924. Hans
börn eru: 1) Pétur, f. 8. maí 1949,
d. 29. okt 1992, maki hans var Þór-
dís Rannveig Guðmundsdóttir, f.
26. júní 1949, d. 25. nóv 1988, og
áttu þau tvö börn, Rannveigu Lilju
og Magnús. 2) Guðjón, f. 24. apríl
1952, kona hans er Hrönn Valent-
ínusardóttir, f. 30. sept. 1957. Hans
börn eru Þorsteinn Pétur og
Hrefna Ýr. 3) Bjarni, f. 16. júní
1958, maki Ingibjörg Hafsteins-
dóttir, f. 2. apríl 1958, og eiga þau
þrjú börn, Hildi Ósk, Davíð Örn og
Atla Má. 4) Hrönn, f. 11. nóv. 1964,
maki Ágúst Eiríksson, f. 29. júní
1962, og eiga þau tvö börn, Jó-
hönnu Sæunni og Ágúst Hrafn.
Útför Dagbjartar verður gerð
frá Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Sigmundsdóttir,
maki Þorsteinn
Hraundal, þau eru
skilin. Börn þeirra
eru Eygló Dröfn
Hraundal, f. 31. maí
1968, Vera Björk
Hraundal, f. 25. sept.
1969, og Anna Mar-
grét Hraundal, f. 12.
mars 1977. 2) Anna
Alexía Sigmunds-
dóttir, f. 3. maí 1953,
d. 9. júlí 1997, maki
hennar var Einar
Guðmundsson, f. 11.
sept. 1952. Börn þeirra eru: Lúð-
vík Sveinn Einarsson, f. 30. des.
1972, Guðmundur Ragnar Einars-
son, f. 9. okt. 1975, og Snorri Valur
Einarson, f. 5. febr. 1980. 3) Sigrún
Jónína Sigmundsdóttir, f. 10. jan.
1961, í sambúð með Einari Sveins-
syni, f. 20. jan. 1965. Sonur hennar
er Friðrik Örn Jörgensson, f. 30.
sept. 1980. 4) Sigmundur Örn Sig-
mundsson, f. 4. sept. 1963. Börn
hans eru Oddur Andri, f. 12. des.
Elsku mamma, eins og alltaf þeg-
ar ástvinur fellur frá opnast fyrir
flóðgátt minninganna
Það er svo ótalmargt sem búið er
að koma upp í hugann síðustu daga.
Það sem mér er minnisstæðast er
hvað þú varst stór kona í litlum lík-
ama og hvað mikið var á þig lagt í líf-
inu.
Það að missa tvö börnin þín mark-
aði þig mikið, en sem betur fer var
stutt í húmorinn og allar góðu
stundirnar sem við áttum er það
sem stendur upp úr. Ég vil þakka
þér allt sem þú gerðir fyrir mig og
veit að það verður vel tekið á móti
þér.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi.
Hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Ég elska þig. Þín dóttir
Erna.
Nú er elsku amma Dagga látin.
Okkur systurnar langar að minnast
ömmu með nokkrum orðum. Þegar
við settumst saman og fórum að rifja
upp minningar um hana ömmu
Döggu kom margt upp í hugann.
Spaghettískyrturnar í Neskaupstað
er eitt af því sem kom upp í huga
okkar. Amma, Erna frænka og Örn
frændi komu í heimsókn til okkar í
Neskaupstað þegar við bjuggum þar
og saumaði hún þá á okkur syst-
urnar og Ernu mussur úr forláta
efni með spaghettíauglýsingum á,
sem hún hafði keypt og haft með
sér. Og í spagettímussunum spók-
uðum við okkur á 17 júní, voða
montnar. Í þeirri sömu heimsókn
fórum við öll saman í sumarbústað
og þá var nú gaman. Þar rólaði hún
amma sér hæst og hékk í klifur-
grindinni með okkur krökkunum.
Hún var alltaf til í að leika og sprella
og var oft frekar eins og vinur
manns, með frábært skopskyn og
hló allra mest að vitleysunni í sjálfri
sér ef henni hafði orðið eitthvað á.
Öll börn þessarar fjölskyldu muna
líka eftir ferðalagabrjóstsykrinum
hennar ömmu en hann geymdi hún í
töskunni sinni sem var stór og þar
mátti finna ýmislegt. Einhvern tím-
ann kom vasaljós upp úr töskunni
hennar og það þótti okkur öllum
fyndið, en hún sagði að hún yrði að
hafa það í töskunni til að finna eitt-
hvað í henni.
Amma Dagga og Ágúst undu
löngum stundum uppi í kartöflu-
görðunum í Skammadal þar sem þau
ræktuðu heimsins bestu kartöflur og
gulrætur sem voru himneskar á
bragðið þó þær væru ekki stórar.
Þar var ekkert verið að siða mann til
heldur leyfði hún krökkunum að
gera það sem þá langaði til. Það var
alltaf gaman að koma til þeirra í
Skammadal og dunda í kartöflu-
garðinum, hjálpa Ágústi að smíða
eða aðstoða þau við að mála kofann.
Elsku amma Dagga, við kveðjum
þig með sorg í hjarta. Við eigum eft-
ir að minnast þín þegar við segjum
börnum okkar allar skemmtilegu
sögurnar af þér.
Megi góður Guð geyma þig. Minn-
ing þín mun lifa.
Þín barnabörn,
Eygló, Vera og Anna Margrét.
Elsku amma, við munum sakna
þín sárlega en vitum að þú ert komin
á betri stað núna. Við eigum margar
skemmtilegar minningar um ömmu
Döggu og flestar eru úr Skammadal.
Þangað fórum við á Trabantinum og
amma gaf okkur ferðabrjóstsykur.
Í Skammadal áttu amma og afi
sumarbústað sem þau byggðu sjálf
sem hét Grund og var langflottasti
bústaðurinn á svæðinu.
Þau áttu einnig kartöflugarð í
Skammadal þar sem við áttum
margar góðar stundir við að tína
kartöflur. Amma leyfði okkur að
vera með þó að við værum bara fyrir
og sagði okkur nöfnin á öllum kart-
öflutegundunum. Að verki loknu
fengu allir snúð og kók.
Amma hrósaði okkur í bak og fyr-
ir og gaf okkur litlu kartöflurnar í
verðlaun.
Einnig var gaman að fá að sitja
uppi í Dallas, sem eru borð og stólar
úr tré, og gera drullukökur.
Við vorum mjög heppin að fá að
eyða miklum tíma inni á heimili
ömmu og afa. Þar fengum við að
vaka lengur og horfa á sjónvarpið
með þeim.
Afi sagði okkur sögur frá því þeg-
ar hann var ungur maður og amma
bakaði vöfflur og átti alltaf eitthvað
gott uppi í skáp.
Við áttum okkar stað heima hjá
ömmu þar sem gátum setið klukku-
tímum saman og litað, föndrað eða
rifið í sundur rafmagnstæki sem
amma fann heima og reynt að koma
því aftur saman sem gekk oftast
ekki.
Amma eldaði alltaf góðan mat en
efst í minningu okkar er ömmubuff
sem mun haldast í fjölskyldunni um
ókomna framtíð.
Amma var hress og skemmtileg
kona og alltaf til í að gera eitthvað
með okkur eins og að spila rommí og
olsen olsen og var æðislegt þegar afi
var með því þá gátum við spilað
kana.
Eitt það besta við jólin var þegar
við vorum heima hjá ömmu að baka
hálfmána og puttakökur. Við feng-
um að skreyta jólatréð og hlusta á
jólalög.
Amma Dagga var fyrir okkur hin
fullkomna amma og munum við
sakna hennar mjög mikið.
Við elskum þig, amma. Guð geymi
þig.
Friðrik Örn og Íris Tara.
DAGBJÖRT
ELÍASDÓTTIR
Nú kveðjum við
okkar kæru frænku
Eddu Eiríksdóttur.
Það er sárt að kveðja
hana frænku okkar þó svo að við
vitum að hvíldin hafi verið henni
EDDA
EIRÍKSDÓTTIR
✝ Edda Eiríksdótt-ir fæddist á Ak-
ureyri 25. september
1936. Hún lést á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri að
morgni 11. nóvember
síðastliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Akureyrarkirju 17.
nóvember.
kærkomin eftir erfið
veikindi.
Þær eru svo marg-
ar og skemmtilegar
minningarnar sem við
eigum um hana Eddu.
Það var alltaf líf og
fjör í kringum hana
og í minningunni varð
hið hversdagslega æv-
intýri líkast í hennar
návist. Ferðin til
Reykjavíkur var aldr-
ei skemmtilegri en
með Eddu og þá voru
engin venjuleg sjopp-
ustopp heldur staðnæmst í berja-
brekku eða skógarlundi og drukkið
kakó og borðað brauð með eggjum
og miklu smjöri. Hún hafði lag á því
að snúa okkur krökkunum í kring-
um sig en á þann hátt að okkur
fannst mikið til þess koma. Allir
fengu sitt hlutverk og það var mikil
upphefð í því að fá hlutverk hjá
Eddu. Hún var alltaf miðpunktur-
inn í öllum fjölskyldusamkomum og
átti auðvelt með að hrífa alla með
sér, ákveðin, fyndin og skemmtileg.
Þegar við lítum til baka þá er erfitt
að festa fingur á eitthvað eitt sem
gerði Eddu jafn einstaka og okkur
fannst hún vera. Hvort það var
hversu lifandi og skemmtileg hún
var eða hvernig hún sigldi hnarr-
reist á móti straumnum. Hún valdi
ekki alltaf auðveldustu leiðina fyrir
sig eða þá sem stóðu henni næst.
Hvort það var hve stutt var alltaf í
hnyttni og húmor en Edda hafði
ótrúlegt vald á íslenskri tungu og
stundum hlustuðum við dolfallnar á
það hve mörgum málsháttum og
orðatiltækjum hún náði að koma
fyrir á skömmum tíma. Hvort það
var flissið og hláturinn og allar æv-
intýraferðirnar eða hvernig hún
kom fram við okkur sem jafningja.
Við nutum þess alltaf að vera í
hennar návist sem börn, sem ung-
lingar og sem fullorðnar manneskj-
ur. Auðvitað var það sambland af
öllu þessu og fleiru sem gerði Eddu
jafn sérstaka og hún var.
Það er óhætt að segja að það hafi
skipst á skin og skúrir í lífi Eddu en
upp úr stendur minning um litríka
og merkilega persónu sem svo
sannarlega hafði áhrif á líf þeirra
sem stóðu henni næst. Við erum
þakklátar fyrir allar stundirnar sem
við áttum með þér, kæra frænka.
Elsku Eiki, Helgi, Emma og fjöl-
skyldur, við sendum ykkur innileg-
ar samúðarkveðjur.
Dóra og Kamilla Rún.
Ég man alltaf þegar
ég sá Birgi Davíð
Kornelíusson í fyrsta
sinn. Ég hafði nýhafið störf á Múla-
lundi 1995 og Stella samstarfskona
mín var búin nefna flesta kosti sem
prýða mega einn mann, þegar hún
var að segja mér frá honum Bigga
sem færi í þær sendiferðir sem skrif-
stofan þyrfti á að halda. Hann ætti
Toyota Corolla bíl sjálfskiptan sem
hann notaði í þessar ferðir. Hann tal-
aði stundum við sjálfan sig og væri
svolítið hjartveikur, en það kæmi
ekkert að sök. Mér þótti nóg um lofið
og var orðin hálftortryggin. Og þarna
stóð svo Biggi, brosandi, snyrtilegur
lágvaxinn maður með sterk gleraugu,
allur svolítið kringlóttur. Það þarf
ekki að orðlengja það frekar við Biggi
náðum ágætlega saman.
Víst er um það að Birgir skilaði sín-
um verkum með stakri prýði, hvort
sem það voru banka-, pósthúsferðir
eða annað.
Þyrfti ég að sinna erindum fyrir
Múlalund í banka eða tolli þá keyrði
Biggi mig. Þessir bíltúrar voru alveg
sér á parti. Ég reyndi bara að njóta
spennu ferðarinnar og vera ekki að
skipta mér af. Biggi einbeitti sér að
umferðinni og akstri með aðra hönd á
stýri en hina á gírstönginni. Lét
nokkur vel valin orð falla um þá sem
höguðu sér ekki samkvæmt bestu
umferðarreglum. Akstursleiðirnar
voru líka oftar en ekki einhverjar allt
aðrar en ég hefði valið. Einu sinni
sem oftar lá leið okkar um þrönga
húsagötu og Biggi á fljúgandi ferð og
strætó kemur á móti á fljúgandi ferð.
Nú hélt ég að dagar mínir væru tald-
BIRGIR DAVÍÐ
KORNELÍUSSON
✝ Birgir DavíðKornelíusson
fæddist í Reykjavík
18. desember 1947.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans
í Kópavogi 10. nóv-
ember síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Hvítasunnu-
kirkjunni 17. nóv-
ember.
ir, en allt fór vel, menn
stoppuðu bara og viku
síðan kurteislega. Nú
hélt ég að Biggi léti
nokkur vel valin orð
falla, en nei, strætó-
stjórar voru vinir hans.
Löggur voru líka
vinir Bigga og hans
stóra fyrirmynd. Það
færðist yfir mann
þægileg værð, þegar
Biggi sat inni á skrif-
stofu hjá okkur og var í
sínum eigin hugar-
heimi og tautaði fyrir
munni sér löggu- og bófaleik. Þar var
hann alltaf sjálfur í hlutverki lög-
reglumannsins sem skakkar leikinn
og gefur bófunum föðurlegar áminn-
ingar um að haga sér betur.
Biggi hafði gaman af tónlist. Hann
sótti samkomur í Fíló (Fíladelfíu) og á
Her og var félagi í Listvinafélagi
Hallgrímskirkju. Ef maður spurði:
Hvernig var? Þá var svarið „bara
fínt“, en maður heyrði á raddblænum
hversu fínt það hafði verið.
Ég hélt að öll hans fjölskylda væri í
Fíló, því að Biggi hafði verið í Fíló síð-
an hann var barn. Hann hló mikið
þegar hann áttaði sig á þessari vit-
leysu í mér. Hann hefði bara farið
með frænku sinni og svo haldið áfram
sjálfur.
Já, hún Stella hafði rétt fyrir sér
með hann Bigga.
Ég hætti störfum á Múlalundi, og
við Biggi skiptumst á jólakortum. Í ár
verður ekkert jólakort frá Bigga. Nú
mun Biggi leika löggu og bófa á öðr-
um sviðum.
Minning um góðan dreng mun lifa
áfram með mér.
Vigdís Hallgrímsdóttir.
Kveðja frá umferðardeild
lögreglunnar í Reykjavík
Kæri vinur. Við starfsfélagar í um-
ferðardeild lögreglunnar í Reykjavík
þökkum þér af heilum hug samfylgd-
ina í gegnum árin. Þú varst í orðsins
fyllstu merkingu vinur okkar og
sýndir það á þinn einlæga og einfalda
hátt í orði og verki.
Við minnumst allra góðu samveru-
stundanna með þér þegar þú hafðir
samband, ýmist með því að koma til
okkar eða að við hittumst við ýmis til-
efni í starfi okkar eða leik.
Það var okkur sérstakt ánægjuefni
að njóta nærveru þinnar á okkar ár-
legu „litlu jólum“ sem þú tókst þátt í
með okkur í áratugi, enda alltaf geng-
ið úr skugga um hvort búið væri að
hafa samband við „Bigga Konn“ til að
láta hann vita um tímasetninguna á
aðfangadagsmorgun.
Kæri Biggi, við munum sakna sárt
nærveru þinnar, en minning þín mun
lifa áfram í hjörtum okkar.
Far þú í friði, kæri vinur, og við vit-
um að það verður örugglega tekið vel
á móti þér í Guðs ríki.
Við sendum ástvinum Bigga og
öðrum aðstandendum hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Félagar í umferðardeild
lögreglunnar í Reykjavík.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda
í gegnum vefsíðu Morgunblaðs-
ins: mbl.is (smellt á reitinn Morg-
unblaðið í fliparöndinni – þá birt-
ist valkosturinn „Senda inn
minningar/afmæli“ ásamt frekari
upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi
ef útför er á mánudegi eða
þriðjudegi). Ef útför hefur farið
fram eða grein berst ekki innan
hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist,
enda þótt grein berist áður en
skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word
Count). Ekki er unnt að senda
lengri grein. Hægt er að senda
örstutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur, og votta
þeim sem kvaddur er virðingu
sína án þess að það sé gert með
langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram
upplýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, fæddist,
hvar og hvenær hann lést, um
foreldra hans, systkini, maka og
börn og loks hvaðan útförin fer
fram og klukkan hvað athöfnin
hefst. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni
undir greinunum.
Minningar-
greinar