Tíminn - 03.09.1970, Blaðsíða 5
»IMMTUDAGUR 3. september 1970.
TIMINN
5
1SPEGLI TDHL@M
— Heyrðu nú, Óskar. Fyrst l>ú
ert með alla ásana’, géturðu lík
lega lánað tlrengnum einn.
— Elskan, þó ég gæti skipt
við Burt Lancaster á þessari
stundu, mundi ég ekki kæra
mig um það.
— Uhu, aldrei viltu gera
neitt, til að gleðja mig.
— Hún Fjóla mín hefur tvo
failegustu fætur í öllum heim-
inum.
— Hvernig veiztu það?
— Nú ég taldi þá.
DENNI
DÆMALAUSI
— í hvern á maður að hringja,
þegar allt fiðrið er farið úr sæng
inni manns?
Á þessari mynd sést brezki
rithöfundurinn Sir Alan Her-
bert, sem er áttræður, leysa út
fremur óvenjulega ávísun.
Vikublaðið Puneh afhenti Her
bert ávísunina, sem eins og
sjá má er skrifuð á allra mynd
aiiegustu kú, og hljóðaði upp
á fimm pund, til að minnast
þess, að hann hefur skrifað í
blaðið í sextíu ár.
Hugmyndina að þessari
skringilegu ávísun sóttu þeir á
blaðinu í sögu efttr Herbert
sjálfan, en í henni fjallaði hann
um það á gamansaman hátt,
hversu langt er að ganga á
ýmsum sviðum, án þess að fara
út fyrir ramma laganna. í
henni segir meðal annars frá
manni, sem skrifaði ávísun til
skattstjórans á fyrrgreindan
hátt. Og vegna þess, að hann
mundi eftir að skella á læri
hennar svokölluðu skattmerki,
sem verður að vera á öllum
ávísunum, varð vesalings skatt-
stjórinn að taka möglunarlaust
við kúnni.
Bandaríkjamenn eru sam-
-kvæmt þjóðskránni orðnir 202,3
milljónir. í henni má einnig
sjá, að á hverju ári síðan 1940
hefur prósentatala fólksfjölg-
unar lækkað nokkuð.
Fæðingatalan í fyrra var 17,4
fæðingar á hverja 1000 íbúa,
en í fyrra var hún 17,9. Það
er þó reiknað með að við lok
þessa árs verði talan orðin
nokkuð hærri en undanfarin
ár.
Á síðastiiðnu ári fluttist um
444.000 manns til Bandarikj-
anna frá öðrum löndum.
Og úr því að við erum farin
að velta fyrir okkur tölum á
annað borð, má geta þess til
fróðleiks, að samkvæmt niður-
stöðum Broadcast Music Incor-
porated hefur hljómlistaráhugi
aukizt gífurlega þar vestur frá
síðustu árin. Þar eru t. d. ekki
færri en 1436 sinfóníuhljónv
sveitir, en það er meira en
helmingur allra slíkra í heim-
inum. Árið 1940 voru þær aft-
ur á móti ekki nema 600.
f Ameríku eru 'keyptar hljóm
plötur fyrir nærri 900 milljón-
ir árlega, en það eru um 57%
af heimssölunni. Fimmti hver
Ameríkani leikur á eitthvert
hljóðfæri, á móti sjöunda hverj
um 1940.
Walter Lee Martin, fimmtán
ára, er yngsti h’ermaður, sem
sögur fara af, að minnsta 'kosti
í Bandaríkjunum. Hann hefur
tvisvar komizt í fremstu víg-
línu, særzt i'lla, verið sæmdur
orðu fyrir hreystiverk og að
lokum sendur heim frá Víet-
nam, til að gegna störfum í
herlögreglunni.
Þetta bætti líklega ekkert
smáræði, þótt fullorðinn karl-
maður ætti í hlut, hvað þá af
unglingi á hans aldri.
Lee Martin komst í banda-
ríska herinn, þegar hann var
aðeins tólf ára gamall, og auð-
vitað á fölskum pappírum. Þar
sem drengurinn var tæpir tveir
metrar á hæð, og eftir því
þungur, grunaði yfirvöldin
hann ekki um græsku. þegar
hann sagðist vera átján ára og
vilja ganga i herinn.
Það var ekki fyrr en hann
var leiddur fyrir herrétt í Víet-
nam, vegna einhvers lítilfjör-
legs afbrots, að upp komst um
aldur hans. Hann var óðar send
ur heim til mömmu, en „sá
stutti“ var aldeilis ekki á því
að gefast upp við svo búið, og
innritaðist á nýjan leik undir
nafninu Albert Lewis jun.
Allt ge'kk vel um hríð, og
Martin stóð sig vel, en svo
gekk sá rétti Albei't Lewis í her
inn, og þar með var draumur-
inn búinn.
Lee Martin slapp með áminn-
ingu, vegna þess, hve ungur
hann var, og ekki síður vegna
frækilegra afreka sinna á víg-
stöðvunum En í þetta sinn var
hann ekki sendur heim til
mömmu, heldur eiginkonu sinn
ar, sem hann hafði verið kvænt
ur í fjóra mánuði, auðvitað
með því að ljúga til um aldur
sinn.
MEÐ MORGUN
KAFFINU
Frú Skjaldsen horfði næst-
œn með skelfingu á nýju sum
árbaðfötin hennar dóttur sinn-
ar: — Ef ég hefði gengið í
svona, þegar ég var á þínum
aldri, værir þú orðin of göm-
tii ítil að ganga í svona núna.
Svo var það brúðurin unga,
sem morguninn eftir brúðkaup-
ið kom heim til mömniu sinn-
ar:
— Ég skal aldrei tala við
þennan dóna aftur. Við vorum
ekki fyrr komin inn í hótelher-
bergið, en hann fór að gerast
nærgöngull við mig.
— Lilla, hvenær eigum við
að opinbera trúlofun okkar?
— Ég held, að bezt sé a'ð
bíða svolítið með það, ég ætla
nefnilega að gifta mig á laug-
ardaginn.
Ef myndin er atuguð gaum-
gæfilega, má greina löglegt
skattmerki á kúnni, og einnig,
kð Herbert þarf ekki að standa
í neinu þrasi við gjaldkerann
til að fá út pundin sín. Spurn-
ingin er bara, hvort kýrin verð-
ur geymd í fjárhirzlum bankans
og fóðruð þar.
— Til livers heldurðu að aug-
Íýsingar séu, eða hvað?
— Afsakið ungfrú. Höfum
við ekki hitzt einhverntíma áð-
ur? Mér finnst ég kannast svo
vel við bragðið af varalitnum
yðar.
— Það getur vel verið að tveir
geti lifað jafn ódýrt og einn.
En ég hef bara ekki áhuga á
að lifa ódýrt.