Tíminn - 24.09.1970, Blaðsíða 9
flMMTUDAGUR 24. septemb«r 1970.
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framkvæmdastjóri: Kristján Benediktsson. Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og Tómas
Karisson. Auglýsingastjóri: Steingrímur Gislason. Ritstjórnar.
skrifstofur í Edduhúsinu, símar 18300—18306 Skrifstofur
Bankastræti 7 — Afgreiðslusimi 12323. Auglýslngasimi 19523.
Aðrar skrifstofur sími 18300. Askriftargjald kr. 165,00 á mánuði,
innanlands — í lausasölu kr. 10,00 eint. Prentsm. Edda hf.
Samábyrgð Gylfa
og Ingólfs
Oft hefur AlþýðublaSið gert sig að viðundri í sam-
bandi við skrif sín um landbúnaðarmál, en þó aldrei
meir en nú. Svo hörmulega mistekst því að verja þá
landbúnaðarstefnu, sem fylgt hefur verið síðasta ára-
tuginn undir forustu þeirra Ingólfs Jónssonar og Gylfa
Þ. Gíslasonar. Nýjasta fullyrðing Alþýðublaðsins er sú,
að það hafi raunar verið stefna Framsóknarflokksins,
sem fylgt hafi verið að undanförnu, og Alþýðuflokkur-
inn hafi keppzt við að berjast á móti henni, en árangurs-
lítið! Fullkomlegar er ekki hægt að snúa við staðreynd-
um en Alþýðublaðið gerir hér.
Þegar Ingólfur og Gylfi tóku við stjórn þessara mála
fyrir röskum áratug, var í höfuðatriðum horfið frá þeirri
stefnu, sem áður hafði verið fylgt undir forustu Fram-
sóknarflokksins. Stefna Framsóknarflokksins var fólgin
í því að halda rekstrarkostnaði landbúnaðarins sem mest
niðri, m.a. með lágum vöxtum, löngum lánum, ýmsum
styrkjum og ógleymdu því, að enginn söluskattur var
lagður á rekstrarvörur landbúnaðarins eða landbúnaðar-
afurðir. Þannig var komið í veg fyrir að miklar hækkanir
þyrftu að verða á söluverði landbúnaðarafurða. Ingólfur
og Gylfi tóku upp gagnstæða stefnu. Þeir hækkuðu vext-
ina, styttu lánin, drógu úr ýmsum styrkjum og lögðu
11% söluskatt á allar rekstrarvörur landbúnaðarins. —
Þessu til viðbótar hafa svo komið fjórar gengisfellingar,
sem hafa margfaldað rekstrarkostnaðinn. Gylfi og Ingólf-
ur hafa sagt, að þetta skipti engu máli fyrir bændur, því
að þeir skyldu fá þetta allt bætt með hækkun á útsölu-
verði varanna. Útsöluverð þeirra hefur líka hækkað svo
mikið, að stórlega hefur dregið úr sölu þeirra. Og hlutur
bændanna hefur einnig farið minnkandi.
Það er vonlaust verk fyrir Alþýðublaðið að ætla að
eigna Framsóknarflokknum þessa landbúnaðarstefnu
Ingólfs og Gylfa og ætla að kenna honum um afleiðingar
hennar. Staðreyndin er sú, að Framsóknarflokkurinn hef-
ur barizt hart á móti henni, enda fylgt allt annarri stefnu,
þegar hann var í stjórn, eiiis og rakið er hér á undan.
Það er óvinnandi verk fyrir Alþýðublaðið að ætla að losa
Gylfa úr þeirri samábyrgð hans og Ingólfs Jónssonar, að
fylgt hefur verið misviturri og misheppnaðri landbúnað-
arstefnu síðasta áratuginn.
Hér verður að koma til sögu ný stefna, sem á það
sammerkt við stefnu Framsóknarflokksins áður fyrr, að
bændum verði tryggð sambærileg kjör við aðrar stéttir
eftir fleiri leiðum en hækkun á útsöluverði landbúnað-
arafurða. Slík stefna, sem er andstæð stefnu Ingólfs og
Gylfa, væri öllum til hagsbóta.
Merk heimsókn
í dag er væntanlegur hingað í opinbera heimsókn
Todor Zhivkov, forsætisráðherra Búlgaríu.
Todor Zhivkov er fyrsti stjórnarleiðtoginn í Austur-
Evrópu, sem heimsækir ísland, og er koma hans að því
ievti sögulegur atburður.
Það er þó mikilsvert, að ýmis samskipti hafa aukizt
milli íslands og Búlgaríu á undanförnum árum, báðum
löndunum til ávinnings. íslendingum, sem hafa heimsótt
Búlgaríu, hefur þótt merkilegt að kynnast þessu fjarlæga
landi, menningu þess og verklegum framförum á síðustu
áratugum. Todor Zhivkov er velkominn gestur á fslandi.
Þ.Þ.
TÍMINN
JAMES RESTON, New York Times:
Reagan og Agnew treysta á
meirihluta hinna eigingjörnu
Aðferð þeirra byggist á því, að kjósendur séu kjánar.
Ronald Reagan.
EITT elzta bragð í stjórn-
málabaráttu er að kenna and-
stæðinginn við aLt það, seta
kjósendum stendur mestar
stuggur af. Demókratar hafa
hrópað í þrjátíu ár, að verið
væri að kjósa yfir sig nýia
„Hoover-kreppu“ með því að
greiða republikönum atkvæði.
Republikanar halda nú ákveðið
fratn ,að cneð þvi að greiða
demókrötum atkvæði, sé veríð
að h.'ynna að óreiðu, byltingar-
mönnum við háskóla, herská-
um svertingjum, ómenningu,
lausaleik og klámkvikmyndum.
Þetta hefur verið og er enn
vafasöm aðferð, en hefur eigi
að síður sín áhrif, í bráð að
minnsta kosti. Ronald Reagan
var búinn að gera sér grein
fyrir breyttum viðhorfum í
stjórn- og félagsmálum í Kali-
forniu og farinn að notfæra
sér hin nýju umkvörtunarefm,
grunsemdir, ótta og fordóma
meirihlutans löngu áður en
Spiro Agnew hóf innrás sína
í „Marlboro-land“ nú fyrir
skömmu.
MEIRIHLUTI þjóðaririnar
átti við efnahagsörðugleika að
stríða á fjórða tug aldarinnai
Oig óttinn við fátæktina laðaði
kjósendur að Demókrataflokkn
um. Á sjöunda tug aldarinnar
var meirihluti fólks orðinn til-
tölulega vel megandi og óttinn
við stjórnleysið laðar kjósend-
ur að Republikanaflokknum.
Pat Brown, fyrrum fylkis-
stjóri í Kaliforníu hefur ritað
dapurlega bók, sem hann nefn
ir: „Reagen og raunveruleib-
inn“. Þar gerir hann ljósa
grein fyrir breyttu aflsjafn-
vægi í bandarískum stjórnmál-
um, en republikanar gera ráð
fyrir að geta notfært sér þessa
breytingu til þess að mynca
drottnandi samfylkingu hóf-
samra hægrisinna.
. „Smælingjarnir eru ekki
framar í meirihluta meðal
þjóðarinnar, ekki einu sinni þó
að samherjar þeirra meðai
menntamanna séu taldir með‘.
segir Pat Brown í bÓK sinni.
„Bláfátækir staðir og hópar
smælingja finnast því miður
enn í Kaliforníu, eins og raua-
ar hvarvetna um land, en auxin
áleitni fátæklinga, sverc’ngja
og samherja þeirra meðal
menntamanna, hefur vakið
slíka andúð velmegandi skatt-
borgara, sem eru í meu-ihluta,
að smælinginn er löngu hættur
að njóta samúðar í Bandankj
unum“.
DEMÓKRATAR helga sig
enn smælingjunum, að minnsta
kosti á yfirborðinu og opinber
lega, og telja sig vilja verja
fé — fé skattgreiðenda — til
þess að bæta aðstöðu smæl-
ingjanna meðal þjóðarinnar.
Ég fékk að þreifa á afleiðin?
um þessarar viðleitnj í Kali-
foimíu árið 1966 og þær komu
í ljós um allt land árið 1968.
bæði í viðbrögðum fólks og
skoðunum. Nú er Demókrac-i
flokkurinn orðinn minn'hluta
flokkur, bæði í Kaliforata og
meðal þjóðarinnar allrar.“
Þarna dregur gamall baráttu
maður Demókratafl. með penna
sínum skýra mynd af því, sem
forustumenn Republikanafl.
ganga út frá í stefnumótun
sinni. Meginhluti þjóðarinnar
er tiltölulega vel megandi og
þaðan er meirihlutafylgis að
vænta, en ekki frá fátækling-
unum, ungmennunum eða negr
unum. Verið ekki að reyna að
hugga þá hrelldu eða að hrella
hina sælu. Hlaðið undir hina
sælu og þá munuð þér erfa
Hvíta húsið.
SLÍKRAR kaldhæðni gætir
vitaskuld ekki í orðavali, ekki
einu sinni hjá varaforsetanum
að fylkisstjóranum í Kaliforn-
íu, en nærri lætur, að þetta
sé kjarni málsins eigi að síður
Reynt er að leysa flókinn vanda
á einfaldan hátt. Takist að
vekja ugg verkamanna ’ fasti’i
vinnu, sem nú mynda hina
mannmörgu, nýju eignastétt
er þar með búið að sundra
samfylkingu Demókrataflokks-
ins og langvarandi blómaskeið
Republikanaflokksins runnið
upp í stjórnmálum Bandaríkj
anna.
Að þessu marki er varafur-
setinn að keppa miklu fremur
en endurkjöri sérkenni'egra
einstaklinga eins 03 George
Murphys öldungadeildarþing-
manns í Kaliforníu. Hann notar
sömu aðferðina og Reagan við-
hafði í kvikmyndahandritum
sínuim um „góðu“ m;nnina,
hinn virðulegi og löghlýðni
meirihluti guðhræddr. skatt-
greiðendur föðurlandsvinir.
sem þrá að nýju einfaií Iff og
öryggi hversdagslega. ..Vondu''
mennirnir eru auðvm* glæpa-
mennirnir og slæpingjarnir,
svörtu óeirðaseggirnii hinir
stærilátu menntamenn, reik-
andi stúdentar og „lyddurnar“
hjá blöðunum, en þær hafa
yfirleitt tilhneigingu til að
draga taum Demókrataflokks-
ins.
Af þessum sökum leggja
republikanar megináhe.-zla á
þá spurningu, hvort almenning
ur vilji heldur að þjóðin verði
að búa við stjórn þessara villd-
manna, sem ástundi niðurrif
þjóðfélagsbyggingu’-innar, cða
að forastan sé falin hinum virð
ingarverðu og ærukæru repu-
blikönum.
FRÓÐLEGT verður að sjá,
hvort þetta grunnhyggjuþvað- »
ur hafi tilætluð áhrií, enda er
það annars eðlis en hið gamla
skmm demókratanna. Demó-
kratarnir börðust að minnsta
kosti með orðum fynr þá afl-
lausu og fátæku. Þeir voru að
vísu engu minna kaídbæðnir en
leiðtogar republikana, en þeir
héldu fram rétti meirihlutans
á botninum, en ekki rétt’ hins
velmegandi meirihluta mið-
stéttanna
Kenningar Reagans og Agn-
ews hljóma í raun og veru
ágætlega þar til farið er að
velta þeim nánar lyrir sé' Þeir
segja skelfilega Vuti m ð svo
einföldum og skemmtilegum
hætti, að mjög er hætt við að
heyrandanum sjáist yfir nöfuð
tilganginn. Hann er b! ákaf-
lega augljós. ef betur er að
gáð Tilgangurino er að afrýja
til hagsmuna hins eigingjarna
meirihluta og fæla verkamenn
frá Demókratafl kknum með
því að kenn’ Uann við hina
herskáu og stjórnleysingjana
Aðferðin er vitasknui grand |
völluð á þeirri aömlu kenn- |
ingu að kjósendurni’ séu f
kjánax.