Tíminn - 01.10.1970, Blaðsíða 5
FIMMTUDAGUR 1. október 197«
TIMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFINU
- Kláus, þetta er í fjórða
sinn, sem þú grípur fram í. Nú
ska-ltu fá að hreinsa til í skóla-
garðinum eftir skólatítna í dag.
— Já, en á ég líka a'ð setja
hreint vatn í pollana?
— Er það satt, að það sé
Skoti, setn keypti benzínstöð-
ina?
— Ég veit það ekki, en það
er að minnsta kosti búið að
taka ni'ður s'kiltið, sem stendur
á „ókeypis loft“
— Og hér kemur svo Parísar-
tízk^n. Allsnakta línan!
Innbrotsþjófur í Edinborg
kastaði múrsteini inn um
glugga í skartgripaverzlun og
rændi fyrir 100 þús. krónur.
Hann var handtekinn morgun-
inn eftir, þegar hann kom til
að sækja múrsteininn.
Sóknarpresturinn var í hús-
vitjun.
Biðux þú kvöldbæn?
spurði hann Pétur litla.
— Nei, það geri ég nú ekki,
varð Pétur að viðurkenna, en
svo ljómaði hann allur og
sagði: — En Mamtna gerir það.
— Nú. hvað segir hún þá?
—Guði sé lof, að þú ert
kominn í rúinið.
— Ertu heima, Klara? Ég sem
er búinn að leita að þér um
allan bæinn.
MeTavish fann upp nýja að-
ferð til að spara peninga. í
hvert sinn, sem hann kyssir
konu sína, setti hann tíu króna
pening í sparibaukinn. Þegar
stóri dagurinn kom, og opna
átti baukinn, ti'úði hann ekki
sínum eigin augum. Auk allra
tíkallanna var heilmikið af
fimmtíuköllum, fyrir utan
nokkra hundrað krónu seðla og
einn þúsund króna. Mc Tavish
starði undrandi á konu sína.
— Já, sagði hún rólega. —
Það eru ebki allir eins nískir
og þú.
Eg skal vera stuttorður.
DENNI
DÆMALAUSI
— Langar þig að sjá tíkall
hverfa?
Franski leikstjórinn og
kvennagullið Roger Vadim hef
ur sannarlega nóg að gera
þessa dagana. Hann hefur leigt
hús á Malibu-stibndinni frægu
við Los Angeles, og vinnur þar
að handriti að nýrri kvikmynd,
sem meiningin er að taka í
Ameríku. En hann hefur líka
öðram mikilvægum störfum að
sinna, nefnilega að gæta barn-
anna sinna þriggja, sem verið
hafa hjá honum í allt sumar.
Elzt barna hans er Nathalie,
tólf ára, dóttir Anette Ströy-
berg. Hún býr með móður sinni
í New York, þar sem hún geng
ur 1 skóla, en á sumrin er hún
oft langdvölum hjá föður sín-
um. Sú stutta er óskaplega
hrifin af dýrum, einkum hest-
um og hundum, og hún er
ákveðin í að gerast dýralæknir
í framtíðinni.
Næstur í röðinni er Ohristi-
an, sem er tíu ára. Hann er
sonur Catherine Deneuve og
býr hjá henni í París, en þegar
Vadim er í Frakklandi, eru
þeir feðgarnir saman um
hverja helgi. Vadim er ákaf-
lega stoltur af syni sínum og
er þess fullviss, að þessi blíð-
lyndi, og jafnframt hugmynda
ríki drengur eigi eftir að verða
mikill listamaður, líklega list-
málari.
Lestina rekur -svo Vanessa
litla, dóttir Jane Fonda, en
hún er á þriðja árinu. Stúlkan
sú ku vera með afbrigðum
fyrirferðarmikil, en þrátt fyrir
það er hún augasteinn föður
síns og má hann vart af henni
sjá. Það er ekki undarlegt þeg
ar þess er minnzt, að hann
hefur að mestu leyti orðið að
annast hana, þar eð móðir henn
ar refur verið svo önnum kaf-
in við að stofna til mótmæla-
funda og afplána fangelsisvist.
En eíns og fram hefur komið
í fréttum undanfarið, er leik-
konan ein af helztu forsprökk-
um Vietnam-mótmælenda.
Vadim hefur lýst því yfir,
að kjósi kona hans að halda
áfram á þessari braut, hafi
hann ekkert við það að athuga,
en það hljóti samt sem áður
að leiða til skilnaðar, auk þess
sem Jane vill efcki búa í Frakk
landi og hann efcki í Bandaríkj
unum. Það eina sem hann ótt-
ast í sambandi við yfirvofandi
skilnað er, að hann fái ekki að
halda sinni heittelskuðu Van-
essu. En honum er mikið í
mun að hún alizt upp í Frakk-
landi við franska menningu, en
efcki í Ameríku.
Þetta er hún Angela Brown
frá Bretlandi. Hún hóf feril
sinn, eins og svo margar aðrar
ungar stúlkur sem fyrirsæta,
en hefur nú snúi'ð sér að kvik-
myndaleik. Eftir fjöldann all-
an af aukahlutverkum hefur
henni nú loks gefizt tækifæri
til að sýna hva® í henni býr.
Henni bauðst nefnilega ný-
lega aðalhlutverkið í æsispenn
andi njósnamynd, og frammi-
staða hennar í þeirri mynd mun
skera úr um, hvort Angela hef
ur hæfileika til að bera e'ða
ekki.
Myndin fjallar um unga
stúlku, sem flýr heimaland sitt
Um daginn sögðum við frá
bandarísku leikkonunni Jean
Seberg og franska rithöfundin-
um Romain Gary. Þau slitu
samvistum, en í stað þess að
eftir að yfirvöld hafa fengið
grun um að hún starfi þar sem
njósnari óvinaríkis. Af tilvilj-
un rekast nokkrir háttsettir
landar hennar á hana í útland
inu og hóta henni lífláti, ger-
ist hún ekki gagnnjósnari fyr-
ir sitt fyrra föðurland.
Vonandi stendur þessi fallega
stú.'ka sig vel í stykkinu, og
skapar sér þannig glæsta fram
tíð í kvikmyndaheiminum. Og
vonandi fáum við einhvern
tíma að sjá hana á hvíta tjald-
inu, því að okkur lízt hún þess
virði að íitið sé á bana oftar
en einu sinni.
flytja sitt í hvora áttina, svo
sem venja er undir slífcum
kringumstæðum, skiptu þau
íbúð sinni í tvennt, svo að son-
urinn Diego, yrði ekki eins til-
finnanlega var við breyting-
una.
Eins og fram kom þá, tefja
þau hjónaleysin þetta ágætis
fyrirkomulag, og sú staðreynd,
að Jean gengur nú með annað
barn þeirra, virðist undirstrika
þa«.
— Þetta barn er síður en
svo óvelkomið, segir leikkon-
an. — Við höfum meira að
segja hugsað okkur að eignast
einhvern tima það þriðja. En
þetta breytir í engu um sam-
band okkar. Við ætlum alls
ekki að flytja saman á ný, eins
og margir virðast reikna með,
og bví síður að ea-durnýja gifv
ingarheitið. Okkur þykir mjtís
vænt hvoru um annað en við
erum einfaldlega ekki hæf til
að búa saman.